De deur van de slaapkamer ging weer open en Rosalie kwam helemaal rood en betraand binnen. Ze maakte in tegenstelling tot Anne-Fleur geen geluid maar ging direct op haar buik op haar bed liggen.
Thijs kwam achter haar aan en wenkte met zijn vinger naar Lotte. Lotte wist hoe laat het was. Haar beurt!
Zonder iets te zeggen pakte Thijs Lotte bij haar arm en drukte haar zachtjes richting de deuropening en op de gang. Hij sloot de deur weer.
Rob en Joep waren er niet meer.
Loop voor mij zei Thijs rustig.
Het duo, Lotte in wit ondergoed en Thijs in donker maatpak, liep door de gang richting de straflocatie.
Lotte voelde weer haar hart in de keel bonzen. Nu gaat het gebeuren. Nog erger dan net. Veel en veel erger dan billenkoek van Stan. Met elke stap vooruit wilde ze 10 achteruit zetten. Maar daar liep Thijs die dwingend doorliep zodat Lotte tempo zou blijven houden.
Linksaf, door een klapdeur, meteen rechtsaf. En daar waren een aantal deuren.
Ze las “straflokaal 1” de deur stond open en ze zag dat bode iets aan het opruimen was.
Ze liepen door en kwamen bij “straflokaal” 4 aan. Ook daar stond de deur open en Lotte werd weer aan de arm genomen door Thijs en het lokaal ingebracht en in een hoek gezet.
Haar armen werden op haar hoofd geplaatst en haar billen werden weer aan de heupen achteruit getrokken en in de traditionele “dit heeft slaag nodig” positie gezet.
Hier Wachten! Zei Thijs streng en liep toen het lokaal uit en sloot de deur.
Al gauw ging de deur weer open en hoorde Lotte snelle voetstappen binnenkomen.
De stem van directeur Thalen klonk streng: Lotte draai je om!
Lotte draaide zich om met haar handen nog op haar hoofd. Ze zag dat naast directeur Thalen mevrouw Kerstens stond. Ze had een bizar grote paddle met gaten in haar rechterhand die ze losjes tikte op haar open linkerhand. Lotte schrok hevig bij de aanblik van een dergelijk groot instrument in de handen van deze oersterke dame.
Lotte, zei meneer Thalen. Wij hebben een keus gemaakt uit alle opties die jou vriend hier op het formulier heeft ingevuld. En hij liet het formulier aan Lotte zien die Stan 2 dagen geleden had ingevuld.
Zoals je ziet hebben we de keus gemaakt voor de paddle. De Schoolpaddle!
Tevens heb je de eer om plaatst te mogen nemen op onze speciaal voor jou gemaakte bank.
Weliswaar niet zittend, maar uiteraard met jou blote bibs omhoog in billenkoekstand. Als een stout schoolmeisje die op het strafbankje moet plaatsnemen.
Lotte zag dat Kerstens een glimlach kreeg bij deze wat cynische grapjes van directeur Thalen.
Het is de platte bank met riemen waar jou vriend Stan Voncken om heeft gevraagd.
Welnu, die wordt hier zo binnen gebracht en dan kan de straf beginnen.
Juffrouw Kerstens, ik laat u hier en laat u straks vrij om te bepalen hoe lang u wilt doorgaa. Er volgen vandaag geen andere kandidaten. Ga uw gang en laat de schoolpaddle goed inwerken op de blote billen van deze jongedame! Na afloop wil ik dat u even met juffrouw van Laar langskomt op mijn kantoor ter controle.
Jawel meneer de directeur, zei Mevrouw Kerstens keurig.
Thalen stapte de kamer uit maar liet de deur open in afwachting van de bank die nog geplaatst moest worden in de kamer.
Kerstens pakte nu met haar linkerhand Lotte stevig bij haar oor vast om haar zo naar de andere kant van de kamer te slepen.
Daar zette ze haar neer met de ogen gericht op de open deur en in afwachting van de nieuwe bank, speciaal voor Lotte gemaakt en in een donkere fantasie door haar lieve vriend Stan bedacht!

Lotte hoorde de klapdeur in de verte open en dichtgaan en een aantal voetstappen naderden
straflokaal 4 hoorde Lotte zeggen.
Een bode met achter zich een zware lichtblauwe bank met zwarte brede riemen en gespen kwam het lokaal in. De bank draaide bij om door de deur te kunnen en een tweede bode werd zichtbaar.
Waar zullen we hem neerzetten juffrouw?
Kerstens liep richting het midden en wees met haar vinger de plek aan voor het gloednieuwe billenkoekmeubel moest komen te staan.
Het was een zware platte bank met 6 poten. 2 voor, 2 achter en 2 in het midden. De poten waren niet gelijk van hoogte. Toen de bank werd neergezet zag Lotte dat de bank dus in een hellingshoek stond. Het voorkant was 1 meter hoog, de achterkant iets van 60 cm hoog. De dikke vierkante poten waren schuin afgewerkt bij het bankgedeelte zodat de poten daardoor keurig plat op de vloer konden staan. Wat nu de voor- of achterkant van de bank was, het was niet duidelijk. Overal waren zachte zwart leren riemen en riempjes aan de bovenkant van de bank bevestigd. Dat deze bank nooit gezellig in het park zou komen te staan, was zo duidelijk als wat.
Lotte werd weer stevig vastgepakt aan haar oor en naar de bank geleid.
Stefan, zei mevrouw Kerstens tegen de bode. Wil je de onderbroek van Lotte uitdoen. Die hebben we nu niet meer nodig.
De bode liep naar Lotte en met handige beweging schoof hij het geheel naar beneden zodat haar hemd nog over de tevoorschijn komende vuurrode billen viel.
Leg hem maar in de kast aan de overkant, en haal dan meteen 2 witte kussens voor onder haar heupen.
De Bode deed wat hem werd gevraagd en kwam weer terug met 2 kussens.
Lotte werd door Kerstens aan haar oor verder naar de bank begeleid en het commando volgde:
Liggen!
Lotte moest met haar hoofd op het hoogste gedeelte op de bank gaan liggen. Kerstens legde de Schoolpaddle rustig op de bank naast Lotte en vervolgens gingen de bodes en mevrouw Kerstens zorgvuldig de onderbenen en bovenbenen met riemen en gespen vastmaken.
De kussens werden nu onder Lotte haar heupen aangebracht zodat haar billen parmantig omhoog staken alsof ze twee mooie rode Hollandsche tulpen waren, vol in bloei.
Vervolgens kwam een brede riem over haar middel heen te liggen die aan de andere kant van de bank door een gesp, vastgemaakt aan de bank werd getrokken. Het was een brede riem met steeds 2 gaten. Stefan zorgde ervoor dat de riem stevig werd aangetrokken zodat Lotte haar middel naar beneden werd getrokken en haar heupen een nog mooiere hoek maakten tov haar middel door de stevige kussens onder haar heupen.
Vervolgens werden haar armen recht vooruit getrokken en met 3 riemen per arm vastgezet. 1x bovenarm, 1x onderarm en 1x pols.
Lotte lag compleet vast en uitgestrekt op de schuine bank en op een hoogte dat haar bibs een fantastisch doelwit of beter gezegd, doelrood was geworden.
Kerstens pakte haar Paddle weer op en ging voor Lotte staan zodat Lotte haar recht kon aankijken en haar billenmartelwerktuig in volle glorie kon aanschouwen.
Dank jullie wel mannen, zei Kerstens tegen de bodes. Jullie mogen gaan en sluit de deur alsjeblieft goed af.
De bodes liepen de deur uit en viel achter hun in het slot.
Wel, wel, zei Kerstens cynisch en streng tegen Lotte. Ik ben niet op de hoogte van waarom je hier bent, wil ik ook niet weten. Wat ik wel weet is dat ik jou gehele bilpartij vandaag flink ga laten dansen. Ik bepaal hoelang en hoe hard ik op jou blote bibs ga slaan. Jammeren, krijsen, schreeuwen, schudden, het mag…maar het heeft geen zin. Ik bepaal wat er gebeurd.

Sterker nog, mocht je mij gaan uitschelden, ga je gang. Is voor mij een extra motivatie om door te gaan. Pas als ik moe en voldaan ben, ben ik klaar. Eerder niet.
Lotte voelde hoe alle riemen haar hele lichaam muurvast in hun greep hielden. Er was werkelijk geen enkele mogelijkheid om te bewegen. Ze voelde hoe haar billen weerloos omhoog lagen alsof haar eigen billen op eigen initiatief en zonder aan Lotte te vragen slaag met de paddle wilden hebben. Zo van: Hier zijn wij, hier zijn wij, sla ons, sla ons, Lotte kan toch niet weg met ons.
Kerstens was ondertussen aan de linkerzijde van Lotte gaan staan en had het slaghout op de weerloze rode billen gelegd. Oei, die was echt zwaar voelde Lotte. Lotte haar hart sloeg over en haar mond werd droog met de gedachte dat de schoolpaddle direct zou inslaan op haar billen.
Nou Lotte ik ga beginnen.
Lotte voelde dat de dikke paddle met ventilatiegaten van haar billen werd opgetild.
Een korte stilte volgde. Ze sloot haar ogen voor het onvermijdelijke. Ze hoorde een suizende zwoeoesjjj!

Lotte en Rosalie keken elkaar aan. Dat wordt wachten Lotte, zei Rosalie. Lotte haar benen trilden nog steeds. Rosalie zag het en pakte Lotte haar handen vast. Kom op Lotte, we zijn hier samen nu, we komen deze wachttijd heus wel door. Zal ik nu jou billen toch maar insmeren met Arnica zalf?
Lotte knikte.
Nou ga op je buik liggen en maak het comfortabel.
Lotte hurkte halverwege op haar bed met haar gezicht naar het hoofdgedeelte.
Wil jij 2 kussens hiervoor me leggen, dat ligt zo heerlijk altijd.
Rosalie pakte haar eigen kussen en legde die samen met het kussen van Lotte tegen de bovenkant van de knieën van Lotte aan.
Lotte had ondertussen weer voorzichtig haar witte broekje naar beneden gedaan en drapeerde zichzelf over de 2 kussens die uitnodigend haar heupen opvingen.
Vuurrode billen lagen kwetsbaar klaar voor de strelende handen van Rosalie. Lotte legde haar hoofd zijwaarts op haar opgevouwen armen en ontspande helemaal.
Ze voelde hoe koude zalf in allerlei plukjes overal op haar billen en benen werd verdeeld.
Daarna voelde ze hoe Rosalie heel teder en voorzichtig met haar handen de zalf vanuit het midden langzaam verdeelde over het hele vuurrode slagveld.
Oh, Lotte hier aan deze zijkant, daar zitten echt harde plekken bij jou joh! En ze hield haar hand even stil op de rechterbilflank van Lotte.
Hmhm, zei Lotte zacht.
Rosalie kneedde een heel klein beetje de hard plekken daar om de zalf iets meer zijn werk te laten doen op die plek.
Lotte spande haar billen een beetje aan.
Doet dat zeer Lotte? Zei Rosalie.
Valt mee Rosalie het gaat, je doet het echt lief hoor. Lotte ontspande haar rode heuvels weer.
Rosalie ging door met insmeren op de andere vuurrode gedeelten. Toen ze aan de binnenkanten van de benen begon merkte ze dat Lotte haar benen iets uit elkaar deed zodat ze Rosalie de kans gaf om daar ook te kunnen smeren.
Dat is echt heerlijk Rosalie, zei Lotte. Ik wist niet dat dit zo heerlijk kon zijn.
Doet jou vriend dat nooit na een pak voor jou billen?
Nee, we knuffelen wel heel veel na afloop van echte straf, maar insmeren op deze manier hebben we inderdaad nog niet gedaan.
Nou moet je gewoon zeggen hoor tegen hem. Koop gewoon deze zalf en vraag hem na afloop om een billen reparatie. Rosalie lachte daarbij een beetje.
De tijd vloog om en Lotte was helemaal ontspannen toen ze op de gang gestommel hoorden.
De deur ging open en een luid huilende Anne-Fleur werd naar binnen gebracht door Rob.
Joep kwam nu ook de kamer binnen en Rosalie wist wat dit betekende. Zij was nu aan de beurt voor lokaal 4!
Lotte en Rosalie keken elkaar kort aan waarna Rosalie opstond en naar Joep liep. Joep pakte haar bij haar linker pols vast. Rosalie liep meteen door zodat Joep haar niet hoefde mee te voeren.
Rob, Joep en Rosalie gingen door de deur en Rob deed de deur weer dicht.
Anne-Fleur was huilend op haar bed gaan liggen en had haar kussen met haar armen onder haar hoofd gedrukt en snikte nu luid in het kussen.
Lotte lag nog steeds met haar rode billen omhoog op haar 2 kussens. Ze was nu niet van plan deze ontspannen houding te verlaten. Ze wachtte daarom af hoe het met Anne-Fleur zou gaan. Dit duurde best lang, maar langzaam werd het snikken minder. Lotte zag dat Anne-Fleur haar linkerhand op haar onderbroek legde en heel zachtjes haar linker bil bewoog.

Het snikken hield op en Anne-Fleur draaide haar hoofd richting Lotte. Er waren nu al wel 10 minuten verstreken voordat de eerste woorden uit Anne-Fleur haar mond kwamen.
Verschrikkelijk, Verschrikkelijk! Anne-Fleur begon weer te huilen.
Lotte wachtte maar rustig af.
Verschrikkelijk… Anne-Fleur kreunde een beetje toen ze haar andere bil voelde. Lotte, ben je daar nog?
Ja, Anne-Fleur ik ben hier op mijn eigen bed.
Oh, Zou je me even willen helpen Lotte?
Ja,ja, zei Lotte. Waarmee.
Zou je mijn onderbroek voorzichtjes uit willen doen. Hij doet nu zo’n pijn bij de elastieken.
Ok, goed, en Lotte stapte zelf behoedzaam van haar bed richting Anne-Fleur.
Anne-Fleur tilde haar heupen op om Lotte de kans te geven om haar billen te ontbloten.
Lotte zag vuurrode ronde striemen op haar onderbenen. Dat was nog een uitdaging om haar onderbroek zonder pijn uit te krijgen.
Heel voorzichtig pakte Lotte het middelelastiek van het broekje op en bracht het naar de
beenelastieken. Die pakte ze erbij op en al omhoog houdend schoof ze het over haar richting haar knieën. Anne-Fleur kreunde zachtjes toen de beenelastieken van het broekje over een paar striemen aan de zijkant van haar benen schoven.
Een nieuw groot rood gebied van dunne ronde striemen kris kras door elkaar werd zichtbaar.
Zelfs redelijk hoog op de onderrug van Anne-Fleur zaten een paar flinke half ronde striemen.
Ik heb met de matteklopper gehad, snikte Anne-Fleur. Een hele grote! Eentje die speciaal was gemaakt door dat bedrijf die spullen maakt voor Meneer Thalen.
Lotte was stil en luisterde.
Anne-Fleur begon rustiger te worden nu ze op haar buik op bed lag en de elastieken van de onderbroek niet meer in haar gehavende gebied drukten. Ook wist ze dat haar beurt nu voorbij was.
Tenminste voor vandaag.
Anne-Fleur begon te vertellen.
Toen ik aankwam in het straflokaal stond daar dus Meneer Kleinsma. Toen wist ik het al, de matteklopper.
Anne-Fleur zuchtte heel diep en vertelde verder.
Ik moest mijn broekje uitdoen en op een lange vrij smalle tafel klimmen waar in het midden een ronde zwart leren verhoging was geplaatst. Daar moest ik met mijn heupen overheen liggen.
Ik werd door Kleinsma vastgebonden bovenop deze lange brede tafel waar ik gestrekt helemaal op paste. De verhoger was wel van zacht leer maar mijn grote billen staken uiteindelijk wel 25 cm de lucht in.
Alleen mijn polsen en enkels werden vastgebonden. Strak getrokken en vastgezet aan de 4 tafelpoten. Mijn benen dus iets uit elkaar. Meneer had vol zicht, als je begrijpt wat ik bedoel!
Hij heeft eerst een matteklopper uitgezocht die over mijn hele bibs paste. Nou je ziet, ik heb hele grote billen dus dat werd een matteklopper die een extra lange steel had en een groter oppervlak.
Mijn heupen en middel werden niet vastgezet. Gelukkig dacht ik.. maar dat heb ik geweten!
Hoezo? Vroeg Lotte.
Nou, en Anne-Fleur zuchtte weer diep. Als je geslagen word en je beweegt je heupen te veel, dan vallen de matteklopper slagen plotseling op plekken die nog veel meer zeer doen.
Lotte ging met haar vinger naar de rode striemen boven het stuitje van Anne-Fleur.
Je bedoelt dit Anne-Fleur? En ze raakte daar een halfronde striem voorzichtig aan.
Anne-Fleur verstijfde een beetje.
Ja, dat ja!
Maar misschien heeft Kleinsma dat ook wel gewoon met opzet gedaan, ik weet het niet. Het deed in ieder geval gruwelijk zeer als de matteklopper daar terecht kwam.
Lotte legde heel zacht haar beide handen op de volle gestriemde billen van Anne-Fleur en voelde hoe hard en heet de billen waren.

