Nu al twee weken lang moest ze dag in dag uit zorgen voor hun kudde geiten.

Normaal deelde ze die taak met haar vader maar die was geveld door een flinke ontsteking in zijn darmen. Na de eerste dagen gewoon door gewerkt te hebben was hij op aanraden van zijn goede vriend en buurman Dionysos toch maar eens naar het ziekenhuis Asklepion  gegaan. Daar hadden ze geconstateerd dat hij een flinke ontsteking had en enige tijd rust moest nemen. Totaal tegen zijn karakter in, hij was immers zijn hele leven als volwassene niet ziek geweest, had hij zich overgegeven en lag nu op bed en kwam af en toe even buiten, maar van werken kon nog geen sprake zijn. Hij was al wel wat aangesterkt maar veel meer dan een kleine wandeling in de avondschemer zat er nog niet in.

Dus Anastasia had het erg druk. Ze moest voor de kudde zorgen, eten koken, de was doen, kortom het totale huishouden kwam nu op haar neer.

Met veel liefde en zorgzaamheid vervulde ze haar taak want klagen zat niet echt in haar karakter.

Met haar 21 jaar was ze inmiddels een sterke, zelfstandige vrouw geworden en diep in haar hart kon ze niet wachten totdat haar lieve vriend Andros haar ten huwelijk zou vragen. Dan kon ze met hem samen een mooie toekomst opbouwen en kinderen krijgen, ze was daar helemaal klaar voor!

Door haar drukke taken had ze hem al enige tijd niet gezien. Hij woonde zo’n 3 kilometer verderop op een witte boerderij met een kobaltblauw, glimmend dak. Deze boerderij had hij na het overlijden van zijn ouders samen met zijn broer voortgezet. Ze maakten daar feta kaas van melk die hun geiten produceerden en namen ook melk van de kudde van Anastasia’s vader af.

De mooie goudgele zon stond krachtig aan de hemel toen Anastasia met de kudde op pad ging. Vandaag had zij het idee opgevat om vanavond naar Andros toe te gaan en bij hem te blijven slapen. Ze verlangde zo naar zijn sterke armen om zich heen en zijn goddelijke lichaam. Ze liep er de hele tijd over te dagdromen en kon niet wachten tot ze de kudde terug gebracht had in de omheining achter hun huis.

Tegen de avond bracht ze haar vader nog wat te eten en dronk nog wat koffie met hem en zei toen dat ze vroeg naar bed wilde omdat ze moe was. Geraios kon zich dat heel goed voorstellen en gaf zijn dochter een dikke kus en dankte haar voor al haar goede zorgen. “Het gaat al steeds wat beter met me, wellicht kan ik morgenmiddag weer eens met je mee”, zei hij enthousiast, maar zijn dochter temperde hem.

”Ik kan het best aan hoor vader. Herstel jij maar rustig.”

Hij zwaaide haar uit en ze verdween in de donkerte, richting de schuur achter het huis waar ze tijdens de ziekte van haar vader sliep om op de kudde dieren te passen.

Vanavond had ze dus echter andere plannen en liep door naar de boerderij van haar vriend.

Andros was zeer prettig verrast zijn lieve vriendin weer te zien en omarmde haar innig. Ze kroelde tegen zijn grote borstkast en ging om zijn nek hangen terwijl ze met haar vingers met zijn donkere krullen speelde.

”Waar ben je toch al die tijd geweest?”, vroeg hij nadat hij haar een dikke zoen had gegeven.

”Mijn vader had wat meer hulp nodig de afgelopen dagen want hij was ziek, dus kon ik niet makkelijk weg. Maar inmiddels is hij weer beter en kan hij dus weer zelf in de buurt van de kudde slapen en kon ik eindelijk weer naar je toe komen”, loog ze.

”Wat fijn dat hij weer beter is en wat heerlijk om je weer te zien en nog fijner, mijn broer is een dagje weg dus….”

