Gepubliceerd op by admin

De winnaar heeft altijd gelijk

‘Ronald’, smeekte Jenny, terwijl ze haar arm, die hij stevig beet hield, los probeerde te trekken. ‘Wees alsjeblieft een beetje redelijk. Ik kon er niets aan doen!’

Haar verloofde negeerde haar en trok haar mee naar de slaapkamer. Toen ze zich aan de deurpost probeerde vast te houden, gaf hij een stevige ruk, waardoor ze de slaapkamer inschoot en voorover over het tweepersoonsbed kwam te liggen. Deze keer was er geen ruimte voor discussie en zou ze er niet mee wegkomen. Nee, deze keer zou hij haar het rietje laten voelen en daarna zou hij haar laten doen wat ze tot nu toe angstvallig vermeden had.

‘Bespaar je de woorden’, zei hij terwijl hij de deur op slot draaide en er vervolgens met zijn rug tegenaan ging staan.

Jenny krabbelde van het bed en stond oog in oog met haar toekomstige echtgenoot. Wat was hij van plan? Ze snoof beledigd en was boos en nerveus tegelijkertijd. Het was haar absoluut niet aan te rekenen dat ze niet had gedaan wat hij haar opgedragen had. Hij zag er vastbesloten uit. Ze slikte hoorbaar.

Ze waren ruim een half jaar bij elkaar en ze was er achter gekomen dat haar verloofde nogal bazig was. Dit was temeer een probleem omdat zij nogal koppig van aard was. Ze vroeg zich af waarom hij eigenlijk de ware voor haar was. Ze keek naar het kruis van zijn spijkerbroek. Behalve dat, bijdehandje. Hoewel dat natuurlijk wel de slagroom op de taart was. Hij had natuurlijk zijn zwakheden. Ze huiverde bij de gedachte dat hij haar met de neus op haar eigen fouten zou drukken.

Wat zou er deze keer gebeuren?

Ze moest denken aan de glijdende schaal van maatregelen waar hij altijd aan refereerde. Ze bedacht dat hoe langer ze elkaar kenden, hoe langer de lijst werd. Instinctief gingen haar handen naar achteren en omsloten ieder een van haar billen die omsloten werden door een klein broekje onder een zomerrokje. Op de glijdende schaal stonden tot nu toe de hand, slipper, haarborstel en riem. Alles onder dwang, maar met een aangename tinteling achteraf. En dan te bedenken dat hij met haar wilde vrijen direct nadat hij haar van een paar zere billen had voorzien. Wat een lef had die man! Maar de misstap van vandaag stond niet in verhouding met alle dingen die ze daarvoor had uitgehaald. Neem het somberste scenario en verdubbel dat. Het kon maar een ding betekenen…

‘Ga het rietje pakken, Jenny’, droeg hij haar op.

Oh nee! Ze dribbelde nerveus van het ene been op de andere. Haar mooie gezichtje was verwrongen bij de gedachte aan de pijn. Ze trok een pruillip en probeerde zich onder haar straf uit te flikflooien. Toen hij op een dag thuis kwam met de rietjes uit het tuincentrum, had ze nog gedacht dat ze voor de tomatenplantjes zouden zijn. Jeetje, wat kon ze zich vergissen.

Op een ochtend had hij de slipper, haarborstel en riem op het bed gelegd en haar uitgelegd waar deze voor bedoeld waren. Ze had hem met open mond aangekeken en gedacht dat hij helemaal gek geworden was. Vervolgens had hij met zijn vingers geknipt. ‘Oeps, ik ben nog wat vergeten’. Hij was naar de kast gelopen en had een rietje tevoorschijn gehaald. ‘Deze is voor als je heel erg stout geweest bent, Jenny’, had hij gezegd terwijl hij het soepele rietje tussen zijn handen boog.

