Esther en Ricardo: het weekend (2)

Ricardo parkeert de auto en stapt uit, maar Esther heeft helemaal geen zin om uit te stappen. Ricardo merkt dat zijn vrouw wat vertwijfeld en opstandig blijft zitten, doet zijn deur dicht en loopt met een sadistische glimlach naar de andere kant van de auto om de deur voor haar open te doen.

“Ga je mee schat?”

Vraagt hij haar met een sadistisch ondertoontje.

“Ik blijf liever zitten.”

Antwoord Esther brutaal, draait haar hoofd van hem weg en zet haar voeten tegen het dashboard van de auto aan. Ricardo vind dat het nu wel klaar is met het kinderachtige gedrag van zijn vrouw. Hij besluit haar een handje te helpen en klikt haar gordel vast los.

“Als jij nu niet heel snel uit die auto komt jongedame dan help ik je een handje!”

Zegt hij dan met een kalme stem waaruit Esther duidelijk opmaakt dat hij er wel plezier in heeft, maar ook niet langer wil wachten. Enkel Esther is in een enorm opstandige bui omdat ze echt geen zin heeft in het pak slaag wat ze direct zal gaan krijgen.

“Tsss.. wat wil je doen dan?!”

Begint ze brutaal.

“Ik blijf hier wel even zitten tot dat jij op andere gedachten komt en ik gewoon netjes mensen en vrienden die er al zijn kan begroeten op een nette manier! Dat is misschien iets waar jij lering uit kan trekken!”

Ricardo is er na haar brutale opmerking helemaal klaar mee. Pakt zijn vrouw haar benen vast en draait haar zo de auto uit, vervolgens pakt hij haar arm vast en trekt haar op een rustige manier de auto uit waarna hij zijn vrouw direct omdraait en onder zijn andere arm vast klemt. Hij geeft haar drie ferme tikken midden op haar billen en zet haar vervolgens weer recht. Esther is zo onder de indruk van zijn directe aanpak dat ze verbaasd naar haar man staat te kijken die vervolgens de auto netjes afsluit, weer op haar afkomt lopen en haar stevig bij haar arm vast pakt om haar op die manier richting het huis te begeleiden….

Na een tijdje word Esther uit haar gedachten getrokken doordat Ricardo ineens vlak achter haar staat. Met kalme maar duidelijke woorden fluistert hij in haar oor.

“Jij blijft hier netjes staan! Ik ga even met de andere Dom’s de koffers uit de auto halen en laat me er niet achter komen dat je lekker gaat staan kletsen met de meiden! Is dat duidelijk Esther?!”

“Ja Ricardo.”

Antwoord Esther bedeesd. Zodra de mannen weg zijn om de koffers op te halen schrikt Esther op van Bianca een spankee die ze ook van de discordgroep heeft leren kennen. Ricardo en zij hebben al vaker met hun afgesproken voor de gezelligheid en samen zijn ze ook wel uit eten geweest. Ze zijn goede vrienden geworden met Bianca en Rob de man van Bianca.

“Hey mop. Wat heb je nu weer uitgevreten?”

Vraagt Bianca aan Esther. Esther kijkt Bianca met smekende ogen aan en antwoord.

“Bianca alsjeblieft. Ik vertel je straks alles maar als Ricardo me nu ziet kletsen met jou dan krijg ik nog meer problemen!”

“Nee joh, die komt daar echt niet achter. Voor hun binnen komen ben ik alweer weg en Suzie staat op de uitkijk. Daarnaast zijn wij de enige die nog in huis zijn, de rest is naar buiten of op de slaapkamer.”

Knipoogt Bianca naar haar. Maar wat Suzie niet gezien heeft en wat Bianca niet weet is dat haar man Rob met Ricardo en Hans, de man van Suzie afgesproken heeft, dat hij even via de zijweg achterom zou lopen en via de achterdeur naar binnen zou gaan om het stelletje stuiterballen in de gaten te houden. Hij kent zijn vrouw goed en die zal vast heel nieuwsgierig zijn waarom Esther direct in de hoek gezet is. Daarnaast zijn ze goede vriendinnen en vreten ze samen ook genoeg ongein uit. Hij staat al eventjes in de keuken en hoort en ziet via een kiertje van de deur dat dus ook zijn vrouw weer eens flink ongehoorzaam is, maar besluit nog even te wachten. “Dit gaat leuk worden!, Jij bent straks voor mij jongedame!” Denkt hij bij zichzelf.

“Bianca! Ze komen er altijd achter! Dat weet je toch. Alsjeblieft ik praat straks met je.”

“Maar ik heb nu Suzie op de uitkijk staan Esther, wees gerust die roept echt wel als ze terug komen!”

Toch is Esther er niet gerust op en vreest voor meer straf en ze heeft het al zo bont gemaakt. Maar ze kan haar vriendin ook niet teleurstellen.

“Ik heb me gewoon vreselijk misdragen tegenover Ricardo en ben echt heel erg tegen hem tekeer gegaan en brutaal geweest.”

“Was je boos?”

“Ja echt heel erg waardoor ik enorm onredelijk werd en daarom ga ik straks straf krijgen, maar alsjeblieft ga nu weg voor je het erger maakt voor me. Ik vertel je straks echt de rest.”

Maar Bianca heeft geen zin om weg te gaan, ze is veel te nieuwschierig. Ze pakt stiekem een pakje sigaretten uit haar broekzak en steekt er twee op. Een voor Esther en een voor haar zelf.

“Ohhhh, Bianca! Jij moest toch stoppen?”

“Sssttt, ja weet ik, maar af en toe heb ik er gewoon eentje nodig! Hier neem even een paar hijsen. Als de mannen terug komen dan geef ik die van mij aan Suzie.”

“Jah lekker dan! En die van mij dan? Waar moet ik die laten?!”

Fluisterd Esther in halve paniek.

“Ohw die gooi ik wel even gauw bij de achterdeur naar buiten. Komt goed schat.”

“Mooi” Denkt Rob. “Dan zal ik je op heterdaad kunnen betrappen!” Hij heeft al een sadistische glimlach en plezier als hij denkt aan haar geschrokken gezicht dat ze zal trekken en het stamelen wat ze zal doen om zich onder haar straf uit proberen te praten.

Esther neemt snel de sigaret van Bianca aan en neemt een paar hijsen. Ze kijkt om zich heen.

“Heb je ook aan een asbak gedacht?”

“Ohw shit, ja pak ik even!”

Bianca loopt weg en Esther neemt nog een trekje van haar sigaret. Verschrikt kijkt ze naar de deur die naar de keuken gaat. Ze dacht er echt iets te zien bewegen en krijgt een warm gevoel en tintelingen van de schrik. Bianca valt haar geschrokken gezicht direct op.

“Wat is er Esther? Zag je wat?”

“Ik denk dat ik wat zag, maar ik weet het niet zeker. Ga eens kijken!”

Fluisterd ze.

“Jah, echt niet! We drukken die sigaretten wel in dit bakje uit, maar die keuken ga ik niet in nu!”

Antwoord Bianca iets harder dan ze wil en half paniekerig. Ze weet heel goed wat Rob zal doen als hij haar met een sigaret en of zo pratend met Esther zal zien.

De deur zwaait met een flinke zwaai open en daar staat Rob, haar man. Bianca trekt direct wit weg en Esther slaakt een gilletje van schrik en begint dan zenuwachtig te lachen. Zelfs Suzie veert op! Ze stond zo geconcentreerd op te letten dat ze echt behoorlijk schrikt en haar het huilen meer nader staat dan het lachen.

“Zo jongedames, ja ook jij Suzie! Wat zijn we hier allemaal aan het uitspoken?! Jullie lijken wel op een stelletje pubers zo!”

Hij kijkt de dames even streng aan, maar geen van de dames durft wat te zeggen en voelen zich behoorlijk betrapt op hun ongehoorzaamheid. Esther kijkt even naar Bianca met een blik van “Ik zei het toch! Ze komen er altijd achter!” Dan pakt Rob zijn vrouw stevig bij haar arm vast en kijkt haar streng aan.

“Zou jij niet stoppen met roken en Esther met rust laten?!”

Bianca kan van de schrik geen woord uit haar mond krijgen en staart wat van Rob naar Esther en dan naar haar sigaret.

“Doe die sigaret maar even uit! Jij ook Esther!”

De meiden gehoorzamen en Suzie blijft verloren bij het raam staan staren naar het gebeuren. Zodra de dames hun sigaret hebben uitgemaakt pakt Rob de asbak van Bianca over en zet die op het kastje naast de deur. Dan draait hij zijn vrouw om, klemt haar vast onder zijn arm en geeft haar een paar ferme tikken op haar broek. Bianca geeft een gilletje bij elke tik. Na vijf tikken zet Rob zijn vrouw naast Esther in de hoek, maakt haar broek los en trekt haar broek en slip tot op haar knieën naar beneden.

“Blijf jij hier zo maar even staan!”

Dan richt hij zich op Esther.

“Volgens mij had jij mijn vrouw ook gewoon kunnen negeren en netjes kunnen blijven staan! Geloof me maar dat Ricardo hier van gaat horen!”

Esther kijkt Rob met een smekende blik aan, maar Rob is daarvoor niet te paaien en geeft ook Esther een paar flinke tikken tegen haar billen. Esther geeft een gilletje van schrik. Ze had al wel eens eerder een tik van Rob gehad maar niet zo hard.

“En nu blijven jullie hier beidde netjes stil staan en wil ik niks van jullie horen! Hebben jullie dat begrepen dames?!

“Ja Rob.”

Antwoorden ze stilletjes tegelijk.

“Goedzo! Suzie! Kom jij ook maar even hier!”

Met tranen in haar ogen komt Suzie met lood in haar schoenen naar Rob toegelopen.

“H-het spijt me Rob.”

Zegt ze zodra ze bij hem staat. Rob weet dat Suzie nog niet zolang met Huiselijke discipline in haar leven te maken heeft dus doet hij bij haar voorzichtiger neemt hij zichzelf voor. Met een kalme maar strenge stem begint hij haar een preek te geven.

“Waarom laat je, je nou overhalen door die twee stoute meiden? Je weet toch dat ze zichzelf altijd in de problemen werken?! En nu heb je, jezelf er ook bij betrokken, want ik weet zeker dat Hans ook jou nu een stevig pak op je blote billen zal geven Suzie!”

Suzie begint licht te huilen. Ze is ook zo van Rob geschrokken. Zeker toen ze zag hoe hard hij Bianca en ook Esther op hun billen gaf. Dit was ook de eerste keer dat ze met gelijkgestemden een heel weekend door zou brengen en ze had niet verwacht dat andere Dominanten ook de andere meiden zouden kunnen straffen. Ze had er zeker wel over gefantaseerd en het er met Hans over gehad, maar nu het moment daar is vind ze het heel erg spannend. Bianca en Esther krijgen medelijden met haar en willen eigenlijk wat zeggen, maar als Rob zo boos is kunnen ze maar beter hun mond dicht houden. Rob besluit dat hij het verder over zal laten aan Hans en dirigeert Suzie met een zachte tik tegen haar billen ook de hoek in naast Bianca en Esther.

“Blijf ook jij hier maar even staan en gedraag jullie nu dames, want jullie maken alles enkel maar erger voor jullie zelf!”

Als Rob de meiden netjes naast elkaar tegen de muur aan heeft staan loopt hij rustig naar de bank en bekijkt de meiden eens goed. De zenuwachtige spanning die de meiden hebben voor wat hun te wachten staat is gewoon voelbaar. Hij grinnikt in zichzelf. “ Wat zijn die twee toch altijd stout! Arme Suzie, maar ze heeft het over zichzelf heen geroepen en dat zal ze straks voelen ook!” Na een korte tijd komen ook Ricardo en Hans weer binnen lopen.

“Ze hebben zich dus niet gedragen zie ik?!”

Begint Ricardo het gesprek.

“Suzie! Van jou had ik meer verwacht jongedame!”

Zegt Hans. Rob kijkt de twee andere mannen lachend aan.

“Volgens mij hebben we een klusje te klaren heren! En misschien is het beter om het maar direct te doen!”

Ricardo geeft Rob een klap op zijn schouder.

“Ik denk dat je daar helemaal gelijk in hebt vriend.”

Esther kan wel door de grond zakken als ze de mannen zo hoort praten en Bianca knijpt haar billen al bij elkaar. Suzie is gestopt met huilen, maar voelt de tranen in haar ogen prikken. Ondertussen verteld Rob aan Hans en Ricardo wat de meiden hebben uitgevreten terwijl hun de koffers ophaalden.

“Ik denk dat jij, voordat we met de volgende straf beginnen eerst nog wat met Esther af te rekenen hebt?”

Zegt Rob dan tegen Ricardo.

“Inderdaad!

Antwoord Ricardo met een sadistische glimlach.

Esther! Hierkomen!”

Als Esther haar man haar naam hoort roepen zakt de moed haar in de schoenen. Haar geest wil wel gehoorzamen maar haar benen werken niet mee. Maar de volgende woorden

“Maak het nu niet erger voor jezelf Esther en kom hier!”