Hij keek haar met zijn verleidelijke donkerbruine ogen aan en gaf haar een speels tikje op haar billen en aaide haar vervolgens onder haar rok op dezelfde plek. Ze hadden het huis alleen dus dit zou een lange hete nacht worden.

Hij tilde haar op en met haar armen om zijn nek liep hij naar de boerderij, ging naar binnen en liep meteen door naar de slaapkamer. Hij had haar gemist en zou haar eens goed verwennen. Het was een schemerige ruimte met slechts één raam dat uitkeek op de binnenplaats. Sober ingericht met slechts een kast, een stoel en een bed. Over de stoel hingen wat kleren en op de grond lag een ecru kleurig wollen kleed voor het bed. Hij legde haar neer op de lakens van zijn bed. Dit was een smal éénpersoons bed maar voor geliefden breed genoeg. Ze genoten van elkaars jonge mooi gevormde lichamen en zij voelde al gauw zijn grote, harde mannelijkheid tegen haar buik duwen en begeleidde hem naar de warme grot die vochtig op hem wachtte.

Bij het opkomen van de zon schrok ze wakker van de haan die kraaide, ze hadden bijna de hele nacht gevreeën en pas tegen de ochtend was ze in slaap gevallen. Hoogstens twee uurtjes had ze geslapen maar met een heerlijk gevoel kroop ze nog even tegen Andros aan en gaf hem een laatste kus.

”Ik moet nu gaan, want mijn taken wachten weer op me”, zei ze zacht tegen hem.

Hij glimlachte en gaf haar een kus op haar voorhoofd.

” Fijne dag lieverd!”, zei hij.

Rennend door de met dauw bekleedde weiden haastte ze zich terug naar de boerderij. Haar lange zwarte haren wapperden in de ochtendwind. Bij de boerderij aangekomen zette ze gauw wat eten voor haar vader neer en ging toen naar de geiten toe. Ze opende de omheining en de kudde volgde haar gedwee de weide in, op naar weer een mooie, zonnige dag.

Door een zachte hand op haar voorhoofd werd ze wakker gemaakt. Ze opende haar ogen en keek slaperig naar de bezorgde blik van haar vader. Ze was in slaap gevallen in het gras onder een grote plataan.

”Lieverd, wat is er met je, voel je je niet goed?”, vroeg hij bezorgd.

Normaal zou Anastasia nooit liggen te slapen zomaar in de wei terwijl de kudde onder haar hoede was. Hij had al enkele geiten op minstens een kilometer afstand van haar zien lopen.

”Hallo papa, wat kom jij hier doen, je zou toch op bed blijven!”, antwoordde ze boos.

Hij keek haar enigszins verbaasd aan en zei: ”hoe kan het nou dat je ligt te slapen terwijl de dieren van je weglopen?”

Ze zocht snel naar een goed antwoord maar kon dat niet zo snel vinden en reageerde geïrriteerd.

”Ik lag gewoon lekker even een middagdutje te doen, zo erg is dat toch niet!”

Haar vader keek haar boos aan.

”Bij Hypnos! ( god van de slaap) Volgens mij heb jij vannacht diep genoeg geslapen, er zijn drie geiten dood gebeten in de omheining en jij hebt niets gehoord! Slaapkop!”, reageerde hij fel.

Hij tilde zijn dochter aan haar schouder op en boog haar onder zijn linkerarm en gaf haar 10 flinke tikken op haar peplos, dit is een grote, witte katoenen lap stof die ze op beide schouders vastzet met een bronzen doekspeld en om haar middel dichtsnoert met een sierlijk stuk touw.

Anastasia schrok hevig van deze mededeling en was direct wakker door de kloppartij van haar vader op haar billen.

“ Heb je enig idee wat er vannacht gebeurd is?”, vroeg hij, terwijl hij haar streng aankeek.

“Nee vader, ik heb geen idee en ik heb het ook niet gezien toen ik vanochtend de dieren mee heb genomen. Wat afschuwelijk! Zouden dat weer die groep wilde honden zijn waar we een jaar geleden ook last van gehad hebben?”, reageerde ze terwijl ze haar vader geschrokt aankeek.