En hoe had ze gereageerd? Had ze hem laten weten dat als hij alleen maar met dat ding naar haar zou wijzen, dat ze het op een lopen zou zetten? Nee. Dat ze de politie zou bellen? Nee. Ze kon hem alleen maar met grote ogen aankijken en stamelen, ‘Dan kan ik me maar beter heel goed gedragen, is het niet?’

Maar de kans dat dat zou gebeuren was niet zo heel groot.

*

Ronald was een perfectionist. Alles moest altijd perfect zijn. Zelfs wanneer hij zijn toekomstige vrouw Jenny zou straffen.

Hij tikte met het uiteinde van het rietje op een bepaalde plek van het bed. ‘Kom hier staan en zet je beide handen op het bed. Je benen een beetje uit elkaar. Billen omhoog’. Hij knipte met zijn vingers waardoor ze een luchtsprongetje maakte. Hij dacht dat ze wel eens zou kunnen weigeren, hoewel ze dat nooit eerder gedaan had. Ondanks haar gejammer had ze altijd haar straf gehoorzaam ondergaan.

Ze hadden elkaar op een feestje ontmoet en voelde zich vanaf het eerste moment tot elkaar aangetrokken. Maar hij wilde eerst zeker weten of ze wel de juiste partij was voor de wijze waarop hij zijn toekomstige relatie in wilde richten. Tijdens hun tweede date was hij vastbesloten uit te vinden of dit het geval was. Een brutale opmerking van haar kant op iets wat hij zei was de aanleiding. Toen ze langs hem liep gaf hij haar een stevige klets op haar billen, waardoor ze een luchtsprongetje maakte en gilde. Hij bestudeerde haar reactie uitvoerig. Ze had daar met open mond gestaan, over haar bips gewreven en hem aangekeken met een gezichtsuitdrukking die wilde zeggen, ‘Ik kan niet geloven dat je dat gedaan hebt!!’ Tot zijn opluchting en genoegen was er geen woede uitbarsting gevolgd op de klap, maar een pruillip van een meisje wat op haar plaats was gezet. Vanaf dat moment wist hij dat zij het juiste meisje voor hem was.

Maar ze bleef koppig. Net als voor het pak slaag met het rietje.

‘Heb je me gehoord?’, vroeg hij.

Jenny bleef op haar plaats staan dralen. ‘Maar ik wil niet met het rietje, Ronald’, zei ze klagend. ‘Gebruik iets anders. Je riem bijvoorbeeld’.

Ronald schudde zijn hoofd. ‘Als je zo graag de riem wilt, zal ik je die geven. Maar pas als ik met het rietje klaar ben’.

‘Maar Ronald!’ Ze stampte gefrustreerd met haar voet. ‘Het rietje is verschrikkelijk’. Ze pakte de voorkant van haar rokje en draaide er een prop van. Het hoorde bij het spel. Dat wist ze nog van eerdere keren dat ze geprobeerd had de dans te ontspringen. Wanneer Ronald iets besloten had, was hij daar niet meer vanaf te brengen. Oh, de bullebak! Ze zou het nooit toegeven, maar zelfs in de wetenschap dat het hartstikke zeer zou doen, voelde ze een zekere genoegdoening dat ze in staat was zelfs het ergste in ontvangst te kunnen nemen. Ze kon hier geen verklaring voor bedenken.

Dus, hij zou haar met het rietje geven en zij zou het rietje in ontvangst nemen.

Ze snoof nog een keer en liep naar zijn kant van het bed om de gevraagde houding aan te nemen. Handen op het bed, benen uit elkaar en bips omhoog. Ze vroeg zich af hoeveel hij haar zou geven. De laatste keer waren het er zes geweest. Zoals te verwachten viel hadden ze alle zes veel pijn gedaan, maar de pijn was veranderd in een soort aangename sensatie. Ze vroeg zich wel eens af of ze soms een schroefje los had zitten. ‘Ik ben klaar’, zuchtte ze uiteindelijk en draaide met haar volle billen. Hij moet het me maar laten voelen. Hij en die vermaledijde stok van hem.

*

Het zouden er twaalf worden. Twaalf striemen op haar ronde bips.