Ohhh, kreunde Anne-Fleur zacht. Wat heerlijk koel zijn jou handen zeg!
Zal ik jou billen anders verkoelen met de zalf van Rosalie? Het ligt nog op mijn bed.
Zijn er geen open plekken Lotte? Want zo voelt het wel.
Nee, alles ziet er best goed uit. Wel gezwollen, hard en vuurrood maar nergens iets open.
Nou dan mag je me wel insmeren, wil je dat?
Lotte pakte de zalf en deed precies wat Rosalie ook had gedaan. Voorzichtig allemaal puntjes zalf overal op de gezwollen billen en benen van Anne-Fleur.
Een diepe zucht kwam uit de open mond van Anne-Fleur, ohhh, wat lekker koel is dat.
Lotte begon voorzichtig de zalf uit te wrijven. Ook de onderrug nam Lotte helemaal mee.
Anne-Fleur ontspande helemaal, de endorfine en de zachte aanraking maakte haar helemaal slap.
Ohhh, Lotte, ik zweef helemaal nu. Heerlijk.
Lotte ging rustig maar heel voorzichtig door en zo nu en dan deed ze wat zalf erbij om de billen glad te houden.
Was Kleinsma erg hard voor jou Anne-Fleur?
Ja, hij was ongenadig hard! Hij mocht doorgaan totdat directeur Thalen weer binnen zou komen. Dat duurde voor mijn gevoel een eeuwigheid.
Hij heeft aan alle kanten van de tafel gestaan met die matteklopper.
Oh, zei Lotte.
Ja, met die lange steel kon hij ook vanaf mijn voeten en vanaf mijn hoofd billenkoek uitdelen.
Oh ja, zo had ik dat nog niet bekeken, zei Lotte. En ze stopte even met smeren terwijl ze in gedachten zich voorstelde hoe lang die matteklopper-steel dan wel niet was.
Vanaf mijn voeten heeft hij hard uitgehaald vlak boven mijn stuitje toen ik teveel mijn billen naar beneden drukte in het kussen. En vanaf mijn hoofd hebben mijn benen juist veel slaag gehad omdat de matteklopper over mijn billen heen zwiepte.
Telkens liep hij langzaam naar zijn nieuwe plek terwijl de matteklopper op mijn billen lag. Als een soort draaischijf.
Wat gemeen, zei Lotte.
Hij zei helemaal niets en ging maar door. Ik heb echt gegild en aan de touwen getrokken.
De deur van de slaapkamer ging weer open en Rosalie kwam helemaal rood en betraand binnen. Ze maakte in tegenstelling tot Anne-Fleur geen geluid maar ging direct op haar buik op haar bed liggen.
Thijs kwam achter haar aan en wenkte met zijn vinger naar Lotte. Lotte wist hoe laat het was. Haar beurt!
Zonder iets te zeggen pakte Thijs Lotte bij haar arm en drukte haar zachtjes richting de deuropening en op de gang. Hij sloot de deur weer.

Lotte, Anne-Fleur en Rosalie stonden alle 3 in de hoek met de billen bloot. De opwarm billenkoek was geweest en de meiden stonden bij te komen van deze straf. Nog nooit had Lotte een dergelijk pak voor haar billen gehad met de hand. En dan moest de echte straf hierna nog volgen! Ze moest er niet aan denken. Ohh, kon ze dit wel volhouden. Kon Stan niet gewoon komen en haar nu mee naar huis nemen en haar verwennen met liefdevolle aandacht en zacht contact. Ze verlangde nu ontzettend sterk naar Stan. Haar brandende en kloppende billen maakten dat er endorfine vrijkwam die een gelukzalig en warm gevoel opleverde. Ze droomde weg naar die zachte momenten met Stan en kon even het hier en nu en de nabije enge toekomst vergeten.
Directeur Thalen was nog een tweede kopje thee aan het drinken met de 3 stagiares. Hij was uiterst tevreden over de geleverde diensten van de jonge heren en vroeg of ze nu als slot de dames wilden begeleiden naar hun slaapkamer.
Dat vonden ze prima.
Thalen stond op en zei tegen alle drie meisjes dat ze uit de hoek mochten komen en dat ze hun ondergoed weer fatsoenlijk aan mochten trekken.
Lotte deed wat haar gevraagd werd en ging wat stijfjes op zoek naar haar witte broekje op haar enkels. Toen ze die omhoog deed voelde ze hoe haar achterkant pijn deed. Heel voorzichtig trok ze het elastiek van het broekje over de kwetsbare plekken en wiebelde een beetje met haar billen om dat wat te begeleiden.
Daarna stapte ze richting de tafel waar Anne-Fleur en Rosalie ook al waren aangekomen. Alle twee hadden evenals Lotte roodomrande ogen van het huilen. Maar ze waren weer een beetje bijgekomen gelukkig. Ook voor hen had de endorfine het werk gedaan om tot rust te komen.
Dames, de jongeheren zullen jullie naar jullie kamer brengen.
Ik kom vervolgens half drie bij jullie op de kamer. Dan zal ik alles uitleggen over jullie echte straf.
Rob, Thijs, Joep pakten elk hun eigen toegedeelde meid bij hun arm en stapten beslist door de deur van het kantoor de gang op. Rosalie voorop, Lotte volgde en Anne-Fleur als laatste.
Zo liepen ze in duo door de gangen richting hun slaapkamer. Eenmaal aangekomen mochten de drie dames naar binnen, de 3 heren bleven buiten bij de deur als een soort “op wacht” staan. Dit had Thalen zo met hun afgesproken.
Lotte ging meteen naar haar bed en ging op haar buik liggen. Rosalie ging juist meteen naar de badkamer. Al snel kwam ze terug en had een tube in haar hand.
Lotte, Anne-Fleur zal ik jullie voorzichtig insmeren met deze Arnica zalf?
Wat is dat dan, vroeg Lotte.
Dat helpt tegen blauwe plekken en stimuleert de bloedsomloop. Wellicht kun je dan straks ook beter tegen de echte straf.
Lotte wist niet of haar billen en bovenbenen al wel aangeraakt konden worden. Maar Anne-Fleur zei direct dat ze wel wilde. Anne-Fleur ontblote haar billen voorzichtig en ging op haar buik op haar eigen bed liggen. Een diep rode bilpartij en achterbenen waren zichtbaar. Scherp afgegrensd door een hagelwitte onderbroek die in tot halverwege haar bovenbenen naar beneden was getrokken.
Ga maar ontspannen liggen zei Rosalie, ik zal heel voorzichtig zijn.
Lotte zag hoe liefdevol en behoedzaam de zalf over de billen werd gesmeerd en kreeg er vertrouwen in dat dit ook voor haar billen best wel goed zou kunnen zijn.
Toen Anne-Fleur ingesmeerd was zei Anne-Fleur meteen tegen Rosalie: zal ik jou nu doen?
Ja dat is goed. Anne-Fleur stapte van haar bed en trok heel voorzichtig haar onderbroek weer over haar billen. Rosalie op haar beurt ontblote voorzichtig haar billen en ging op het bed van Anne-Fleur liggen. Anne-Fleur had iets minder de professionaliteit van het insmeren waardoor Rosalie soms toch even kreunde als het net wat te ruw was wat Anne-Fleur deed.
Oh, sorry zei Anne-Fleur dan en stopte even om vervolgens met een extra dot zalf meer gladheid toevoegde aan de billen en benen van Rosalie.
De deur ging plotseling open en directeur Thalen stapte in hun kamer. Opstaan dames, het is tijd voor de echte straf. De 3 meiden kwamen voorzichtig van hun bed waarbij Rosalie nog haar broekje omhoog deed, maar iets te snel. Ahh, was haar reactie, maar toen stond ook zij naast het bed van Anne-Fleur.
Lokaal 4 is geheel in gereedheid gebracht. De leraar van dienst is klaar om jullie te ontvangen. Dat wil zeggen één voor één. De rest blijft hier in de slaapkamer wachten.
Wie mag ik uitnodigen om als eerste te gaan?
Geen van de meisjes had hier zin in en ze keken alle drie naar de grond of naar hun handen.
Lotte die voor haar bed stond begon een beetje te trillen. Haar benen kon ze niet in bedwang houden.
Nou dames een beetje enthousiasme kan geen kwaad hoor, zei meneer Thalen.
Hij keek de 3 dames stuk voor stuk aan en zag ondertussen dat Lotte haar benen aan het trillen waren.
Zal ik dan maar een vrijwilliger aanwijzen?
Het bleef stil.
Anne-Fleur, jij eerst! Meekomen. Nu!
Rob, wil jij weer Anne-Fleur begeleiden naar straflokaal 4?
Jawel meneer. En Rob stapte de slaapkamer binnen en pakte Anne-Fleur bij de bovenarm.
Anne-Fleur keek angstig naar Lotte en Rosalie terwijl ze door de deur van de slaapkamer op de gang verdween met Anne-Fleur voorop als slachtoffer voortgestuwd door Rob en daarachter een met hoofd opgeheven directeur Thalen.
De deur van de slaapkamer viel dicht en Lotte en Rosalie bleven achter.

Lotte, Anne-Fleur en Rosalie hadden alles in angst gevolgd in de centrale hal en zaten nu op hun kamer zich zogenaamd voor te bereiden op hun straf van vandaag. Het was bijna 1 uur s’middags en zo meteen zouden ze worden opgehaald door een bode voor wat de traditionele opwarm-ronde zou moeten gaan worden.
Rosalie was daar al duidelijk over geweest, opwarm rondes waren gewoon gemeen harde pakken voor de billen in ongemakkelijke houdingen. Ok, weliswaar alleen met de hand en op de onderbroek. De zogenaamde institutionele broek-bescherming volgens heer Thalen. Nou ja zeg! Hij heeft daar wat mee zei Rosalie tegen Lotte.
Waarmee? Vroeg Lotte.
Nou dat ondergoed wat wij nu aanhebben. Dat is toch niet normaal, zo beschamend.
Oh, dat ja. Ja is wel een beetje erg. Maar het zit eigenlijk wel lekker. En zolang het over mijn billen zit tijdens billenkoek, hoor je mij niet klagen.
Eens, riep Anne-Fleur vanuit de badkamer die het gesprek ook had gevolgd.

Er werd stevig op de deur geklopt en Rosalie deed open. Twee bodes stonden op de gang en verzochten de dames om nu direct mee te komen.
Anne-Fleur kwam snel uit de badkamer en voegde zich bij Lotte en Rosalie.
Op weg door de gangen van het instituut naar het kantoor waar de echte straf nu definitief ging beginnen.

Aangekomen bij de deur van de directeur klopte 1 van de boden op de deur.
Thalen deed zelf open en verwelkomde de drie dames en met een open handgebaar en glimlach nodigde hij ze uit in zijn kantoor alsof er iets leuks stond te wachten voor hen.
Rosalie stapte schoorvoetend de grote ruime kamer binnen. Lotte en Anne-Fleur volgden.
Dankjewel Stefan, Charlie. Jullie hulp is nu nodig bij straflokaal 3. Er is daar een technische storing. Wellicht kunnen jullie nu even kijken of het snel te repareren is. Zo niet dan even de technische dienst bellen en het lokaal op non-actief zetten. De straf voor Maxime kan dan verder door gaan in straflokaal 2. Ok? Straflokaal 4 is niet beschikbaar, daar komen straks deze dames in.
Jawel meneer de directeur.
Thalen sloot de deur.
Lotte, Anne-Fleur en Rosalie waren ondertussen voorbij directeur Thalen gestapt en zagen dat er 3 ouderwetse maar mooie stoelen op een rijtje stonden. Midden in het kantoor.
Naast elke stoel stond een knappe jonge man kaarsrecht en keurig gekleed in maatpak. Alle 3 hielden ze met 1 hand de stoel vast. Alsof ze in de houding stonden zoals opgedragen.
De Stoelen stonden zo opgesteld dat de mannen zichzelf in de grote spiegel konden zien. Precies zoals in een balletzaal een spiegel aanwezig was om zelf houding en beweging te kunnen verbeteren.

Dames, jullie weten waarvoor jullie hier zijn. We gaan snel beginnen.
Alle drie: Uitkleden tot hemd en onderbroek. Kleren netjes opvouwen en hier op mijn bureau leggen.
Opschieten, want jullie strafkamer voor half drie tot half vijf is reeds gereserveerd voor een volgende sessie daarna. Dus ik duld geen getreuzel!
Lotte begon evenals de andere 2 meteen met uitkleden alhoewel ze zich best schaamde omdat de knappe heren in de spiegel konden zien hoe ze zich aan het uitkleden waren en hun billen in schaamtevol wit ondergoed zichtbaar werden.

Thalen begon te spreken tegen de mannen en maakte duidelijk dat er zo meteen controle zou moeten plaatsvinden van het ondergoed.
Toen de meisjes klaar waren met uitkleden stonden ze met z’n drieën met hun handen schaamtevol gekruist en hoofd naar beneden bij het bureau.

Dames, handen op jullie hoofd. Commandeerde Thalen.