Van haar man en de geruststellende blik van Bianca brengt haar in beweging. Langzaam loopt ze met haar blik op de grond gericht richting haar man. Ze hoort een stoel schuiven en kijkt op. Even blijft ze weer vertwijfelt staan als ze ziet dat haar man de stoel precies midden in de grote huiskamer voor de bank gezet heeft, zodat Hans en Rob mee kunnen kijken hoe ze gestraft zal worden.

“Ohw Ricardo alsjeblieft! Kunnen we niet gewoon even naar onze slaapkamer gaan?”

“Zeker niet! Jij hebt er zelf voor gezorgd dat ik op zo’n onbeleefde manier binnen moest komen met jou, dus mogen Rob en Hans van mij ook meekijken hoe jij gestraft zal worden voor dit onbeleefde en kinderachtige gedrag van jou.”

Esther wordt weer boos. Ze had hem gezegd dat het onbeleefd was en hij nam haar toch op zo’n manier mee. Dat is dan toch niet haar schuld dat ze zo zijn binnen gekomen! Ze wil dit ook tegen Ricardo zeggen, maar als ze zijn strenge blik ziet met een flinke waarschuwing in zijn ogen doet ze het toch maar beter niet. Stampend loopt ze op hem af en Ricardo begint te lachen.

“Haha, echt Esther af en toe ben je echt net een puber!”

Maar tijd om boos te antwoorden krijgt Esther niet. Voor ze het goed en wel in de gaten heeft ligt ze al over haar man zijn knie. Hard begint hij haar op haar billen te slaan en heeft ze moeite met stil liggen.

“Lig stil Esther! Je hebt zelf je zo kinderachtig gedragen dus onderga dan ook nu netjes je straf!”

“Dat probeer ik ook Ricardo!”

Antwoord Esther piepend en iets te brutaal. Ricardo beantwoord haar brutaliteit met een paar ferme tikken op haar bovenbenen voordat hij zijn straf verder voortzet.

“Iets minder brutaal Esther! Volgens mij is het nu niet het juiste moment om daarmee door te gaan!”

“Auw…Neee…h-het sssspijt meee!”

Begint Esther nu echt te piepen. Ricardo Geeft haar nog een paar stevige tikken op haar billen en laat Esther dan overeind komen.

“Netjes staan blijven, ik moet even wat pakken.”

Zegt hij met een sadistische en geheimzinnige glimlach. Esther voelt de bui al hangen, want altijd als ze zich zo brutaal en kinderachtig gedragen heeft krijgt ze met de haarborstel en daarna nog met de cane. Ricardo rommelt wat tussen de koffers en haalt inderdaad de haarborstel en de cane tevoorschijn. Voorzichtig kijkt ze even in de richting van Hans en Rob die ook al met een sadistisch glimlachje op de bank naar het gebeuren zitten te kijken. Esther wil het liefst hard weg rennen en voelt de tranen in haar ogen prikken.

“Doe je slip maar uit Esther, die heb je voorlopig niet nodig!”

Zegt Ricardo dan streng maar met een glimlach van plezier. Esther begint te koken. “Hij vind dit veel te leuk!” Denkt ze bij zichzelf. Ze vind haar man echt gemeen nu. Ookal heeft ze zijn straf echt wel verdient maar ze voelt zich zo vernederd. Ze is van mening dat hij haar best mee had kunnen nemen naar de slaapkamer voor haar straf, ze had immers zelf nog aangegeven hoe onbeleefd het was. Ze wil enorm tegen Ricardo uitvallen, hem uitschelden voor alles wat lelijk is, maar als ze de boze en doordringende blik van haar man opvangt houd ze zich in. Gehoorzaam, maar met een opstandige blik in haar ogen trekt ze haar slip uit en overhandigd die aan haar man. Ricardo pakt haar slip aan en stop die in zijn broekzak. Dan gaat hij weer op de stoel zitten en klopt op zijn been.

“Kom maar weer hier jongedame!”

Langzaam stroopt hij haar jurkje omhoog om haar billen bloot te maken. Esther voelt zich flink vernederd, maar blijft stil liggen. Ze rilt even als ze het koude hout van de haarborstel op haar billen voelt.

“Waarvoor wordt je nu gestraft Esther?”

Vraagt Ricardo haar. Ze wil eigenlijk geen antwoord geven maar diep van binnen weet ze dat ze dan extra slaag zal krijgen en antwoord toch maar wel.

“Omdat ik me brutaal en kinderachtig gedragen heb Ricardo.”

Antwoord ze daarom maar bedeesd, al hoort Ricardo haar woede in haar antwoord heus wel. Ricardo geeft haar een paar harde tikken van links naar rechts op haar billen. Esther grijpt de stoelpoot met haar ene hand vast en met haar andere hand de broekspijp van haar man. Ze bijt haar tanden op elkaar van de scherpe pijn. Ze heeft niet eens in de gaten dat ze haar adem inhoudt tot Ricardo weer even stopt. Ze ademt uit, haar ademhaling is sneller en ze probeert de pijn weg te zuchten. Ricardo ziet aan de lichaamstaal van zijn vrouw dat ze het moeilijk begint te krijgen “mooi zo!” Denkt hij, “ze begint haar lesje te leren.”

Bij Suzie en Bianca spelen de zenuwen nog hoger op nu ze horen hoe hard Ricardo, Esther op haar billen geeft. De gilletjes, het piepen en smeekgebeden van Esther helpen ook niet echt om rustiger te worden. Vooral Suzie raakt een beetje in paniek. Hans valt het op en besluit even naar zijn vrouw toe te lopen. Zacht Fluisterd hij in haar oor.

“Jij bent hierna aan de beurt! Aangezien je billen nog niet zo getraind zijn, zal ik je iets sparen, maar voelen zal je het zeker!”

Na dat gezegd te hebben loopt hij weer terug naar de bank, zijn vrouw iets gerustgestelder achterlatend.

“Vind je het slim van jezelf dat je, je zo gedragen hebt tegenover mij jongedame?!”

Vraagt Ricardo aan Esther.

“Nee, zeker niet Ricardo, het spijt me echt.”

Ricardo zet het pak slaag met de haarborstel voort. Af en toe pakt hij haar bovenbenen mee in het pak slaag. Esther krijgt het nu heel moeilijk en probeert zich los te maken uit de greep van Ricardo. Ze probeert haar billen weg te draaien en begint flink te schoppen met haar benen. Ricardo stopt even.

“Lig stil Esther!”

“J-ja Ricardo, d-dat probeer ik echt, m-maar het lukt me niet.”

Snikt ze. Ricardo besluit haar te helpen en trekt haar door over zijn ene been en zet zijn andere been over de benen van Esther heen. Dan pakt hij haar hand en pint deze op haar rug vast.

“Nee, nee, nee! Alsjeblieft Ricardo, h-het spijt me e-echt h-heel erg!”

Huilt Esther.

“Ohw dat geloof ik meisje, maar we zijn nog niet klaar.”

Na zijn antwoord zet Ricardo direct het pak slaag voort en kan Esther geen kant meer op. Ze huilt met lange uithalen en hangt slap over de schoot van Ricardo. Na een tijdje stopt Ricardo en streelt hij haar rug en billen tot ze rustiger is. Als ze eenmaal rustig is helpt hij haar voorzichtig overeind. Esther snikt nog wat na en droogt haar tranen met de rug van haar hand. Ricardo neemt haar nog niet in zijn armen en dat kost hem wel enige moeite. Kalm zegt hij.

“Ga maar weer terug in de hoek staan.”

Snikkend loopt Esther terug naar de hoek, Ricardo loopt achter haar aan en als ze in positie staat vouwt hij haar jurkje tot boven haar billen omhoog.

“Netjes staan blijven! Je krijgt er straks nog six of the best met de cane en dan is je eerste straf voorbij en gaan we het daarna eens even hebben over je gedrag van nu net. Stiekem in de hoek roken en kletsen terwijl je al straf zou krijgen! Niet een heel slimme zet van je!”

“J-ja Ricardo.”

Antwoord Esther snikkend. Naast haar word Suzie door haar man Hans meegepakt. Schoorvoetend ziet ze Suzie uit haar ooghoek verdwijnen. Op kalme toon begint Hans.

“Zo, jongedame! Kijk me eens even aan!”

Met moeite en met de tranen al in haar ogen kijkt Suzie zenuwachtig haar man aan.

“Van jou had ik meer verwacht! Ik heb je in de auto op de weg hier naartoe nog gewaarschuwd om je niet in te laten met de ongein van Bianca en Esther en dat je het anders wel zou voelen. Jij wil bratten en dat is prima, maar dan zal je nu ook de consequenties moeten aanvaarden.”

Suzie draait haar ogen naar beneden en Hans pakt haar kin vast.

“Kijk me aan Suzie!”

“H-het spijt me Hans. Ik zal me verder gedragen.”

“Zo makkelijk ga je hier niet mee weg komen jongedame!”

Hans neemt plaats op de stoel voor de bank en tikt op zijn schoot.

“Kom jij maar eens even hier!”

Jason en Faith (8)

Als ze eindelijk in België aankomen zijn alle andere familieleden al aanwezig en druk bezig. Faith vind de omgeving wel heel mooi. Het zal wel lastig worden in verband met de taal aangezien haar moeder gekozen heeft voor het Franse gedeelte van België. Dat vind Faith nu niet bepaald een slimme zet. Maar ze besluit er niet moeilijk over te gaan doen. Haar moeder heeft zeker een mooi huisje gehuurd. Het ligt tegen een berg aan en de kelder is een grot, uitgehakt in de berg waar het huisje tegenaan gebouwd is. Faith waand zich in het buitenland. Het huisje heeft maar drie slaapkamers. Eigenlijk te weinig dus, maar ze moeten het er maar mee doen. Tegenover het huisje is een weiland dat groot genoeg is voor twee paarden. Naast het weiland zijn twee grote paardenstallen en een schuurtje. En…

“Schijnbaar zit aan het einde van de straat een Nederlandse hoefsmid.”

Verteld haar moeder haar.

“Daar moet ik dan van de week maar eens kennis gaan maken.”

Antwoord Faith met een glimlach. Het huisje ligt aan een weg die schuin oploopt. Soms rijden de auto’s best hard langs. Faith vind dat wel nogal gevaarlijk, maar ook daar zal ze mee om moeten leren gaan. Via de zijkant van het huisje ziet Faith dat ze zo het dak op kan klimmen. “Dat wordt een vast plekje voor mij! Waar ik me lekker terug kan trekken.” Denkt ze. Haar oom had de auto met de trailer zo dicht als mogelijk is bij het weiland geparkeerd. Faith besluit dat het beter is om de paarden maar direct op de wei te zetten, aangezien ze daar even hun benen kunnen strekken na die lange rit van stil staan.

“Zullen we de paarden maar eens van de trailer af gaan halen?”

Vraagt ze vriendelijk. Haar moeder geeft haar een knuffel.

“Vind je het ook mooi hier meid?”

Vraagt haar moeder haar. Faith vind het lastig om antwoord te geven. Natuurlijk vind ze het wel mooi, maar ze wil nog steeds niet verhuizen. Terug kan ze alleen niet meer. Haar moeder ziet de twijfel in haar ogen en besluit niet verder te vragen.

“Ja, ga de paarden maar van de trailer halen. Ik denk dat ze het inmiddels wel zat zijn op die trailer aan het gebonk te horen.”

Samen met Jason en haar oom begeleid Faith de paarden van de trailer en zet ze een voor een in de wei. Aan hun geklier te zien zijn ze Faith erg dankbaar. Faith controleert samen met Jason nog even de omheining en daarna gaat ze samen met Jason de stallen in orde maken. Alle andere familieleden zijn ondertussen de laatste auto, de auto waarin Jason haar moeder, oom en Faith aan zijn gekomen aan het uitladen. Want kort daarop gaan hun weer richting Nederland en blijven Faith en Jason achter in België. Iets waar Faith alleen maar naar uit kijkt! “Even alleen tijd met Jason.” Denkt Faith. Ze is daar erg aan toe. En wil daarom ook koste wat het kost ervoor zorgen dat alles verder klaar is en ze ook gewoon rustig kunnen gaan genieten. Jason doet rustig de dingen die hij moet doen. Hij heeft geen haast, maar kijkt ook uit naar de tijd die hij straks samen met zijn vriendin heeft. “ Hij zal haar dan ook direct aanpakken voor vandaag en een voorproefje geven wat er gebeurd als ze zich niet aan de regels houdt als hij er niet is.” Zit hij in gedachten. Faith haar moeder is koffie aan het zetten in het kleine keukentje en haar ooms zijn banken en andere meubels op hun plek aan het zetten. Faith wil neerploffen op een stoel, maar word er direct van weg gejaagd en dus besluit ze naar buiten te gaan. Ze besluit naar haar geheime plekje te gaan op het dak en daar een shaggie te roken. Het duurt niet lang of Jason heeft haar gevonden en komt naar haar toe.

“Wat een drukte hè binnen!”

Hij kijkt Faith met grote ogen aan. Ze begint te lachen.

“Ja, daarom ben ik weg gegaan. Ik kan daar toch niks doen en als ik wil gaan zitten word ik weg gejaagd!”

Jason glimlacht en ploft naast Faith neer.

“Rol er voor mij ook eens eentje.”

Faith doet wat hij vraagt en neemt ondertussen nog een trek van haar eigen shaggie.

“Je gaat wel erg mooi wonen!”