”Ik heb geen idee, maar als jij beter had opgelet was dit tenminste niet gebeurd. We zullen straks bij Andros langs gaan om te overleggen wat we aan deze dreiging kunnen doen. Zorg jij nu eerst maar eens dat de dieren die we nu nog hebben allemaal terug komen en breng ze dan terug naar de omheining.”

Met zijn wandelstok gaf hij haar nog een flinke tik op haar achterste die haar vooruit deed springen. Ze haastte zich om alle geiten bij elkaar te brengen.

Terwijl ze terug liep naar de boerderij peinsde ze zich rot om iets te verzinnen waardoor het gesprek bij haar vriend niet tot een groot probleem zou gaan leiden.

Maar hoe diep ze ook nadacht, ze zag geen uitweg. De spanning in haar lijf nam toe, zou ze dit onheil nog kunnen afwenden? In de verte zag ze haar vader al zitten te wachten onder de grote olijfboom voor hun huis. Nadat ze de dieren opgesloten had vervolgden ze zwijgend hun weg naar Andros. Anastasia werd steeds banger maar voelde zich ook steeds schuldiger. Waarom had ze zich dan ook niet nog even kunnen inhouden? Natuurlijk had ze haar vriend gemist maar had ze nou niet nog twee dagen kunnen wachten totdat haar vader zelf weer bij de kudde had kunnen slapen? Hoe zou haar vriend reageren als hij hoorde dat ze tegen hem gelogen had? Zou hij ook boos zijn om haar onverantwoordelijke gedrag, of zou hij haar kunnen vergeven doordat hij toch ook een leuke nacht gehad had?

De drie kilometer naar de boerderij van Andros gingen haar veel te snel voorbij.

Daar aangekomen kwam Andros vrolijk op hun aflopen.

”Hallo Geraios, Anastasia. Wat leuk dat jullie langskomen!”, zei hij enthousiast maar toen hij dichterbij hen kwam zag hij de bedrukte gezichten.

”Maar zo te zien hebben jullie geen fijn nieuws, wat is er gebeurd?”, vroeg hij bezorgd.

“Hallo Andros”, begon Geraios. ”Heb jij kort geleden nog iets gehoord of gezien van die kudde wilde honden die vorig jaar zo’n onrust hebben gestookt in de omgeving?”

“Nee, dat heb ik niet, hoezo?”, antwoordde Andros.

”Afgelopen nacht hebben ze drie van mijn geiten doodgebeten!”, vervolgde Geraios en keek boos zijn dochter aan.

“En die slaapkop heeft er niets van gehoord!”, tierde hij.

Verontwaardigd kijkt Andros zijn vriendin aan.

”Je vader was toch beter? Daarom kon je toch naar mij toe komen? Je hebt toch niet…!?”, zei hij terwijl bij hem de kwartjes langzaam op hun plaats begonnen te vallen.

“Ik voel me nog knap beroerd”, zei haar vader en keek zijn dochter boos aan.

“Waar heb jij vannacht geslapen, jongedame!?”, riep hij fel.

Anastasia keek naar de grond en voelde zich alles behalve gelukkig met de huidige situatie maar rechtte haar rug en begon aan haar verdediging: ”Ik heb bij Andros geslapen omdat ik hem vreselijk miste en had absoluut niet gedacht dat er nu perse vannacht iets met de dieren zou gebeuren. Ik vind het ook heel erg hoor wat er gebeurd is.”

Vader keek woest naar zijn dochter en toen naar Andros.

”Bij Zelus ( de god van de toewijding ) en dat is mijn dochter!”, riep hij uit.

”Anastasia, hoe is het mogelijk dat je zo onverantwoord gehandeld hebt en daar ook nog glashard tegen mij over gelogen hebt!?”, voegde Andros er aan toe.

Anastasia’s blik ging weer naar de grond ze wist zich geen houding te geven.

”In naam van Pan (dat is de god van het woud en patroon van de herders en hun kudden) hier zul je flink voor gestraft worden!”, reageerde Geraios woest.