Rob, Thijs, Joep, omdraaien en elk tegenover een meisje gaan staan. Commandeerde hij vervolgens de 3 jonge mannen.
Lotte keek omhoog en zag dat de 3 knappe en goed gebouwde jongemannen zonder twijfel naar hun toe kwamen en zonder iets te zeggen een keus maakten voor wie ze gingen staan.
Ok, zei Thalen, Joep wil jij even wisselen met Thijs. Ik wil dat Thijs tegenover jou meisje komt te staan.
Kennelijk stond Joep dus tegenover Lotte en kreeg ze nu dus Thijs daarvoor in de plek.
Jawel meneer, zei Joep en hij wisselde met Thijs die eerst voor Rosalie stond.
Het was een gek gezicht, 3 sterke stoere heren in donker maatpak handen over elkaar, benen een beetje stoer uit elkaar tegenover 3 knappe schuchtere dames in wit ondergoed met hun handen op hun hoofd.
Dames, Heren, ik zal jullie even voorstellen en wat uitleggen.
Onze opwarm ronde zal deze keer worden verzorgd door 3 stagiaires die vandaag door mij geëxamineerd gaan worden. Daarbij ligt de focus op hun hand-billenkoek technieken en houdingen. Jullie aanvragers zijn akkoord met deze gang van zaken, dus daar geen enkele twijfel.
Vandaag is het onderdeel “verbale kwaliteiten” niet aan de orde. Opdrachten en commando’s ga ik zelf geven. Is dat duidelijk dames?
Ja meneer de directeur zeiden ze in koor.
Alle opdrachten zullen zonder tegenspraak moeten worden opgevolgd en uitgevoerd. Jullie houden jullie mond als ik opdrachten geef. Dit is zeer belangrijk voor deze 3 heren om hun examen met goed gevolg te kunnen doorlopen.
Huilen is geoorloofd, ik denk goed zelfs, maar dat laat ik aan jullie.
Er is nooit een stopwoord in dit instituut, bij dit examen ook niet. Alle smeekbedes zullen daarom dan ook linea recta richting prullenbak gaan.
Is alles duidelijk dames!
Alle 3 zeiden ze gedwee: Ja meneer de directeur.

Rob, jij staat tegenover mevrouw Anne-Fleur Kleikers. Zij is hier voor de 2e keer en weet al een beetje hoe alles gaat. Wellicht dat Anne-Fleur het een beetje apart gaat vinden bij jou Rob. Want Anne-Fleur, Rob is 3e jaars maar linkshandig!

Joep, jij staat tegenover Rosalie Neervoort. Zij is hier al voor de 4e keer en ik verwacht van jou dat je als jongerejaars, je hier terdege je best gaat doen om het volgende leerjaar te gaan halen. Ik heb je gezet bij een echte “dondersteen”. Doe je best zou ik zeggen.

Thijs, jij als eindexamenkandidaat staat tegenover Lotte van Laar, zij is hier voor het eerst maar we hebben van de aanvrager de wens gekregen dat Lotte ongenadig hard aangepakt moet gaan worden. Vandaar dat ik jou deze vrolijke kleine dondersteen als examenopdracht heb toebedeeld.
Lotte kreeg een tinteling in haar buik. Het was echt een knappe en sportieve man. En dan ook nog in dat pak. Ja dat deed haar echt wel wat. Maar ja straks over de knie bij hem, wat dan?

Mooi genoeg gepraat. ACTIE! Zei Thalen kort.

Rob, Joep en Thijs pakten resoluut een oor van de meisjes vast en trokken ze snel mee naar hun stoel. De 3 meisjes huppelden in een soort struikelende pas met hun handen op hun hoofd achter hun strafgever aan.
Alle drie mannen zetten hun been over de leuning van de stoel en planten hun voet op de zitting van de stoel. In 1 beweging tilden ze de 3 dames over deze ene knie. Lotte en Rosalie links-over. Anne-Fleur rechts-over. Hierdoor kwam Anne-Fleur met haar gezicht tegenover Lotte haar gezicht te bungelen. Hoog boven de vloer.
Ze keken elkaar even kort aan in hun nu al hulpeloze positie.

Dames, pak de rand van de stoel stevig vast.

Lotte deed wat haar opgedragen was en zag Anne-Fleur hetzelfde doen. Lotte begon nu echt zenuwachtig te worden. Begin nu maar, begin nu maar dan weet ik wat het is.

Thalen pakte uit een la van zijn bureau een ouderwetse grote zandlopen. Hij ging tussen de spiegel en de bungelende meisjes staan en zette met een sierlijke zwaai de zandloper in werking.
Meteen begonnen de 3 mannen rustig en beheerst keihard op de billen te slaan.
Lotte voelde meteen dat dit menens was. Er werd totaal niet ingehouden met het slaan en elke slag was ongelooflijk raak en pijnlijk. Jeee, en Lotte begon te zuchten. Vooral de slagen op de rechterbil, aan de buitenkant kwamen keihard binnen en branden vreselijk.
De stoel kraakte bij elke voltreffer op de linker bil. Die waren niet zo talrijk als op de rechterbil maar de stoel kraakte gek genoeg alleen bij slagen op de linker bil. Lotte ging hier op letten zodat ze haar gedachten kon focussen in deze opwarm ronde. Nou ja op-heet-ronde was het eerder. Echt vooral haar rechter bil brandde, bij elke slag aan die kant meer en meer. Ze probeerde iets te verplaatsen zodat de hand misschien beter op die rechterbil terecht kwam. Maar daardoor werd het alleen maar erger aan de linkerkant en drukte de knie van meneer Thijs extra hard in haar maagstreek. Dus weer terug.
AUAU riep ze plots toen de rechterkant weer vol geraakt werd weer op diezelfde stomme zijkant.
Dat gaf kennelijk Thijs de kennis waar Lotte haar zwakke bil-plek zat en hij ging vol voor deze rechterkant en dan specifiek de zijkant.
KLETS..AUAU KLETS … AHHHH.. KLETS,KLETS, KLETS…
Alles op deze zijkant.
Lotte begon heftig tegen te stribbelen en als automatische reactie ging ze met haar rechterhand haar rechterbil beschermen.
Resoluut werd haar arm vastgepakt en door Thijs rustig op haar rug gevouwen. Met nog maar 1 hand op de stoelrand werd het nu lastig en oncomfortabel om de knie van Thijs uit haar maagstreek te houden.
Dat lukte niet meer en ze liet zich steeds slapper hangen over de ene knie om alle pijn en oncomfortabel-heden maar over zich heen te laten komen.
Het kantoor vulde zich met luide doffe klappen op witte billen. Aangezien alle 3 meiden goed gebroekt waren. Tevens was vooral Rosalie luid aan het “AU” roepen bij elke slag. Anne-Fleur was meer het zangerige type die een constante ahhhahhaaaahhhaaahhaahhhaahh liet horen waarbij er steeds een “a” accentje auditief oplichtte op het moment dat 1 van haar billen op elasticiteit werd getest. Ook bij Anne-Fleur was een zwakke plek ontdekt. Rob zette daar volledig op in toen de zandloper het laatste zand aan het strooien was.
Lotte had zich al overgegeven aan deze bilmarteling want van opwarmen was echt geen sprake.
15 minuten billenkoek was nu gaande en de zandloper was eindelijk leeg.

STOP! Zei Thalen kort.

De 3 heren stopten met slaan en Thijs liet de arm van Lotte los.
Lotte liet haar hand automatisch richting haar brandende rechterbil gaan. Dat werd hardhandig afgestraft door haar hand van haar bil af te gooien en 5 extra petsen op deze plek te geven.
AU AU AU AU AU, riep Lotte in tempo mee.

Goed zo Thijs, zo mag ik het graag zien, zei dhr. Thalen.
Heren, zet de dames in een hoek en kom dan hier aan tafel zitten voor een korte evaluatie.

Lotte voelde hoe Thijs haar bij haar middel en om haar linkerbeen vastpakte en met een makkelijk zwaai terug op aarde deed landen. Ze was duizelig en hield zich even vast aan Thijs. Thijs pakte haar bij de arm en bij het oor en bracht haar naar de hoek waar ook de korven met mattekloppers stonden.
Hij zette haar daar neer en Lotte voelde hoe Thijs haar armen optilde en netjes boven op haar hoofd legde. Vervolgens voelde ze hoe Thijs de vingers in het elastiek van haar onderbroek plaatste en hem naar beneden geleide over haar zere billen. Ze voelde hoe zijn sterke handen haar heupen iets naar achter trok zodat haar billen onder een kleine hoek het kantoor in wezen.
De 2 andere meiden werden in de andere hoeken precies eender behandeld zodat het kantoor 3 hoeken had bevolkt door gestrafte dames.

Dames! Zo blijven staan. Ik wil geen beweging zien. Zei Thalen.

Thalen pakte zijn mobiel en appte iets door. Vervolgens wenkte hij de 3 heren om aan tafel te komen zitten voor het vervolg.
Rob, Thijs en Joep gingen aan tafel zitten en er werd op de deur geklopt.
Binnen, riep Thalen.
De deur ging open en een bode met een dienblad kwam binnen.
U had om thee gevraagd, meneer de directeur?
Ja, dat is mooi snel, zet maar hier op tafel Stefan.
De Thee werd op tafel gezet en Thalen schonk de 3 heren en zichzelf wat thee in. Op deze manier konden ze weer energie opdoen voor de volgende ronde.
Thalen was best tevreden over de voortgang maar wilde nu toch echt dat de meisjes zo slaag zouden krijgen dat er meer vocaal iets te beleven was.
Hij besprak stilletjes zijn plan.

Lotte hoorde dat er een stoelen werden verplaatst.
Er klonken voetstappen die een andere richting opgingen. Plotseling hoorde ze “au,au” en gek geschuifel? Toen stil. Of met Rosalie of met Anne-Fleur werd kennelijk iets gedaan.

Thalen maakte meteen duidelijk om wie het ging.

Rosalie, handen uitsteken! Commandeerde Thalen
Er volgde een zachte plof en iets gekraakt van een stoel of stoelen
Benen recht! Commandeerde Thalen.

Lotte kon niet zien wat er gebeurde en de spiegel was aan de andere kant, dus daar kon ze ook niet stiekem inkijken. Ook durfde ze echt niet om te kijken uit angst voor represailles

Een korte klak hoorde Lotte gevolgd door een snel en heftig pak slaag op, ja op een onderbroek. De klappen waren daar niet helder genoeg voor.
Na een korte tijd hoorde ze Rosalie “auauau” beginnen te zeggen. Maar al gauw werd dat meer “AUIEIEAUUAU” overgaand in een gehuil en echt luid roepend AUAUSTOOOAUAUA.
De doffe klappen gingen maar door en Lotte snapte niet dat iemand zo snel en hard zo lang door kon gaan. Dat kon toch niet, het ging maar door en hield niet op. Ohhh stond dat haar ook te wachten? Haar houding met uitgestoken blote billen begon vermoeiend te worden en ze probeerde een klein beetje te smokkelen. Gelukkig waren de heren geconcentreerd met Rosalie bezig zodat het niet opviel. Ze hoorde wat gesmoezel en even daarna gingen de doffe klappen over in heldere petsen, het gehuil en geschreeuw van Rosalie steeg meteen ongekend. 10, 20, 30 oorverdovend petsen in deze open houten akoestische kamer en een gekrijs van Rosalie.
Plotseling stopte de heldere klappen in het kantoor. Het  concert voor Hand en Bil was over. Alleen Rosalie bleef in een soort solozang over toen het orkest van klappen stilviel. Met een mooie decrescendo stierf de klaagzang van Rosalie uit overgaand in zacht gesnik.
Lotte hoorde gekraak van stoelen en geschuifel. Zou Rosalie nu weer in de hoek staan? Lotte werd zenuwachtig. Ze hoorde voetstappen richting haar komen. Ze stak haar billen in een soort van bescherming maar weer verder het kantoor in. Maar er was geen ontkomen. Ze werd aan haar arm op haar hoofd vastgepakt en omgedraaid. Eenmaal omgedraaid zag ze dat directeur Thalen en Thijs op 2 stoelen zaten. Recht tegenover elkaar met hun knieën in elkaar geschoven.
Joep was naar haar toe gekomen nadat hij Rosalie weer in de hoek had gezet. Lotte keek naar Rosalie die nog stond te schokschouderen en zacht te snikken. En oeioeioei, dat waren rode billen!! Donker rood, bijna paars en over de volle lengte van onderbenen tot wel de hoogte van haar stuitje.
Joep pakte ondertussen Lotte haar rechteroor stevig vast en trok haar met zich mee terwijl haar onderbroek nog om haar bovenbenen bungelde.
Aangekomen bij de 2 zittende heren liet Joep Lotte los en voelde Lotte dat haar ondergoed weer over haar billen werd getrokken.
Lotte stond rechts van de 2 heren en Joep liep nu om de stoel om tegenover Lotte uit te komen.

Joep en Lotte zagen elkaar in de ogen aan met daartussen 4 benen van Thalen en Thijs.

Lotte, handen uitsteken! Commandeerde Thalen

Lotte stak haar handen richting Joep die de polsen vastpakte en Lotte naar zich toetrok waardoor ze als het ware over de 4 wachtende knieën viel.
Lotte voelde de arm van Thijs om haar middel die haar in de val opving en begeleide.
De stoel van Dhr Thalen kraakte een beetje toen Lotte over hun knieën kwam te liggen.
Haar onderbenen floepten van de grond en van weeromstuit klapten ze door, richting haar billen.

Benen recht! Commandeerde Thalen.

Lotte strekte haar benen snel, maar kon de grond niet raken. Joep had haar zover vooruit getrokken dat dat ook een stukje van haar bovenbenen op de knieën lagen van de strafuitvoerders.
Joep hield haar polsen stevig vast en stond fier rechtop zodat haar bovenlichaam in een kleine boog boven de grond hing. Haar borsten waren in zoverre het dichts bij de grond.

Ze zag hoe Rob de zandloper pakte en met een rustige draai en een zachte klak op de grond zetten vlak voor haar neus. Meteen volgde een regen van slagen op haar onderbroek. Waarbij onduidelijk was wie Thijs was en wie Thalen. Meteen daarop voelde ze 2 handen om haar enkels. Rob was nu omgelopen en fixeerde haar benen.

