Ik zal jullie vertellen over mijn ervaringen met huiselijke discipline in een  relatie. In mijn relaas zal blijken dat HD een zeer gunstige uitwerking kan hebben op de ontvangster.

Janneke was 18 jaar toen ik haar voor het eerst ontmoette.

We waren drie maanden bij elkaar toen ik haar voor het eerst een pak op haar bips gaf. Dat was toen ik haar erop betrapte dat ze geld uit mijn portemonnee wegnam. Ik legde haar over de knie,  deed haar rok omhoog, trok haar broekje omlaag en sloeg haar hard en lang op haar blote billen. Ze gilde dat het een lieve lust was  en deed vreselijk haar best om van mijn schoot af te komen. Ik greep haar met mijn vrije hand bij haar haar. Dit hield haar op haar plaats.

Na een poos liet ik haar los en ze viel op de grond waar ze snikkend bleef liggen. Ik bleef uitgeput op de bank zitten en keek hoe ze aan mijn voeten lag, haar onderbroek rond haar enkels, haar bips en de bovenkant van haar dijen vurig rood met her en der paarse vlekken. Het was een hard pak slaag geweest, uit boosheid gegeven.

Uiteindelijk stond ze op, bracht haar kleren in orde, keek me vernietigend aan en begon me voor alles en nog wat uit te schelden. Toen ze uitgescholden was, draaide ze zich om en beende weg. Ze bezwoer me dat ze nooit terug zou komen. Ik dacht dat ik haar nooit meer zou zien.

Groot was dan ook mijn verbazing, toen ze me een dag of tien later belde. Ze bood haar verontschuldiging aan voor de diefstal en vroeg of ze terug mocht komen. Eerlijk gezegd stond ik daar wat aarzelend tegenover. Ik zat niet te wachten op een dievegge in mijn huis. Bovendien waren er wel meer dingen in haar gedrag die mij niet aanstonden. Toen ik dat tegen haar zei, beloofde ze me dat ze haar gedrag zou verbeteren.

Toen vroeg ik haar of ze het met me eens was dat ze het pak slaag dat ik haar gegeven had, dubbel en dwars verdiend had. Er viel een lange pauze….. . Toen fluisterde ze: ‘Ja’.

Ik zei haar dat ze weer bij me in mocht trekken op twee voorwaarden. In de eerste plaats wilde ik dat ze me het recht zou geven verder wangedrag te bestraffen als ik dat nodig vond en ten tweede, dat ze –om me te laten merken dat ze de eerste voorwaarde zou accepteren- zich met onmiddellijke ingang aan een pak op haar billen zou onderwerpen. Ik was nogal verbaasd dat ze daarmee instemde en, sterker nog, daar vervolgens aan toevoegde, dat ze zich realiseerde dat zij een strenge hand nodig had om haar in het gareel te houden.

Die avond arriveerde ze weer bij mijn flat. Nadat ik haar verwelkomd had, gaf ik haar de gelegenheid om haar spulletjes uit te pakken. Vervolgens zette ik een eetkamerstoel in het midden van de kamer en zei haar dat het tijd was voor het pak op haar bips. Ik droeg haar op haar broekje uit te doen en over mijn knie te komen liggen.

Ze beet even op haar onderlip, fronste haar wenkbrauwen, maar deed niettemin wat haar gevraagd werd. Toen ik haar rok omhoog sloeg, zei ze ‘Het spijt me David, ik zal mijn best doen om me voortaan te gedragen, maar toe, sla me alsjeblieft niet zo hard’.

Ik antwoordde dat ze niet meer, maar ook niet minder zou krijgen dan ze verdiend had. Ik zei haar dat ze verder over mijn knie moest komen liggen en haar handpalmen op de vloer moest zetten, haar benen een eindje uit elkaar, haar hoofd omlaag en haar billen fier omhoog. Ik waarschuwde haar stil te blijven liggen. Daarna pauzeerde ik even en bewonderde haar billen. Ze had –en heeft nog steeds- prachtige billen, die nog mooier lijken als ze vuurrood zijn van een pak slaag.

