Met z’n vieren genieten jullie van de maaltijd. Na het eten komt de wijn op tafel en neemt de gezelligheid verder toe. Af en toe maakt Paul wel toespelingen naar zaken die hij nog “te bespreken” heeft, maar je besteedt er niet te veel aandacht aan, ook niet wanneer hij na zo’n opmerking George wenkt en ze even de kamer uit stappen. Je bent diep in gesprek met Naomi wanneer de beide mannen weer terug de kamer in komen. “Dames, we moeten even wat overleggen,” zegt Paul. Je wordt direct wat alerter. Meestal betekent het niet veel goeds als Paul het woord ‘dames’ gebruikt.

“Vanmiddag kreeg ik een bericht op ‘mijnCJIB’ en ik zie dat jullie vandaag met de auto door het rood gereden zijn. Kunnen jullie dat uitleggen?” Paul wisselt zijn priemende blik tussen jou en Naomi. Je wordt rood. Krijg je dat tegenwoordig al direct digitaal doorgestuurd? Je had verwacht dit probleem nog zeker een paar weken te kunnen begraven. “Je moet niet naar mij kijken, Irene reed!” Met een boze blik kijk je opzij. “Ja, maar jij leidde me af en daarom miste ik dat stoplicht!” Naomi is niet onder de indruk. “Dat maakt niet uit, jij bent verantwoordelijk,” zegt ze uit de hoogte. George valt jullie in de rede: “Genoeg gekibbel, dames. Hier schieten we niets mee op. Wiens schuld is het nu?” “Haar schuld!” zeg je gelijktijdig met Naomi. Paul en George zuchten. “Dit kan zo niet,” zegt Paul streng. We gaan het anders oplossen. Jullie gaan even op de gang staan en overleggen wie van jullie verantwoordelijk was. Dan gaan jullie zeggen wie wat verkeerd heeft gedaan. De verantwoordelijke krijgt van ons een stevig pak slaag. Denk er goed over na, ik wil niet dat jullie weer naar elkaar gaan wijzen. Is dat duidelijk? “Maar …” probeer je nog, maar je wordt weggesssht. “Ik ben duidelijk geweest,” zegt Paul. Schoorvoetend ga je met Naomi naar de gang.

“We moeten allebei zeggen wat we verkeerd gedaan hebben, dan komen we waarschijnlijk het beste er vanaf,” open je de onderhandelingen. “Ik ga geen pak slaag krijgen om iets wat ik niet gedaan heb, jij reed!” werpt Naomi tegen. “Kom nou, je weet best dat je aan het klieren was en ik daardoor was afgeleid. Hoe dan ook, Naomi, als we nu allebei toegeven dat we wat verkeerd gedaan hebben, komen we er vast beter van af,” probeer je nog. “Of, jij zegt dat het jouw schuld is en ik zeg dat het jouw schuld is, jij krijgt de straf die je verdient en ik krijg niks?” Ze kijkt je aan met onschuldige ogen, maar er zit ook een hard randje in. “Toe Naomi, samen uit samen thuis?” Ze rolt met haar ogen naar je en loopt weer de kamer in. Je loopt achter haar aan. Wat ga je tegen Paul en George zeggen wanneer ze vragen wiens schuld het is dat je door het rood gereden bent?

Je loopt snel naar Naomi toe en probeert niet te lachen. Net als je door de deur stapt, voel je een pijnlijk gevoel in je oor. Je draait je hoofd naar links en ziet dat een hand Naomi bij haar oor vastheeft. Je vermoedt dat de andere hand jouw oor te pakken heeft. “Dames, volgens mij heb ik jullie daarstraks al gewaarschuwd. Toch zie ik jullie wéér in hetzelfde hokje gaan. Blijkbaar moet ik nog wat duidelijker zijn. Jij gaat in dit hokje …” Hij trekt Naomi aan haar oor het hokje in. Wanneer hij loslaat, grijpt Naomi naar haar pijnlijke oor. De badmeester maakt van het moment gebruik om een flinke klap op Naomi’s billen te geven en direct vliegen haar handen naar achter. “En jij gaat in dit hokje!” vervolgt hij. Aan je oor wordt je naar het aangrenzende hokje getrokken. Hij trekt je naar binnen en laat los. Met een hand grijp je naar je oor, met de ander naar je achterste. Tevergeefs, de badmeester slaat gewoon op je nog natte dijbeen en laat direct een stevig brandend gevoel achter. “Jullie gaan je netjes omkleden en gaan zonder gemor naar buiten, hebben jullie dat begrepen?” Je murmelt wat en hoort Naomi ook vaag wat zeggen. De badmeester is duidelijk niet tevreden en herhaalt zijn vraag. “Ja, meneer!” klinkt het nu in koor. Ditmaal is het voldoende.