“Ja, dat wel, maar ik zou toch nog steeds liever in Nederland gebleven zijn!”

“Begrijp ik, daar heb je, je vrienden, maar misschien ga je het hier ook wel leuk vinden! Je zit wel vlakbij Maastricht.”

“Ja weet ik, maar ze spreken hier alleen Frans!”

“In Maastricht niet!”

“Goh, nee, duh. Laat maar, ik red me wel!”

Faith zucht geirriteerd. Jason pakt haar gezicht vast.

“Wees eens lief!”

“Ja Jason.”

Weer zucht ze er geirriteerd bij en geeft hem zijn shaggie.

“Zo lief genoeg?!”

Ze trekt er een bijdehandte glimlach bij en Jason begint te lachen. Hij schudt nee schuddend zijn hoofd en steekt zijn shaggie aan.

“Je bent echt erg weet je dat?”

“Ja, weet ik en daarom hou je van me!”

“Klopt helemaal! En geeft me ook wat te doen af en toe!”

Hij kijkt Faith er met een glimlach maar streng bij aan. Faith krijgt direct een kriebel in haar buik van zijn blik. Daarna zijn ze een tijdje stil, kruipen tegen elkaar aan en genieten van het zonnetje. Maar na een tijdje worden ze gestoord. Faith haar moeder roept ze en is ze duidelijk kwijt aan de paniek in haar stem te horen.

“Rustig maar mam! We zijn gewoon hier!”

Zegt Faith zo nonchalant dat Jason begint te grinniken. Faith haar moeder zucht van opluchting.

“Komen jullie naar beneden, want wij gaan zo terug?”

“Ja, we komen eraan Mevrouw.”

Antwoord Jason voor Faith, aangezien ze geen antwoord gaf op haar moeders vraag. Jason staat op en steekt zijn hand uit voor Faith. Dankbaar pakt ze zijn hand aan en Jason trekt Faith overeind. Samen klauteren ze naar beneden en gaan naar binnen. Als Faith haar moeder, ooms en tantes vertrokken zijn is het ineens erg stil. Het is een vreemd huis, in een vreemd land, waar Faith niemand verder kent. Het enige voordeel is, dat ze een vrijstaand huisje hebben nu. En de paarden bij huis kunnen stallen. Dat alles maakt het voor Faith toch wel erg spannend en leuk. Al hebben ze geen bak en zal er dus of buiten of in de wei gereden moeten worden. Naja, daar maakt ze zich eigenlijk wel de minste zorgen om. Ineens zakt bij Faith weer de moed in haar schoenen en ploft op de bank neer. Ze denkt aan hoe erg ze haar vrienden nu al mist en hoe erg ze Jason gaat missen. Jason komt naast haar zitten. Hij merkt dat ze het moeilijk heeft en trekt haar in zijn sterke armen. Ze zeggen even niks, maar toch ook heel veel. Voorzichtig begint Jason wat te friemelen. Hij kust Faith in haar nek en laat haar sidderen onder zijn aanraking. Langzaam betast hij haar met zijn handen, van haar bovenbeen kriebelend naar haar borsten. Even pakt hij ineens haar tepel vast en draait die tussen zijn vingers.

“Auw!”

Faith ademt diep in en geniet van zijn aanraking. Ze wil meer en voelt haar verlangen naar hem groeien. Maar ineens stopt hij.

“Faith! We moeten even praten!”

Begint hij direct streng, maar rustig. Faith kijkt hem geschrokken aan, maar zijn strenge blik laat haar direct weer weg kijken.

“Nee, kijk me maar even aan Faith! Ik wil dat je me aankijkt!”

Faith doet een poging, maar zijn blik laat haar in gedachte al door haar knieën zakken. Jason pakt haar kin vast.

“Kijk me aan faith!”

Zegt hij nogmaals. Faith kijkt hem in zijn strenge, donker wordende ogen aan.

“Luister Faith! We gaan elkaar een stuk minder zien. En om die reden wil ik je in de tijd die we nu alleen hebben en de tijden dat ik bij je ben heel duidelijk maken dat desondanks we elkaar weinig zien je, je nog wel aan onze regels dient te houden! Ik ga je harder straffen, voor de kleinste dingen en om te beginnen… Hoevaak heb jij vandaag vergeten me met twee woorden aan te spreken!?”

Faith schrikt van zijn vraag. Ze weet dat hij een punt heeft, maar ze is daar ook helemaal niet mee bezig geweest.

“Ik…ik…”

Faith komt niet uit haar woorden, maar Jason blijft haar vragend en met een strenge blik in zijn ogen aankijken.

“H-het spijt me!”

Antwoord ze zacht.

“Ik heb het niet in de gaten gehad.”

Ze vind het een stom excuus, maar het is wel de waarheid. Jason krijgt een licht sadistische glimlach op zijn gezicht.

“Ik had het wel in de gaten dame! En daarvoor ga ik je nu straffen! Daarna zien we wel verder.”

Bij Faith zakt nu helemaal de moed in haar schoenen en kijkt Jason smekend aan.

“Ga staan!”

Faith gehoorzaamd direct. Ze weet wel beter dan op zo’n moment tegen hem in te gaan.

“Kleed je uit!”

Even kijkt ze hem verlegen aan, maar omdat zijn blik verhard en donker word doet ze wat hij van haar vraagt. Jason gromt goedkeurend en geniet van de show. Als Faith al haar kleding uit heeft en alles netjes opgevouwen op de bank heeft neergelegd zegt Jason.

“Pak maar even een stoel uit de keuken.”

Faith doet schoorvoetend wat hij vraagt en haalt een stoel uit de keuken. In de huiskamer zet ze de stoel op de plek die Jason aanwijst neer. Hij neemt plaats op de stoel en klopt op zijn been.

“Kom maar even hier meisje, dan zal ik je billen even opwarmen voor je de hoek in gaat! En ik na kan denken over hoe ik je verder zal gaan straffen.”

Faith gehoorzaamd. Een beetje onhandig gaat ze over de schoot van Jason liggen. Ze voelt zich wel heel klein en vernederd nu ze helemaal naakt over zijn schoot moet gaan liggen. Jason laat er geen gras over groeien. Pakt de hand van Faith vast en pint die alvast op haar rug vast, haar benen klemt hij vast met zijn andere been zodat ze geen kant meer op kan. Dan begint hij direct in een vlot tempo haar billen op te warmen. Faith weet echt even niet waar ze het zoeken moet, de tranen springen in haar ogen.

“Auwwww! J-Jason…H-het Auwauwauw…ssspijtt meeee!”

Huilt ze, maar Jason gaat stug door.

“Ik weet dat het je spijt Faith, maar nu we elkaar minder gaan zien geef ik je wel een voorproefje voor wat er gebeurd als je, je niet aan onze regels houdt! De straf voor het vandaag niet met twee woorden spreken die krijg je straks nadat je in de hoek gestaan hebt!”

Faith begint nu echt hard te huilen. Het doet verschrikkelijk pijn, haar billen branden verschrikkelijk en Jason voert het tempo ook nog eens op. Pas als Faith helemaal slap over zijn schoot ligt te huilen houdt Jason op. Hij streelt haar rug en haar billen tot ze rustiger is.

“Zo meisje, dat was enkel nog maar een voorproefje, dus gedraag je ook als ik er niet ben!”

“J-Ja J-Jason.”

Snikt Faith. Jason heeft wel medelijden om zijn meisje zo te zien, maar hij weet ook dat ze het nu gewoon heel hard nodig heeft. Even heeft hij de tijd nodig om zich te herpakken en streng te kunnen zijn. Het liefst neemt hij haar nu al in zijn armen om haar te troosten, maar dan zou de straf niet de werking krijgen die hij wil en hoopt dat het heeft. Langzaam helpt hij Faith overeind. Haar hele gezicht is nat van de tranen en hij haalt even een doekje voor haar. Dankbaar neemt Faith het doekje aan en droogt haar tranen.

“Zo meisje, ga daar maar even netjes in de hoek staan, dan zal ik even na gaan denken over de straf die ik je zal geven voor vandaag.”

Gehoorzaam en na snikkend doet Faith wat hij zegt. Netjes neemt ze haar positie in de hoek in en blijft daar snikkend staan tot Jason haar uit de hoek zal halen. Jason zakt neer op de bank. Even weet hij niet of hij de straf nu wel echt door moet zetten. Zo erg als nu heeft hij haar ook nog niet eerder gestraft. “Zou het komen omdat ik haar ook enorm ga missen?” Denkt hij. De angst om haar door de afstand die er tussen hun ingezet is kwijt te raken, is gewoon heel groot bij hem. Hij houd van haar. Echt zielsveel! “Zou hij anders niet ook in België kunnen gaan wonen?” Denkt hij dan. Hij besluit het er met zijn moeder over te hebben, maar dat doet hij liever als hij weer thuis is. Ondertussen is Faith gestopt met haar hevige snikken en wordt inmiddels al rustiger. Jason loopt naar de keuken en is in de la op zoek naar een houten lepel. In zijn ooghoek spot hij ook een mattenklopper aan de muur. “Mooi die gaat ook mee!” Denkt hij. “Dat ding heb ik niet eerder gezien, haar moeder zou toch niet…… Nee dat geloof ik nooit!” Hij gooit de gedachte van zich af en pakt de mattenklopper en de houten lepel mee naar de huiskamer.

“Faith! Het is tijd voor deel twee van je straf! Nu gaan we het even hebben over vandaag, dus kom maar weer even hier.”

Jason zegt het kalm, maar streng en Faith gehoorzaamd hem direct. Met de tranen nog in haar ogen komt ze met haar blik naar beneden gericht op hem afgelopen. Haar billen branden nog van het pak slaag dat ze al van Jason ontvangen heeft en ze heeft helemaal geen zin in het tweede deel. Maar ze weet ook dat ze het verdient heeft en dus legt ze zich erbij neer.

“Goedzo meisje! Zet je handen maar op de stoel en doe je billen goed naar achter! Je krijgt eerst met de mattenklopper!”

Faith gehoorzaamd. Hij tikt een paar keer tegen haar billen en haalt dan uit. Jason verdeelt de slagen goed over haar billen en Faith kan de mattenklopper redelijk hebben. Af en toe trekt ze een been omhoog of probeert ze haar billen weg te draaien waarop Jason haar direct maant om stil te staan. Faith zegt niks en laat de straf over haar heen komen. Als Jason stopt streelt hij haar rug en billen. Faith geniet van zijn aanraking en heeft niet eens in de gaten dat ze huilde tot er een paar druppels op de zitting van de stoel vallen. Jason trekt haar overeind en neemt haar in zijn armen. Zacht Fluisterd hij.

“Ik wilde je eigenlijk nog met de houten lepel geven, maar ik denk dat het zo wel genoeg is geweest.”

Faith knikt en zegt niks. Geniet van zijn armen om haar heen en denkt na over hoe erg ze hem gaat missen.

“Of wilde je nog wel met de houten lepel?! Aangezien je geen antwoord geeft!”

Hij vraagt het kalm maar ook duidelijk.

“Nee Jason. Ik heb genoeg gehad, het spijt me maar ik ga je gewoon heel erg missen.”

“Ik ga jou ook missen meisje. Blijf even staan, ik ga even wat zalf pakken voor je billen.”

Jason maakt zich los uit de knuffel en loopt naar de slaapkamer om de zalf uit zijn tas te pakken. Als hij terug beneden komt ziet hij Faith wat verloren bij de stoel staan, zijn hart breekt maar hij vermant zich en gaat op de stoel zitten.

“Kom maar even terug over de knie.”

Faith kijkt hem met betraande ogen en een glimlach aan.

“Ja Jason.”

Antwoord ze met een glimlach en gaat over zijn knie liggen. Jason smeert haar billen in. Haar billen zijn erg gevoelig maar de massage van Jason verzacht het een beetje. Als hij klaar is en ze weer overeind mag komen knuffelen ze nog een tijdje.

“Zullen we de paarden maar binnen gaan zetten nu het nog licht is?”

Vraagt Jason haar dan. Faith kijkt hem glimlachend aan.

“Zal ik me eerst maar eens weer aankleden dan?”

Ze kijkt hem er wat bijdehand bij aan en Jason grinnikt om haar houding.

“Ja doe maar, denk dat de buurt anders wel een raar beeld van ons krijgt als jij naakt met een paar blauwe billen over straat gaat lopen.”

Faith begint te lachen en gaat zich aankleden. Jason hangt de mattenklopper weer op de plek waar hij die gevonden heeft en legt de houten lepel maar even binnen handbereik. De stoel gaat ook weer terug naar de keuken en tegen de tijd dat hij klaar is, is Faith bijna klaar en bezig met haar schoenen. Samen zetten ze de paarden binnen en hebben ze nog een hele fijne avond. Als ze de paarden voor de avond hun laatste voer hebben gegeven besluiten ze optijd naar bed te gaan en de volgende morgen de buurt te gaan verkennen met zijn tweeën. Ook wil Faith even kennis gaan maken met de hoefsmid waarover haar moeder het heeft gehad. Samen nemen ze een douche en als Faith de slaapkamer binnen loopt ziet ze direct dat de houten lepel op haar kussen ligt. Ze kijkt met grote ogen van de houten lepel naar Jason. Hij kijkt nonchalant terug met een sadistische glimlach op zijn gezicht.