Joep haar armen, Rob haar benen en Thalen en Thijs haar billen…
Ze lag volledig overgeleverd aan deze 4 heren voor de duur van de hele zandlopen. 15 Hele minuten.
Overal kwamen de keiharde slagen, ze probeerde te draaien, het hielp niet. Ze probeerde haar billen te knijpen, de slagen vielen op haar onderbenen. Ze probeerde te ontspannen de 4 handen sloegen keihard in staccato ritme op haar rechter zwakke bil. Toen begon ze te schreeuwen, te huilen, te jammeren, te smeken. Dikke tranen vielen naast de zandloper die daardoor helaas niet sneller ging lopen.
Plotseling hoorde ze Thalen zacht zeggen: Openen.
En ze voelde hoe Joep haar enkels en dus benen langzaam een beetje uit elkaar deed, zodat de binnenkanten van haar bovenbenen helemaal bloot kwamen te liggen.
Zodra dit het geval was ging Thijs aan de ene kant en Thalen aan de andere kant deze blote en tedere binnenkanten met ongenadige klappen bewerken. De doffe klappen gingen nu evenals bij Rosalie over in heldere petsen. Ook Lotte begon nu hard te gillen. Het was niet te zeggen wie er nu won qua decibellen. 10 klappen,20, 30, 40. Lotte probeerde te schoppen, probeerde te trekken te draaien, haar heupen gooide ze omhoog. Niets hielp tegen deze ongenadige en gemene manier van slaan. Stan zou dit echt nooit zo doen.
Plotseling stopte het!
Net zoals Rosalie bleef nu ook Lotte alleen over in haar huilconcert. Nadat ze een beetje tot rust was gekomen hielp Thalen haar van zijn schoot af en stond ook Thijs op. Thalen bleef zitten en Rob nam nu de plaats in voor Thijs. Immers Anne-Fleur was nu aan de beurt, de kandidaat van Rob.
Lotte kon bijna niet meer staan en zag in de spiegel dat haar billen vanaf de rand van haar onderbroek tot halverwege de knieholtes donkerrood was, een ravage. Hoe de toestand onder haar witte onderbroek was, daar hoefde ze niet naar te raden.
Thijs ondersteunde haar richting hoek en haar onderbroek werd weer naar beneden getrokken. Dit keer helemaal tot aan de enkels.
Haar handen werden vanaf haar rug weer op het hoofd geplaatst billen achteruit getrokken en Thijs vertrok naar de laatste kandidaat.

In de eetzaal aangekomen stonden lange tafels met schalen brood. Veel meisjes waren al gaan zitten op een voor hun vaste plek. Het waren vooral meisjes in de leeftijd van 18 tot 25 jaar.

Anne-Fleur, Rosalie en Lotte pasten daar dus wel tussen. Ze keken even wat rond om te zien waar nog plek was. Rosalie stapte snel richting een tafel bij het raam. Er zaten al wat meisjes maar er waren nog 3 plekjes naast elkaar vrij met uitzicht op de tuin.

Tegenover hen zaten een aantal wat oudere meisjes van rond de 30. Ze stelden elkaar even voor waarna ze elkaar eet smakelijk wensten.

Lotte had echt geen zin in eten, er zat een knoop in haar maag over wat er allemaal ging gebeuren.

Het meisje tegenover haar, die zich had voorgesteld met Heleen, zag dat en vroeg wat haar boven haar billen hing. Jullie zijn toch van de vlegelafdeling?

Ja dat zeg je wel zoals het is, zei Lotte. Er hangt ons inderdaad iets “boven onze billen”.

Nou wij alle 3 gaan voor de meest strenge vlegel-straf en dat begint voor ons vanmiddag.

Oei zei Heleen, Product 4 zeker, ik heb al een paar keer gehoord van meisjes die product 4 hebben gehad. Moet je straks om 11 uur maar goed opletten. Dan weet je een beetje wat jullie ook gaat gebeuren.

Huh, zei Anne-Fleur tegen Heleen, wat is er om 11 uur?

Die bijeenkomst sufferd, zie Rosalie. Op maandag worden er straffen uitgedeeld in de centrale hal om 11 uur. Ja zei Heleen, daar moet iedereen aanwezig zijn om te moeten kijken bij de uitvoering daarvan.

Echt waar, zei Lotte.

Jazeker zei Heleen, en de voorbereiding daarvan is nu in volle gang. Kijk maar hier door het raam.

Heleen draaide zich om en keek ook naar buiten.

De bedrijvigheid die Lotte eerder al had gezien vanuit het kantoor van directeur Thalen, was verder gegaan. De bodes hadden een houten plateau met trapgedeelte geplaatst tegen een knotwilg.  Twee andere bodes kwamen nu samen met een meisje in schooluniform het grindpad afgelopen richting de geprepareerde knotwilg.

Het viel Lotte inmiddels op dat de hele eetzaal stil was geworden en iedereen keek naar het schouwspel vlakbij de Vecht in de schooltuin.

Het meisje liep samen met de streng uitziende mannen naar het plateau. Een bode overhandigde een stuk gereedschap aan het meisje waarna ze de traptreden opliep naar het plateau. Dit was precies zo hoog dat de wilgentenen goed bereikbaar waren.

Heleen draaide zich even om naar Lotte. Nu moet Marie met die snoeischaar haar eigen takken knippen. Ze krijgt straks 12 zwiep slagen op haar blote billen hier op het podium.

Oh nee! Lotte werd helemaal rood en haar hart klopte plotseling weer in haar keel met de gedachte dat dit ook hun lot zou kunnen gaan worden.

Heleen, zei Lotte zacht. Heleen draaide zich even weer naar Lotte. En jij denkt dat wij ook die zwieptakken op onze billen gaan krijgen?

Ja, dat weet ik wel zeker, zei Heleen. Op jullie blote billen. Heleen schudde meewarig met haar hoofd en kneep haar lippen stijf op elkaar uit een soort medelijden met Lotte.

Het meisje was in de verte met zichtbare tegenzin haar snoeiwerk aan het doen en de bodes hadden een tak afgekeurd. Het meisjes kreeg nu opdracht om een tak te knippen die de bode zelf aanwees.

Toen moest ze van het plateau afkomen en liep ze richting het gebouw met in haar handen de 3 wilgenzwieptakken. De strenge bodes liepen in haar kielzog en ze werd door een zijdeur van het gebouw naar binnen gemarcheerd.

Lotte kreeg geen hap meer door haar keel. Evenzo hadden Anne-Fleur en Rosalie met een wit vertrokken gezicht dit tafereel aanschouwd. Ook zij hadden opeens geen honger meer.

Sorry dames, zei Heleen, maar zo gaat het hier nu eenmaal.

Zelf heb ik ook 1 keer deze straf moeten ondergaan. Een paar jaar geleden. Was gesnapt met een spiekbriefje. Moest bij de directeur komen op kantoor. Toen ik daar was hield hij mij het spiekbriefje onder mijn neus. Dat wordt “Waar een Wilg is, is een Weg” Jongedame. Heleen keek de dames veelbetekenend aan.

Nou, toen heb ook ik het schavot moeten beklimmen en de takken gesnoeid om die vervolgens snoeihard over mijn blote billen gestriemd te krijgen op het podium. Twaalf op mijn blote billen zonder enige genade! Zei ze nadrukkelijk.

Heleen was even stil en keek één voor één naar de 3 vlegelkandidaten die met grote ogen haar verhaal volgden. Nou dames, de tijd dat Marie op dit moment zogenaamd moet wachten, is helemaal geen wachttijd. Nee, nee, zij moet zich nu uitkleden tot hemd en onderbroek en wordt over de knie gelegd bij de leraar van dienst. Die moet volgens protocol haar billen eerst “opwarmen” met de hand over haar te grote onderbroek. Nou, nou wat een privilege, Zogenaamd om schade aan bolle uitstekende meisjes onderdelen te voorkomen.

Toen ik na het opwarmen die 12 striemen van die wilgentakken op mijn inmiddels rode ontblote derriere kreeg, ik kan je zeggen, dat kan ik me nog als de dag van gister herinneren. Ze waren nog dagen daarna bont en blauw. Ik heb volgens mij 2 dagen gewoon moeten staan in de klas. Zitten was een hel.

Lotte en haar 2 vlegelgenoten waren stil en keken naar buiten waar inmiddels het plateau weer werd ontmanteld en wellicht opgeruimd voor een volgend klim en snoei spektakel

Nadat de dames de eetzaal hadden verlaten en in de bieb maar eens hadden gekeken omdat ze toch anders niet te doen hadden. Was het bijna 11 uur geworden. Tijd om naar de centrale hal te gaan.

In de hal waren allemaal stoelen klaar gezet in een soort theater opstelling met in het midden een gangpad. Van alle kanten kwamen de scholieren aan om plaats te nemen op de stoelen. Waarbij vooral de achterste rijen meteen gevuld werden. Een paar meiden gingen juist helemaal voorin zitten. Achter in de hal stonden alle leraren in keurig pak.

Rosalie, Anne-Fleur en Lotte zagen Heleen in het midden zitten. Heleen wenkte hen om naast haar te komen zitten. Op het podium was een soort metalen stoel te zien die met 2 stevige stangen op de grond bevestigd was. Het zitgedeelte was echter compleet open gelaten en er waren allerlei beugels te zien bij de armleuningen. Waar de benen en voeten zouden moeten komen waren ook bevestigings-beugels. Op veel plaatsen was het metaal zacht gepolsterd met rode kussentjes. Maar over het algemeen was het meer een geraamte dan een echte stoel.

Op het podium stond een stevige dame in afwachting met naast zich een bak waar de uitgezochte 3 wilgentenen in stonden.

De zaal vulde zich nu snel in afwachting van Marie, die op dit moment wellicht nog over de knie lag bij de leraar van dienst.

Heleen stootte Lotte aan toen 2 mannen het podium opkwamen. Dat zijn meneer Reitsma van aardrijkskunde en meneer Timmermans van natuurkunde. Zij gaan vandaag de straf uitvoeren denk ik. De mannen zagen er knap en onberispelijk uit. Van hun witte overhemd waren hun mouwen opgestroopt.

Wie is die stevige strenge mevrouw eigenlijk op het podium? Vroeg Lotte aan Heleen.

Ja, dat is mevrouw Kerstens, ze is 1 van de meest gevreesde leraressen van dit instituut.

Lotte dacht even weer aan het verhaal van Rosalie de vorige avond. En huiverde.

Een gespannen stilte daalde neer op de zaal toen de deur achterin de hal openging en Marie werd binnengeleid.

Lotte, Anne-Fleur en Rosalie keken naar het meisje die nu zonder uniform en alleen in het kenmerkende witte ondergoed door het middenpad naar voren liepen.

Voor haar een bode, achter haar een bode.

Toen ze vlak langs Lotte liep zag ze dat ze had gehuild. Het opwarmen was kennelijk toch best hard aangekomen. Of zou ze huilen van angst voor de komende straf?

De 3 man’s stoet liep het podium op en Marie werd naar de soort stoel geleid waarin ze plaats moest nemen. Meteen werden haar armen vastgepakt en op de rode gepolsterde smalle leuningen vast gezet. Bovenarmen en polsen. De andere mannen waren bezig om haar benen goed vast te maken. Daarna werd er aandacht besteed aan haar middel. Als in een attractie van de Efteling werd haar middel gefixeerd alsof ze zo meteen een 8-baan zou gaan meemaken.

Er werd een hendel overgehaald naast de stoel waardoor het geheel omhoog kwam van de grond en begon te bewegen en langzaam te kantelen. De stangen waaraan de stoel zat liepen kennelijk door onder het podium en konden omhoog via een hydraulisch systeem.

Marie keek nog steeds angstig de zaal in toen één van de leraren de stoel vastpakte en langzaam de stoel verder voorover kantelde. Marie kwam nu ondersteboven te hangen met haar gezicht naar voren richting de zaal. Doordat de stoel haar benen en rug de juiste hoek gaven en het zitvlak van de stoel ontbrak, kwamen haar billen nu als mooie heuvels vol in zicht voor het ook zenuwachtige publiek. Door haar parelwitte ondergoed waren het net twee witte alpen-toppen die weerloos boven alles uitstaken. Als Marie haar hoofd optilde, zag ze recht de zaal in. De leraren verstelden de stoel nog een beetje in hoogte en hellingshoek. Alles werd nauwkeurig bepaald zodat de billen van Marie het meest kwetsbaar en optimaal te bereiken waren voor de zwiepstokken.

Ook voor de zaal was alles perfect te zien. De billen als soort topattractie en daarbij ook nog de gezichtsuitdrukkingen van Marie. De Hendel werd weer met enige kracht teruggezet waardoor alles gefixeerd werd.

1 van de leraren pakte nu een wilgentak uit de bak. En testte die even in de lucht voor het publiek. Dit leverde een “ohhh” op bij de meiden die vooraan zaten. Ondertussen was de andere leraar bezig om de laatste voorbereiding te treffen voor het tuchtigen van Marie haar meisjesbillen. Haar onderbroek werd langzaam van haar billen gestroopt en keurig laag over haar onderbenen tegen de beugels aangelegd. De witte alpen veranderden met het verwijderen van de onderbroek in donkerrode heuvels. Het opwarmen was duidelijk goed gelukt!

De leraar met de zwieptak in zijn hand liep naar Marie en ging voor het publiek rechts naast haar staan met de tak in zijn rechterhand. Hij legde de koude tak op de weerloze rode billen van Marie en keek naar de stevige dame voor op het podium.

Marie tilde haar hoofd op en keek met grote ogen de zaal in. Haar mond had ze open in angstige afwachting van wat zou gaan komen.

De andere leraar had inmiddels ook een wilgentak gepakt uit de bak en stond aan de rechterzijde af te wachten.

Mevrouw Kerstens nam het woord.

Geachte aanwezigen, we gaan beginnen met de maandagmorgen straf. Mejuffrouw Ovink, Marie Ovink, gaat vandaag 18 slagen ontvangen met de door haar zelf uitgekozen wilgen.

Er ging een “oooohhhhh” door de zaal. 18 slagen, dat hadden velen niet verwacht.

Heleen stootte Lotte aan en zei, dat gebeurd niet vaak hier!

Kersten hief haar handen op en riep: Ik verwacht stilte in de zaal en concentratie zodat Marie haar straf op een goede manier kan ontvangen op haar blote bibs.

Mevrouw Kerstens draaide zich om en keek naar Marie die inmiddels naar de grond vlak onder haar was gaan kijken.

Marie, kijk me aan!

Marie tilde haar hoofd op

Je gaat nu zeggen: Mijn billen hebben 18 slagen verdiend van mijn zelf uitgekozen wilgentakken.

Marie wist dat dit zou komen en herhaalde met trillende stem de zin, gelukkig zonder hier fouten in te maken.

Meneer Reitsma, bent u klaar?

Jazeker mevrouw Kerstens, en de leraar haalde de wilgentak van de uitpuilende rode billen omhoog en ging klaar staan voor de 1e impact.

10 slagen in rustig tempo, kondigde Kerstens aan. Ik geef aan.

Marie sloot haar ogen en wachtte op Kerstens haar “1”

Kerstens nam de tijd wetende dat het wachten voor Marie vreselijk was.

Maar dan plotseling:

Eén!

Zwiep, Klets.

De heuvels van Marie deinden bij de inslag.

Het hoofd van Marie schoot omhoog en een ingehouden kreun was net hoorbaar. De zaal zag 2 uitpuilende ogen van Marie en een open mond.

Twee, zwiep, klets

Drie, zwiep, klets

3 grote rode striemen over de volle breedte van de billen werden zichtbaar.

Marie hield nog steeds vol om niet te schreeuwen.

Vier, zwiep, klets, op de onderbenen.

Ahhhhh, schreeuwde Marie. Die had ze niet verwacht. Zo gemeen laag.

Vijf, zwiep, klets vol in het midden maar de tak zwiepte helemaal door over haar flank.

Oohhhhh schreeuwde Marie. Ze begon te huilen.

Lotte zat als bevroren op haar stoel alles te volgen. Tijd en ruimte waren weg voor haar en een soort medelijden overviel haar nu. De slagen volgden elkaar snel op en Marie was nu luid aan het huilen en jammeren.