“Dat was wel spannend, he!” zegt Naomi enthousiast wanneer jullie weer buiten staan. Je kijkt haar vol ongeloof aan. “Spannend? Pijnlijk zul je bedoelen! M’n oor gloeit nu nog!” “Pfff, ik ken Paul, je bent wel erger gewend,” zegt Naomi spottend. Op zich heeft ze een punt en ergens was het wel spannend. Je wil Naomi alleen niet te veel aanmoedigen. Wie weet wat ze de volgende keer nog bedenkt.

Enkele minuten later zit je weer samen in de auto. Je rijdt deze keer wel wat voorzichtiger, want één boete is meer dan genoeg. “Zal ik Paul vragen of jij en George kunnen blijven eten?” Naomi heeft er wel zin in en appt vast naar George terwijl je Paul op de speaker zet. “Hey schatje, ik weet dat je straks thuiskomt en misschien nog moe bent, maar zullen we Naomi en George uitnodigen om samen te eten?” Paul aarzelt even. “Hmm, ja kan wel, al hebben we nog wel wat te bespreken.” Bespreken? Dat klinkt niet perse goed. Nog voor je kan vragen wat dan, hoor je Paul weer. “Hoor ik daar Naomi naast je?” “Ja,” bevestig je, “we zijn samen naar het zwembad geweest. Ik had vandaag een dagje vrij.” “Ah, ik snap het,” zegt Paul. Dan lijkt het me een goed idee als George en Naomi blijven eten. Zie je straks!” Paul klinkt een stuk vrolijker en je vergeet al snel de ondertoon bij het woord ‘bespreken’. Niet veel later parkeer je de auto bij het huis. Paul blijkt er al te zijn en George sluit niet veel later aan. “Ik heb chinees besteld,” zegt Paul en een half uur later wordt het bezorgd. Uitgehongerd neem je plaats aan tafel.

Met je vinger voor je mond, een ‘ssshhtt’-gebaar makend, stap je bij Naomi in het hokje. Je draait je naar Naomi en begint je af te drogen. Ineens spring je in de lucht. Je draait je vliegensvlug naar Naomi om en ziet haar grijnzen. Ze heft flink uitgehaald naar je nog natte bil en je voelt deze gloeien. “Dat zet ik je betaald!” fluister je. Voor ze wat in de gaten heeft, heb je Naomi omgedraaid en met een hand tegen de deur geduwd. Met de andere haal je hard uit. Naomi weet stil te houden, maar de klap weergalmt in de holle ruimte. “Wat gebeurt daar?!” wordt er boos buiten de deur gevraagd. Nerveus kijk je Naomi aan. “Shit wat doen we nu?” fluistert ze. “Niets, meneer, alles in orde!” roep je door de deur. Het klinkt weinig overtuigend. Snel trekken jullie je kleren aan. “Is hij weg?” vraagt Naomi? “Geen idee, ik kijk wel even.” Je duwt het hokje open en kijkt recht in de ogen van een strenge badmeester. “Dames, kijk eens even naar dat bord en besteed vooral extra aandacht aan regel 9. Waarom zitten jullie samen in een hokje?” “Ze moest mij helpen omkleden” zegt Naomi brutaal. De badmeester is alles behalve onder de indruk. “Ik stel voor dat, wanneer jullie weer terugkomen, jullie de regels netjes opvolgen. Anders kunnen jullie direct weer omdraaien. Is dat duidelijk?” Toch wel wat onder de indruk knik je en ook Naomi weet niks uit te brengen. Je zucht wanneer de badmeester wegloopt. “Spannend, he!” zegt Naomi. Ze heeft wel gelijk, maar iets minder kriebels was ook niet erg geweest.

