Barones Duboix maakt haar dagelijkse ronde door het gigantische landhuis dat zij bestiert. Kwade tongen beweren wel eens dat zij, als vrouw van de baron, tevens Majoor-Generaal der cavalerie, een luizenleventje leidt, zonder plichten of verantwoordelijkheden. Niets is minder waar. Met de baron vaak langere tijd van huis is het haar taak om leiding te geven aan het corps van dienstmeisjes, kinderjuffen, bedienden, koks, bodes, stalmeesters, ga zo maar door. In totaal werken er maar liefst 41 personen in het landhuis. Dankzij haar werken zij allen samen als een geoliede machine. Natuurlijk, ze kan de dagelijkse leiding overlaten aan de butler, zoals bij haar goede vriendin gravin Van Vaart tot Vaart. Echter, dat is niet haar stijl. Het zou ook niet werken. Uitsluitend dankzij haar bezielende leiding en haar ijzeren discipline functioneert het huishouden zoals het hoort te functioneren.

De ronde begint elke dag in de stallen, uiteraard een punt van trots voor de familie. Als sleutelfiguur in ’s lands cavalerie is het essentieel dat de baron goed verzorgde paarden kan berijden. Wanneer de barones de stal binnenloopt en het personeel het klakken van haar laarzen op de vloer hoort, schieten ze altijd alle kanten uit om de laatste restjes modder van de benen van de prachtige dieren te vegen en het hooi nog een laatste keer te vegen en te stapelen. Met een rustige pas, zonder een woord te zeggen, gaat ze de verschillende verblijven af. Wanneer ze een nerveus ogend lid van het personeel passeert, kunnen er drie dingen gebeuren. De geluksvogels krijgen een zuinige glimlach, waarna er hoorbaar gezucht wordt terwijl ze de ronde vervolgt. Bij een klein gebrek, een spatje modder, te veel rotzooi, wat ook, volgt een klik met haar tong waarna de ongelukkige stalknecht (m/v) zich omdraait om enkele corrigerende tikken met de rijzweep op het zitvlak te ontvangen. Waar voor gevreesd wordt, is het moment dat de barones spreekt. Op strenge toon wordt duidelijk gemaakt dat de werkzaamheden beneden alle peil zijn, waarna de arme knecht wordt gesommeerd zich te melden op het middagappèl voor een welverdiende tuchtiging.

Daarna is het door naar de keukens. Het voeden van alle bedienden plus de barones en de kinderen is natuurlijk al een flinke taak, maar niets vergeleken met de enorme verantwoordelijkheid van het prepareren van een banket voor de baron, hun vrienden, leden van de generale staf of zelfs het koningshuis. Andere hoofden van het huishouden zouden misschien de discipline bij de dagelijkse gang van zaken laten varen om de druk alleen bij belangrijke gelegenheden op te voeren. Zo niet Hélène Dubois. Een optimaal functionerende keuken bestaat alleen bij de gratie van dagelijkse drills. Wanneer de aandacht eenmaal verslapt, is het onbegonnen werk om deze binnen enkele dagen weer terug te krijgen. Een paar tikken met een pollepel doen wonderen. Voor grotere vergrijpen, zoals verspilling en grote knoeipartijen, volgt ook hier onverbiddelijk een verwijzing naar het middagappèl.

De kindermeisjes en kamermeisjes zijn daarna aan de beurt. Zij zijn nog jong en hebben daarom nog veel te leren. Eigenlijk is er elke dag wel iemand op wie wat aan te merken is, of het nou is omdat ze te streng of juist te laks omgaan met de opvoeding van de kinderen. Het meisje in kwestie neemt ze dan even apart, de rok gaat omhoog en het ondergoed omlaag. Met de blote billen op zicht en de neus tegen de muur steekt ze een preek af over de zaken die verbeterd moeten worden, waarna de jongedame over de knie gaat om de roomblanke bips van een gezonde roze kleur te voorzien. Wanneer een les te vaak herhaald moet worden, is er op elke kinderkamer een grote, ovalen, houten haarborstel met een stevig handvat te vinden. Hiermee kan ze net dat beetje extra ‘zip’ meegeven, wat vaak wordt geïllustreerd door de traantjes die over het gezicht rollen tijdens het danken voor de kastijding. Gelukkig is hierdoor een formele straf op de voormiddag zelden nodig, maar niet uitgesloten!