De eerste zes gaf hij over haar rok en broekje. Ze maakte na iedere klap een wanhopig dansje op de plaats. Haar gezicht vertrok en kreunde ingehouden terwijl de pijn van haar gestriemde billen naar haar hoofd trok waar het als een soort vuurwerk explodeerde. Toen kroop dat speciale gevoel als een soort spook in haar. Het was een warm gevoel. Aangenaam warm. Een warmte die uitstraalde naar speciale plekjes en verstand en gevoel van elkaar scheidde. Ze kreeg ondeugende gedachten. Ondeugende gedachten waarin zijn ‘ding’ voor haar gezicht bungelde en haar lust aanwakkerde. ‘Misschien laat hij me straks…’

Ze huiverde. Wat zou hij haar opdragen? Ze voelde weer een warme sensatie door haar buik golven. Zalig.

Haar adem stokte toen ze voelde hoe hij haar rok omhoog schoof en hem op haar rug legde. Ze liet haar hoofd hangen. Haar onderdanige kant kreeg de overhand over de koppige kant. Ahhhh. Een vleug koude lucht voelde weldadig aan haar zere bips toen hij haar broekje tot halverwege haar bovenbenen omlaag schoof. Ze kreeg kippenvel. Ze vroeg zich af of ze hem beet zou pakken, achterover op het bed zou duwen en eisen dat hij haar zou nemen tot het kriebelende gevoel tussen haar benen zou verdwijnen. Zo zou het kunnen. Ze zag zijn ding weer voor zich in de duisternis die veroorzaakt werd door haar dichtgeknepen ogen. Zo’n prachtig ding. Iets wat plezier kon brengen wat boven alle verwachting lag. ‘Zo’n groot ding…’, fluisterde de duivel in haar oor. Ze begon te giechelen, maar haar adem stokte toen ze voelde hoe hij met het rietje op haar blote billen tikte.

‘Nog zes, Jenny’, hoorde ze hem zeggen.

Ze was nu ergens anders. Ergens waar het mooi as. ‘Uh huh’, mompelde ze. Zes was prima. Zes was genoeg om haar te geven wat ze wilde en daarna zou er nog meer volgen. Maar dan anders. De eerste zes waren vergeten en het enige wat telde waren de zes die zouden volgen.

Ze wist dat het eraan kwam voor dat het er was. Ze hoorde hem door de lucht zoeven, voordat hij landde en de pijn haar overmande.

‘Agggghhhhhhhhhhhh’, gilde ze verrast, zoals de eerste striem op haar blote dat altijd was. ‘Auwwwwwwwwwww!’ Meer vuurwerk in haar hoofd. Deze keer intensiever en overweldigender. Haar heupen draaiden heen en weer in een poging wat van de pijn van haar af te schudden. ‘Ah, Ronald. Nog een keer’.

Nog vijf keer liet hij het rietje op haar ronde en gewillige billen neerdalen.

*

‘Ga op je knieën voor me zitten’, liet hij haar weten.

Ze deed wat hij haar vroeg en keek omhoog. Hij bevond zich in een paarse waas van seks. Haar hele wezen was bezig met de pijn die langzaam wegebde. Ze ademde nog steeds zwaar van het orgasme wat ze gehad had toen het rietje voor de laatste keer neerdaalde. Witte bliksemschichten. Vuurwerk in de nacht. Ze probeerde zich te concentreren op zijn woorden. Wat? Wat moest ze doen? Haar hand gleed naar haar warme plekje.

‘Haal hem eruit’, droeg hij haar op.

Ze tastte omhoog en pakte de riem. Ze deed langzaam zijn rits naar beneden. Hij wilde dat ze iets deed waar ze niet echt dol op was. Ze bloosde bij de gedachte. Ze liet haar tong over haar lippen glijden en trok haar neus op. Wat had haar moeder haar ooit verteld? In relaties gaat het om geven en nemen. Ze liet haar hand door de opening in zijn broek naar binnen glijden op zoek naar het ding wat daar woonde. Klop, klop wie is daar? Het kloppende gevoel in haar billen was nu een gevoelig genot, waar ze zich door mee liet voeren. Hij was hard. Indrukwekkend en spoedeisend. Ze glimlachte in zichzelf. Wie had het nu voor het zeggen? Niet haar partner.

