“Wil je zo naar de camping? Of even naar de stad? Of had je wat anders in gedachte?”

Vraagt Jason aan Faith als ze bijna klaar zijn met de boswandeling.

“Naar de stad lijkt me wel leuk! Ik heb nog wat geld apart liggen. Dan kan ik direct even wat leuke kleding shoppen!”

Faith kijkt hem lachend aan en ziet aan Jason dat hij het ook wel ziet zitten om even te gaan shoppen. Als ze weer bij Faith thuis aankomen klikt Faith haar hond los en loopt direct naar boven om haar tas te pakken en het geld dat ze apart heeft liggen in haar portemonnee te stoppen. Jason blijft beneden op haar wachten. Beneden hoort ze wat gemopper, maar vergt er verder weinig aandacht aan. Ze hebben afgesproken om met de scooter te gaan dus pakt ze daarvan ook de sleutels mee. Als Faith weer beneden komt kijkt Jason haar verontrustend aan.

“Is er wat?”

Vraagt Faith hem met een vragende blik in haar ogen. Voordat Jason wat kan zeggen komt Faith haar moeder uit de keuken gelopen en kijkt Faith boos aan.

“Wat heb ik nu weer gedaan?!”

Vraagt ze boos kijkend aan haar moeder.

“Jij niks!”

Zegt ze boos en loopt de deur uit. Verbaasd gaat Faith aan de eettafel zitten en kijkt Jason vragend aan.

“Je vader is hier.”

Zegt hij dan met een een serieuze blik in zijn ogen.

“Ze kregen ruzie waar ik bij stond.”

“Ohw. En nu dan?”

“Hij gaat zijn praktijk gewoon hier houden ofzo en je moeder wil dat niet. Dus zullen we maar direct gaan?”

“Ja, dat lijkt me nu wel het beste.”

Snel pakken ze hun spullen bij elkaar en stappen op de scooter. Ze hebben het erg gezellig in de stad. Faith vind veel leuke kleding waarbij Jason haar uiteraard graag mee helpt uitzoeken. Ook vrijen ze stiekem in het pashokje en pas als de winkels gaan sluiten rijden ze rustig terug richting het huis van Faith.

Onderweg stopt Faith ineens bij een bankje en stapt af. Jason de doet de klep van zijn helm ophoog en kijkt haar even verbaasd aan maar stapt dan ook maar af. Faith zet de scooter op de standaard en loopt naar het bankje waarop ze neer ploft. Even schiet er een lichte pijn van haar billen door haar lichaam. Ze grimast erbij en Jason kijkt haar met een sadistische glimlach aan.

“Ik heb eigenlijk helemaal geen zin om naar huis te gaan! Sorry Jason. Als je terug wil naar jou stacaravan op de camping breng ik je wel even.”

Begint ze dan zacht.

“Ohw nee dame! Daar komt niks van in! Weet je wat? We rijden naar je huis, checken of je vader er nog is en zo ja leggen we de gekochte spullen op je kamer en rijden dan samen met de scooter naar de camping. We melden je moeder dan wel via sms dat we op de camping bij mijn stacaravan zullen overnachten.”

Faith zucht.

“Oké.”

Jason duwt haar kin omhoog en kijkt haar doordringend aan.

“Oké Jason!”

Antwoord Faith snel. Hij schudt zijn hoofd.

“Kom we gaan! Het lesje van met twee woorden spreken dat leer ik je later nog wel.”

Faith slikt en antwoord zacht.

“Ja Jason, het spijt me.”

Een tijdje later komen ze bij het huis aan. Faith haar moeder is nergens te bekennen en haar vader is schijnbaar ook al verdwenen. Gerust gesteld brengt Faith de spullen naar haar kamer en loopt weer naar beneden. Jason zit op de stoel die bij het hoekje van het raam staat en zit met zijn kin te leunen op de grote houten pollepel. Juist op het moment dat Faith zich om wil draaien om weg te rennen breekt de houten lepel onder zijn kin! Faith begint vreselijk te lachen en Jason kijkt eerst wat geschrokken, maar begint dan ook te lachen.