Vervolgens begon ik langzaam, ritmisch en hard op haar bips te slaan. Na ongeveer 15 klappen begon ze te huilen, maar bleef keurig op haar plaats liggen. Ik hield even in om haar de gelegenheid te geven even op adem te komen, terwijl ik mijn hand strelend over haar inmiddels warme billen liet gaan. Daarna begon ik opnieuw te slaan, nog steeds langzaam, maar nu nog harder. Nadat ik haar 25 klappen had gegeven en mijn hand ophief om die voor de 26^e keer te laten neerdalen, bracht ze haar hand naar achteren om haar inmiddels gloeiende bips te beschermen. Onmiddellijk realiseerde ze zich haar vergissing en zette haar hand terug op de vloer en zei ‘Het spijt me, geef me asjeblieft geen extra straf’.

Omdat de belangrijkste reden van dit pak slaag was te laten zien wie er de baas was, deed ik het voorkomen alsof ik vreselijk boos was. Ik droeg haar op verder over mijn schoot te komen liggen en haar beide onderarmen op de vloer te plaatsen. Vervolgens gaf ik haar een hele serie klappen op de plaats waar haar billen en bovenbenen elkaar ontmoeten. Dit resulteerde erin dat ze het uitschreeuwde en de tranen over haar wangen stroomden. Ik besloot dat ze genoeg had gehad en zei haar op te staan en in de hoek te gaan staan met haar handen in haar nek en haar rok in de tailleband gestopt.

Ze zag er aandoenlijk uit toen ze daar zo stond, met haar knalrode billen. Het kostte me enige moeite in mijn rol te blijven en haar nog een flink standje te geven over haar onuitstaanbare en onverantwoorde gedrag.

Ik zei haar we in de toekomst een dagboek zouden bijhouden. Daarin zouden we al haar fouten en misdragingen noteren. Iedere zondag na de lunch zouden we samen haar dagboek doornemen. Ze zou me voorlezen wat zij of ik die week allemaal opgeschreven hadden. Dan zou ze me het boek overhandigen en zou ik vaststellen hoe haar straf er uit zou komen te zien. Ik vertelde haar ook dat ik haar binnenkort kennis zou laten maken met het rietje. Bij het horen van die woorden,  spanden  haar bilspieren zich onwillekeurig samen, maar ze onthield zich van commentaar. Vervolgens tilde ik haar op en droeg haar naar de slaapkamer.

Sinds die dag nemen we al 15 jaar lang iedere zondag haar dagboek door, waarna een pak op haar bips met de hand of het rietje volgt, met uitzondering van een jaar of wat geleden. Ik had besloten dat Janneke niet langer een weerbarstig jong veulen was, maar een volwassen, vrouw met een verantwoordelijke baan. Ik dacht dat het veilig was de teugels te laten vieren.

Al snel bleek dit een vergissing te zijn. Janneke werd ongedurig, ging tot ’s avonds laat alleen op stap en bleef uiteindelijk een hele week onder water. Toen ze terugkwam zeiden we er geen van beiden iets over, maar na het eten kwam ze uiteindelijk de kamer binnenlopen met in haar ene hand haar dagboek en in de andere het rietje. Ze las me voor wat ze de afgelopen tijd allemaal opgeschreven had. Toen ze uitgesproken was, overhandigde ze me het rietje. Zonder nog wat te zeggen,  kleedde zich helemaal uit en boog voorover over de rugleuning van de bank.

Die avond kreeg ze het heftigste pak slaag dat ze ooit had gehad en waarschijnlijk ooit zal krijgen. Zelfs na 14 dagen waren de gevolgen nog op haar bips te zien. Sindsdien is er geen zondag meer voorbijgegaan zonder ons vaste ritueel. Janneke heeft inmiddels een leidinggevende functie op haar werk en is mooier en zelfbewuster dan ooit.

Hoewel sommigen de manier waarop ik Janneke behandel wreed zullen vinden, ben ik ervan overtuigd dat het verleden de waarde van een pak op de bips voor jongedames en volwassen vrouwen heeft aangetoond.