Met een verschrikte blik in de ogen keek Anastasia haar vader aan bij deze harde woorden en toen smekend naar haar vriend waar ze echter geen enkel medelijden kreeg.

”Ga daar met je neus tegen de muur staan terwijl ik met Andros bespreek wat je straf zal zijn”, zei hij streng en hij liep naar Andros toe.

Na zo’n tien minuten zonder dat ze zich had durven verroeren, werd ze bij haar schouder gepakt en omgedraaid. Het was haar vriend die haar stevig vastpakte. Hij trok haar mee door de stenen boog die toegang gaf tot de binnenplaats van de boerderij. Geheel omringd door muren en ramen met hier en daar een struik en enkele olijfbomen lag de binnenplaats er vredig bij. Door de felle, hoogstaande zon was er bijna nergens een schaduw te zien.

Daar aangekomen zag ze dat haar vader op een stoel zat en bezig was met het bewerken van enkele takken.

“Zo onverantwoordelijke meid, bij Themis (de god van orde en recht), hier zul je voor boeten!”

Haar vader sneed met zijn mes de zijtakken af van olijftakken die hij net vers had afgesneden. Hij had er een stuk of tien bij elkaar gezocht van ongeveer zeventig centimeter en bond die vervolgens samen met een stuk touw tot een roe.

“Net zoals vroeger op school gebruikelijk was zal je vandaag je straf krijgen met deze roe terwijl je op de rug van Andros vast gehouden wordt!”, zei hij met strenge stem.

Anastasia was geschokt. Ze had zeker niet verwacht dat ze er licht vanaf zou komen maar deze straf werd maar bij hoogste uitzondering bij meisjes uitgevoerd. Vooral jongens hadden haar wel eens verteld dat ze zo straf hadden gehad op school en dat dat flink pijnlijk was. Diep van binnen wist ze wel dat ze fout zat en ze nam zich voor om haar straf stoer te dragen maar dit…

Andros nam plaats in het midden van de achtertuin en boog zich licht naar achteren en pakte Anastasia aan beide armen achter zich vast. Hij rechte zijn rug en boog zich vervolgens licht naar voren totdat Anastasia haar benen van de grond getild werden. Aangezien ze maar een meter vijfenzestig was en hij een meter vijfentachtig hing ze een aardig eind boven de grond. Haar vader liep om hun heen totdat hij achter hun stond. Anastasia had een korte peplos aan waarvan hij de stof die haar billen bedekte van achteren optilde en deze tussen het koord stopte om haar middel. Er ging een rilling door Anastasia heen toen ze merkte dat haar billen zo bloot voor zijn ogen zichtbaar waren. Dat was al zeker een jaar of acht geleden voor het laatst geweest toen hij haar een keer over de knie gelegd had voor een knulligheid die ze begaan had. Toen had hij haar gewoon een flink aantal petsen gegeven die haar billen rood hadden gemaakt maar dit zou nu een heel ander verhaal zijn. Ze voelde boosheid over zich heenkomen. Ze voelde zich beschaamd om zo bloot voor twee mannen haar straf te moeten ondergaan. Het voelde als kleinerend zo vast gehouden te worden. Even wilde ze zich gaan verzetten maar bij haar eerste poging merkte ze al dat dat totaal geen zin had, ze wist immers hoe sterk haar vriend was. Bovendien deed spartelen behoorlijk pijn aan haar armen en schouders die dan nog verder werden uitgerekt.

”Mijn kudde bestaat uit tachtig mooie geiten Anastasia en voor iedere geit krijg je een klap met deze roe”, zei hij terwijl hij haar diep in haar groene ogen keek. ”En bij Apate (de godin van de verleiding) dat zal er voor zorgen dat je nooit meer je erotische gevoelens zal laten winnen van je verantwoordelijkheidsgevoel. Die dieren zijn ons leven!”, zei hij boos en hij nam plaats links schuin achter Andros met alle ruimte om uit te halen.