“Hmmzz, naja, die kunnen we niet meer gebruiken!”

Zegt hij terwijl hij met een pijnlijk gezicht over zijn kin wrijft. Faith ligt helemaal dubbel van het lachen met moeite en tranen in haar ogen van het lachen zegt ze.

“Hahaha! Nee! Die kan je inderdaad niet meer gebruiken! Hahaha.. En gelukkig maar! Daar ben ik en vooral mijn achterste erg blij mee!”

Met haar hand wrijft ze de tranen uit haar ogen. Jason staat op van de stoel en loopt glimlachend en rustig richting Faith. Ze wil gaan rennen, maar moet nog zo erg lachen dat ze als aan de grond vastgenageld blijft staan. Haar lachen gaat langzaam over in een zenuwachtig gegiechel. Ze slikt en staart giechelend naar de grond. Jason pakt haar bij haar haren, trekt haar hoofd iets naar achter en geeft haar een kus. Zacht tegen haar lippen aan zegt hij.

“Ik heb mijn handen ook nog!”

Hij laat haar haren weer los en zegt.

“Ga maar vast naar boven. Ik kom er straks aan!”

“Ja Jason.”

Antwoord Faith gedwee en loopt langzaam en nog giechelend de trap op. Als ze eenmaal boven is gekomen gaat ze zenuwachtig op haar bed zitten wachten en weer schiet ze in de lach als ze in gedachten het gebeuren nogmaals afspeelt. Na een korte tijd komt Jason ook naar boven. Ze hoort hem rustig de trap op komen lopen en voelt ineens de zenuwen door haar buik gieren. Als Jason haar kamer binnen komt staart ze naar de grond. Jason loopt naar haar bureaustoel en gaat zitten.

“Kom eens hier voor me op je knieën zitten.”

Zegt hij rustig en met een geheimzinnige glimlach op zijn gezicht, maar wel op een toon die geen tegenspraak duld. Faith gehoorzaamt direct en gaat voor hem op haar knieën zitten. Zijn adem stokt even en Faith kan hem niet aankijken dus blijft ze naar de grond staren. Even is het stil.

“Oké..”

begint hij.

“Dat vond je erg grappig he?!”

Faith begint te giechelen zowel van de zenuwen als om hetgeen dat gebeurd is. Jason duwt haar kin omhoog zodat ze hem aan moet kijken. Faith ziet pretlichtjes in zijn ogen.

“Geef eens antwoord.”

Zegt hij zacht. Faith probeert hem ernstig aan te kijken maar slaagt er niet zo goed in. Een brede glimlach verschijnt op haar gezicht voordat ze het weer uit proest van het lachen.

“Hahaha, ohw het spijt me echt Jason! Hahaha, ohw ik kan niet stoppen . Pfff… hahaha. Je had jezelf moeten zien!”

Jason begint nu ook te lachen om haar zenuwachtige geklungel. Hij was van plan haar een pak slaag te geven maar geeft het op. Hij trekt Faith overeind op zijn schoot en geeft haar een knuffel.

Ineens gaat Jason rechtop zitten en kijkt haar verschrikt aan.

“Euhm, hoe gaan we dit aan je moeder uitleggen?!”

“Hahaha weet ik veel! Jij hebt het gedaan! Niet ik. Dus bedenk jij maar wat Jason.”

“Jah lekker is dat dan.. tsss”

“Ja jij deed het, niet ik!”

Jason begint te grinniken om Faith haar gezichtsuitdrukking en trekt haar steviger tegen zich aan.

“Bang dat je moeder je nog een pak slaag geeft?”

“Tsss, dat moet ze eens proberen! Maar nee daar ben ik niet bang voor, enkel ik ga niet de schuld op me nemen voor iets wat ik niet gedaan heb!”

