Wanneer een vrouw een relatie met huiselijke discipline heeft, kan het gebeuren dat haar man haar een keer straft voor iets wat ze niet gedaan heeft, dat ze dus onterecht straf krijgt. Hoe moet je daar als vrouw mee omgaan? Moeten ze iets tegen hun man zeggen? En moet hun man het goedmaken? Dit artikel gaat in op zaken die een rol spelen bij onverdiende straf.

Ten eerste kun je je afvragen wanneer er sprake is van onterechte of onbillijke straf. Het eenvoudigste geval is dat een vrouw volkomen onverdiend op haar billen krijgt, bijvoorbeeld voor iets wat ze helemaal niet gedaan heeft, of voor iets wat ze zou hebben nagelaten, maar wat ze wel degelijk heeft uitgevoerd, of voor iets dat feitelijk door een ander is gedaan. Haar man denkt dan bijvoorbeeld dat zij de schade aan de auto heeft veroorzaakt, terwijl achteraf blijkt dat het haar zus was. Een ander voorbeeld is dat een vrouw op haar billen krijgt voor een overtreding die achteraf veel minder ernstig blijkt te zijn dan aanvankelijk gedacht, met als gevolg dat ze er veel harder van langs krijgt dan ze eigenlijk verdient.

Onrechtvaardig is ook wanneer een vrouw harder dan nodig wordt gestraft. In dat geval weet ze dat ze iets fout heeft gedaan en dat geeft ze ook toe, maar staat het pak voor haar billen in geen verhouding tot de overtreding. Nu is dit laatste natuurlijk sterk afhankelijk van hoe een vrouw haar straf ervaart. Elke straf lijkt altijd hard als je met een plak of riem op je billen krijgt. Maar uiteindelijk is het wel zo, dat een stel met een relatie met huiselijke discipline heeft afgesproken dat de man bepaalt hoe een overtreding wordt bestraft, niet de vrouw. Bovendien kan een straf die in eerste instantie veel te streng lijkt, achteraf toch heel redelijk blijken. En tot slot kan een strengere straf wangedrag van de vrouw corrigeren waarvan zij zich nog niet bewust was, maar dat haar partner al een tijdje irriteerde.

Er spelen uiteraard vele zaken rond een onbillijke straf. Een vrouw kan zich ontzettend onrechtvaardig behandeld voelen als ze gestraft wordt voor iets dat ze in haar ogen niet gedaan heeft. Maar men moet een aantal belangrijke punten voor ogen houden. Het belangrijkste punt is heel eenvoudig: niemand is ooit nog doodgegaan van een pak op haar billen. Bij huiselijke discipline worden geen verwondingen of blessures aan het lichaam van een vrouw toegebracht, maar wordt op een heel veilige manier en op een heel veilige plaats, namelijk haar bips, lijfstraf toegediend. Zolang haar man zijn hand gebruikt of een instrument met afgeronde hoeken, zoals een paddel of een riem, is het allerergste wat kan gebeuren, dat haar billen wat blauw worden en ze een paar dagen ongemakkelijk zit. Bij huiselijke discipline worden geen gevaarlijke instrumenten zoals zwepen of ketens gebruikt die de huid kunnen beschadigen. Er wordt alleen maar een pak voor de billen gegeven om slecht gedrag te bestraffen en te zorgen dat een vrouw zich beter gaat gedragen. Hoewel een onterechte straf fysiek pijn kan doen en op het emotionele vlak veel verontwaardiging kan opwekken (vanwege het onbillijke karakter), is het niet zo gevaarlijk of schadelijk dat dit het einde van de wereld of het einde van het huwelijk betekent. Het is onterecht, maar niet dodelijk of onherstelbaar.

Het basisprincipe dat van toepassing is op een onterecht pak billenkoek, is dat de onderwerping van een vrouw aan haar man en aan het pak slaag dat hij uitdeelt, belangrijker is dan de terechtheid van die straf. Dat klinkt misschien vreemd, maar is toch logisch: Niemand zegt dat een vrouw het leuk moet vinden om onterecht op haar billen te krijgen, of dat haar man niet de intentie moet hebben zijn vrouw alleen over de knie te nemen als ze dat ook echt verdient. Maar het fundamentele uitgangspunt van een relatie met huiselijke discipline is nu eenmaal dat de vrouw zich onderwerpt aan de liefdevolle leiding en tucht van haar man. Dat houdt ook in dat zij zonder protest en zonder zijn beslissing in twijfel te trekken, een pak slaag van hem accepteert.