Anastasia zette haar tanden op elkaar en keek nog even schuin over haar schouder naar haar vader. Ze zag zijn arm omhoog gaan en toen deed ze haar ogen dicht. Sccchhh.klets. sccchh klets. In een langzaam tempo liet hij de roe op de witte blanke billen van zijn dochter neerkomen. Hij merkte helaas al gauw dat zijn ziekte hem erg verzwakt had.

Al snel werden haar billen getekend door een weerwar van strepen maar voor alsnog droeg ze haar straf dapper. Ssccchh klets, een zwiep en een helle klets volgden elkaar op en haar lichaam begon langzaam te reageren. Ze draaide wat en er was wat gesis tussen haar tanden door. Anastasia had zichzelf voorgenomen dat ze de straf in stilte zou dragen.

Normaal was hij een rustige liefdevolle man maar door alles wat er gebeurd was had hij geen enkele moeite om zijn dochter zo te straffen.

”Ik had dit nooit van je verwacht Anastasia. Ik wil dat je de god Zelus aanbidt en aan hem vraagt of hij je zijn toewijding wil geven. En ook wil ik dat je voor altijd je verantwoording zal dragen over wat je onder je hoede krijgt!”, voegde hij aan de slagen toe.

Ze had het aantal klappen goed in haar hoofd opgenomen en telde ze zodat ze deze makkelijker kon dragen. Ze balde haar vuisten, beet op haar tanden en bewoog haar onderbenen op en neer. Ze had verdriet. Verdriet over haar stomme fout, over haar liegen tegen haar vader en tegen haar vriend. Als een trotse Griekse jonge vrouw wilde ze de straf dragen maar na zo zestig klappen sprongen de tranen in haar ogen en begon ze kleine kreetjes te slaken. Andros verstevigde zijn greep en wilde dat zijn vriendin voor eens en voor altijd zou voelen hoe fout ze geweest was. Bij de tachtigste klap, die haar vader met alle macht liet neerkomen, probeerde ze zich los te trekken maar haar vriend liet haar nog niet uit zijn ijzeren greep los.  

Haar vader stond met een hijgende stem hevig zwetend schuin achter haar. Hij keek haar aan en zei: ”laat haar nu maar gaan Andros. Ze mag daar tegen de muur gaan staan nadenken en bijkomen van deze straf.”

Anastasia had erg veel pijn aan haar billen maar vond dat ze de straf goed had doorstaan en dat gaf haar een trots gevoel. Ze was blij dat het voorbij was maar ook boos om de pijn die haar was aangedaan. Hij liet haar los en keek haar aan. Ze had betraande ogen en haar handen bedekten haar gevoelige rondingen. Maar er was boosheid in haar gezicht in plaats van verdriet of een verontschuldigende blik en dat ergerde Andros. Hij was boos dat deze strenge straf haar niet tot inkeer had gebracht.

Ze had tegenover haar vader of hem geen enkele spijt betoond. Zo’n vrouw wilde hij niet! Hij had het stoer gevonden hoe ze haar straf had ondergaan maar die stijfkoppigheid die ze nu getoond had beviel hem allerminst.

Hij nam zich voor dat hij haar, over enkele minuten als ze enigszins was bijgekomen, nogmaals zou straffen. Maar dan op zijn manier. Dan zou hij haar voor eens en voor altijd duidelijk maken dat hij dat gedrag niet zou accepteren als ze zijn vrouw wilde worden.

Anastasia liep moeizaam naar de muur en boog licht voorover met haar armen boven haar hoofd en snikte verder in haar misère. Boosheid, verdriet, zelfmedelijden. Allerlei gevoelens schoten door haar hoofd.

Andros liep naar binnen en kwam even later naar buiten met in zijn ene hand een Klismos (houten stoel met een van leer gevlochten zitting) en in zijn andere hand een grote houten lepel. Deze was gemaakt van olijfbomenhout en was zo’n twee centimeter dik. Die gebruikte hij normaal bij het roeren van de geitenmelk om daar feta van te maken maar nu had hij daar hele andere plannen mee.