Faith raakt wat gefrustreerd, Jason merkt het aan haar en zet haar van zijn schoot om haar vervolgens over zijn knie te trekken. Hij geeft haar een paar speelse tikken op haar billen.

“Je hoeft niet zo geïrriteerd te gaan doen Faith! Het was maar een grapje.”

“Sorry Jason.”

Antwoord Faith zacht.

Beneden begint de hond te blaffen en horen ze de voordeur open gaan. Het is Faith haar moeder. Jason zet Faith weer overeind.

“Ik zal je moeder maar gaan vertellen over de pollepel.”

Zegt Jason met een glinstering in zijn ogen. Faith kijkt hem bijdehand aan en zegt.

“Daar wil ik bij zijn! Benieuwd wat je gaat zeggen en haar reactie erop!”

“Je bent echt verschrikkelijk! In plaats van medelijden geniet je hiervan he!”

“Alsof jij medelijden met mij hebt als je me een pak op mijn billen geeft!”

Faith kijkt Jason nog bijdehanter en uitdagender aan. Net als hij wil antwoorden…..

“Faith! Wat is er met mijn pollepel gebeurd?!”

Jason houdt zijn mond en kijkt Faith met een sadistische glimlach aan.

“Ohw jij vreselijk naar ventje!”

Fluistert Faith door haar opeen geklemde kaken heen. Jason pakt Faith haar hand en neemt haar mee naar beneden. Haar moeder staat met een boos gezicht in de huiskamer met de kapotte houten lepel in haar hand.

“Volgens mij hebben jullie wat uit te leggen! Ik heb jullie al zo vaak gezegd van mijn spullen af te blijven!”

“Ach, zeur toch niet! Ongelukjes….”

Jason knijpt even stevig in de hand van Faith waarmee hij haar de mond snoert. De ogen van Faith haar moeder spuiten vuur.

“Dit is mijn schuld Mevrouw.”

Begint Jason waarmee hij de aandacht tussen Faith en haar moeder op zichzelf vestigt.

“Ik zat erop te leunen en toen brak dat ding onder mijn kin. Het spijt me en ik zal zorgen dat u een nieuwe krijgt.”

Faith begint wat te grinniken omdat ze het in haar gedachten weer ziet gebeuren, maar probeert het in te houden omdat dit niet de juiste situatie is om te gaan lachen.

”Ohw dus jij vind het grappig Faith!”

“Nee zeker niet.”

Probeert Faith zich in een mislukte poging te redden. Haar moeder zucht en loopt naar de keuken om de kapotte lepel weg te gooien.

“Laten we maar gaan!”

Fluistert Jason.

“Lijkt me een goed idee! Maar ik ga me eerst omkleden.”

Jason kijkt Faith even wanhopig aan.

“Je ziet er zo ook prima uit.”

“Dat weet ik maar ik wil er nog iets beter uit zien. Ik ben zo klaar. Beloofd.”

“Vooruit dan! Maar schiet wel op.”

“Jahja.”

Voordat Jason iets kan zeggen is Faith al de trap opgelopen.

Samen lopen ze als Faith klaar is richting de camping. Vandaag is er een dansavond voor de jongeren georganiseerd. Faith heeft het leuke zwart jurkje dat ze net nieuw gekocht heeft aangetrokken en daarover een kort leren jack.

“Je ziet er geweldig uit!”

Zegt Jason terwijl hij Faith dichter tegen zich aan trekt. Faith glimlacht naar hem.

“Zei toch dat ik er nog iets beter uit wilde zien!”

“Ik denk dat ik je vanavond maar dicht bij me in de buurt hou!”

“Huh! Waarom?”

Jason kijkt haar geheimzinnig aan, maar zegt niks. Ze hebben een geweldige avond en zijn pas laat weer bij Faith thuis. Faith is flink aangeschoten. Jason vind het wel grappig en begeleid haar naar haar bed en kruipt dan dicht tegen haar aan.