De bedienden hebben direct contact met gasten. Daarom is het belangrijk om hen altijd aan een heel hoge standaard te laten voldoen. Zij zijn tenslotte het visitekaartje van het huishouden. Een eenvoudige correctie met haar hand zal dan ook niet voldoende zijn. In plaats daarvan kiest ze ervoor het falende personeelslid over een geschikt stuk meubilair te laten buigen om vervolgens met een kleine leren strap voor motivatie voor beter werk te zorgen. Het spreekt voor zich dat de bescherming van een laag kleren hierbij uitgesloten is. Zo kan ze bovendien beter het resultaat van haar tucht beoordelen. Op die manier krijgt eenieder de correctie die hij of zij verdient.

Tot slot zijn er nog gesprekken met het senior personeel. Met haar kamenier bespreekt ze het reilen en zeilen van het jonge personeel, waarvoor zij de verantwoordelijkheid van de opleiding draagt. Dit is uiteraard een langetermijnproces en het zou contraproductief zijn om voor elk klein wissewasje te straffen. Wanneer de barones echter het idee heeft dat het niveau over de gehele linie begint af te glijden, moet ze ingrijpen. Geheel in stijl neemt ze haar kamenier ook over de knie. De verschillende rokken worden opgetild en het ondergoed wordt opengeknoopt, waarbij het achterwerk langzaam tevoorschijn komt door de steeds groter wordende opening. Na een voorbereiding met haar hand is het tijd voor een portie met haar hartvormige mahoniehouten paddle. Hierbij ontstaan algauw dieprode plekken met een wit centrum, plekken die zorgen voor een langdurig lerend vermogen.

De butler is verantwoordelijk voor het overige personeel, het huishouden en de financiën. Dit zijn taken die je niet zomaar aan de eerste de beste kunt overlaten. Hij geniet ook een hoge mate van vertrouwen bij de barones, maar dat is natuurlijk geen vrijbrief. Bij grootschalige laksheden onder het personeel of discrepanties in de boekhouding is ze genoodzaakt om ook hier in te grijpen. De goede zeden schrijven terughoudendheid voor rondom de naaktheid van de man, maar sluiten niet uit dat een volledig beschikbaar achterwerk, gebogen over het bureau, wordt aangeboden ter correctie. De Schotse tawse, ooit meegenomen op vakantie, blijkt hiervoor een uiterst geschikt element. Door de leren tongen vers aangebrachte striemen zorgen voor een duidelijk schokeffect, merkbaar betere prestaties bij het personeel of een verstandiger inkoopbeleid.

Na de rondes is het tijd voor haar welverdiende middagmaal. Hierbij is ze meestal alleen met de kinderen, maar soms kan haar man haar ook vergezellen. Enkele malen per week is een van haar vriendinnen uitgenodigd. Direct na het middagmaal is het tijd voor het middagappèl. De kinderen worden hierbij weggestuurd en de gasten trekken zich alvast terug in de theeruimte. De grote uitzondering is haar vriendin, de gravin Van Vaart tot Vaart. Zij is aan het ritueel gewend en blijft rustig haar thee drinken terwijl de staf zich, op volgorde van senioriteit, in het gelid opstelt. Uiterst langzaam loopt de barones vervolgens langs de rij, commentaar gevend op het voorkomen en de staat van de kledij. Af en toe plukt ze een stofje van een blouse of pak terwijl ze de persoon in kwestie even vermanend toespreekt. Bij het eind aangekomen, kondigt ze, indien noodzakelijk, met luide stem aan welk staflid, of welke stafleden, op het matje moeten komen. Wanneer iemand genoemd wordt, treedt de ongelukkige een stap naar voren, waarna de voorbereidingen voor de tuchtiging kunnen beginnen.