Hij had het om eerlijk te zijn nooit voor het zeggen gehad zolang ze elkaar kenden. Laat hij dat maar geloven. Haar glimlach verbreedde zich toen ze hem tussen haar lippen liet glijden.

Ze wist hoe het spel gespeeld moest worden.

Ze wist dat de winnaar altijd gelijk heeft.

Gepubliceerd op by admin

Het rietje / de cane

Het rietje (een cane) een is uitstekend instrument om een pak slaag toe te dienen. Een rietje is gemaakt van rotan, is ongeveer 75 tot 120 centimeter lang en kent een dikte variërend van 0,6 tot 1,2 centimeter. Sommige rietjes hebben een gebogen uiteinde zodat ze opgehangen kunnen worden. Anderen zijn recht en hebben een handvat van kurk of leer en hebben soms een lusje om aan te hangen.

Een rietje is erg buigzaam en kan in een koffer of een grote tas vervoerd worden of in een la bewaard worden. Zodra het rietje tevoorschijn gehaald wordt zal deze langzaam zijn oorspronkelijke vorm aannemen. Een rietje van goede kwaliteit zal vele jaren meegaan en niet uitdrogen zoals een tak van een wilg of een berk. Een rietje is een instrument wat niet veel lawaai maakt (voor de ontvangster geldt waarschijnlijk een ander verhaal) in vergelijking tot een paddle of een leren riem, zodat het een ideaal instrument is voor situaties waar de geluiden van een toegediende straf niet gehoord mogen worden.

Ik zal de discussie over de rituelen die gevolgd kunnen worden uit de weg gaan, omdat die voor iedereen verschillend zijn. Je moet er voor zorgen dat je voldoende ruimte hebt zodat het rietje geen obstakels kan raken wanneer deze gebruikt wordt. Een soepele pols is nodig om het rietje met optimale snelheid neer te laten komen. Door de buigzaamheid van het instrument kan het slachtoffer gemakkelijk op haar heupen geraakt worden. Het is daarom van belang het topje van het rietje op de billen neer te laten komen.

Normaal gesproken wordt het rietje gebruikt op de billen en de bovenkant van de bovenbenen. Het rietje is bijzonder effectief wanneer het neerkomt op de overgang tussen billen en bovenbenen. Wanneer voldoende kracht gebruikt wordt zal een witte, op de huid liggende striem op de bips van het slachtoffer ontstaan, die na ongeveer een halve minuut rood zal kleuren.

In tegenstelling tot andere instrumenten, zal de pijn na het neerkomen van het rietje in de volgende halve minuut steeds verder intensiveren. Hierdoor is het goed een pauze in te lasten tussen de slagen, om er zorg voor te dragen dat de ontvangster de voorgaande klap goed voelt.

Na verloop van tijd en afhankelijk van de kracht die gebruikt wordt, zullen de striemen een donkere kleur aannemen en zullen blauwe plekken ontstaan. Deze blauwe plekken zullen gewoonlijk na ongeveer een week verdwenen zijn. Als de striemen een probleem vormen, zal het gebruik van minder kracht nog steeds pijnlijk zijn zonder dat er blauwe plekken ontstaan. Billen die een flink pak slaag met het rietje hebben gekregen zullen een aantal parallel lopende striemen te zien geven van het midden van de bips tot de bovenkant van de bovenbenen. Als je een eerder toegebrachte striem raakt, zal een diamantvorige blauwe plek ontstaan op de plaats waar de striemen elkaar kruisen. Voorzichtigheid is geboden omdat het raken van een vorige striem bloedblaren kan geven of de huid kan breken.