“Dat komt zo.”

Zegt hij en begint haar te kussen.

“Eerst gaan we wat anders doen.”

Fluisterd hij tegen haar lippen aan.

Esther en Ricardo: het weekend (1)

Boos stapt Ricardo met zijn vrouw Esther richting het huis waar ze dit weekend samen met een paar andere stellen verblijven. De andere stellen hebben ze leren kennen via een groep op discord waar ze beidden lid van zijn.

“Ohw Ricardo, ik bedoelde het niet zo!”

Probeert Esther nog om haar man in een beter humeur te brengen.

“Als jij denkt dat je, je zo tegen mij kan gedragen dan heb je het goed mis jongedame!”

Ohw, wat haat Esther het als haar man zo boos is op haar. Ze had het inderdaad ook anders kunnen zeggen, maar ze was boos en als ze boos is wordt ze gewoon onredelijk, dat weet ze zelf ook wel. Ze bedoelde het niet zo en had al spijt toen ze het net gezegd had.

“Het spijt me echt Ricardo! Kunnen we er niet gewoon even over praten? Ik wil niet zo het weekend beginnen! Alsjeblieft!”

Half struikelend word ze door haar man aan haar arm meegevoerd richting het huis. Ze probeert zich los te trekken uit zijn greep, maar met een ferme tik tegen haar billen stopt ze haar tegenstribbelige gedrag.

“Auw!”

“Daar had je eerder over na moeten denken Esther! Je weet heel goed dat ik dit gedrag van je afkeur! En praten dat doen we zo ook even, maar wel op mijn manier!”

In een snelle pas loopt Ricardo door richting het huis, zijn vrouw stevig vast bij haar arm. Ze is stil nu en laat zich bedeesd meevoeren. Bij het huis aangekomen maakt Ricardo de deur met een zwaai open en loopt met Esther door de hal naar de grote huiskamer. Enkele stellen zijn al aanwezig en kijken op van hun gesprekken naar het stel dat net binnen komt. De meeste stellen kennen Ricardo en Esther al een tijdje en hebben ze ook goed vriendschappelijk contact mee. Maar dat maakt de situatie waarin Esther nu beland is niet makkelijker voor haar. Esther voelt zich nog kleiner worden en zou nu liever onzichtbaar zijn. Ze voelt de ogen in haar richting prikken, maar durft nu niet rond te kijken. Ricardo loopt door naar een hoek van de kamer en met een ferme tik dirigeert hij zijn vrouw de hoek in.

“Je kent de positie Esther! Ik kom zo bij je en dan zullen wij eens even praten over jou gedrag van net!”

“Ja Ricardo.”

Antwoord Esther bedeesd. Netjes gaat ze in de hoek staan zoals ze thuis ook vaak staat met haar handen in haar nek. Ze hoort Ricardo bij haar weglopen en de andere stellen begroeten. Ze voelt zich zo naar dat ze nu al kan gaan huilen, maar knippert de tranen weg.

“Sorry voor deze binnenkomst mensen, geloof me dat Esther zo even haar lesje gaat leren en ook straf zal krijgen omdat ik jullie niet gewoon netjes met haar samen kan begroeten. Mijn excuses voor mijn vrouw.”

Esther krimpt in elkaar bij het horen van haar man zijn woorden. Ze wil een opmerking maken, maar houdt die slim voor zich. Ze wil het nu niet erger maken dan dat het al is. Terwijl ze haar man vrolijk met de andere stellen hoort praten en groeten dwalen haar gedachten af naar hoe het zover gekomen is dat ze hier nu staat. Ze hadden het zo leuk die morgen en waren echt heel vrolijk en gezellig samen…

Langzaam wordt Esther wakker en voelt naast zich maar Ricardo is al uit bed. Ze rekt zich eens goed uit. Vandaag is de dag dat ze eindelijk eens samen een weekend weg gaan. Ze heeft zoveel over het weekend gezeurd en was zo blij dat Ricardo eindelijk instemde dat ze ook mee zullen gaan. Een heel weekend samen met gelijk gestemden. Even echt tijd voor elkaar!

Net als Esther zich nog even om wil draaien omdat het bed zo lekker warm en zacht is zwaait de deur open en komt vrolijk hun dochtertje binnen rennen.

“Ik ga vandaag logeren mama!”

Lacht ze vrolijk.

“Ja dat weet ik meisje, heb je er zin in?”

“Jaaaa!”

Kirt het meisje vrolijk. Dan trekt ze een serieus en geheimzinnig gezichtje.

“Kom je uit bed mama?”

Ze legt een vingertje tegen haar lippen.

“Ssst, ik mag van papa niks zeggen, maar hij heeft een lekker ontbijtje voor ons gemaakt mama.”

Ze lacht er vrolijk bij.

“Ohw echt?.. Lekker, dan kom ik zeker maar eens snel uit bed.”

“Jaaa! Kom op mama, ik heb honger.”

Esther zwaait lachend de dekens van zich af en pakt uit de kast even gauw een joggingbroek en een t-shirt. Gapend trekt ze die snel aan en pakt de hand van haar dochtertje vast die bij de deur op haar is blijven wachten. Langzaam loopt ze op haar dochters tempo de trap af en de hal in. Bij de deur blijft haar dochter staan.

“Ogen dicht mama, het is een verrassing.”

Zegt ze met een knipoog. Esther moet moeite doen om haar lach in te houden en doet haar ogen dicht. Voorzichtig doet haar dochter de deur open en trekt Esther voorzichtig begeleidend naar de keuken. Ricardo kijkt glimlachend naar zijn vrouw en dochter. Hij is dankbaar hun in zijn leven te hebben. Esther is af en toe een opvliegend en ondoordachte jongedame. En dan nog maar te zwijgen over haar eigenwijze en bijdehandte gedrag af en toe. Maar hij houdt zielsveel van haar en juist dat eigenlijk slechte stukje van haar, daar houdt hij het meest van. Hij zal haar daarin nooit teveel willen veranderen. Het houdt hun relatie sterk en spannend. Hij vind het heerlijk om haar dan te zien strijden met haar gedachten. Na te zien denken over haar gedrag en vooral de spijt in haar ogen als ze weet hoe laat het is. Maar vooral de intimiteit die ze samen nadat hij haar weer even stevig op haar plek gezet heeft hebben.

“Je ogen mogen open mama. Kijk maar!”

Roept hun dochter vrolijk. Esther doet haar ogen open en kijkt verrast.

“Ohw wat lief! Hebben jullie dit samen gedaan?”

“Nee. Papa heeft dit gedaan mama!”

Lacht ze vrolijk.

“Lief he van papa.”

“Ja heel lief, zullen we hem dan maar een een dikke knuffel geven?”

“Jaaa!”

Vrolijk rent hun dochter richting Ricardo en geeft hem een dikke knuffel. Esther loopt vrolijk naar haar man en geeft hem een knuffel en een zoen.

“Goedemorgen schat, dankjewel.”

Zegt Esther vrolijk.

“Graag gedaan lieverd, ga gauw zitten anders worden de broodjes koud. Eet smakelijk dames.”

Als ze samen ontbeten hebben gaat Esther even douchen en aankleden. Ricardo zet ondertussen, nadat hij hun dochter op de bank voor de tv heeft geïnstalleerd, de koffers in de auto. Ze moeten zo eerst hun dochter afzetten bij zijn ouders en dan hebben ze nog een flink stuk te rijden voordat ze bij het huisje wat de groep gehuurd heeft aankomen. Als Esther beneden komt kijkt Ricardo goedkeurend naar haar. Ze ziet er prachtig uit in dat zwarte jurkje. Als hun dochter nu niet bij hun was geweest dan zou hij nog even terug naar boven gaan met zijn vrouw.

“Je ziet er heerlijk uit lieverd!”

“Dankje schat!”

Glimlacht Esther geheimzinnig. Snel gaat Ricardo verder met zijn bezigheden om alles in orde te brengen voor vertrek. Esther helpt ondertussen hun dochter met haar schoentjes. Als alles klaar is dirigeert Ricardo zijn vrouw en dochter vast naar de auto en controleert hij het huis of alles dicht is en uit staat en sluit daarna met een goed gevoel de deur.

“Zijn jullie er klaar voor dames?”

“Jaaaaa!”

Zingen ze beidde in koor. Als ze eenmaal bij de ouders van Ricardo aankomen begint hun dochter wat te huilen.

“Wat is er meisje?”

Vraagt Esther bezorgd.

“Ik wil met jullie mee Mama!”

Snikt ze zielig. Esther krijgt medelijden met haar, maar Ricardo zegt resoluut dat het niet kan. Esther kijkt haar man even boos aan en stapt de auto uit.

“Kom maar moppie. Je gaat het vast heel gezellig hebben bij Opa en Oma.”

Snikkend stapt hun dochter de auto uit en Esther tilt haar troostend op.

“Ik wil niet meer logeren Mama.”

Snikt hun dochter. Ricardo kijkt zijn vrouw even streng aan. Hij ziet dat ze toe wil geven aan hun dochter haar sterke zin doordrijvende wil. Hij weet dat ook hun dochter weet hoe gevoelig zijn vrouw daarvoor is. Esther kijkt gauw weg uit zijn blik. Ze heeft enorm veel zin in het weekend maar wil zich ook niet het hele weekend zorgen maken om hun dochter.

“Zullen we toch maar even naar binnen gaan bij Opa en Oma, dan zien we daar wel even hoe je je dan voelt ok?”

Daar stemt hun dochter mee in en samen lopen ze naar de deur die al open zwaait voor ze aangebelt hebben.

“Hey!! Daar zijn jullie dan eindelijk, heb je zin in het weekend Emily?”

Vraagt de vader van Ricardo vrolijk aan hun dochter. Emily klemt zich stevig vast aan Esther en begint dan vreselijk te huilen.

“Ohw jeetje, heb ik wat verkeerds gezegd?”

Vraagt de vader van Ricardo dan met een schuldige blik in zijn ogen.

“Nee zeker niet Pap! Emily heeft even een momentje, maar dat gaat zo wel over. Vanmorgen had ze er heel veel zin in en was ze al erg vroeg wakker. Ze kletste me de oren van het hoofd over dat ze vandaag ging logeren! Maar nu dit meisje weet dat Papa en Mama ook een weekendje weg gaan samen wil ze met ons mee en dat kan niet.”

“Nee, dat kan niet, maar wij gaan het ook heel leuk hebben samen Emily! Zullen we dan maar even koffie gaan drinken? Koffie met appeltaart, die heeft je Oma gisteren nog speciaal staan bakken voor vandaag.”

“Heerlijk! Dan blijven we zeker nog even een kop koffie doen! Maar ik wil eerst even met mijn vrouw praten! Dus kan jij Emily alvast even mee naar binnen nemen Pap?”

De vader van Ricardo ziet de serieuze blik in zijn zoons ogen en besluit dat het dat inderdaad beter is om Emily vast met zich mee te nemen naar binnen toe. Zelf heeft hij met zijn vrouw ook een traditioneel huwelijk en hij weet van zijn zoon door bepaalde gesprekken die ze samen voeren dat hij ook een traditioneel huwelijk heeft. Maar ook door de geloften die Esther bij de bruiloft uitsprak. En die keer dat zijn zoon zijn vrouw even meenam naar hun schuurtje zal hij ook niet snel vergeten.

“Kom je mee Emily? Mama en Papa komen zo ook.”

Hij pakt Emily van Esther over en snikkend laat Emily zich door haar Opa mee naar binnen nemen.

“Ik lust geen koffie Opa.”

Snikt ze nog wat na, haar Opa begint te lachen.

“Voor jou hebben we lekker een glaasje appelsap of limonade en dat lust je wel.”

“Ja, dat lust ik wel Opa!”

Antwoord Emily al vrolijker en dan verdwijnen ze door de gangdeur naar binnen. Ricardo kijkt zijn vrouw streng aan. Hij ziet dat ze haar blik eerst weg wil draaien maar hem dan brutaal en boos aankijkt. Zijn blik wordt nog serieuzer en Esther ziet de waarschuwing in zijn ogen, maar ze is boos en trekt zich weinig van de waarschuwing aan. Ze weet dat haar man wel gelijk heeft met wat hij tegen zijn vader zei, maar wil en kan door haar gevoelige aard daar nu niet aan toegeven.

“Esther! Je weet dat Emily momenteel gewoon met ons mee wil omdat wij ook een weekendje weg gaan! Ze is haar zin aan het doordrijven! Als wij gewoon weer naar huis zouden gaan dan had ze echt niet mee gewild, maar bij Opa en Oma willen logeren. Jij bent veel te gevoelig voor haar traantjes en dan geef je gewoon overal aan toe! Dat kan echt niet Esther! Op sommige momenten moet je echt even wat strenger zijn en tijd voor jezelf pakken!”

“En als ze nu gewoon heimwee heeft he?! En echt niet wil?! Ben jij dan zo bruut dat je haar gewoon achter laat?! Ja jij wel! Maar ik niet!”

Esther wil boos naar binnen stappen maar Ricardo pakt haar arm stevig vast.

“Nu moet je eens goed luisteren jongedame! Jij stopt nu met deze houding of ik neem je even mee naar het schuurtje van mijn vader en moeder. Heb je me goed begrepen?!”