Toch had Lotte bij alle voorbereiding van het hele schouwspel ook een vreemde sensatie gevoeld in haar lijf. Een bepaalde opwinding die best wel fijn was. Ze kon dat niet plaatsen.

Maar nu, nu de billen van Marie in volle heftigheid werden getroffen door de zwiepende takken. Nee, dat kwam te dicht bij, vanmiddag, vanmiddag, dan was zij aan de beurt.

Inmiddels had meneer Timmermans het direct overgenomen aan de andere kant van Marie met een nieuwe tak. Mevrouw Kerstens was consequent doorgegaan maar had een ander ritme opgepikt bij de 2e tak. Langzamer en met tussenposen.

Zes!

Zwiep, Klets.

Marie gooide haar hoofd omhoog met een hoge gil kwam uit haar keel. De tak had nieuw bilvlees geraakt op de andere flank.

Zeven, zwiep, klets

Kerstens wachtte even.

Acht, zwiep, klets

Negen, zwiep, klets

Kerstens stapte richting Marie.

Ennnn…..

Tien

zwiep, klets op haar bil en linker onderbeen

Marie die helemaal vast zat kon alleen met haar hoofd bewegen. Ze krijste het uit bij iedere slag en schudde met haar hoofd wild heen en weer. Het billenkoek meubel was hier prima tegen bestand en gaf geen millimeter toe. Marie werd met haar blote gestriemde billen en onderbenen stevig op haar plaatst gehouden.

Aangekomen bij 10 stopte mevrouw Kerstens.

Marie liet haar hoofd bungelen. Vocht van haar gezicht drupte zichtbaar op de vloer.

Kerstens liep naar de stoel en haalde de hendel over zodat de stoel los kwam. Ze zette de stoel weer langzaam in de neutrale houding en hield die zo vast zonder de stoel te fixeren. Marie keek hoopvol schuin omhoog naar mevrouw Kerstens in de hoop dat de kastijding nu wellicht over was.

Marie Ovink heeft het gewaagd om een mobiele telefoon binnen dit instituut te smokkelen. Zei mevrouw Kerstens tegen de zaal meiden. Strikt verboden, ze keek naar Marie.

Helaas voor Marie hebben wij digitale technieken om dit op te sporen. En opgespoord hebben we dat. Of niet Marie. Marie legde haar kin op haar borst.

Kerstens keek de zaal in. Dat jullie dat ook allemaal even weten. Mochten er dames zijn die ook snode plannen hebben om mobieltjes hier te verbergen. De kans is levensgroot dat jullie op deze zelfde wilgenstoel terecht zullen komen. Is dat voor iedereen duidelijk!

Een doodse stilte was het antwoord van de gehele zaal.

Wel, zei mevrouw Kerstens, ik denk dat dit is overgekomen. En om extra duidelijk te zijn!

Er zijn nog 8 slagen te gaan voor Marie.

Marie begon wanhopig te schudden in haar stoel en te smeken om genade.

Kerstens kantelde onvermurwbaar de stoel weer in vrijwel dezelfde positie. Marie kantelde jammerend en schuddend voorover voor de laatste 8 zwiepers. Kerstens zette de stoel zelfs iets meer voorover waardoor Marie haar achterkant van de bovenbenen extra kwetsbaar doelwit werden.

De stoel werd pas met de hendel weer gefixeerd op het moment dat Kerstens tevreden was over de positie van de billen van Marie. Kersten legde nog even heel gemeen haar hand op de gezwollen blote billen. Dit valt toch best mee Marie, hier kunnen echt nog wel acht klapjes bij. Vind je niet. Ze wachtte niet op een reactie maar wenkte de 2 leraren om allebeide plaats te nemen aan weerzijden van Marie. Allebeide met een wilgentak in de hand.

Marie, zei Kerstens, we gaan het snel en netjes tot een goed einde brengen. Jij wilt toch ook weer snel bezig met je huiswerk toch?

Marie keek al niet meer.

Marie kijk mij aan zei Kerstens streng.

Op het moment dat Marie langzaam opkeek om te antwoorden riep Kerstens luid en supersnel achterelkaar:

ELF, TWAALF, DERTIEN, VEERTIEN, VIJFTIEN, ZESTIEN ZEVETIEN ENNN ACHTIEN

De slagen kwamen van beide kanten overal op Marie haar gehavende billen. Ze dansten op en neer en Marie was luid aan het schreeuwen van de helse pijn.

Losmaken commandeerde Kerstens tegen de bodes en leraren.

Dames, aandacht! Zei dhr. Thalen plotseling. Lotte schrok op uit haar gedachten van vannacht. Thalen stond op van zijn stoel.

Vandaag gaan we met jullie straf beginnen. Jullie krijgen alle 3 de meest strenge straf die ons instituut kent.

Volgens jullie ingevulde formulieren hebben jullie dat nodig en wij zullen dat gaan uitvoeren.

Op jullie billen.

Op Jullie Blote Billen! Zei Thalen langzaam.

Anne-Fleur keek naar de grond, Rosalie hipte van haar ene been op haar andere en Lotte keek zenuwachtig het raam uit richting de tuin en daarachter de Vecht. Er was veel wind buiten. De takken van alle bomen zwiepten flink heen en weer alsof het al een voorbode was van wat er ging zwiepen op hun arme blote billen. Vorige week was nog koud en winterachtig geweest maar nu plots was er warme lucht onstuimig vanuit het zuiden binnen komen stromen.

Lotte staarde naar buiten en zag in haar ooghoeken dat er bedrijvigheid in de tuin was. Ze schonk daar verder geen aandacht aan. Temeer omdat Thalen doorging met de uitleg over hun straf.

Jullie straf op de blote billen zal Lang, Hard, en Meedogenloos zijn. Met veel verschillende billenkoek-technieken en instrumenten. En ik kan jullie alvast vertellen dat bij de strengste straf van ons instituut jullie billen kennis zullen gaan maken met zeer effectieve maar uiterst pijnlijke instrumenten. Ook zullen jullie billen en heupen armen en benen zodanig gefixeerd worden dat wij onze taak goed kunnen uitvoeren. Onze handtekening zal nog dagen te zien zijn in de vorm van een speciaal rood en gezwollen patroon op jullie nu nog blanke achterwerkjes.

Thalen wachtte even.

Immers, jullie willen toch ook dat wij onze taak goed kunnen uitvoeren en jullie billen van een kunstwerk kunnen voorzien?

De 3 dames zeiden niets.

Waar of niet mevrouw Anne-Fleur Kleikers. Thalen liep richting Anne-Fleur en pakte haar bij haar oor vast en trok die iets omhoog. Anne-Fleur volgde met haar hoofd en lichaam haar oor mee omhoog in een vreemde scheve houding en zei snel: “ja meneer”

Wat “Ja Meneer” “Ja Meneer De Directeur” is het voor jou mevrouw Kleikers! Zei Thalen streng. Hij trok daarbij het oor nog wat verder omhoog en trok Anne-Fleur daarbij verder mee scheef omhoog. Haar hakken kwamen nu van de grond.

“Ja meneer de directeur” kwam er snel uit.

Thalen liet het oor weer los. Anne-Fleur plooide weer recht en haar hakken van haar lakschoentjes klakten op de houten vloer van het kantoor.

Thalen liep naar Lotte en bleef achter haar staan. Hij zag dat Lotte uit het raam staarde.

Lotte voelde meneer Thalen achter haar staan en voelde een spanning wat er zou gaan gebeuren.

Thalen kwam heel langzaam met zijn gezicht naast haar rechteroor en zei zacht.

Zie je daar in de tuin mijn personeel met die houten plateau’s sjouwen?

Ja, eh, meneer de directeur.

Daar gaan jullie ook nog kennis mee maken mevrouw Lotte van Laar!

Lotte zei niets maar zag wel dat 2 mannen een houten schavot naar 1 van de korte bomen met nieuwe takken naast de Vecht aan het sjouwen waren.

Maar dat is voor later, zei Thalen streng en ging toen achter Rosalie staan.

Rosalie! Zei Thalen streng

Het bleef stil

Rosalie Neervoort, bent u daar!

Eh, ja meneer de directeur.

Ah, goed zo. En, mevrouw Neervoort, is het nu wel gelukt om het uniform in zijn geheel aan te kunnen trekken.

Jazeker meneer de directeur.

Ook hetgeen wat volgens onze schoolregels onder het uniform behoort te zitten?

Ja meneer de directeur.

En wat is dat Rosalie, leg dat maar even uit aan Anne-Fleur en Lotte hier.

Dat is het witte schoolondergoed meneer.

Goed zo. En je bent dat nu niet vergeten aan te doen Rosalie Neervoort!

Nee meneer, ik heb ervan geleerd meneer.

Horen jullie dat dames? Niet houden aan de dress-code van onze school wordt zwaar bestraft. Nietwaar Rosalie?

Ja meneer de directeur, zei Rosalie

Goed, terzake. Ik ga jullie nu vertellen wat de dagindeling van vandaag is en wanneer jullie de verschillende billenkoek straf gaan ontvangen op jullie blote billen.

Letten jullie goed op en Thalen trok het rechteroor van Rosalie en het linkeroor van Lotte omhoog, waardoor de beide dames als een soort scheef standbeeld omhoog stonden.

Ja meneer de directeur zeiden ze tegelijk.

Jij ook Anne-Fleur,of moet ik ook even je oor vasthouden.

Ik let heel goed op meneer de directeur. Zei Anne-Fleur snel.

Thalen liet de beide oren weer los en liep naar zijn PC en draaide de monitor om waarop een schema stond van een dagindeling van maandag 13 maart 2023

Dagindeling Vlegelafdeling 13-03-2023

Aangemelde kandidaten:

Anne-Fleur Kleikers, Leeftijd 23

Rosalie Neervoort leeftijd 28

Lotte van Laar, leeftijd 22

Strafmaatregelen: Klasse 4

8.00 aanmelden kantoor

9.00 Ontbijt in eetzaal

10.00 vrije tijd bibliotheek

11.00 bijeenkomst centrale hal

12.00 voorbereiden op straf klasse 4 op slaapkamer

13.00 aanvang opwarmronde en instructie

14.30 aanvang 1e ronde straf klasse 4

16.30 nazorg

18.00 diner in eetzaal

19.00 vrije tijd bibliotheek

21.00 naar slaapkamer

22.00 lichten uit en slapen

Meneer Thalen liet de dames het even rustig lezen.

Dit schema dames, kunt u terugvinden op jullie slaapkamer en tevens in de centrale hal op het prikbord.

Er wordt strikte opvolging van dit schema van jullie verwacht. Is dat begrepen dames?

Lotte wilde niet eens weten wat er zou gebeuren als ze dit schema niet zou willen volgen. Het was wel duidelijk dat de straf die ze zouden gaan krijgen al ongemeen streng en ongenadig zou zijn. Ze voelde deksels zo goed aan dat hiermee marchanderen “Rodelijk” was voor haar billen.

De drie dames zeiden dan ook:

Ja, meneer de directeur.

Goed, dan mogen jullie je nu begeven naar de eetzaal voor het ontbijt.

Lotte, Rosalie en Anne-Fleur liepen naar de deur. Rosalie kende de weg en de andere 2 dames volgden haar.

Toen Stan weg was nam Thalen het woord.
Lotte, vanaf nu spreek je iedereen met 2 woorden aan te spreken. Is dat begrepen?
Ja meneer.
En mij spreek je aan met Meneer de directeur!
Ja meneer de directeur. Zei Lotte snel.
Heb je gedaan wat op het papier stond?
Ja meneer de directeur.
Heb je de 2 andere meisjes ontmoet op jullie kamer?
Ja meneer de directeur, dat zijn Anne-Fleur en Rosalie.
Precies, zij slapen ook in kamer 37. Ze krijgen morgen en overmorgen precies dezelfde straf als wat jij gaat krijgen. Dus jullie gaan gezamenlijk op voor de meest strenge straf die we in dit instituut kennen.
Lotte keek naar de grond, haar hart sprong opeens in de keel toen hij dat zei.
Morgenvroeg is er eerst om 9.00 ontbijt. Daarvoor om 8 uur worden jullie hier op het kantoor verwacht! Met z’n drieën. Is dat duidelijk?
Jawel meneer de directeur.
In deze kleren, duidelijk Lotte?
Is duidelijk meneer de directeur.
Heb je het schoolondergoed ook aangedaan Lotte?
Lotte keek even op en schaamde zich een beetje toen ze zei “ja meneer de directeur” want ze was bij het verkleden erachter gekomen wat dat schoolondergoed nu eigenlijk inhield. Gewoon heel erg ouderwets geribbeld wit ondergoed tot over haar navel. Van de meest erge soort waar zelfs haar moeder nog niet eens in gezien wilde worden. Maar ja, er was geen andere optie dus had ze het toch maar aangetrokken. Anne-Fleur en Rosalie hadden precies hetzelfde aan moeten doen zeiden ze. Verschrikkelijk hadden ook zij het gevonden.
Dus ja, ze had het aan en ze was gelukkig niet de enige.
Dhr. Thalen ging verder met uitleggen:
Vanavond om 6 uur is er diner in de eetzaal en om 10 uur naar bed en moet het stil zijn op jullie kamer. Duidelijk?
Ja meneer de directeur.
Jou kompanen weten dit ook, ik heb ze een uurtje geleden alles al uitgelegd.
Mooi, en nu terug naar je kamer. Jullie mogen pas naar de eetzaal komen om 17 uur 45.
Lotte boog haar hoofd en draaide zich om. Ze liep vervolgens richting de deur om haar
medestrafgenoten te gaan ontmoeten in kamer 37.
 