De vrouw die een pak slaag met het rietje krijgt kan gevraagd worden om zich voorover te buigen met haar handen aan haar enkels, maar normaal gesproken zal ze zich over een meubelstuk zoals een bed, keukenstoel, bank, tafel of bureau moeten buigen. In enkele gevallen zullen de handen en/of de benen van de ontvangster vastgezet worden.

In Engeland is het traditie dat het aantal klappen een 6 of een meervoud hiervan bedragen, met een maximum van 24 (dit veronderstelt een krachtig pak slaag, meer slagen kunnen worden toegediend als minder hard geslagen wordt). In geval van ernstige ongehoorzaamheid kan soms het maximum van 24 worden overschreden.

Waarom het rietje?

Het rietje verving in de Victoriaanse tijd de roe. Er waren hiervoor een aantal redenen:

1. De beschikbaarheid. Engelse en Nederlandse handelaren dreven handel met het Verre Oosten en begonnen rotan, dat gebruikt werd voor het vervaardigen van meubels te importeren.

2. Zedigheid. Een pak slaag met de roe moet op de blote bips toegediend worden en de Victorianen voelden zich ongemakkelijk bij deze ontbloting. Een rietje is ook heel effectief als het op de onderbroek of zelfs op een spijkerbroek gebruikt wordt.

3. Duurzaamheid. Een bos berkentwijgen, ook als ze geweekt worden in zout water, vallen uiteen na een paar keer gebruikt te zijn. Eén enkel rietje kan letterlijk honderden billen bezoeken. Wanneer het uiteinde begint te splijten wordt het simpel een eindje ingekort en kan het rietje weer tijdenlang mee.

4. Effectiviteit. Een pak slaag met de roe dat flink indruk moet maken, duurt vele tientallen slagen. Het dankt zijn effectiviteit aan de opbouwende sensatie van honderden kleine krasjes en schrammetjes. Zes harde striemen met het rietje zijn echter voldoende voor een onvergetelijke ervaring. Ieder klap telt. De buigzaamheid van een rietje zorgt ervoor dat het topje wel 300 kilometer per uur kan halen.

5. Er is een redelijke verhouding tussen pijn en schade. Het gladde uiterlijk van het rietje, zijn ronde oppervlak, het lichte gewicht en de snelheid zorgen dat hij een ongekende indruk kan maken zonder noemenswaardige schade aan te richten. Een intense pijn en een paar dagen ongemakkelijk zitten –een prima herinnering voor de deugniet- kunnen worden toegediend en veroorzaken slechts een paar striemen die al snel zullen verdwijnen.

Een goed rietje uitzoeken

Een in de praktijk goed bruikbaar rietje is ongeveer 0,6 tot 1,2 centimeter dik. (Hoe dunner, hoe pijnlijker) en is tussen de 75 en 120 centimeter lang. Nadeel van een langer rietje is dat het veel oefening kost om hem goed te kunnen controleren. Een groot voordeel van het rietje is dat deze weinig kabaal maakt, een belangrijk aspect als je slaapkamer dunne wanden heeft en er zich nieuwsgierige buren aan de andere kant ervan bevinden (Het kabaal van het slachtoffer is overigens een heel ander verhaal).

Een goed rietje hoeft niet pijlrecht te zijn. Als je er eentje uitzoekt, laat je hand er dan overheen glijden en let op de oneffenheden. Een paar uithalen geeft je een indruk van zijn buigzaamheid. Probeer het rietje niet in een volledige cirkel te buigen, hier beschadig je hem mee.

Sommigen hechten aan een gebogen handvat zodat het rietje als een permanente waarschuwing aan de muur gehangen kan worden. Een lusje aan het handvat van een recht rietje kan het zelfde doel dienen.