Esther wil nu geen pak op haar billen. Zeker niet hier. Ze herinnert zich de laatste keer dat haar man haar mee nam naar het schuurtje van zijn ouders nog maar al te goed en ook de schaamte die ze toen had bij het terug naar binnen gaan. Ze is nog steeds boos, maar geeft toe.

“Ja Ricardo, het spijt me, maar ik wil me niet het hele weekend zorgen maken om Emily.”

De tranen prikken in haar ogen en ze probeert ze weg te knipperen. Ricardo ziet dat zijn vrouw het moeilijk heeft en trekt haar tegen zich aan.

“Je hoeft je geen zorgen te maken meisje. Ze gaat het heel leuk hebben. Ook jij weet dat mijn ouders uitjes gepland hebben voor haar. Ze gaan zelfs naar een dierentuin.”

“Ja ik weet het, maar als ze zo verdrietig is dan vind ik het gewoon heel moeilijk om haar achter te laten.”

“Dat weet ik en dat siert je ook. Maar soms moet je echt strenger zijn. Zullen we maar naar binnen? Ik heb wel zin in een stuk appeltaart voordat we verder moeten, want het is nog twee uur rijden voordat we in België zijn.”

Esther geeft haar man nog een dikke knuffel en kust hem dan teder.

“Ja laten we dat maar doen. Veel beter dan dat stomme schuurtje!”

Ricardo grinnikt om zijn vrouw haar bijdehandte opmerking en met een zachte tik tegen haar billen en een knipoog stuurt hij haar voor zich uit naar binnen en sluit de deur achter zich. Als ze in de huiskamer komen groet de moeder van Ricardo hen hartelijk en zit Emily vrolijk te spelen met een boerderijsetje wat ze van de ouders van Ricardo gekregen heeft.

“Mamaaa, Papaaa, kijk eens wat ik gekregen heb!”

Ze probeert het boerderijtje met haar kleine handjes op te tillen.

“Ohw wat mooi en wat lief van Opa en Oma!”

Antwoord Esther. Ricardo kijkt er glimlachend naar.

“Heb je Opa en Oma wel bedankt en een knuffel gegeven?”

“Ja Papa, dat heb ik echt gedaan.”

Zucht de kleine dame. Ricardo grinnikt om zijn dochter.

“Net zo bijdehand als haar moeder!”

Grapt hij. Esther kijkt haar man met een vrolijke maar bijdehandte glimlach aan en neemt dan plaats op de bank in de huiskamer. Ricardo gaat naast haar zitten en samen genieten ze van de appeltaart. Als het eenmaal tijd is om weg te gaan wil Emily nog even moeilijk gaan doen. Ricardo kijkt zijn dochter eens even streng aan en Emily weet dat als Papa zo kijkt en ze door gaat zeuren, ze op een stoeltje in de hoek gezet wordt door hem en dat vind ze niet leuk. Dus geeft ze haar moeder en vader maar een knuffel. Bij Esther begint ze toch weer wat te huilen, maar Ricardo pakt zijn vrouw bij haar hand en dwingt haar zo zich los te maken uit de knuffel met haar dochter.

“We moeten gaan schat, Emily heel veel plezier moppie! Tot Maandag en Pap en Mam bedankt dat jullie dit weekend en Maandag even op Emily willen passen.”

Zegt hij resoluut. De vader en moeder van Ricardo geven hun ook nog een dikke knuffel en wensen hun veel plezier samen.

“Geen probleem zoon! Wij gaan het ook heel leuk hebben hier!”

Antwoord zijn vader en de moeder van Ricardo pakt Esther even bij zich in een knuffel waardoor Ricardo zijn vrouw los moet laten. Haar man kijkt even streng naar haar. Ze weet dat ze zich niet met haar zoons huwelijk mag bemoeien van haar man, dat heeft hij haar al een keer heel duidelijk gemaakt, maar daar trekt ze zich nu weinig van aan en went haar blik op Esther.

“Het komt helemaal goed meis, maak je geen zorgen. Ze huilt misschien eventjes maar daarna zal ze zeker wel bijtrekken en als het echt niet gaat dan bel ik je, belooft.”

Dat stemt Esther geruster, ze knikt gerustgesteld en loopt met haar man mee richting de auto. Inmiddels is Emily weer tranen met tuiten aan het huilen maar door de blik van Ricardo stapt Esther toch de auto maar in. Ze zwaaien zijn ouders en Emily uit en rijden dan rustig richting België. Esther is al de hele tijd erg stil in de auto. Normaal is ze altijd erg vrolijk en zingt ze luidkeels mee met de muziek. Ricardo heeft nog speciaal deze cd voor haar gebrand voor onderweg omdat hij weet wat haar lievelingsnummers zijn en ze graag muziek luisterd onder het auto rijden. Maar Esther is er met haar hoofd niet bij. Ze is boos op de manier hoe ze afscheid heeft moeten nemen van haar dochter en heeft nu helemaal geen zin meer in het weekend.

“Esther? Is er wat? Je bent zo stil.”

Vraagt hij haar uiteindelijk kalm en lieflijk.

“Je bent een bruut!”

Schiet Esther uit haar slof, ze is zo boos en neemt geen blad voor haar mond. Ook niet als haar man steeds bozer gaat kijken, hij klemt zijn kaken op elkaar en probeert ondanks zijn boosheid goed op de weg te letten.

“Eikel dat je er rond loopt! Je hebt me op een klote manier afscheid laten nemen van onze dochter! Ik heb al helemaal geen zin meer in dat stomme weekend, draai alsjeblieft om naar huis en slaap maar lekker op de bank! Want met zo’n eikel als jij momenteel bent wil ik het bed niet delen!”

Zodra Ricardo een benzinepomp ziet draait hij de weg af. Hij zegt niks en laat Esther al haar vuil over hem heen gooien. Zodra hij een mooi plekje ziet parkeert hij de auto en stapt uit. Slaat de deur met een klap dicht en loopt een stukje bij de auto weg. Esther ziet hem moeite hebben met zijn kalmte te bewaren en heeft al spijt van alles wat ze zojuist gezegd heeft. Zo had ze niet mogen reageren. Het moest een leuk weekend worden en hij bedoelde het goed om haar te helpen op een juiste manier afscheid te nemen. Ze weet ook wel dat haar dochter precies weet hoe ze haar zin bij haar kan krijgen. Dat heeft ze zelf ook wel in de gaten, maar ze kan gewoon niet goed door haar gevoel doorzetten en streng zijn op die momenten. Dat zit gewoon niet in haar. Daar heeft ze al meerdere gesprekken en ook billenkoek voor gehad van haar man. Het gaat al wel beter, maar af en toe gaat het ook nog wel eens mis. Na een tijdje ziet Esther haar man weer naar de auto toekomen, maar ziet ook dat het kwaad al is geschiet. Voor haar zal een stevig pak op haar billen op het menu staan. Ze kent haar man goed en als hij de houding heeft die hij nu heeft, dan is ze al te laat. Ricardo doet aan haar kant de deur open.

“Uitstappen!”

Zegt hij kalm maar streng. Esther durft niet heel erg tegen hem in te gaan en doet alvast haar gordel los.

“Ohw Ricardo, alsjeblieft niet hier!”

“Uitstappen zei ik Esther!”

Esther zucht.

“Ja Ricardo.”

Ricardo pakt zijn vrouw bij haar hand vast en loopt met haar richting een klein stukje bos waar hij een mooi bankje heeft zien staan. Het is rustig op de weg en ook bij de parkeerplaats en het bankje zit goed verscholen achter een paar bomen en struiken. De kans dat ze ontdekt worden is dus klein. Als ze bij het bankje aankomen gaat Ricardo direct zitten en trekt zijn vrouw zonder enige aarzeling over zijn knie. Direct laat hij zijn hand een paar keer hard op haar bedekte billen neerdalen. Esther verstijft van zijn harde hand en verschiet wat bij elke keer dat zijn hand haar billen raakt.

“Auw! Ricardo! Auw! Alsjeblieft! Het spijt me!”

Piept ze. Ricardo geeft haar nog een paar ferme tikken op haar billen en zet haar dan overeind. Esther wil graag even flink over haar billen wrijven om de pijn wat te verzachten, maar ze weet beter en staart wat naar de grond.

“Kijk me aan Esther!”

Zegt Ricardo streng, maar kalm. Esther kijkt hem aan en ziet dat hij nog erg boos is op haar. Ze wil haar blik liever weg wenden maar doet dit maar beter niet. Met moeite blijft ze hem aan kijken. Ricardo zucht en haalt een hand door zijn haar uit frustratie.

“Het liefst geef ik je nu per direct de straf die je verdient jongedame, maar dat is hier niet mogelijk. Je krijgt je straf dus per direct als we op bestemming zijn! Heb je me begrepen?!”

De moed zakt bij Esther direct in haar schoenen.

“Ohw Ricardo, alsjeblieft niet! Ik zal me echt beter gedragen, je hebt gelijk, maar ik wil zo het weekend echt niet beginnen.”

Smeekt ze hem tevergeefs. 

“Je bent het weekend zo al begonnen Esther! En dat weet je zelf ook wel! En nu terug naar de auto voordat we nog later aankomen!”

Ricardo staat op en met een tik dirigeert hij zijn vrouw richting de auto. Esther begint wat te mopperen maar loopt wel netjes door. Ze wil echt geen pak slaag direct al bij aankomst, ookal weet ze heus wel dat ze het er nu zelf zo naar gemaakt heeft. “Wat is het toch ook af en toe een bruut!” Denkt ze bij zichzelf. Wijselijk spreekt ze de woorden niet uit. Ricardo ziet zijn vrouw in zichzelf mopperen en grinnikt stiekem om haar gedrag. Hij vind het heerlijk als ze zo vurig is, dat geeft precies de spanning die hij en ook zij af en toe nodig heeft. Hij zet zijn strenge stem bij de auto weer op.

“Instappen! We hebben nog een flink stuk te rijden en ik wil niet nog later aankomen! Mopperen doe je straks in de hoek maar!”

Esther begint te koken bij het horen van zijn woorden en kijkt hem vluchtig met een scherpe blik aan. Ze zegt niks maar haar ogen spreken boekdelen. Als ogen echt vuur konden schieten. Dan was hij nu flink verbrand geweest! Esther rukt de deur open en gaat boos zitten, haar billen tintelen nog van de ferme tikken die ze van haar man al op haar billen gehad heeft, maar dat wil ze nu niet laten merken. Rustig en met een sadistische glimlach stapt Ricardo ook in de auto en zet de auto weer aan. De muziek zet hij wat harder en steld de navigatie opnieuw in. “Nog een uurtje en dan ben jij voor mij!” Denkt hij bij zichzelf. Esther gunt hem geen blik waardig en staart enkel door haar raam naar buiten, maar na een half uurtje begint ze toch weer wat te bokken.

“Ricardo?”

“Ja Esther?”

“Kunnen we niet gewoon eerst binnen komen en mensen begroeten? Het is echt onbeleefd als we direct op zo’n manier binnen komen vallen! Dat kan echt niet!”

“Nee Esther! Je bent behoorlijk brutaal geweest! Dat gedrag van je keur ik af en dat weet je!”

“Dus je wil ook nog dat ik me onbeleefd ga gedragen? Dacht toch echt dat jij het juiste voorbeeld moet geven! Dan mag je me daarvoor niet straffen! Jij zou eigenlijk een pak op je billen moeten krijgen als je me echt direct bij binnenkomst gaat straffen!”

Ricardo werpt vluchtig een strenge blik op zijn vrouw.

“Jij zegt daadwerkelijk dat ik een pak op mijn billen moet krijgen?! En wat ik wel en niet mag of zal doen met je nu je, je zo brutaal gedragen hebt?! Zeker nu je, je al in een benarde positie bevind?! Ik denk dat jij nu beter even je mond dicht kan houden jongedame! Je maakt de straf die ik voor je in petto heb alleen maar erger momenteel!”

Esther bijt haar tanden op elkaar. Het liefst wil ze hem nu uitmaken voor alle rotte vis die ze maar bedenken kan, maar ze houdt zich in. Boos vouwt ze haar armen voor haar buik in elkaar. Ricardo begint te lachen als hij zijn vrouw zo ziet zitten.

”Je lijkt nu net op je dochter als ze haar zin niet krijgt! Hahaha!”

Esther wordt woest.

“En jij bent een onbeleefde eikel!”

Schreeuwt ze. Ricardo zijn ogen spuiten vuur. Door het gedrag van Esther mist hij bijna een afslag, maar kan nog net de auto de juiste kant opsturen. Esther schrikt van de manoeuvre die Ricardo uit moet halen en gilt en schreeuwt dan…

“Jij verschrikkelijke eikel! Ik schrok me dood! Let even wat beter op de weg ja!”

Kalm maar duidelijk antwoord hij.

“Als jij niet zo zit te zeuren en me uit zit te schelden dan lukt dat misschien! En als je nu niet heel gauw ophoud dan geef ik je hier en per direct nog een extra pak slaag op je blote billen met de cane! Want ja, ook die heb ik meegenomen jongedame!”