Het diner s’avonds om 18.00 uur was gezamenlijk met alle scholieren van het instituut. Lotte zag dat alle meiden inderdaad dezelfde uniformen droegen met rood logo op de blouse “Recht door Zee”
Het enige verschil was dat de reguliere leerlingen een lichtblauwe blouse droegen en de 3 “vlegels” een wit-crème blouse.
Na het eten mochten ze nog in de bibliotheek wat lezen om vervolgens 21 uur naar hun kamer te gaan.
Anne-Fleur en Rosalie waren echte kletsmajoors en vertelden dat ze nu voor de 2e en Rosalie zelfs voor de 4e keer hier als “vlegel” waren binnen gebracht.
Vooral Rosalie had het hoogste woord dat ze morgen en overmorgen best zou kunnen hebben. Ze had er zelfs zin in om de opwarm sessie voor haar billen te krijgen van de mannelijke stagiaires. Anne-Fleur had de 3 stagiaires al even gezien bij haar intake gesprek. Het waren 3 knappe heren van nog geen 30 jaar ofzo. Nou daar had Anne-Fleur wel zin in, zei ze. Als ze dan toch over de knie moest op deze school, dan lag het een stuk fijner over zo’n stevige knie van deze knappe verschijningen.
Maar Rosalie, zei Lotte, ben je dan niet bang voor de paddle of cane? We zijn hier toch voor de strengste sessie die dit instituut kent?
Jawel zei Rosalie, ik ben ook best wel zenuwachtig, maar het heeft niet veel zin om je nu daarover op te winden en bang te gaan zijn. Je zult hier hoe dan ook doorheen moeten komen. Dan maar beter op een vrolijke manier. Maar je hebt wel gelijk hoor en wil je niet bang maken, onze billen worden echt ongenadig geslagen en wat je ook doet of smeekt, stoppen kennen ze hier niet.
Potjandorie!!
De 1e keer kreeg ik alleen met de boudoir-paddle. Nou dat was al erg. Helemaal omdat mevrouw Kerstens, die heks, het aan mij gaf. Man, dat was echt ongelooflijk. Haar wil je niet hebben hoor als billenkoekster. Ze ziet er niet uit en heeft beresterke armen. Alleen de bezemsteel ontbreekt nog, zei Anne-Fleur.
Ja zei Rosalie, Kerstens traint elke avond in haar sportschool. Nou ze tilt je als een veertje op en dan zwaait ze je bij haar over de knie. Houdgreep, beenklem en gaan met die banaan.
Ja zei Anne-Fleur, en dan heb je sadist Kleinsma. Nou die is helemaal niet klein. Een boom van een kerel, denk wel 2 meter. Volgens mij is ie daarom hier aangenomen.
O, zei Lotte alleen maar. Ze werd niet bepaald vrolijk van dit soort verhalen. Dan mocht ze thuis wel door Stan de “Vrolijke Dondersteen” worden genoemd, maar zo vrolijk als Rosalie nu was, was Lotte nu echt niet meer.
Ja, zei Rosalie, meneer sadist Kleinsma houdt van Mattekloppers. Die heb ik de 3e keer gevoeld.
Rosalie ging demonstratief even krom staan. Hij was echt gemeen. Ondertussen probeerde ze al kreunend met haar vingertoppen de punten van haar lakschoenen aan te raken waar ze echt niet bij kon met haar lange benen.
Hij mepte op mijn billen terwijl ik met rechte knieën mijn tenen moest aanraken. Dat kon ik niet. Dat kon ik echt niet. Dus hij maar doorslaan en doorslaan omdat hij wel wist dat ik dat niet kon. De sadist!!
Maar hoe liep dat dan af? Vroeg Lotte angstig?
Dat liep helemaal niet af. Ik ben nog nooit zo blauw geweest van de matteklopper. Hij wist precies de grens van wat mijn billen aankonden op te zoeken. Dat er nèt niet blijvende schade ontstond.
Nou, dat was ver over mijn pijngrens, ik heb geschreeuwd, gesmeekt gehuild, niets hielp. Hij heeft me uiteindelijk over een tafel heen gelegd voor de “laatste paar” klappen. Want ik viel steeds om bij het krom staan, dat mocht natuurlijk niet van hem.
Nou Lotte, zei Rosalie, die “laatste paar” klappen, meneer sadist raakte de tel dus kwijt hè. De sukkel. Dus ging maar door terwijl ik over die tafel lag.

En je handen voor je billen houden, ging Rosalie door, met een matteklopper raad ik je aan je handen thuis te houden. Dan zijn billen toch echt meer gemaakt om op geslagen te worden dan handen. Daar moet ik ze dan toch wel weer gelijk in geven.

Heb jij ook al van Kleinsma met de matteklopper gehad Anne-Fleur, vroeg Rosalie.

Nee gelukkig niet zeg, als ik dat zo hoor zei Anne-Fleur. Ik weet ook niet of mijn vader deze keer de matteklopper heeft ingevuld op het formulier. Ik hoop dan maar van niet. Heb het formulier moeten ondertekenen toen mijn vader het nog niet had ingevuld. Haha, lachte Rosalie, blanco cheque. Dat wordt een verrassing Anne Fleur. Anne-Fleur kon er niet om lachen.

Nou Lotte, vertel jij eens waarom je hier bent. Heb jij wel een voor je bibs slaag gehad, vroeg Rosalie?

Lotte wist even niet of ze hierover wat zou gaan zeggen, dat was toch wel intiem.

Nou kom op Lotte, wij zijn hier uitgebreid aan het vertellen over wat onze ervaringen zijn, en jij zegt niets?

Morgen zijn we toch allemaal de klos en zal alle schaamte weg gaan vallen want tja, dat weten ze hier wel weg te poetsen. Dus voor de draad ermee zeiden Rosalie en Anne-Fleur in koor.

Ze namen plaats naast Lotte op haar bed en keken haar vragend aan.

Lotte keek de beide lotgenoten aan en besloot om dan toch maar te vertellen hoe en wat en dat ze best spijt had dat ze zo gevaarlijk bezig was geweest. Dat ze hiervoor al vaak bij haar vriend over de knie, over de tafel en over de rand van het bed had gelegen. Wel steeds met kussens hoor lekker zacht voor haar buik. Maar nu had ze Stan zo erg ongerust laten worden. Dat, tja, nou ja, het hele verhaal dus.

Rosalie en Anne-Fleur begrepen het wel. De beide dames vertelden op hun beurt ook waarom ze hier waren.

Het werd zomaar 22.00 uur en het was tijd om te gaan slapen. Of in ieder geval om te proberen te gaan slapen.

De volgende ochtend om half 8 stonden de dames al klaar, ze hadden elkaar geholpen met het schooluniform. Dat moest wel keurig netjes in orde zijn was hun idee. Zenuwachtig vertrokken ze richting kantoor van directeur Vincent Thalen.

Rosalie klopte op de deur. Ze hoorde een donkere mannenstem “binnen” roepen.

De 3 meiden in keurig schooluniform gingen naar binnen. Meneer Thalen was nog bezig achter zijn PC om wat zaken te regelen maar wees met zijn vinger dat ze voor zijn bureau moesten gaan staan.

Naast elkaar staan, zei Thalen, rechtop en handen op jullie rug. Ik moet nog even wat zaken afhandelen.

Anne-Fleur, Rosalie en Lotte deden wat hun opgedragen was en wachten geduldig af wat ging komen.

Lotte vond het best spannend want vandaag zou ze dus echt ongenadige voor haar billen gaan krijgen. Ze had niet echt goed geslapen en veel gedroomd over verschillende verschrikkelijke manieren hoe haar bips onder handen zou worden genomen. Daarbij droomde ze niet alleen over paddle’s maar ook over haar gevreesde cane. Daar had ze Anne-Fleur en Rosalie nog niet eens over gehoord.

Midden in de nacht was ze wakker geschrokken uit één van haar dromen. Ze droomde dat ze elke dag opgehaald werd uit haar slaapkamer en stevig vastgebonden werd over een bank. de meest ongenadige slaag met een Spaans rietje striemde over haar blote billen. En dit door grote sterke onbekende mannen en potige dames. Op het moment dat Stan haar dan zou komen ophalen kwam in haar droom een donkere schim in haar kamer. Ze zag de schim via de spiegel in de grote kamer binnenkomen. De donkere schim vertelde dat Stan niet meer zou komen en dat ze voor altijd elke dag haar billen zou moeten ontbloten voor slaag op de meest erge manier. “Neeeee” had ze in haar droom geschreeuwd en ze was met een schok meteen rechtop klaar wakker in haar bed. Ze had even niet geweten waar ze was. Langzaam was ze uit bed gestapt om even naar het toilet te gaan. Daar was ze Rosalie tegengekomen die ook niet goed kon slapen en even naar de wc was gegaan. Lotte had nog net gezien dat Rosalie haar pyjamabroek omhoogtrok. Inderdaad over hetzelfde stomme ondergoed als wat zij ook droeg.

Kun jij ook niet slapen Lotte? Had Rosalie gevraagd. Nee, ik had een enge droom.

Oh, had Rosalie gezegd.

Heb jij ook dat stomme ondergoed gekregen Rosalie? Had Lotte gevraagd.

Ja iedereen is verplicht zich aan de dresscode te houden. Dus het ondergoed hoort daar ook bij. Daarom hoef je ook niet veel van thuis mee te nemen.

Ah ja natuurlijk had Lotte gezegd, daarom stond er dus zo weinig op de lijst. Precies, we hebben alleen voor aankomst en weggaan onze eigen kleren. De rest van de kleding is geregeld door mister fetisj Thalen!

Dames, aandacht! Zei dhr. Thalen plotseling. Lotte schrok op uit haar gedachten van vannacht.

Toen de deur dichtviel achter Lotte stond Dhr. Thalen op.
Hij liep naar de 1 van de grote portretten naast de spiegel. Kijkt u eens heer Voncken, onze geschiedenis. En hij wees op een statige foto van een man in maatpak.
Dit is mijn opa, Ghijs Thalen, hij heeft vanaf 1950 deze school mede het aanzien en faam gegeven van wat het nu heeft. Het is een familie instituut, bekend in wijde omgeving.
Ja, ik heb het gelezen, zei Stan. Echt veel en lovende recensies over uw opleiding en correctie instituut.
Jazeker, wij zijn er ook echt trots op dat we dit zo hebben bereikt. Er is landelijk gezien best veel vraag naar onze strenge opleiding. Zelfs vanuit België en Duitsland worden aanvragen ingediend. We kunnen ze helaas niet allemaal honoreren, en eerlijk is eerlijk. We geven voorrang aan Nederlandse dames. Weet u, destijds heeft mijn opa contact gelegd met Groot Brittannië. Een Reformatory vlakbij Liverpool. Uiteindelijk is dat het begin geweest van hoe we hier nu alles doen en laten gebeuren.
Ok, zei Stan, dus eigenlijk een Engels systeem als ik het goed begrijp. Ja, in zekere zin wel. Alleen we hebben er in de loop van de tijd een duidelijk Hollands accent aan weten te geven.
O, zei Stan, zoals?
Nou kijkt u maar in die hoek daar rechts. Thalen liep naar de korf met mattekloppers. Hij pakte er 1 zeer ouderwetse model uit en overhandigde die aan Stan.
Dit is wat ik noem een Hollands accent, zei Thalen. Daarmee worden ook prachtige resultaten bereikt. Het patroon op de blote billen is na afloop van de matteklopper-billenkoek ook met recht Hollands te noemen.
Stan stond op en zwiepte de oude matteklopper door de lucht en hoorde het rotan knerpen bij elke uithaal.
Dit model werd door mijn opa in de jaren 50 en 60 gebruikt. Bij echt strafgebruik zou deze nu direct stuk gaan. dat zou zonde zijn voor dit collectors item, vindt u niet?
Stan knikte en gaf de oude klopper weer terug aan dhr. Thalen.
Gaat u weer zitten want ik wil even wat overleggen over wat er met Lotte zal gaan gebeuren zei Thalen. Ik wil u een aantal mogelijkheden voorleggen. Voor wellicht een nog beter resultaat.
Stan ging zitten en Thalen liep naar het raam met zicht op de Vecht.
Kijkt u, meneer Voncken, daar aan de rand van het water staan een aantal bomen.
Ja, zei Stan, dat zijn mooie knotwilgen.
Pre-cies zei dhr. Thalen langzaam. Exact, en om op onze Hollandse accenten terug te komen, waarom denkt u dat mijn opa deze knotwilgen destijds heeft geplant?
Er ging een lichtje op bij Stan. Oh nee toch, gebruikt u die wilgentenen als strafinstrument.
Dhr. Thalen draaide zich snel om en knipoogde naar Stan.
Ja, en het is een strafinstrument die zijn weerga niet kent. Zeker zoals wij hem gebruiken!
Oh wat bedoeld u precies?
Dat ga ik niet nu niet verder uitleggen, zei dhr. Thalen. Maar ik zou u willen voorstellen om uw ingevulde lijst te heroverwegen.
U heeft, en hij pakte het ingevulde formulier erbij, de hand, de paddle en het Spaanse rietje ingevuld. Is heel goed en dat gaan we ook doen. Maar om een echt goed resultaat te bereiken én dat Lotte 4 dagen niet kan zitten. Ik zou u willen voorstellen om dit speciale Hollandsche recept te overwegen.
Stan moest even nadenken en ondertussen nam Thalen weer plaatst achter zijn bureau terwijl hij het formulier nog eens rustig bestudeerde.
Meneer Thalen, zei Stan, het lijkt mij behoorlijk heftig die wilgentenen. Wordt er een soort roe van gemaakt?
Ik kan daar verder niet over uitweiden, zei Thalen, maar we gaan er professioneel mee om en alleen bij de strengste behandeling, wordt dit Hollandsche middel ingezet. En met succes. Thalen was even stil en ging toen verder. Altijd natuurlijk met de zorg voor de billen van de vlegel die er aan onderworpen wordt. Er zal nooit blijvend letsel ontstaan. Daar kunt u van op aan.
Na even nadenken nam Stan een besluit, Lotte had hij hier naar toe gebracht met het idee dat hijzelf niet de straf kon geven die eigenlijk nodig was. Hij had toch altijd een beetje een zwak voor zijn lieve Lotte als ze echt begon te huilen en te smeken om te stoppen. Als hij dan die mooie billen die zo mooi zacht en rond waren behoorlijk hard aan het bewerken was. Ja dan begon toch vaak zijn liefde en zachtheid heel snel de strafattitude van hem af te breken. Dat was precies wat hij nu wilde voorkomen. En als Lotte dan nu toch hier was, nou dan moest het meteen ook maar goed.
Hij had toch ook voor de meest rigoureuze “4 dagen niet zitten” gekozen. Ja, het moest zo zijn.
Prima, prima, ik ga ermee akkoord zei Stan. Maar ik heb de keuze voor wilgentenen niet in uw formulier kunnen vinden.
Dat klopt, zei dhr. Thalen, dat is een optie die alleen in de ergste gevallen kunnen worden
toegepast. En uitsluitend in mondeling overleg tijdens de intake. Vandaar.
Ok, duidelijk, zie Stan.
Thalen maakte wat aantekeningen op het formulier en zei ondertussen tegen Stan: Er zijn nog twee andere meisjes die precies als Lotte ook voor de uiterste straf gaan. Ze zullen samen met Lotte, soms tegelijk, soms achter elkaar worden bestraft. De ene keer zullen ze elkaar zien gestraft worden, een andere keer horen ze alleen dat er gestraft wordt maar zien ze niets.
Het mentale aspect is namelijk ook erg belangrijk in deze 2 dagen. Daar maken we goed gebruik van en we weten wat het beste werkt.
Ok, zei Stan, dat kan ik me inderdaad goed voorstellen ja. En hij stelde zich Lotte voor hoe ze in haar kamer angstig zou zitten wachten terwijl een ander meisje voor haar billen kreeg wellicht in de kamer ernaast.
Ik heb nog een andere vraag heer Voncken.
En dat is, zie Stan.
Wel, momenteel hebben we een paar mannelijke stagiaires die het vak willen gaan leren.
Ik wilde u vragen of onze stagiaires op Lotte haar billen het leerproces mogen vervolgen. Ik zal er altijd bij zijn en het zal in dit geval alleen voor het “opwarmen” van haar billen zijn. Dit in belang van de te voorkomen schade. Als we meteen op koude billen met de graad 4 straf zouden starten, dan zal er blijvende schade ontstaan. De opwarmronde is ook stevig, maar om die reden erg belangrijk. Als er zoals in dit geval stagiaires zijn, gebruiken we dat als een didactisch moment voor hen. Wel wat vindt u daarvan?
Stan zou iets zeggen maar Thalen was hem voor. Ze mogen alleen met de hand geven en ik zal er altijd bij zijn om ze de kneepjes van het vak aan te leren. Het gaat dan vooral om de verschillende houdingen van het meisje tijdens pak voor de billen met de hand. Ook krijgen ze onderricht in waar ze wel en niet mogen en moeten slaan. Zelf zal ik zeer zeker streng op toezien. Ook bij Lotte.
Stan was een beetje overvallen en wist niet goed of hij hier wel mee akkoord kon gaan. Zijn prachtige Lotte uit handen geven, ok. Maar dan wel professioneel had hij bedacht. Moest hij Lotte dan aan leerlingen overlaten?
Weet u wat, zei Thalen, voor ons is het belangrijk dat onze leerlingen het vak leren. Wellicht kan ik u overtuigen door te melden dat onze leerlingen momenteel al in het examenjaar zitten. Tevens gaan de andere 2 meiden ook hun billen opgewarmd krijgen van onze 3 stagiaires. Dat zou dan 3 op 3 zijn. Een eigenlijk ideale situatie voor de dames en voor de mannen.
U heeft gelijk meneer Thalen, als het toch alleen om het opwarmen gaat, waarom niet. U heeft mijn fiat hoor!
Prima, dank u wel. Zei Thalen en noteerde op het formulier nog wat informatie.
Heeft u nog vragen heer Voncken?
Nou ik zou het niet weten, of…. toch ja, hoe gaat het als ik haar mag gaan halen?
O, ja, u kunt dan gewoon weer bij de poort komen, er zal dinsdag vanaf 13.30 iemand aanwezig zijn om u te ontvangen. Lotte zal niet lang daarna ook op een speciale manier verschijnen. maar daar wil ik nu niet te veel over uitweiden.