Dus uiteindelijk is haar bereidheid zich neer te leggen bij zijn beslissing belangrijker dan of die beslissing juist was of niet. Wanneer het vrouwen lukt hun man om te praten en zo een pak slaag ontlopen, vinden ze dat diep in hun hart jammer: ze winnen de strijd, maar verliezen de oorlog. Wat ze eigenlijk willen is dat hun man hen, hoe hard ze ook protesteren, toch gewoon op hun billen geeft. Ze willen voelen wie de baas is. Als een vrouw dus zo graag wil dat een man haar ondanks al haar protesten straft, dan moet ze ook niet zeuren als hij dat zo nu en dan ten onrechte doet, ook al heeft ze hem verteld dat ze onschuldig was. Dit moet ze maar op de koop toenemen in een relatie met huiselijke discipline. Als ze wil dat hij haar beschermt en leidt, dan moet ze ook maar het risico accepteren dat ze op haar billen krijgt voor iets wat ze niet gedaan heeft.

Vaak is het juist de vrouw die een relatie met huiselijke discipline wilde en heeft ze haar man met veel moeite daartoe over weten te halen. Na al die moeite die ze heeft gedaan om hem ertoe te brengen een mannelijkere rol binnen hun relatie te gaan vervullen en haar te straffen als hij dat nodig vindt, is het niet erg logisch dat zij vervolgens zal proberen hun afspraak over huiselijke discipline te ondermijnen door hem te vertellen hoe hij zich als de heer des huizes dient te gedragen. Als zij wil dat hij de baas is, dan moet ze hem ook de ruimte daartoe geven, ook al maakt hij soms een vergissing. Een vergissing op zijn tijd is minder schadelijk voor hun relatie dan dat zij telkens vraagtekens zet bij zijn disciplinaire maatregelen, waardoor hij heel onzeker wordt en zich gaat afvragen waarom hij in godsnaam met huiselijke discipline heeft ingestemd. Als zij wil dat hij de baas is, dan moet zij hem gewoon volgen en hem niet voortdurend vertellen hoe hij zijn rol moet vervullen.

Ze zal het risico dat ze soms onterecht op haar billen krijgt, in het belang van hun afspraak en hun relatie moeten accepteren. Ze kan haar man niet vertellen hoe, wanneer en waarvoor hij billenkoek moet geven. Ze kan deze zaken uiteraard wel met hem bespreken buiten een strafsessie om, maar wanneer hij bepaald heeft dat ze straf nodig heeft, dan kan ze hem niet vertellen wat hij wel en niet mag doen. In de BDSM-scene heet dat topping from the bottom als een vrouw een man vertelt wat hij wel en niet moet doen. Huiselijke discipline en topping from de bottom zijn een contradictie, want de man is gewoon de baas.

Soms kan de waarheid later aan het licht komen. De man kan erachter komen dat hij zijn vrouw onterecht over de knie heeft genomen, omdat ze helemaal niet gedaan heeft wat hij dacht. Als dat gebeurt moet hij mans genoeg zijn om haar zijn excuses aan te bieden. De vrouw zou dan ladylike genoeg moeten zijn om hem zijn vergissing niet al te zeer in te wrijven. Een grapje is leuk, maar daar moet het ook bij blijven. Het is natuurlijk wel aardig als de man iets liefs voor zijn vrouw doet om het goed te maken. Hij kan bijvoorbeeld een bosje bloemen voor haar kopen, haar mee uit eten nemen of haar een cadeautje geven. Een eerlijk en oprecht excuus van de man en een liefdevol gebaar zou genoeg moeten zijn om het weer goed te maken. Het is niet zo’n goed idee om de vrouw een vrijstelling voor haar volgende overtreding te geven. De eerstvolgende keer dat ze over de knie moet, dient ze net zo streng gestraft te worden als anders. Dat zij onterecht voor haar billen heeft gekregen, wil niet zeggen dat ze de eerstkomende keer dat ze billenkoek verdient, haar straf niet hoeft te krijgen. Het idee van een vrijstelling ondermijnt alleen maar hun afspraak en hun relatie.