Geraios keek zijn toekomstige schoonzoon verbaasd aan.

”Wat ben jij van plan Andros?”, vroeg hij.

Andros zette de stoel neer, nam erop plaats en legde de houten lepel op zijn knieën.

”Anastasia wil graag mijn vrouw worden en ik haar man. Maar als ze dat wil zal ze heel goed moeten begrijpen dat ik dit soort gedrag niet accepteer. Die hele gebeurtenis van vannacht. Het liegen. Het niet hebben van enig verantwoordelijkheidsgevoel. Het totaal geen berouw tonen. Zo’n vrouw wil ik niet!”

Anastasia had zich tot nu toe nog niet omgedraaid maar had dat bij deze woorden wel gedaan en schrok zich dood.

“ Wat ben jij van plan gek!”, schreeuwde ze uit en zette het op een lopen richting de enige opening van de binnenplaats.

Meer straf kon en wilde ze echt niet hebben. Maar voordat ze bij de boog was had haar vader haar al te pakken en hield haar tegen. Hij trok haar aan haar arm mee, liep terug tot bij Andros zijn stoel en zette haar daar neer. Hevig protesterend probeerde ze weg te komen.

”Ik wil niet meer!!!“, gilde ze.

”Ik vind dat dit geheel aan jou is Andros en ik kan je mening zeker delen”,  zei haar vader streng en hield zijn dochter nog steeds vast.

“Stelletje bruten!”, riep ze en rukte om los te komen.

Andros legde de lepel op de grond, pakte haar stevig vast en had moeite om haar over zijn knie te krijgen. Maar na enig worstelen lukte hem dat toch.

“Nu moet jij eens even goed luisteren, jij steenbok, ik hou zielsveel van je en wil heel graag met je trouwen. Ik weet ook dat jij dat graag met mij wil en al lange tijd wacht op mijn aanzoek. Voordat het zover is zullen we in ieder geval enkele dingen heel duidelijk recht moeten zetten na vandaag. Ik wil een vrouw die veel verantwoording toont. Ik wil een vrouw die de goede keuzes maakt maar boven alles wil ik in ieder geval een vrouw die eerlijk tegen mij is en NOOIT liegt!”

Tijdens zijn betoog bleef ze alleen maar proberen los te komen in plaats van te luisteren..

“Vooralsnog lijken mijn woorden niet erg binnen te komen!”, sprak hij boos.

Anastasia probeerde alleen maar te ontkomen aan de arm die haar middel vast drukte op zijn knieën. Hij trok weer de stof van haar peplos omhoog die inmiddels terug gevallen was over haar gloeiende billen. Hij stopte deze weer tussen het koord. Onderwijl protesteerde Anastasia hevig.

Toen haar rode billen weer geheel zichtbaar waren pakte hij de grote lepel van de grond en liet deze op haar billen rusten. Hij bedekte ongeveer één biloppervlakte.

Anastasia gaf haar worstelingen op en staarde naar de dorre grond onder haar.

”De komende minuten gaan wij even een aantal dingen heel duidelijk op een rijtje zetten”, sprak Andros krachtig en hij liet de eerste klap hard neerkomen op haar rechterbil.

KLEETTSS.

“Tttssjj”, was haar reactie.

Ze was wederom van plan om het in stilte te ondergaan. Haar koppigheid was nu nog groter dan bij haar vaders straf. Ze vond dat ze meer dan genoeg gehad had. Een van de doelen van Andros was echter er voor te zorgen dat ze zou gaan reageren dus begon hij met het geven van zo’n tien klappen in rap tempo. Deze waren heel wat krachtiger dan die van daarnet. De verzwakte oudere man had haar de les niet goed genoeg kunnen geven. KLEETTSS, KLLEETS, KLAATTS. AAAUUUUU kwam al gauw de reactie na klap zes. Na klap zeven had ze het niet meer en legde haar hand als bescherming neer op haar rechter bil. AAAUUUUUAAAUU was haar nog fellere schreeuw toen de lepel vol op haar hand neer kwam en zo snel als hij naar achteren was gekomen verdween de hand ook weer naar voren waar hij zich vasthield aan de houten stoelpoot. Na de eerste serie stopte hij even en liet Anastasia bijkomen en begon opnieuw zijn betoog.