Stan zie niets en dacht aan het moment van weerzien, hoe zou zijn lieve Lotte door die deur komen lopen, zou ze boos op hem zijn of juist opgelucht.
Op dat moment ging de deur inderdaad open en liep een prachtig meisje in schooluniform het kantoor binnen.
Lotte! Met een mooi rood lint in het haar en prachtige witte kousen onder een donkerblauwe strakke rok die net over haar knieën viel.
Haar wit-crème blouse had een mooi rood logo van de school op haar linkerborst.
De beide heren keken echt even naar deze knappe verschijning waarbij bij beide heren hun volle aandacht uitging naar de prachtige volle billen van Lotte in haar strakke hoog getailleerde rok.
Thalen schraapte snel zijn keel en zei snel: Jullie kunnen nu afscheid van elkaar nemen.
Lotte liep wat schuchter op haar vriend af. Stan ging staan en opende zijn armen.
Lotte beantwoorde deze uitnodiging en liet zich warm insluiten door zijn sterke armen.
Stan voelde dat Lotte zenuwachtig was. Hij liet zijn handen via haar rug langzaam naar haar billen glijden. Lotte liet het toe en voelde haar volle billen in zijn handen zachtjes gekneed worden.
Nou meid, zei Stan zacht, ik vind het moeilijk om je hier nu achter te laten, maar het gaat wel gebeuren! Je hebt dit echt zelf verdiend. Je moet het daarom nu doorstaan. Dinsdag ben ik hier weer en mag je helemaal in me kruipen.
Dhr. Thalen greep in en beval Lotte naast zijn bureau te gaan staan.
Stan duwde Lotte zachtjes richting het bureau en liep zelf zonder omkijken de ruimte uit.
Lotte en Directeur Thalen bleven achter in de grote ruimte van het kantoor.

Bij aankomst in Regten moesten ze even zoeken. Het instituut was tegen de Vecht aangelegen en lag er idyllisch bij in het bos, Eiken, Dennen, Wilgen, Populieren en veel Kastanjes.

Lotte had de hele reis niets gezegd en Stan had ook weinig te melden. Dus hadden ze naar de radio geluisterd om toch nog enige afleiding te hebben.

Lotte kon de hele reis aan niets anders denken dan wat er zou gaan gebeuren en wat het zou betekenen “zonder genade”

Zo nu en dan keek Lotte naar links om te zien hoe Stan geconcentreerd maar makkelijk aan het rijden was in hun net nieuwe auto. De stoelen zaten heerlijk, net nieuw. Maar hoe zou het over 3 dagen zijn. Dhr. Thalen had ze toch duidelijk horen zeggen dat zitten eigenlijk niet meer mogelijk was. Ze wipte een beetje rechts omhoog en voelde met haar hand haar rondingen. Nu nog vrijwel ongeschonden, alleen de paddle slagen van vannacht waren nog een beetje te voelen.

Bij aankomst op de grote parkeerplaats bij het instituut stond een groot bord met de volledige naam en logo erop. Allemaal in prachtige sierlijke letters.

Ze parkeerden bij een aantal andere auto’s en stapten uit. Lotte wachtte op Stan. Stan liep richting de poort maar bleef plotseling staan. Lotte, voor mij lopen. De straf is echt begonnen. Ik wil dat je me nu gehoorzaamt.

Lotte liep langzaam haar vriend voorbij en merkte dat zijn ogen op haar billen waren gericht. Ze had een mooie jurk aan die net boven haar knieën kwamen. Daaronder een mooie maillot met een zigzag patroontje erin. Haar korte jack bedekten haar volle billen niet zodat Stan een mooi zicht had op haar mooie rondingen. Lotte wist dat Stan hier gevoelig voor was en vond het fijn op deze manier hem een beetje te verleiden. Maar op dit moment was dat totaal niet aan de orde, misschien voor Stan, voor haar zeker niet.

Als met lood in de schoenen kwam de poort dichterbij en ze voelde het zwaard van Damocles boven haar hangen toen ze door de poort liep en het statige gebouw in volle glorie zichtbaar werd.

Er stond een goed geklede man in de grote deuropening van het gebouw. De deur stond open en de meneer wenkte hen in zijn richting.

Lotte liep nu toch maar wat steviger door en Stan volgde haar in het kielzog. Aangekomen bij de grote deur stapte Stan snel voorbij Lotte om de meneer zijn uitgestoken hand als eerste te beantwoorden.

Aangenaam, Vincent Thalen, directeur van instituut “Recht door Zee” stelde de directeur zich voor.

Ook aangenaam, mijn naam is Stan Voncken, en dit is Lotte van Laar, nog niet Voncken, maar wat niet is kan komen, en hij knipoogde naar Lotte. Lotte had hier helemaal geen zin in en keek naar de grond.

Kom Lotte geef Meneer Thalen een hand.

Lotte deed wat haar opgedragen was en ze voelde een stevige handdruk van dhr. Thalen.

Ze keek kort en schichtig even omhoog en hun ogen ontmoeten elkaar even. Ze zag in de korte blik toch een heel aardige meneer met lieve ogen die op dit moment zeker niet streng te noemen waren

Kom verder zei Thalen, ik nodig jullie uit in mijn kantoor dan kunnen we daar verder overleggen.

Dhr. Thalen liep voorop en Stan liep achter Lotte mee naar binnen richting kantoor.

Het kantoor was een prachtig ruim en donkerbruin vertrek. Allemaal met houten lambrisering en veel foto’s van wellicht belangrijke personen van dit instituut. Achter het bureau was een prachtig uitzicht via grote ramen op de tuin en de Vecht. Er was door de grote ramen veel lichtinval zodat de kamer er warm en gezellig uitzag.

Er waren een paar grote inbouwkasten te zien aan de rechterkant en rechts in de hoek stonden een paar stoelen maar daarnaast ook 2 grote korven met mattekloppers. Groot en klein. Aan de linkerwand, tussen 2 grote portretten van streng uitziende mannen, was een grote spiegel met een mooie Passe Partout geplaatst. Echt groot, wel 2 meter hoog en 3 meter breed. De kamer werd hierdoor voor het gevoel nog groter als dat hij al was.

Lotte haar ogen bleven gebiologeerd op het spiegelbeeld van de mattekloppers in de grote spiegel steken. Dit, terwijl ze werden uitgenodigd om bij het bureau van dhr. Thalen plaats te nemen.

Mattekloppers, die kende ze wel maar ze wist wel zeker dat die hier niet gebruikt zouden gaan worden voor waar ze eigenlijk voor bedoeld waren. Mattekloppers, die had ze nog nooit gevoeld op haar billen. Haar hart klopte weer in haar keel. Gaat dat echt gebeuren?

Meneer Voncken, zei Vincent Thalen, ik begrijp dat uw vriendin hier een stevige correctie nodig heeft in de vorm van een tuchtiging van haar billen?

Dat klopt, zei Stan, ik heb hier het formulier met alle vragen reeds ingevuld. En overhandigde het formulier.

Thalen keek rustig alle ingevulde velden na en knikte hier en daar terwijl hij alles in zich opnam.

Jawel, zei Thalen nadat hij klaar was. U gaf al aan dat Lotte hier een enorme misstap heeft begaan. Als ik dit zo lees komt Lotte in aanmerking voor de meest stevige correctie die wij kunnen bieden. Stevig en streng, maar zonder dat er blijvende schade zal zijn aan haar billen.

Wij hebben hier veel ervaring mee en zullen dat op uiterst efficiënte manier verzorgen.

Het zal zeker heel pijnlijk gaan worden voor Lotte en Thalen keek richting Lotte, maar ik begrijp ook erg nodig. Daarbij keek hij weer richting Stan.

In ons instituut worden geen stopwoorden gebruikt. Straf is straf en dat wordt zonder mededogen uitgevoerd. Dit kan op deze manier omdat de uitvoerders van de straffen precies aanvoelen en weten waar de grenzen zijn bij elke delinquent. En dat zijn niet de grenzen van gestrafte, maar de grenzen van wat de billen aankunnen zonder blijvende schade op te lopen.

Lotte voelde hoe ze steeds kleiner werd in dit grote kantoor. Ze wilde wegkruipen in de armen van Stan maar dat kon nu niet. Wilde wegrennen maar ze moest het ondergaan. Ondergaan voor Stan, om Stan weer voor haar te kunnen winnen. Ze zuchtte een keer heel diep en beloofde haarzelf dat ze zichzelf dan maar zou overgeven in het diepe oneindige niet weten wat het zal zijn en niet weten hoe het zal voelen.

Dhr. Thalen stond op vanachter zijn bureau en liep naar 1 van de hoge kasten rechts van Lotte. Toen hij de deur ervan opende kwam er zicht op prachtige schoolkostuums die netjes op lengte naast elkaar hingen. Daaronder op planken lag opgevouwen witte kleding, wellicht ondergoed. Daaronder een paar laden en helemaal onderaan was een rek met schoenen zichtbaar.

Lotte, zei dhr. Thalen, wat is jou confectiemaat?

Lotte moest even schakelen, en wist even niet wat ze moest zeggen.

Thalen draaide zich om en keek Lotte aan. Wat is jou maat Lotte, op dit instituut is een schooluniform verplicht. Daarom wil ik jou kleding maat weten.

Stan stootte Lotte aan om te reageren. Lotte schrok en zei snel: Maat 38 meneer, en schoenmaat 36

Goed zo zei Thalen kort. En hij pakte een uniform uit de kast en legde die op zijn bureau. Daarna pakte hij een stapeltje witte kleding van de plank en opende vervolgens een lade waaruit hij witte kousen tevoorschijn haalde. Tevens van het onderste rek een paar prachtige zwarte lakschoentjes. Dit stapeltje legde hij naast het uniform op zijn bureau.

Lotte, zei dhr. Thalen, je kunt zo meteen naar jou kamer gaan. Het is kamer 37, daar zul je 2 nachten verblijven. Dinsdag direct na afloop van de gehele straf om 14.00 uur mag jou vriend Dhr. Voncken jou hier weer komen ophalen in dit kantoor.

Deze kleding, en hij wees naar het stapeltje, uniform, ondergoed, kousen en schoenen neem je nu mee en je gaat je verkleden.

Thalen drukte op een knopje en even later ging de deur open en stond een stevige meneer in grijs uniform in de deuropening. Deze bode zal jou de weg wijzen Lotte.

Pak je spullen en Ik verwacht je over 30 minuten tiptop hier terug in deze kamer. Is dat begrepen? Op je bed liggen instructies, lees die goed en hou je daaraan. Begrepen Lotte? Ja meneer Thalen, ik begrijp het. Zei Lotte.

Als je terugkomt zometeen, zal jou vriend Stan Voncken hier nog zijn om afscheid te kunnen nemen. Wij samen zullen nu verder alles afstemmen terwijl jij op kamer 37 je aan het voorbereiden bent. Dhr. Thalen keek de bode aan, Stefan, zou je de koffer en de kleding van deze dame willen meenemen en haar naar kamer 37 willen begeleiden?

Zeker meneer, juffrouw wilt u mij volgen? En Stefan pakte de koffer en de kleding handig vast en ging haar voor.

Het was 12 maart 2023 zondagmorgen rond een uur of 12, een bewolkte saaie dag met een fris windje. Lotte lag nog heerlijk in bed en lag op haar buik met haar armen om haar kussen heen geslagen. Stan was kennelijk al uit bed gestapt, ze voelde even naar de plek waar Stan zou moeten liggen. Maar die was niet meer warm. De vorige avond, of eigenlijk nacht en vroege morgen was alles als in een waas verlopen. Was het eigenlijk wel echt gebeurd. Lize en haar vriendje, de eenzame fietstocht door het donker, een donkere schimmige gestalte die bij thuiskomt uit de woonkamer kwam, de verdrietige ogen, de paddle. Was dat echt?
Lotte draaide zich om in bed en werd meteen met de billen op de feiten gedrukt. Jawel haar billen hadden echt slaag gehad! Geen droom dus. Maar ze kon gewoon op haar rug blijven liggen, het was maar een klein beetje gevoelig. Hmm, waarom was haar herinnering aan dit pak slaag zo vaag. Ze ging op haar rechterzij liggen en voelde met haar linkerhand onder haar slipje waar de pijnlijke plekken zaten. Dat viel best mee eigenlijk. Gek, zo kende ze Stan niet, zeker voor dit te laat komen, een 2e keer zelfs in korte tijd. Normaal gesproken zou ze bij een dergelijk vergrijp nu niet meer op haar rug kunnen liggen. Ze stapte langzaam uit bed en liep in haar mooie lichtblauwe lingerie de trap af naar beneden.
Stan zat achter de laptop met een kop koffie en was geconcentreerd met iets bezig.
Goedemorgen Stan, zei Lotte wat schuchter.
Stan keek op en zag Lotte staan. Zijn mooie Lotte.
Lotte draaide een beetje bij en duwde met haar rechterhand haar bilpartij wat omhoog en liet een vage blauwe plek zien mooi onder op haar billen.
Heb je me gister echt nog slaag gegeven Stan? Ik weet het niet zo goed meer.
Stan stond op van de keukentafel en liep naar Lotte met uitnodigende uitgestrekte armen. Lotte liet zich in zijn armen vangen en voelde zijn nabijheid en verbondenheid.
Lieve Lotte, ik was inderdaad op jou aan het wachten, de hele nacht. Pas rond 4 uur kwam je binnen, zei hij nadrukkelijk. En ook nog eens behoorlijk aangeschoten. Herinner je dat?
Ja, toch wel. En Lotte legde haar hoofd tegen de nek van Stan. Ze merkte dat Stan eigenlijk niet boos was en ook opmerkelijk rustig.
Stan pakte Lotte bij haar schouders en drukte haar van zich af om haar recht in de ogen te kunnen aankijken.
Ik was op dat moment vannacht wel vreselijk boos en teleurgesteld Lotte en heb je ook direct over de tafel gelegd met de billen bloot. Maar toen ik jou echt hard sloeg met de paddle, was je nog zo ver van de wereld dat de straf bij jou niet aankwam. Je was in een roes en daar kwam ik niet doorheen.
Lotte keek met een verbaasde blik in de ogen van Stan en zag een lieve maar uiterst strenge blik.