Geschrokken houdt Esther haar mond dicht. Ze staart wat uit het raam en heeft behoorlijk wat kriebels in haar buik voor het pak slaag wat ze straks onherroepelijk van haar man in ontvangst zal moeten nemen. Het weekend zal nog maar net begonnen zijn of zij zal al flink op de blaren moeten zitten en dan moet ze het hele weekend verder met al behoorlijk pijnlijke billen door zien te komen. Ze schaamt zich voor haar gedrag en weet dat Ricardo haar nooit zomaar zal straffen en dat ze ook echt alles verdient wat ze straks zal voelen, maar ze wil het niet. Het spijt haar oprecht. Ze doet goed haar best om in een andere stemming te komen, haar mond dicht te houden en nu eens minder brutaal te zijn. Haar man te gaan gehoorzamen zoals ze in haar geloften bij haar huwelijk aan hem beloofd heeft. Ricardo ziet dat zijn vrouw al met zichzelf in gevecht is om haar houding te gaan veranderen. Hij is trots op haar dat ze nu zelf ook inziet hoe brutaal ze geweest is. Maar straffen zal hij haar zeker. Hij kan haar hier niet onderuit laten komen, dan zal ze met een schuldgevoel blijven zitten en erger nog. Haar respect en vertrouwen in hem langzaam verliezen.

Bij aankomst zien ze dat de grote parkeerplaats die bij het huis hoort een stuk van het huis verwijdert is. Ze zullen dus een stukje moeten lopen en daarom besluit Ricardo eerst met zijn vrouw naar binnen te gaan en haar in de hoek te plaatsen. Dan zal hij zelf wel vast stellen die er al zijn begroeten en dan samen met een paar andere de koffers uit de auto halen voordat hij zijn vrouw onder handen zal nemen. Zo kan ze nog even goed nadenken over haar brutaliteit.

Jason en Faith (7)

Vreselijk vind Faith het! Ze gaan verhuizen! Niet zomaar verhuizen… Nee! Haar moeder heeft besloten dat het beter is dat ze naar België zullen verhuizen! Faith is woest. Ze wil helemaal niet mee! Maar aan haar wordt natuurlijk niks gevraagd! Ze zullen in de zomervakantie vertrekken.

Faith haat de gedachte Jason minder vaak te kunnen zien en of te spreken. België is zover weg! Het zal drie en een half uur rijden zijn! Ze wil echt niet, maar heeft natuurlijk geen keuze. Ze heeft vele uitwegen gezocht en zelfs op het punt gestaan om van huis weg te lopen, maar omdat ze niet weet waar ze dan terecht kan heeft ze die gedachte ook maar opgegeven. Alles word nog onzekerder dan dat het al is voor Faith. Ohw wat is ze boos op haar moeder. Ze is boos op alles en iedereen. En vooral is ze boos omdat ze mee moet en geen enkele andere optie heeft.

Haar moeder heeft het huis verkocht en heeft een huis gehuurd in België. Een klein deel heeft ze gebruikt om aan Faith haar broer, zus en aan Faith te geven. Echt dankbaar daarom kan Faith niet zijn. Het enige waar Faith mee bezig is vanaf het moment dat ze te horen kreeg dat ze gaan verhuizen naar België is dat ze haar vrienden en vooral Jason heel erg zou gaan missen en dat ze, ze waarschijnlijk nooit meer zou zien. Dat steekt haar enorm. Dat doet zeer. Faith is intens verdrietig en boos, nee woest, tegelijk. Ze begrijpt het ook niet en wil het ook niet gaan begrijpen ook. Waarom zou ze moeten verhuizen?! Haar broer had maar geluk, die gaat bij zijn vriendin en de ouders van zijn vriendin wonen omdat hij een vaste baan heeft in Nederland. Hij zal hun dan 2 keer in de maand in het weekend komen bezoeken. Faith heeft ook die uitweg gezocht door met Jason samen in gesprek te gaan met de ouders van Jason, maar omdat de ouders van Jason nu ook in scheiding liggen vind zijn moeder het nu geen goede omgeving voor Faith.

“Als alles achter de rug is dan hebben we het er nog een keertje over!”

Heeft ze hun beloofd.

Ook Jason vind het erg moeilijk, maar probeert Faith gerust te stellen. Hij komt ook meehelpen in de zomervakantie met de verhuizing. Ze zullen gewoon contact houden en hij zal dan de zomervakantie’s wel naar België komen. Daarmee is Faith wel een stuk rustiger geworden, maar iets in haar zegt haar dat het anders zal gaan lopen. Faith probeert het gevoel weg te stoppen, maar dat lukt haar niet.

Van haar moeder heeft een paar dozen gekregen om in haar kamer de boel in te gaan pakken. Rustig is ze ermee aan de slag gegaan, maar puur omdat Jason haar gewaarschuwd heeft. Niet omdat ze zo graag mee wil werken. Jason komt in de weekenden ook helpen en is ook de hele meivakantie weer bij Faith. Hij knuffelt haar meer en vrijt minder met haar. Wel krijgt Faith de waarschuwende tik of het welverdiende pak slaag als ze zich misdraagt.

Als eenmaal de dag aanbreekt dat ze gaan verhuizen is het behoorlijk druk. De familie van Faith is ook gekomen om te helpen. Ooms en tantes, neefjes en nichtjes alles loopt door het huis heen om spullen te pakken en in te laden in de auto’s. Faith en Jason zullen de eerste rit mee gaan, aangezien de paarden ook die dag over zullen gaan. Jason en Faith zullen dan samen in België in het nieuwe huis achter blijven om op de dieren te passen. De volgende dag zullen Faith haar moeder en zus dan met de laatste spullen komen, maar dat zal dan pas tegen de avond zijn en kan zelfs de dag erna pas worden. Als eenmaal alle spullen die mee kunnen in de auto’s geladen zijn, rijden Jason, Faith haar moeder, een oom en Faith naar de paarden om daar de paarden en de spullen die nog mee moeten in te gaan laden. De trailer hangt al achter de auto.

“Eerst de spullen maar”

Zegt Faith haar moeder. Faith is al de hele dag erg stil geweest. Ze haat het! Ze wil helemaal niet verhuizen! Maar zich verzetten kan ze niet en dus helpt ze netjes mee om de spullen in te laden. Daarna zijn de paarden aan de beurt. Lady loopt zo de trailer op. Doet niet moeilijk, maar het paard van Faith, Bonito wil blijkbaar ook niet. Steeds als Faith voor de trailer staat trekt hij zich los en probeert er vandoor gaan. Faith krijgt hem wel steeds weer te pakken en rustig, maar op een gegeven moment stroomt bij Faith haar emmertje over. Ze begint te schreeuwen tegen haar moeder en heeft de tranen in haar ogen staan van woede.

“Dit is jou schuld! Ik wil helemaal niet weg! Dat paard wil ook niet weg! Ga maar lekker alleen naar dat belachelijke België van je! Je houdt nooit eens rekening met mij! Wat ik wil! IK WIL NIET WEG!!!!”

Faith haar moeder staat haar alleen maar verbaasd aan te staren en weet niet wat ze zeggen moet. De oom van Faith schraapt zijn keel om wat te zeggen, maar Faith luistert niet.

“Faith!!!”

Roept Jason, maar Faith trekt zich er niks van aan. Ze knalt haar paard terug op stal en zakt voor zijn stal huilend op de grond. Op een gegeven moment komt Jason boos de stal in gelopen. Hij heeft weinig medelijden met Faith op dat moment, al begrijpt hij haar uitbarsting best wel. Hij trekt Faith omhoog en geeft haar direct een tik tegen haar wang. Geschrokken staart Faith naar de grond met tranen in haar ogen. Wetend wat er gaat komen. Wetend wat ze verdiend heeft.

“We hebben een afspraak Faith! Je zou je rustig houden weet je nog!”

Hij zegt het kalm zonder verheffing in zijn stem, maar heel duidelijk.

“Ja maar….”

Begint Faith zacht huilend.

“Nee! Niks maar!”

Jason pakt Faith zo vast dat ze bukkend met haar gezicht zo komt te staan dat ze de achterkant van zijn broekspijp vast moet pakken om niet naar voren te vallen. Hij omklemt haar lichaam bij haar middel stevig met zijn arm en slaat haar direct behoorlijk hard op haar met broek bedekte billen.

“Auwauw …het spijt me Jason! Het zal niet meer gebeuren!”

Huilt Faith. Jason gaat onverstoorbaar door met haar billen te pijnigen.

“Je hebt je moeder ook aan het huilen gebracht!”

“Auwauw Jason stop alsjeblieft!”

Huilt Faith.

“Zelfs je oom stond van je te kijken!”

“Auwauw… Het spijt me echt!”

Snikt ze.

“Het zal echt niet meer gebeuren! Auwauauw …Alsjeblieft stop Jason … Auuwww…Het spijt me!”

Na een poosje, wat voor Faith best lang lijkt stopt Jason en laat haar los. Huilend zakt ze op handen en knieën naast hem op de grond.

“Het spijt me! Ik zal me echt gedragen nu!” 

Snikt ze en droogt haar tranen met de rug van haar hand. Jason trekt zich nog weinig van haar excuses aan en uit haar ooghoek ziet Faith haar oom de stal uitlopen, die heeft het dus gezien, maar daar maakt ze zich nu niet al te druk om. Haar billen staan in de brand van het pak slaag dat ze zojuist ontvangen heeft. Na een tijdje zegt Jason kortaf.

“Ga jij maar even in die hoek staan uithuilen met je handen in je nek!”

Hij wijst naar een hoek in de stal.

“Ik ga even kijken of je moeder alweer terug is want die moest even een rondje gaan lopen.”

Huilend loopt Faith naar de hoek die Jason aangewezen heeft en gaat daar netjes staan wachten tot Jason haar eruit zal halen. Ondertussen gaat er van alles door Faith haar hoofd. Hoe ze zo stom had kunnen zijn om die uitbarsting juist waar Jason bij is te hebben gehad! Dat ze zich nu maar beter gedeisd kon houden. Maar ook dat Jason gelijk heeft gehad om haar nu zo hard te hebben aangepakt. Die uitbarsting was nergens voor nodig geweest. Haar moeder had verder niks gedaan. Eigenlijk wilde ze gewoon een nieuw leven voor het gezin op gaan bouwen, maar ze heeft al zo lang die touwen los gegooid. Zolang is ze eigenlijk grotendeels out of the picture geweest. En nu wil ze alles weer op gaan bouwen?! Het is verwarrend, vooral voor Faith.

Na een korte tijd die voor Faith een eeuwigheid lijkt komt Jason de stal weer binnen gelopen. Faith is inmiddels een stuk rustiger geworden, na het behoorlijke pak slaag wat ze van hem gehad heeft. Rustig haalt hij Faith uit de hoek en trekt haar stevig tegen zich aan. Zo staan ze een tijd alleen maar te knuffelen. Faith snikt nog wat en als ze helemaal rustig is geeft Jason haar een doekje voor haar gezicht. Dankbaar neemt ze het aan en droogt haar tranen.

“Laat het niet weer gebeuren Faith!”

Zegt hij nog even streng, maar rustig.

“Nee Jason.”

Antwoord Faith zacht. Ze wrijft ondertussen even over haar pijnlijke billen en hoopt dat niemand het verder gehoord heeft! Buiten haar oom om dan, want daar is ze zeker van dat die wat gezien en gehoord heeft! Jason interesseert dat niks. Dat weet ze. Alhoewel hij het nooit in het bijzijn van haar moeder doet. Ja een tik. Maar verder niet. Aangezien haar moeder even een rondje is gaan lopen heeft hij waarschijnlijk zijn kans direct gegrepen om Faith een lesje te leren.

Jason kijkt Faith nog even streng aan.

“En nu ga je dat paard zonder morren, en rustig op de trailer zetten, want bij je volgende uitbarsting gaat die broek van je naar beneden! Begrepen Faith?!”

“Ja Jason”

Antwoord Faith bedeesd, en pakt haar paard weer van stal. Alsof haar paard meegekregen heeft wat er met zijn baasje gebeurd is, loopt zelfs haar paard heel bedeesd met Faith mee en zonder geklier de trailer in één keer op. Faith haar oom grapt…

“Alsof zelfs je paard een pak op zijn broek gekregen heeft!”

Jason kijkt hem lachend aan en knipoogt naar hem. Faith krijgt een rode boei van jewelste en houdt haar mond verder dicht. Haar billen zijn nog best pijnlijk! In haar ooghoek ziet ze dat haar oom, Jason een goedkeurend schouderklopje geeft. Faith haar moeder komt ook net weer aangelopen.

“Ohw, is het gelukt?”

Vraagt ze met een blij gezicht.

“Ja mam, het is gelukt.”

Antwoord Faith rustig en geeft haar moeder een knuffel, die haar moeder maar wat graag beantwoord. Jason gromt goedkeurend en haar oom kijkt haar met een brede glimlach aan.

“Is er toch iemand die jou aan kan hè meissie!”

zegt hij met een brede glimlach. Faith haar moeder kijkt haar oom vragend aan die een nee schuddend handgebaar doet, zo van laat maar. Jason stapt ondertussen met een sadistische glimlach in de auto. Faith schenkt verder geen aandacht aan de opmerkingen van haar oom en gaat voorzichtig in de auto zitten naast Jason. Haar billen tintelen en Faith trekt even een pijnlijk gezicht als haar billen in aanraking komen met de achterbank van de auto. Jason grinnikt en kijkt haar glimlachend aan. Het zal een lange reis worden omdat ze met de trailer maar 80 km per uur mogen rijden. Dat wordt dus letterlijk op de blaren zitten door het toedoen van Faith haar eigen gedrag. Ze zullen nu vier a vijf uur over de reis naar het nieuwe huis doen en dan moeten ze onderweg nog een paar keer stoppen om de paarden te checken.