”Zoals ik net al tegen je zei verlang ik enkele veranderingen in je gedrag als je mijn vrouw wilt worden.”

Haar vader kreeg langzamerhand het idee dat hij overbodig was dus verliet hij langzaam de binnenplaats en liet zijn dochter aan haar lot over, ze was in goede handen was zijn conclusie.

”Begrijp je een beetje waar ik naar toe wil Anastasia?”, vroeg Andros op dwingende toon.

”Begrijp je dan niet dat ik zoveel van je hou. Dat ik je zo miste en daarom deze zet gemaakt heb? Kan je daar dan geen respect voor hebben?”, vroeg ze met een bittere stem.

”Natuurlijk begrijp ik dat je graag bij me wilde zijn maar als je dan verzaakt in je taak zoals jij vannacht gedaan hebt en daar ook nog eens glashard over liegt dan gaat dat er bij mij niet in!”, antwoordde hij boos.

”Ik hoop dat je dat begrijpt?”

“Ik weet ook wel dat het niet goed was maar…”, verzuchtte ze maar hij maakte een einde aan haar antwoord met een nieuwe serie harde klappen.

KLEETSS,KLAATTS,KLETTTS. Weer tien harde klappen liet hij neerdalen op haar reeds zo pijnlijke billen en toen liet hij de lepel weer rusten op haar vuurrode achterste.

”Begrijp je dat sommige dingen echt niet kunnen? Begrijp je dat ik eerlijkheid hoog in het vaandel heb staan? Begrijp je dat ik verantwoordelijkheid van jou verlang?”, vervolgde hij wederom zijn lijstje. Anastasia snakte naar adem en antwoordde: “Ooooh, lieve Andros, ik weet dat ik fout zat en wil niets liever dan de jouwe zijn. Diep in mijn hart weet ik dat alles wat je zegt waar is. Toen ik de keuze moest maken voelde ik dat ook al maar werd ik door Apate (godin van de verleiding) verleid.”  

Eindelijk gaf ze toe, eindelijk drong hij tot haar door. De ban was gebroken.

“Lieve Anastasia, ik ben blij dat je me begrijpt. Voor eens en altijd zal je de boodschap helder hebben. Ik zal nu afronden en je hoeft je nu niet meer groot te houden.”

Met hernieuwde kracht liet hij de houten spatel zijn werk doen tijdens de laatste serie klappen. Hij zou haar nu openen.

KLLLLETTTSS,KLAATSS,KLLLEETTSSS.AUUU,OOOHHH,AAAAAUUUU. Steeds luider reageerde ze. Hij voelde haar lichaam schokken. Heviger werden ook de bewegingen van haar benen en schouders maar ze was geen partij voor hem.

Door haar reacties wist hij zeker dat ze zich dit voor altijd zou herinneren.

Na zo’n twintig klappen stopte hij en gooide de lepel op de grond. Hij liet Anastasia nog even liggen. Hevig snikkend kwam ze langzaam tot rust en na zo’n twee minuten liet hij haar overeind komen. Ze keek hem met dikke rode ogen aan en kroop bij hem op schoot en omarmde hem. Andros aaide haar en troostte haar totdat de tranen langzaam verdwenen. Toen pakte hij haar gezicht tussen zijn handen en zorgde ervoor dat ze hem aankeek.

”Lieve schat, het is nu klaar en ik denk dat je voor altijd weet wat ik van je wil en hoe je mijn liefde kunt krijgen. We zullen samen heel gelukkig kunnen worden”, zei hij met een zachte stem.”Oohh, lieve Andros, ik begrijp je heel goed. Ik zal alleen maar eerlijk en zorgzaam voor je zijn. Aphrodite (godin van de liefde) zal overwinnen!”, zei ze met een liefdevolle stem.