Twee van de sterke stalknechten tillen vervolgens een grote houten bok naar binnen en maken deze vast aan de gietijzeren lussen die op de vloer bevestigd zijn voor de katrollen van de kroonluchters. Het meest junior staflid dat een stap voor de rest van de rij staat, wordt geacht hierover plaats te nemen. Terwijl de enkels, polsen en het middel door de knechten met leren riemen worden vastgemaakt aan het houten gevaarte, pakt de barones een geschikte stok, een echte Britse cane, en zwiept hiermee een aantal malen door de lucht om de spieren goed los te maken. Hoewel ze pas halverwege de 30 is, zou het niet verstandig te zijn om zonder oefening aan haar taak te beginnen en daarmee het risico te nemen zich te blesseren. Dat zou betekenen dat aan de dagelijkse ronde een tijdelijk eind komt, met alle mogelijke gevolgen voor de discipline van het huishouden van dien.

Als het personeelslid op een veilig manier is vastgesnoerd over de bok, legt de barones de stok even terzijde om het achterwerk van de persoon in kwestie te ontbloten. Rokken worden omhoog getild of broeken worden naar beneden getrokken, ondergoed wordt op halfstok getrokken of opengeknoopt en zo ontstaat een geschikt doelwit. Dan volgen nog de laatste bestraffende woorden en de aankondiging van het aantal slagen, geheel rechtvaardig bepaald op basis van het vergrijp, het geslacht en de senioriteit van de delinquent. Nu staat niets de uitvoering van de straf nog in de weg. Heel secuur wordt de stok een aantal keer ter proef tegen de trillende bips getikt om vervolgens hard op het zitvlak te landen. De in het gelid staande collega’s is opgedragen met luide stem het aantal toegebrachte slagen op te dreunen, zodat er nooit een slag te veel of, god verhoede, te weinig wordt gegeven.

Geduldig wacht de barones dan even tot de gemeen rode dubbele tramlijn duidelijk zichtbaar is op de blanke billen. Naast het afschrikwekkende effect van een lang uitgerekte bestraffing biedt dit ook een visuele markering voor de volgende slag. Ze is trots op haar vermogen om de slagen parallel aan elkaar te plaatsen, steeds een klein stukje onder de voorganger. Het mooie aan de bok is dat hoezeer het slachtoffer ook jammert, huilt of tegen de leren riemen worstelt, het achterwerk altijd keurig op dezelfde plaats blijft. Natuurlijk zijn er ook bij die koste wat kost in stilte de straf willen doorstaan. Ze maakt er echter een punt van om dat plan te dwarsbomen. Een van de oplossingen is om een aantal slagen elkaar te laten doorkruisen. Zeker bij een groot aantal slagen wordt het lastig om de strepen op de juiste afstand van elkaar te houden. Uitwijken naar de bovenkant van de benen is dan zeker een optie en bij de koppige types kunnen ook nog een aantal centimeter worden meegenomen.

Wanneer het meest pijnlijke deel van de bestraffing is afgerond, wordt de gestrafte losgemaakt van de bok. Alvorens het appèl ten einde is, dient de getuchtigde nog te danken. Met een betraand gezicht is het moeilijk om haar aan te kijken, maar ze is geduldig en wacht met hooggeheven kin tot de juiste woorden zijn gevonden en op duidelijke toon zijn uitgesproken. In enkele gevallen blijft de kledij nog even in de huidige staat en volgt er nog een boetedoening in de grote hal, waarbij de persoon in kwestie met de handen op het hoofd en de billen duidelijk tentoongesteld de middag moet doorbrengen en de zonden kan overdenken. In de meeste gevallen is de straf echter nu voorbij en zou een verdere vernedering ongepast zijn. Ze wil natuurlijk ook niet te boek staan als nodeloos wreed, dat zou het moeilijk maken om toekomstig personeel aan te trekken, zelfs met de financiële middelen die het huishouden ter beschikking heeft.