Na een uur rijden houden ze hun eerste pauze. Faith is weer vrolijk aan het praten met Jason en samen lopen ze lachend het tankstation binnen waar ze een kwartiertje pauze zullen houden voor ze verder gaan. Faith is dankbaar dat ze even kan staan, aangezien haar billen nog wat gevoelig zijn. Gelukkig wel een stuk minder gevoelig dan in het begin! Terwijl Faith naar het toilet gaat koopt Jason ondertussen wat te drinken en sigaretten. Als Faith klaar is en het winkeltje weer binnen loopt, ziet ze Jason bij de deur op haar wachten en loopt vrolijk op hem af. 

“Ik heb shag gekocht hoor. We roken best veel en dan is dit goedkoper.”

Faith haalt haar schouders op.

“Ik vind het prima, als we maar wat te roken hebben is het goed toch!”

zegt ze glimlachend. Jason trekt een scheve glimlach en samen lopen ze weer naar de auto. Als ze bij de auto zijn gaan Faith haar oom en haar moeder naar de winkel. Ondertussen hebben zij de paarden al gecheckt en dus roken Jason en Faith buiten de auto nog een shaggie. De paarden staan rustig op de trailer. Gelukkig, want ze moeten nog wel even. Jason gaat op de rand van de trailer zitten en Faith ploft op zijn schoot tegen hem aan. Ze grimast even bij de aanraking van haar billen met zijn schoot. Jason slaat zijn armen om haar heen en kust haar nek. Er gaat een rilling door haar lichaam en even zijn de zorgen voorbij.

“We zullen elkaar toch nog wel zien hè?”

Vraagt ze hem voorzichtig.

“Ja natuurlijk! We houden ook contact en deze hele zomervakantie ben ik ook bij je! Ik kan alleen niet elk vrij weekend naar België komen. Alleen in de vakanties.”

Faith zucht.

“Ja weet ik.”

“Maar dat komt ook wel goed, want ik begreep dat je moeder ervoor zou zorgen dat jullie allemaal een computer gaan krijgen en dus kunnen we via msn of Skype gewoon in contact blijven! Daarnaast hebben we onze mobiels nog hè!”

“Jij ziet het allemaal zo positief in, maar ik vind dit echt niet leuk Jason! Ik heb er echt moeite mee!”

“Ik vind het ook niet leuk Faith! Maar we zullen er toch mee om moeten leren gaan! Zullen we er vanavond verder over praten? Je moeder en je oom komen er ook alweer aan.”

“Ja laten we maar doen!”

Antwoord Faith geïrriteerd. Jason kijkt haar doordringend aan, maar Faith draait zich weg uit zijn blik. Ze staat op en Jason ook, hij trekt haar in zijn armen, dicht tegen zich aan.

“Vanavond zijn we alleen en morgen ook de hele dag tot s’avonds, of zelfs de volgende dag nog! Dus gedraag je!”

Fluistert hij in haar oor.

“Ik weet het!”

Glimlacht Faith. Ze zal zijn sturing en aanwezigheid vreselijk gaan missen, maar wil de situatie niet moeilijker gaan maken dan dat het al is.

“Als je je gedraagt, kunnen we er een leuke en gezellige tijd samen van maken!” 

Faith weet  precies wat hij bedoelt en dat wil zij ook. Lekker veel sex, knuffelen en praten. Heerlijk genieten. Even zorgeloos alleen van elkaar genieten. Voor zolang als het kan duren. Ze besluit het positieve er maar van in te gaan zien aangezien ze toch geen grip op de situatie krijgt! En dus besluit ze zich er maar bij neer te leggen.

“Ik zal me gedragen Jason.”

Zegt ze iets bijdehand en loopt uitdagend van Jason weg. Jason geeft haar vlug grinnikend nog een tik tegen haar billen. Onderweg luisteren ze nog wat muziek en praten ze heel wat af. De rit is erg gezellig, maar toch blijft Faith een knoop in haar maag voelen. Relaties op afstand lopen namelijk niet altijd goed af.

Jij

Donderdag

Het is zo ver! Nog 1 nachtje slapen en dan hebben we weer een afspraak. Geen straf dit keer. Maar ik heb je nog niet verteld dat ik weer ben gaan roken, ondanks de afspraak en belofte die ik je gemaakt heb. Ik voel me er erg schuldig over!

Ik heb veel gedoe om me heen, dat weet jij ook. Het pakken naar een sigaret is dan makkelijker. Ik weet dat het niet goed voor me is. Dat ik sterk moet zijn om al die dingen aan te kunnen. Dat heb je me in onze eerste sessie maar al te duidelijk gemaakt en heb je gelijk in. De preek kwam hard binnen, maar ik wil even niet sterk zijn! Het liefst begraaf ik me helemaal in je, maar ik weet dat het niet kan. Jij bent nog niet toe aan iets nieuws en eigenlijk als ik eerlijk ben ik ook nog niet helemaal. Misschien wil je me wel helemaal niet en is dit voor jou puur leuk voor enkel spel. Ik vind het spel ook erg leuk en ook met dat alleen ben ik al gelukkig. Toch voel ik meer en echt daarover gesproken hebben we nog niet.

Ik weet dat ik met jou het diepe wel in zou durven duiken. Het aan je toegeven durf ik niet. Bang dat ik je van me weg jaag als ik dit aan je vertel en nu schrijf ik het toch maar op. Vandaag worden die gevoelens erg duidelijk bij mij en probeer ik ze weg te stoppen, het overvalt me en dat wegstoppen lukt helaas niet erg goed. Vanavond appen we even over de details van onze afspraak morgen.

Als de avond eenmaal aangebroken is en ik je app duurt het even voor ik antwoord heb. Gelukkig bezit ik redelijk wat geduld…. NOT!!! Meerdere keren kijk ik op mijn mobiel en als eindelijk de verlossende “ping” te horen is kijk ik ook direct. Helaas, het is mijn vriendin… licht teleurgesteld dat jij het niet bent app ik haar terug.

Weer een “ping”. De zenuwen gieren door mijn lijf als ik je naam in beeld zie verschijnen. Je moet nog wat werken de volgende dag dus je bent later, pas in de middag rond 17:00 uur zal je op de ontmoetingsplek zijn! Ik merk dat ik wat geïrriteerd ben omdat we eigenlijk om 12:00 uur afgesproken hebben en ik hou niet zo van gehaaste sessie’s. Eerst denk ik dat je een grapje maakt en app je dat ook terug, maar je maakt geen grapje. Je beloofd dat je gaat proberen om eerder mijn kant op te kunnen komen. Ik app terug dat het goed is, maar door de verwarrende gevoelens blijf ik wat geïrriteerd en besluit het huishouden maar naar de volgende morgen te verschuiven aangezien je toch pas tegen de avond bij mij zal zijn.

Vrijdag

De volgende morgen sta ik al vroeg naast mijn bed. Voordat ik naar mijn werk moet doe ik nog wat in huis om me af te leiden en rij dan rustig naar het werk toe, de rest doe ik wel als ik weer terug ben. Gelukkig hoef ik vandaag niet lang te werken en heb ik de rest van de dag en de volgende ochtend en deel van de middag heerlijk vrij. Dit had ik al geregeld zodat mocht je toch besluiten om wel te blijven slapen deze gelegenheid er ook is. Tegen 11:30 uur ben ik klaar met werken en rij ik rustig richting huis. Onderweg stop ik nog even bij de winkel voor een nieuwe bos bloemen voor op mijn eettafel.

“Ping”

In de auto kijk ik op mijn mobiel. Het is een appje van jou. Je kan eerder komen en bent er al om 13:58 uur! Ik schrik ervan, wetend dat ik nog best wel wat moet doen voor ik jou op kan komen halen. Nu heb ik nog maar een uurtje de tijd! Maar vind het ook erg fijn dat je eerder bent en niet heel vroeg weer weg moet. Snel stuur ik je een app terug.

“Is goed, tot straks.”

En rij dan snel richting huis. Gehaast doe ik de laatste dingen die ik nog moet doen en ga dan douchen en omkleden. Ik doe nog licht wat make up op en kijk tevreden naar het resultaat. Zo kan ik je wel ontvangen. Als ik klaar ben zie ik dat ik moet gaan haasten. Te laat komen bij een Dominant is nooit een goed idee! Snel sluit ik het huis af. Ik moet ook nog even gauw de paarden binnen zetten voordat ik naar onze ontmoetingsplek toe kan rijden en maak me een beetje zorgen over of ik het allemaal wel ga redden. Als ik eenmaal de navigatie in kan stellen om naar de ontmoetingsplek te rijden dan zie ik dat als ik door kan rijden precies om 13:58 uur aan zal komen. Precies op tijd dus! Pfieuw!

Onderweg doe ik het zijraam goed open en rook ik nog een sigaret. Mijn laatste voor vandaag, want in jou buurt rook ik zoiezo niet. Als ik aan kom rijden, kom jij ook net aangelopen met een brede glimlach op je gezicht. Ik glimlach terug en plaats mijn tas op de grond om plaats voor je te maken.

“Daar is ze weer hoor met dat oude barrel.”

Grap je over de bus waar ik mee aan ben komen rijden. Ik glimlach en stel de navigatie opnieuw in naar mijn huisje. Onderweg praten we wat en ineens ga je over op serieuze zaken.

“Hoe staat het met het roken?”

Vraag je. Ik schrik er een beetje van.

“Waarom moet je dat nu vragen?”

Is mijn antwoord. Je kijkt me alleen maar aan en wacht geduldig op een antwoord. Uiteindelijk antwoord ik met een zenuwachtige giechel.

“Niet goed eigenlijk.”

“Hoeveel rook je nu dan?”

Is je volgende vraag. Ik voel me er schuldig over dus besluit het maar toe te geven.

“Weer evenveel.”

Is mijn antwoord, nu zonder gegiechel en wetend dat je het niet goedkeurt.

“Wil je eigenlijk wel stoppen?”

Vraag je dan.

“Ja ik wil wel stoppen maar heb gewoon teveel gedoe om me heen dus het lukte gewoon even niet.”

Je vind het geen goed excuus en zegt dat we er bij mij thuis bij de koffie nog wel even over praten.

“Of ben je een beetje masochistisch? Dat kan natuurlijk ook!”

Ik weet geen woorden te vinden.

“Geen probleem hoor als je masochistisch bent! Dat wordt een gezellig bakje koffie dan.”

Zeg je Dominant maar met een glimlach. Mijn buik krimpt samen en ik kan weer even geen woorden vinden. Uiteindelijk zeg ik.

“Nou, een heel gezellig bakje koffie!”

Het komt er brutaler uit dan ik bedoel en ik besluit mijn mond verder maar dicht te houden en het niet erger te maken voor mezelf. Onderweg naar mijn huis praten we nog wat over andere dingen en als we eenmaal aankomen bij mijn huisje zeg je.

“Waar zijn de paardenbloemen gebleven?”

Ik grinnik en vertel je dat ik met mijn vriendin in de tuin bezig ben geweest. Eenmaal binnen laat je direct mijn hondjes los en bent inmiddels al dikke vriendjes met ze. Ik kijk er glimlachend naar en biedt je koffie aan. Wetend dat je er geen gras over laat groeien als we straks samen aan de koffie zitten. Ik ben een beetje zenuwachtig voor het gesprek. Ik wil niet te brutaal overkomen of bepaalde blikken in jou richting doen. Onder het maken van de koffie heb ik een knoop in mijn maag. Dit zal zeker straf worden, dat weet ik nu al wel. En omdat het voor de tweede keer is dat je me voor hetzelfde aan moet pakken zal het harder zijn, dat weet ik ook!

Als we eenmaal zitten kijk je me eerst alleen maar doordringend aan. Ik weet me even geen houding te geven en kijk steeds weg uit je blik. Uiteindelijk begin je met je preek. En zeg je ook dat het geen goed excuus is dat ik weer ben gaan roken door de dingen die om me heen gebeuren. Dat roken ongezond is en dat ik sterk moet zijn om de dingen die  om me heen gebeuren aan te kunnen. Je zegt het met andere woorden maar je maakt me duidelijk dat het steeds pakken naar een sigaret eigenlijk een teken van zwakte is. Ik weet dat je gelijk hebt en voel me erg schuldig. Vooral omdat ik mijn afspraak niet nagekomen ben. Weer vraag je me.

“Wil je wel echt stoppen met roken? Het is je eigen keuze he!”

Stil antwoord ik.

“Ja ik wil echt stoppen met roken, maar het lukte gewoon even niet.”

Je zegt.

“Als je echt wil stoppen zal je nu ook echt een flink pak slaag krijgen! Maar nogmaals het is jou keuze.”

Je pakt je mok van tafel en neemt een paar slokken. Ik ben stil en mijn schuldige blik zegt je verder genoeg. Je drinkt je koffie sneller dan ik had gehoopt, maar dat wist ik nog wel van de eerste keer. Rustig loop je richting je tas en haalt er van alles uit wat je netjes voor me neerlegt op de salontafel.