Het onderhoud van het rietje

Rietjes worden gewoonlijk geschuurd om alle oneffenheden en knobbels bij de aanhechtingen weg te nemen. Een ‘geschild’ rietje, die ontdaan is van de harde buitenkant, is minder zwaar en dus minder pijnlijk en kan een goed instrument voor beginners zijn. Hij is ook fragieler en zal daarom vaker op het voorkomen van splinters onderzocht moeten worden. Omdat hij onbeschermd is, zal hij als een spons lichaamsvocht opnemen en moet daarom voorbehouden blijven voor lichte toepassingen of het gebruik moet beperkt blijven tot één bips. Het rietje behandelen met een dun laagje vernis of lak zal voorkomen dat hij lichaamsvocht opneemt. Als oneffenheden en knobbels niet worden weggenomen zal het rietje waarschijnlijk meer schade toebrengen dan bedoeld.

Rietjes moeten iedere paar maanden een etmaal met het uiteinde in een laagje water staan. De vezels zullen het water opnemen en zo zal voorkomen worden dat het rietje uitdroogt en het uiteinde gaat splijten. Het uiteinde kan afgerond worden, maar zorg ervoor dat het glad geschuurd is voor gebruik. Het tapen van het uiteinde voorkomt splijten.

Technieken in gebruik

Er is verbluffend weinig kracht nodig om te zorgen dat zij zich het rietje nog een poos zal herinneren. Neem hierbij meer een zweep dan een stok in gedachten, denk meer aan badminton dan aan tennis. Een beweging alleen afkomstig vanuit de pols (als je een soepele polsbeweging hebt) is voor de meeste billen al genoeg. Een combinatiebeweging uit pols en onderarm kan een flinke striem opleveren. Een korte polsbeweging vlak voor het moment van contact is een echte tranentrekker. Als mensen vroeger een pak slaag uitdeelden hielden ze soms een boek onder hun arm geklemd om de kracht van de slagen wat in de hand te houden.

Oefen eens op een kussen zodat je kunt zien waar de slagen neerkomen. Richt een paar centimeter van het uiteinde van het kussen omdat een flinke tik ertoe leidt dat het uiteinde omkrult. Leg het rietje op de plaats die je wilt raken, tik deze aan, haal terug en laat hem vervolgens op bijna natuurlijke terugsuizen naar de oorspronkelijke plaats zonder veel extra kracht te gebruiken. Laat op het laatste moment de snelheid toenemen door een subtiele polsbeweging. Begin iedere tik door het rietje terug te halen van het doel. Laat het laatste derde deel van het rietje op het kussen neerkomen, maar voorkom dat het uiteinde het kussen raakt. Wanneer je merkt dat je controle over het rietje begint te krijgen, is het tijd om zelf te gaan experimenteren.

Als je een goede controle over het rietje hebt, is het tijd om te gaan oefenen op de door kleren bedekte billen van je partner. Laat haar een brede leren riem dragen om haar nieren te beschermen. Sta erop dat ze je feedback geeft. Je gaat in eerste instantie voor “Mmmmmmm!” Je kunt het uiteinde van het rietje bewerken met een krijtje. Zo kun je precies zien waar de striemen terecht komen. Op Engelse scholen werd dit gehanteerd om er voor te kunnen zorgen dat er steeds op dezelfde plaats geslagen kon worden, een zeer sadistische werkwijze die extreem pijnlijk was en leidde tot diepe en langdurig zichtbare striemen. Het is beter om de klappen te spreiden.

Ga aan de zijkant en een beetje voor het doel staan, zodat de verste bil niet alle kracht te verwerken krijgt. Het ideale resultaat is een striem die mooi over beide billen verdeeld is. Omdat dit moeilijk realiseerbaar is, zou je afwisselend de forehand en backhand techniek kunnen gebruiken, om beide billen evenredig te bedelen. De plooi tussen de billen en dijen, is uiterst gevoelig, net als de achterkant van de dijen, omdat zij niet over eenzelfde natuurlijke vetlaagje beschikt als de bips. Als je van plan bent om die plekken te bewerken, is het aan te bevelen minder kracht te gebruiken.