Enkele minuten later zit je weer met Naomi in de auto. Je rijdt deze keer wel wat voorzichtiger, want één boete is meer dan genoeg. “Zal ik Paul vragen of jij en George kunnen blijven eten?” Naomi heeft er wel zin in en appt vast naar George terwijl je Paul op de speaker zet. “Hey schatje, ik weet dat je straks thuiskomt en misschien nog moe bent, maar zullen we Naomi en George uitnodigen om samen te eten?” Paul aarzelt even. “Hmm, ja kan wel, al hebben we nog wel wat te bespreken.” Bespreken? Dat klinkt niet perse goed. Nog voor je kan vragen wat dan, hoor je Paul weer. “Hoor ik daar Naomi naast je?” “Ja,” bevestig je, “we zijn samen naar het zwembad geweest. Ik had vandaag een dagje vrij.” “Ah, ik snap het,” zegt Paul. Dan lijkt het me een goed idee als George en Naomi blijven eten. Zie je straks!” Paul klinkt een stuk vrolijker en je vergeet al snel de ondertoon bij het woord ‘bespreken’. Niet veel later parkeer je de auto bij het huis. Paul blijkt er al te zijn en George sluit niet veel later aan. “Ik heb chinees besteld,” zegt Paul en een half uur later wordt het bezorgd. Uitgehongerd neem je plaats aan tafel.

“Jij bent ook echt gek he!” lach je haar vraag weg terwijl je een ander hokje binnenstapt. Eén aanvaring met de badmeester is wel weer genoeg. Je kleedt je om en enkele minuten later zit je weer met Naomi in de auto. Je rijdt deze keer wel wat voorzichtiger, want één boete is meer dan genoeg. “Zal ik Paul vragen of jij en George kunnen blijven eten?” Naomi heeft er wel zin in en appt vast naar George terwijl je Paul op de speaker zet. “Hey schatje, ik weet dat je straks thuiskomt en misschien nog moe bent, maar zullen we Naomi en George uitnodigen om samen te eten?” Paul aarzelt even. “Hmm, ja kan wel, al hebben we nog wel wat te bespreken.” Bespreken? Dat klinkt niet per se goed. Nog voor je kan vragen wat dan, hoor je Paul weer. “Hoor ik daar Naomi naast je?” “Ja,” bevestig je, “we zijn samen naar het zwembad geweest. Ik had vandaag een dagje vrij.” “Ah, ik snap het,” zegt Paul. Dan lijkt het me een goed idee als George en Naomi blijven eten. Zie je straks!” Paul klinkt een stuk vrolijker en je vergeet al snel de ondertoon bij het woord ‘bespreken’. Niet veel later parkeer je de auto bij het huis. Paul blijkt er al te zijn en George sluit niet veel later aan. “Ik heb chinees besteld,” zegt Paul en een half uur later wordt het bezorgd. Uitgehongerd neem je plaats aan tafel.

“Nee Naomi, ik heb geen zin in gezeur met de badmeesters,” zeg je nu wat strenger dan bij binnenkomst. Naomi trekt een pruillip, maar gaat wel alleen in een hokje. Enkele minuten later zit je weer in de auto en is de sfeer in no time weer gezellig. Je rijdt deze keer wel wat voorzichtiger, want één boete is meer dan genoeg. “Zal ik Paul vragen of jij en George kunnen blijven eten?” Naomi heeft er wel zin in en appt vast naar George terwijl je Paul op de speaker zet. “Hey schatje, ik weet dat je straks thuiskomt en misschien nog moe bent, maar zullen we Naomi en George uitnodigen om samen te eten?” Paul aarzelt even. “Hmm, ja kan wel, al hebben we nog wel wat te bespreken.” Bespreken? Dat klinkt niet perse goed. Nog voor je kan vragen wat dan, hoor je Paul weer. “Hoor ik daar Naomi naast je?” “Ja,” bevestig je, “we zijn samen naar het zwembad geweest. Ik had vandaag een dagje vrij.” “Ah, ik snap het,” zegt Paul. Dan lijkt het me een goed idee als George en Naomi blijven eten. Zie je straks!” Paul klinkt een stuk vrolijker en je vergeet al snel de ondertoon bij het woord ‘bespreken’. Niet veel later parkeer je de auto bij het huis. Paul blijkt er al te zijn en George sluit niet veel later aan. “Ik heb chinees besteld,” zegt Paul en een half uur later wordt het bezorgd. Uitgehongerd neem je plaats aan tafel.