Wat gebeurt er met een vrouw als ze onterecht gestraft wordt en wat voelt ze dan? Ze kan van alles voelen. Ten eerste zal ze het allemaal heel onrechtvaardig vinden. Maar dan zou ze moeten afvragen: ‘Wat is er nu überhaupt ‘eerlijk’ aan huiselijke discipline?’ Dat blinkt nu niet bepaald uit in eerlijkheid, althans niet in de gebruikelijke betekenis van het woord. Er krijgt ten slotte maar één iemand op zijn billen, en dat is nooit het gezinshoofd! Wanneer een vrouw op haar billen krijgt, mag ze een rechtvaardige behandeling verwachten, maar dat wil niet zeggen dat ze zich niet bij het besluit van haar man om haar wel of niet te straffen hoeft neer te leggen.

Ten tweede kan een vrouw tijdens een pak op haar billenkoek dat ze ten onrechte krijgt, dezelfde dingen ervaren als andere keren dat ze over de knie ligt, namelijk het gevoel dat haar partner haar de baas is en de touwtjes in handen heeft, het gevoel dat zij zich aan hem onderwerpt en het gevoel dat haar partner genoeg om haar geeft om haar te straffen. En dat zijn allemaal positieve zaken. Ze kan het nare gevoel, dat het vreselijk oneerlijk is dat ze op haar billen krijgt terugdringen, door zich op die positievere gevoelens en emoties te focussen. En ook al kunnen die het gevoel van oneerlijkheid niet helemaal wegnemen, toch zal zij dankzij die gevoelens tijdens en na het pak slaag, baat bij de billenkoek hebben.

Je kunt je natuurlijk afvragen of een vrouw zich slechter gaat gedragen als ze onterecht voor haar billen heeft gekregen, omdat ze dan denkt dat het toch niet uitmaakt wat ze doet, omdat ze toch wel straf krijgt. ‘Als je me slecht behandelt, kan ik me net zo goed slecht gedragen’, zou ze kunnen denken. Die kans lijkt me niet zo groot, omdat de uitwisseling van dominante mannelijke energie en onderdanige vrouwelijke energie die tijdens een pak voor de billen in een relatie met huiselijke discipline plaatsvindt er eerder voor zal zorgen dat ze gehoorzamer is en zich beter gaat gedragen dan het omgekeerde. Doordat ze tijdens een pak voor haar billen heel direct en krachtig ervaart dat ze zich heeft overgegeven aan haar partner, zal ze daarna liefdevoller en meegaander zijn, ook al weet ze dat de straf niet terecht was. Maar dan moet de straf wel grondig genoeg zijn, want als een vrouw én ten onrechte, maar dan ook nog eens onvoldoende bestraft wordt, heeft haan man een groot probleem: hij zit dan opgescheept met een vrouw die boos is, omdat ze ten onrechte op haar billen heeft gekregen, maar die ook nog een keer haar respect voor haar man kwijt is, omdat hij niet stevig genoeg in zijn schoenen stond om haar genoeg te bestraffen. Dit is natuurlijk een doemscenario, maar het kan natuurlijk wel gebeuren. Straf moet altijd, ongeacht de reden, stevig aankomen. Ook al twijfelt een man of zijn vrouw wel echt een pak op haar billen verdient, toch moet hij haar zo stevig mogelijk aanpakken, omdat hij anders daarna met de gebakken peren zit.

Maar wat moet een vrouw na afloop doen? Wanneer en hoe moet ze aankaarten dat ze haar straf niet had verdiend? Ten eerste moet ze er pas enige tijd na een pak billenkoek over beginnen. Er moeten ten minste enkele uren en liever nog enkele dagen tussenzitten. Door wat te wachten geeft de vrouw niet alleen haar de tijd wat afstand te nemen, maar is ze ook zelf wat gekalmeerd en minder emotioneel over de onrechtvaardigheid van het pak op haar billen. Het beste moment om over de zaak te praten is als geen van tweeën haast heeft. Ook moet ze wel met nieuw bewijs komen om haar bewering te ondersteunen, anders lijkt het of ze er alleen maar over begint, omdat ze per se gelijk wil hebben. Ten tweede moet ze de zaak rustig te berde brengen, zonder haar man aan te vallen of op een woedende toon te spreken. Een onverdiend pak op de billen betekent niet het einde van de wereld, noch het einde van een levensstijl waarin huiselijke discipline een rol speelt, noch het einde van een levenswijze die erop gericht is meer liefde in een relatie te brengen.