Variatie in slagen

Er zijn hoofdtechnieken in het gebruik van het rietje. De traditionele Engelse stijl, die uitgaan van het gebruik van veel kracht, zonder opwarming, terwijl de West Coast school de gebruikte kracht voortdurend afwisselt. Velen beweren dat in het gebruik van het rietje geen tussenweg bestaat – dat er hard of zacht geslagen wordt. In mijn streven mijn partner met de juiste maat te straffen (ze is een liefhebster van het rietje maar heeft een lage pijngrens) ben ik er met enige oefening in geslaagd de gulden middenweg te bewandelen.

Een rietje heeft een natuurlijk ritme, hetgeen van pas komt voor het geven van een soort massage van hele snelle tikjes. Met een geoefende pols kun je eindeloos variëren in kracht en onverwacht hardere tikken uitdelen om haar alert te houden. Deze “massagetechniek” is een uitstekende manier om te leren de kracht te beheersen. Deze techniek is ook een goede opwarming voor de hardere klappen.

Harde klappen vragen om een bepaald ritueel, zowel in het geven als in het ontvangen. Voor sommigen, is een formeel ritueel van essentieel belang bij een pak slaag met het rietje. Het ritueel begint met de opdracht, “Doe je broek naar beneden, ga gebukt staan” Een laaghangend shirt wordt omhoog geschoven.  Het onderbroekje wordt langzaam door de partner omlaag geschoven. Of deze blijft op zijn plaats met de belofte dat hij alsnog naar beneden gaat als zij zich niet aan de regels houdt. De spanning wordt verder verhoogt als een angstaanjagend fluiten klinkt als hij het rietje door de lucht laat zoeven.

De positie is meestal voorover gebogen, zodat verdwaalde klappen niet op de rug terecht zullen komen. (Richt vooral laag om niet het risico te lopen het stuitje te raken.) Bukken spant het vlees van de billen aan, zodat de tik een scherpe pijn veroorzaakt. Op de buik liggen is een goede positie voor beginnende caners omdat neerwaartse gerichte klappen gemakkelijker te sturen zijn, en de huid van de billen niet aangespannen wordt, waardoor het natuurlijke vetlaagje meer bescherming biedt. Een kussen kan tegen de verste heup aangelegd worden om te voorkomen dat het rietje zich om de heup krult.

Harde klappen dienen langzaam toegediend te worden. De pijn is tweeledig: de pijn wordt gevoeld wanneer het rietje op de bips neerkomt en na enige tijd de brand als de samengeperste zenuwen terugveren. Voor masochisten, staat de sensatie van een perfecte tik gelijk aan een orgasme. Wacht tot de pijn tot volledige wasdom is gekomen voor je de volgende uitdeelt.

Klappen worden over het algemeen uitgedeeld in groepen van zes. Soms moet de vrouw ze hardop meetellen. “Eén. Dankjewel. Mag ik de volgende?” Extra klappen worden toegediend in het geval van verkeerd tellen, niet in positie blijven of een hand voor de bips houden. De vrouw wordt maar zelden vastgezet omdat het in positie blijven onderdeel is van het strafritueel.

Decoratieve resultaten

Het is gebruikelijk om een patroon te laten ontstaan van dicht naast elkaar liggende evenwijdige striemen. Iedere striem in het bezit van dubbele dubbele rode randen,  als bewijs van je vakmanschap. Een ervaren caner kan strepen produceren die de ontvangster uren, dagen, of weken plezier geeft. “Overlappen” is een duivelse techniek waarbij diagonaal toegebrachte striemen elkaar kruisen waarbij diepblauwe plekken ontstaan waar de lijnen elkaar snijden. (Nb, mocht er bloed ontstaan, dan moet het rietje zorgvuldig worden ontsmet, maar het uitgangspunt is dat dit vermeden dient te worden.) Na de laatste klap kan de vrouw worden verplicht in positie te blijven en is het streng verboden de bips te wrijven. In sommige gevallen is het  gebruikelijk dat zij het rietje moet kussen om haar uitdrukkelijke dank uit te spreken voor de inspanningen van haar bestraffer.