De glijbaan blijkt even leuk te zijn als aangeprezen en jullie gaan een aantal keer achter elkaar, voor de rest van het zwembad verkend wordt. Na ruim anderhalf uur waterpret stel je voor om wat te gaan eten. Zoals bij de meeste zwembaden staat er weinig bijzonders op de kaart, maar een frietje en een kroketje gaan er altijd wel in. Nadat het eten is gezakt, ga je nog weer het zwembad in, om daarna samen nog een half uur languit in het bubbelbad te liggen. Gerimpeld als een oud vrouwtje en volledig verzadigd stap je onder de douche. Je wast je haren en loopt richting een kleedhokje. Je ziet Naomi al staan. Ze houdt de deur van een hokje open. Je weet dat het niet mag, maar ze dringt aan om samen naar binnen te gaan. Wat doe je?

“Ik ben een net meisje,” zeg je met je meest onschuldige blik. Je opent de deur van een hokje en stapt naar binnen. Terwijl je de deur sluit, zie je Naomi haar tong naar je uitsteken. Je kleedt je om en loopt aan de andere kant naar buiten, waar Naomi al op je wacht. “Schiet nu op, dan kunnen we direct de nieuwe glijbaan uitproberen!” zegt ze enthousiast. “Eerst nog douchen.” Ze rolt met haar ogen naar je. “Alweer met je regeltjes!” klaagt ze, maar ze luistert wel. Onder de douche kijk je naar Naomi. Je kunt je goed voorstellen wat George in haar ziet. Ze is Surinaamse met een heel donkere huid, net iets kleiner dan jij. Ze heeft een mooi gezicht en bijna altijd een aanstekelijk vrolijke uitstraling. Ook niet onbelangrijk zijn haar mooi gevormde billen, die gezien Georges voorkeuren hem zeker hebben aangetrokken. Niet dat Paul wat over jou te klagen heeft, natuurlijk. Wat dat betreft zijn het beide geluksvogels. “Ga je mee naar de nieuwe glijbaan?” vraagt Naomi wanneer jullie beiden afgespoeld zijn. Je knikt en volgt haar het zwembad in.

Samenzweerderig houd je je vinger voor je mond en open je de deur van een kleedhokje. Giechelend stapt Naomi naar binnen. Je stapt achter haar aan en sluit het hokje. Je probeert niet te lachen, maar dat valt niet mee als Naomi kusmondjes maakt en met haar tong haar lippen likt. Je laat het er niet bij zitten. Nadat ze haar shirt heeft uitgetrokken, sla je een hand rond haar buik en maakt met de andere haar BH los. Ze draait zich om en slaat je lachend op je arm. Om en om plaag je haar of plaagt Naomi jou. Wanneer Naomi zich helemaal heeft uitgekleed, daagt ze je uit door haar billen naar achter te duwen en heen en weer te schudden. Ze is Surinaamse, iets kleiner dan jij met een mooi gevormd achterwerk en een donkere huid. Je begint te proesten en haalt dan hard uit. De klets echoot door de ruimte en plots hoor je voetstappen buiten de deur. “Wat gebeurt hier?!” klinkt een zware stem buiten de deur. Zenuwachtig lachen jullie naar elkaar. Snel trek je beide je bikini aan en dan open je de deur. Buiten staat een imposante verschijning met zijn armen over elkaar. “Dames, hebben we plezier?” Meer dan wat onverstaanbare geluiden kun je niet uitbrengen. Hij wijst naar het bord. “Kijk eens hier, regel 9. Eén volwassene per kleedhokje. Van al dat gefriemel aan elkaar zijn de andere gasten niet gediend. Dit is een net zwembad. Jullie gaan de regels vanaf nu netjes opvolgen, anders neem ik maatregelen. Is dat duidelijk?” Jullie knikken naar de badmeester, die even goedkeurend bromt en dan wegloopt. Wanneer hij weg is, valt de spanning weg en beginnen jullie weer te proesten. “Ik zei toch dat we niet samen moesten gaan! Onverbeterlijk ben je ook!” zeg je semi-boos. Naomi haalt haar schouders op. “Je maakt je eigen keuzes, je hoeft niet naar mij te kijken. Zullen we gaan zwemmen?”