Ik heb je daarom maar naar bed gebracht en ingestopt. Daarna ben zelf aan het nadenken gegaan. Dit kan zo niet meer Lotte, het is gewoon te gevaarlijk wat je aan het doen bent. Dit gedrag van jou, moet stoppen! Voor eens en voor altijd. Stan keek haar indringend aan. Ik wil je niet kwijt Lotte. Snap je dat? Snap je dat echt?
Lotte keek naar de grond. Stan had helemaal gelijk er had van alles kunnen gebeuren onderweg. Hoe stom kon ze zijn.
Heeft iemand jou naar huis heeft gebracht Lotte? Vroeg Stan.
Lotte keek Stan in de ogen en voelde tranen opkomen. Nee, zei ze schuldbewust, ik heb alleen gefietst. Maar wel heel snel hoor!
Stan was stil en keek Lotte indringend aan.
Lotte kon het niet meer verdragen en keek weg.
Kijk me aan Lotte, zei Stan. Nog steeds had hij haar met zijn sterke handen bij de schouders vast.
Potverdorie Lotte, wat vind je zélf daar nu van. Je was duidelijk gewoon dronken, dan stap je op je fiets, helemaal alleen om 4 uur in de nacht. Super gevaarlijk! Man, snap je dat ik ontzettend boos en verdrietig ben?
Lotte knikte alleen maar en haar ogen begonnen vochtig te worden.
Ik ben ongelooflijk ongerust geweest en heb je verschillende keren gebeld en geappt. Waarom heb je dáár niet op gereageerd?
Lotte dacht plotseling weer aan het moment dat ze Stan zou berichten over het later thuis komen.
Nou, Lotte! Waarom heb je daar niet op gereageerd?
Lotte staarde weer naar de grond en zei zacht, sorry Stan… mijn geluid stond nog uit.
Sorry Stan! “mijn geluid stond nog uit” aapte Stan haar cynisch na. Stan tilde de kin van Lotte op en zei nog eens: “mijn geluid stond nog uit!”
Dit heb ik te vaak gehoord van jou Lotte, het is op een gegeven moment echt klaar. Snap je dat Lotte!
Lotte knikte
Ik wil het horen Lotte zei Stan streng. Snap je dat Lotte!
Ja Stan, ik snap het. Zei Lotte nu beslist.
Herinner je nog wat ik je voordat ik je vannacht naar bed bracht heb verteld?
Lotte haalde haar schouders op omdat ze zich er echt helemaal niets van herinnerde
Dacht ik al. Stan wachtte even en zuchtte. Ok, dan ga ik je nu vertellen wat er gaat gebeuren.
Stan wachtte nog een ogenblik en keek Lotte streng in de ogen aan.
Lotte kende deze blik, ze smolt er wel altijd een beetje van maar ze wist inmiddels ook dat dit niet veel goeds voor haar billen zou gaan betekenen.
Ik heb jou in bed gelegd omdat je verdorie tijdens de billenkoek gewoon in slaap begon te vallen. Terwijl jij je roes aan het uitslapen was, ben ik zelf gaan nadenken wat er met jou moet gaan gebeuren.
Er zal iets veranderd moeten worden in hoe ik jou straf. Billenkoek helpt zeker bij jou en is gewoon echt iets wat bij jou en mij past. Het is voor mij, maar ook voor jou, nodig om via deze manier van straffen onze gedachten weer op de juiste plaats te krijgen. Rust te creëren.
Lotte knikte.
Wat je hier hebt gedaan, zei Stan, is gewoon gevaarlijk. Te gevaarlijk! Dat moet gewoon op de strengste manier en zonder genade aangepakt worden. Zónder Genade, zei Stan nogmaals heel nadrukkelijk
En dáár gaat het mis tussen jou en mij.
Lotte voelde een vreemd soort spanning ontstaan.
Ik hou gewoon zoveel van jou dat ik niet écht “zonder genade” kan straffen. Niet Echt!
Ik vind jou te mooi en te bijzonder. Stan wachtte even. Toch is het nu echt nodig. Het is voor mij pijnlijk maar wel de waarheid. Voor jou zal dat ook pijnlijk zijn, heel pijnlijk. Sowieso dat ikzelf de straf niet aan jou geef zal heel pijnlijk voor jou voelen. Weet ik, snap ik. Maar het is zoals het is. Je hebt mij onbeschoft en respectloos behandeld. Daarnaast, en dat is het belangrijkste, ben je roekeloos en gevaarlijk bezig geweest. Nogmaals Lotte dat moet stoppen!
Stan stopte even. Hij tilde Lotte haar hoofd weer op met een vinger onder haar kin.
Lotte keek weer op in de strenge ogen van Stan.
Daarom ben ik vannacht nadat jij op bed lag, op zoek gegaan naar een manier. Een manier om jou straf te geven zonder genade.
Kom maar eens mee, en Stan pakte Lotte bij haar arm en geleide haar richting laptop die nog opengeklapt stond met een reeds koude kop koffie ernaast.
Stan wees naar het scherm van de laptop waar een heel mooi logo te zien was. Met sierlijke letters stond bovenaan “RECHT DOOR ZEE” en daaronder “VLEGEL AFDELING geschreven.
Ik wil dat je deze keer niet door mij gestraft wordt maar billenkoek gaat krijgen van iemand die jou niet kent maar wel professioneel is. En dat heb ik hier dus gevonden, en hij wees met zijn vinger naar het scherm. Stan las voor wat er stond: “Instituut Recht door Zee met een speciale afdeling voor korte straffen.
Dat is hier gewoon in Nederland Lotte. Niet eens hier zo ver vandaan.
Lotte wist totaal niet wat ze moest zeggen en geloofde eigenlijk niet dat dit kon bestaan. Dat kon toch niet. Dit was een grap, toch. Fake-nieuws, toch?
Stan ging door. Ik heb vanmorgen vroeg direct een mail gestuurd naar dit instituut met de vraag of ik contact mocht opnemen. Een uurtje daarna kreeg ik al een keurige mail terug met de vraag of ik vandaag telefonisch contact kon opnemen met de directeur. Tevens met de vraag of ik een strafformulier zou willen invullen voor het instituut.
Dat heb ik nu al gedaan, maar dat is verder voor jou geheim.
Ga je nu eerst aankleden en kom dan hier aan tafel zitten. Ik ga dan meteen bellen met de directeur, dhr. Thalen, zoals gevraagd in de mail. Lotte ging naar boven en kleedde zich aan. Daarna nam ze plaats aan de overkant van de tafel en keek naar haar schoot terwijl ze haar handen gevouwen voor zich op de tafel had gelegd.

Stan tikte het nummer in op zijn mobiel en legde de mobiel in de luidsprekerstand voor Lotte op tafel neer. Zelf ging hij achter Lotte staan in afwachting van wat zou komen.
Na enkele ogenblikken werd er opgenomen en een stevige mannenstem zei: Goedemiddag, opleidings- en correctie instituut “Recht door Zee”, u spreekt met Vincent Thalen.
Stan: Goede middag heer Thalen, u spreekt met Stan Voncken. We hebben vanmorgen email contact gehad en u gaf aan dat ik u vandaag telefonisch mocht contacteren.
Thalen: Ah, goedemiddag heer Voncken, goed dat u belt. Inderdaad, dat klopt. Wel
waarmee kan ik u van dienst zijn?
Stan: U moet weten dat ik een speciale zaak heb waarbij ik graag van uw diensten gebruik zou willen maken.
Thalen: Jazeker, zegt u maar wat voor speciale zaak het om gaat.
Stan: Wel, als ik het goed begrijp adverteert u op uw Website en op Facebook voor uw correctie-instituut. Maar zeker ook voor uw speciale korte straf afdeling “Vlegels”
Thalen: Zeker, de afdeling voor kortlopende strenge correctieve maatregelen.
Stan: Ja, wellicht dat ik daar belangstelling voor heb voor mijn vriendin. U moet weten dat binnen onze relatie billenkoek, ehh Ik zeg het goed toch, of heeft u liever dat ik spanking zeg..
Thalen: nee, nee wij zeggen inderdaad billenkoek aangezien dit een Hollands instituut is en we zoveel mogelijk de Nederlandse taal correct willen gebruiken en doorgeven.
Stan: Dank, ok, billenkoek dus. Billenkoek is voor mijn vriendin, of eigenlijk voor onze relatie, de manier om gedachten na problematisch gedrag weer tot rust te krijgen. Tevens dat daardoor de schuld echt weg kan worden “gevoeld”. Voor beide, voor haar en voor mij.
Thalen: Ja, is mij geheel bekend.
Stan: Mijn vriendin heeft kortgeleden iets gedaan waarbij ik vind dat ze niet meer door mij gestraft kan en moet worden. Dit omdat ik bang ben dat, gezien de ernst van wat er is gebeurd, ik niet streng en doortastend genoeg kan zijn om haar echt tot de orde te roepen.
Thalen: u bedoelt wellicht dat uw relatie tot uw vriendin zo goed is dat de warmte van de relatie in de weg komt te staan van de straf die eigenlijk verdiend en nodig is?
Stan: Nou, precies, u begrijpt mij volkomen, zeer verrassend!
Thalen: Welnu, hier spreekt enige ervaring. Dit soort zaken komen met enige regelmaat voor. Dit is precies waarvoor onze afdeling “Vlegels” is opgericht.
Stan: Aha, hier ben ik echt blij mee. Ik moet zeggen dat uw info op uw website en andere sociale media heel professioneel en tegelijk discreet is. Dat geeft veel vertrouwen.
Thalen: Dank u, we doen ons best
Stan: Is het mogelijk om binnen niet al te lange termijn een afspraak te maken voor mijn vriendin. Ik denk namelijk dat deze zaak niet lang moet blijven liggen, wat denkt u?

Thalen: Helemaal mee eens, wij proberen altijd zo snel mogelijk dit soort zaken af te handelen en mee te denken met de aanvragers. Ik zal even kijken, volgens mij is er zelfs vandaag al plaats voor een intakegesprek. Of zou dat voor u te snel zijn?
Stan: ok…ehh, ja dat is wel heel snel en hij keek even naar Lotte die nog steeds met gebogen hoofd haar schoot aan het bestuderen was. Ja, ik denk dat we dat gewoon moeten doen. Het is nu bijna 1 uur, wat voor tijd had u in gedachten? Voor ons is het een klein uurtje rijden naar Regten.
Thalen: Ik heb vandaag 2 intakegesprekken. Maar zeker nog tijd en plaats voor 1 intake…zo rond 16 uur vanmiddag. Zou dat schikken?
Stan: Jazeker, wat zou ik moeten meenemen voor deze intake, of vind ik dat op de website?
Thalen: ik zal u de directe link sturen met alle zaken waaraan u moet denken. Belangrijk is wel om het formulier in te vullen wat u kunt downloaden op onze site.
Stan: Ja, die heb ik al gevonden en voor een groot gedeelte ingevuld.
Thalen: U moet even kijken naar de optie “overnachtingen” dit is in relatie tot de diepte en hardheid van de billenkoek die nodig is. Kunt u mij bijvoorbeeld nu al zeggen hoeveel dagen uw vriendin niet fijn moet kunnen zitten?
Stan: Ik heb gekozen voor de meest rigoureuze optie. 4 dagen niet fijn zitten
Thalen: Zo, dan is het dus wel ernstig. U moet weten dat niet fijn zitten bij ons betekend; gewoon moeten blijven staan omdat zitten écht niet lukt. U moet er dan ook rekening mee houden dat uw vriendin 2 nachtjes bij ons zal verblijven. Dus kijkt u even op de desbetreffende lijst wat ze dan mee moet nemen voor het verblijf.
Stan: Jazeker, ik ga ernaar kijken.
Thalen: akkoord, ik zou zeggen tot zo meteen. U en uw vriendin zijn zeer streng welkom.
Stan drukte zijn mobiel uit en keek naar Lotte die nu ook langzaamaan haar hoofd omhoog deed. Haar wangen waren helemaal rood van spanning en zenuwen door het gesprek.
Tijdens het gesprek waren haar gedachten en vooral haar zenuwen alle kanten opgeschoten. Ze wist niet meer of dit echt was wat er nu gebeurde. Maar het was echt. Ze moest zo meteen naar dit instituut. Vandaag al! Ohh had ze maar nooit vannacht dit gedaan. Dit was te erg. Te erg.
Lotte begon tegen Stan te praten dat ze alles voor hem wilde doen als ze maar niet naar dit enge billenkoek instituut hoefde te gaan. Niet zo helemaal alleen, niet zonder “haar lieve Stan” alsjeblieft Stan, niet alleen.
Stan, was onverbiddelijk. Hij had er lang over nagedacht en was beslist in zijn keuze. Het moest deze keer zonder genade en zonder genade zal het worden.
Zo werd het 15 uur, het moment dat ze moesten gaan. Lotte had de opdracht gekregen om haar koffer te pakken met een lijstje die Stan van de website had gehaald.
Pyama, 1 setje schoon ondergoed, toiletspullen, 1 setje kleding. Vreemd vond Lotte, dat is toch te weinig voor 2 nachtjes slapen? Maar alles was vreemd, onwerkelijk. Ze werd bang, dan weer berustend, dan zenuwachtig, begon te trillen bij het inpakken. Was er nog een manier om niet te gaan. Ze besloot om naar beneden te gaan en Stan om te praten. Ze wilde alle slaag van hem hebben als nodig was maar niet naar het enge billenkoek instituut.
Ze stapte de trap af zonder koffer, maar bij elke trede naar beneden zakte haar durf ook. Toen ze beneden kwam en Stan zag staan, vloog ze hem in de armen en begon luid snikkend te smeken dat ze alle straf en billenkoek instrumenten van Stan zou willen doorstaan en nooit haar handen voor haar billen zou gaan houden enne..enne..
Stop zei Stan. Je bent gewoon een grens overgegaan. Daarbij komt dat dit instituut veilig, discreet en ongelooflijk professioneel is. Ik heb er echt vertrouwen in dat je hier echt iets van zal gaan leren. En als je terugkomt dan sta ik klaar om je volledig te troosten. In de meest liefdevolle manier en met alle genade die er is van hier tot de maan en weer terug. Lotte huilde en dacht niet meer na. Het is dan maar zo. Stan zal vast het beste voor haar weten, mijn lieve echte Stan.
En nu naar boven zei Stan streng, pak je koffer. We gaan!!