“Weet je wat hier staat?”

Vraag je.

“Ja.”

Zeg ik stilletjes, denkend dat je bedoelt met wat er allemaal op tafel ligt ligt.

“Ohw ja weet je dat? Wat staat er dan?…. Er staat dat je gaat stoppen met roken!”

Weer kan ik geen woorden vinden, krijg je me stil en staar ik wat naar de grond, de tafel en jou. Je gaat weer zitten en neemt nog een paar laatste slokken koffie. Als je mok bijna leeg is zeg je kalm en een tikkeltje sadistisch.

“Als jij nog naar de wc moet dan moet je dat nu gaan doen!”

“Ja.”

Antwoord ik met je naam, die ik in dit verhaal er niet bij zal vernoemen. Maar vanaf nu antwoord ik netjes met twee woorden.

Die woorden zeggen mij genoeg, de sessie gaat beginnen. Zelf heb ik nog maar enkele kleine slokken van mijn koffie gedronken. Deels door zenuwen en deels omdat ik rustiger drink. Ik besluit niet te treuzelen en sta op om naar de wc te gaan. Als ik terug de huiskamer in kom zie ik dat jij de gordijnen al dicht aan het doen bent en ik besluit de honden in het bijhok op te sluiten. Daarna loop ik nog even naar de voorkamer om nog een slokje koffie te nemen. Je hebt inmiddels ook de stoel al midden in de kamer klaar gezet. Mijn buik krimpt even samen als ik de stoel klaar zie staan en ik ben erg stil geworden. Ik weet dat ik flink straf ga krijgen en dat ik het heb verdient ook. Ik leg me erbij neer en besluit er niet tegen te gaan vechten en het te ondergaan. Jou kalmte en rust terwijl de Dominantie van je af straalt maken mij ook wat geruster. Ik doe dit niet alleen! Je zal bij me zijn de hele les die je me leren zal. Je zal me steunen en helpen. Het voelt goed, veilig en vertrouwd.

“Pak maar even een papiertje en een pen.”

Zeg je dan. Ik rol met mijn ogen en schrik van mijn reactie maar vlucht gauw naar het bijhok waar ik een kladblok heb liggen. Je hebt het of niet gezien of laat het er even bij want als ik terug kom moet ik plaats nemen aan een stoel bij de eettafel. Gedwee ga ik zitten. Jij loopt door de kamer terwijl je me de les leest.

“Hoeveel geld heb je inmiddels in de periode dat we elkaar niet gezien hebben uitgegeven aan sigaretten?”

Vraag je me.

“Veel.”

Is mijn antwoord.

“Reken het maar even uit.”

Zeg je dan. Ik weet dat ik ongeveer 3 pakjes in de week rook en dat het laatste pakje wat ik gekocht heb de duurste was. Ik pak mijn mobiel erbij en open de rekenmachine. Ik schrik van het bedrag en staar er even geschrokken naar. Zo’n bedrag in 3 weken tijd had ik niet verwacht!

“Honderd en twaalf euro vijftig.”

Antwoord ik uiteindelijk. Je besluit dat ik 110 strafregels moet schrijven.

“De strafregel is als volgt: Ik zal met geheel mijn vermogen gaan stoppen met roken.”

Netjes schrijf ik de regel op het kladblok.

“Nou dat is geen moeilijke regel he?! Geen moeilijke woorden!”

Zeg je.

“Nee.”

Antwoord ik bedeesd. Je zegt me.

“Bij elke 10e regel ga je naast de stoel staan en vraag je me om je te straffen! Is dat duidelijk?”

“Ja. Heel duidelijk.”

Antwoord ik stilletjes.

“Voordat je met je strafregels gaat beginnen kom je eerst maar even hier.”

Je neemt plaats op de stoel en ik ga netjes naast je staan.

“Broek naar beneden!”

Je zegt het kalm maar op een toon die geen tegenspraak duld. Ik gehoorzaam direct en trek mijn broek en slip tot aan mijn knieën naar beneden. Je tikt even op je been.

“Hup, liggen!”

Zeg je. Ik probeer me zo netjes als dat het gaat over je schoot te leggen en als ik eenmaal goed lig begin je direct erg hard eerst met je hand en daarna met een kleine paddle dat de vorm van een haarborstel heeft op mijn nog koude en blote billen te slaan. De scherpe pijn dringt aardig door en ik klem mijn kaken op elkaar. Echt stil liggen lukt niet erg goed, het doet echt pijn. Maar ik kan het redelijk ondergaan. Ook begin ik direct al te piepen, maar je smeken om te stoppen heeft geen zin. Ik moet deze les leren. Ik moet deze straf ondergaan.

“Ik hoef je toch niet weer helemaal uit te leggen waarom roken niet goed voor je is?”

Vraag je.

“Nee!”

Piep ik met opeen geklemde kaken. Eindelijk stop je en mag ik opstaan.

“Hup, aan het werk!”

Zeg je als ik eenmaal recht sta.

“En je broek blijft naar beneden!”

Met blote en pijnlijke billen die al flink in de brand gezet zijn door je, neem ik plaats op de stoel aan de eettafel en begin ik met de strafregels die ik schrijven moet. Jij pakt je laptop en neemt plaats op een comfortabele stoel in mijn huiskamer. Terwijl ik mijn strafregels schrijf, vraag je me om de WiFi code en als het geregeld is ga je formule 1 kijken. Stiekem kijk ik onder het schrijven van mijn strafregels af en toe jou kant op. Je zit er kalm, zorgzaam, maar streng bij. De kriebels in mijn buik nemen weer toe en de eerste tien regels staan sneller op papier dan dat ik wil. Even twijfel ik, maar leg dan mijn pen neer en schuifel met een broek die inmiddels tot aan mijn enkels gezakt is richting de stoel. Ik zie dat je me gehoord hebt en wacht op mijn vraag. Ik besluit niet te treuzelen omdat ik daar alleen mezelf maar mee heb.

“Zou je me willen straffen?”

Vraag ik je en je staat op.

“Ben je er weer klaar voor?”

Vraag je.

“Ja.”

Antwoord ik stilletjes met een brok in mijn keel en een knoop in mijn maag. Je neemt weer plaats op de stoel en tikt weer op je been. Dit keer pak je direct de kleine paddle erbij en slaat weer erg hard op mijn billen. Het doet zeer, maar dan ook echt zeer! Ik piep en kerm, grijp de stoel en je broekspijp af en toe vast. Ik ben echt heel stout geweest dat weet ik. Nu moet ik de consequenties van mijn actie ondergaan. Ik smeek niet en voel me schuldig. Voel de tranen in mijn ogen opwellen en vecht ertegen. Voordat ik ga huilen stop je en laat me weer overeind krabbelen. Ik kan je even niet aankijken, breng mijn handen naar mijn pijnlijke billen en staar naar beneden.

“Kijk me aan.”

Zeg je. Even kijk ik je aan maar het lukt me niet lang. Je blik is streng, maar zorgzaam. Je kijkt dwars door me heen!

“Volgens mij ben je je les wel aan het leren. Hup, aan het werk weer.”

Zeg je. Dankbaar dat ik nu direct weer aan de slag mag en geen moeilijke vragen hoef te beantwoorden gehoorzaam ik direct. Het schuldgevoel is nog zo aanwezig en voor mijn gevoel heb jij dat ook wel in de gaten. Rustig schuifel ik weer terug naar mijn plekje aan de eettafel en ga verder met mijn strafregels. Je loopt nog wat om me heen en komt even naast mij staan om te kijken. Waarschijnlijk om te kijken of ik wel netjes genoeg schrijf. Je zal tevreden zijn want loopt weer weg, mij achterlatend met mijn strafregels en mijn schuldgevoel.

“Echt Faith, als het om gezondheid gaat ben ik meedogenloos!”

Ik knik alleen maar en probeer me op mijn strafwerk te concentreren.

“Roken is ongezond, je wordt er ziek van en kan er longkanker van krijgen. Ik heb genoeg mensen eraan verloren!”

Die laatste woorden steken. Ik wilde je niet teleurstellen en dat heb ik nu wel gedaan! Ik wilde je niet bezorgd maken om mij en ook dat heb ik wel gedaan! Even stop ik met schrijven. Je praat verder.

“Je moet sterk zijn om de dingen die om je heen gebeuren aan te kunnen. Je bent niet streng genoeg voor jezelf.”

“Nou, Jij anders wel.”

Mijn woorden komen er brutaler en bijdehanter uit dan dat ik ze bedoel. Ik doelde meer op dat jij nu wel streng genoeg bent voor mij en dat je gelijk hebt me nu hard aan te pakken en meedogenloos te zijn. Dat ik het nodig heb! Je pakt de grote houten paddle met gaten erin van de tafel en loopt op me af.

“Kom maar even staan.”

“Het was echt niet zo bijdehand bedoelt!”

Probeer ik nog, maar ik weet dat ik te laat ben, dat ik mijn woorden anders had moeten formuleren. Zeker nu! Jou blik in je ogen zeggen me genoeg. Je pakt me bij mijn nek en draait me om, buigt me over de hoek van de tafel en neemt naast me je positie in met je arm rond mijn middel. Een paar keer sla je hard met de paddle op mijn billen. Ik verschiet wat bij elke tik. Je laat me weer los en kijkt me aan. Ik kan je niet lang aankijken en al snel dwalen mijn ogen weer terug naar de grond.

“Aan het werk.”

Zeg je en ik neem weer plaats aan de tafel. Als eenmaal regel 20 op papier staat, leg ik mijn pen weer neer en ga weer netjes naast de stoel staan om je te vragen om me te straffen. Het is een harde les dat ik ga leren vandaag, maar ohw zo nodig. Dit keer neem je de grote paddle mee van de voortafel. Ik moet me omdraaien en bukken met mijn handen op de zitting van de stoel. Je geeft een harde tik met de paddle op mijn billen.

“Tien.”

Zeg je en slaat daarna nog een paar keer met de paddle op mijn billen. Mijn voet komt af en toe van de vloer voor zover mijn broek het toelaat. Ook probeer ik mijn billen een keer weg te draaien, maar je trekt me terug.

“Stil blijven staan met je voeten op de grond en je billen naar achter!”

Zeg je rustig maar streng. Ik probeer mijn positie aan te houden, maar steeds koud en dan hard op je billen krijgen is echt heel pijnlijk!

“Hoeveel heb je er nu gehad?”

Vraag je. Ik schrik van je vraag. Normaal tel ik eigenlijk altijd wel netjes mee, maar nu heb ik dat niet gedaan!

“Ik heb niet meegeteld.”

Antwoord ik wat geschrokken en piepend, smekend.

“Je hebt niet meegeteld?!”

Het is geen echte vraag maar meer een constatering.

“Nee, sorry.”

Piep ik. Je slaat nog een paar keer hard op mijn billen en zet me weer aan het werk. Dankbaar dat je niet overnieuw begonnen bent ga ik zo snel als het kan op mijn plekje aan de eettafel zitten. Zelf neem je weer plaats op die heerlijke comfortabele stoel in mijn huiskamer. Af en toe kijk ik naar je en ondanks dat je nu zo streng voor me bent, meedogenloos en hard zie ik ook je zachtheid, je rust en je zorgzaamheid. Ik weet dat je goed voor me bent en dit doet voor mijn eigen bestwil. Me sterker probeert te maken zodat ik alles aan kan!

Regel 30 staat op papier en ik schuifel rustig weer tot naast de stoel. Je staat al op, maar toch vraag ik je de vraag om me te straffen netjes. Ik mag weer over de knie en dit keer krijg ik met de strap. Of hoe het instrument ook heet. Wat ik wel weet is dat het pijnlijk is. Weer krijg ik koud en hard op mijn billen. Het voelt pijnlijker, mijn billen zijn al erg gevoelig door de andere pakken slaag die ik al ontvangen heb. Door steeds de rust tussendoor die mijn billen hebben om af te koelen worden de keren dat ik slaag krijg gevoeliger. Weer wellen er tranen op in mijn ogen. Ik ben mijn les aan het leren en begin in te zien hoe stout ik geweest ben. Ik mag weer overeind en aan het werk. Voorzichtig neem ik weer plaats op mijn plekje aan de eettafel. De afstand tussen jou en mij fysiek is niet heel groot, maar die andere afstand voelt pijnlijk groot. Het liefst kruip ik bij je op schoot, gewoon om even door je vastgehouden te worden. Me in je te kunnen begraven.

Regel 40 staat op papier. We zijn nog niet eens op de helft! Na mijn vraag om me te straffen pak je een groot leren instrument van de tafel wat lijkt op een dikke riem. Ik moet plaats nemen over de leuning van de comfortabele stoel waar jij steeds op zit. Langzaam buig ik me over de leuning.

“Je krijgt er 5.”

Zeg je en slaat daarbij direct een keer hard op mijn weer koude maar ohw zo pijnlijke billen. Ik geef een gilletje.

“Ja die voel je wel he!”

Zeg je sadistisch.

“Ja.”

Piep ik. Ik moet meetellen en bij elke tik zeggen: Ik ga stoppen met roken. Als eenmaal de laatste tik gegeven is mag ik weer overeind. Ik kijk je even met een pijnlijk gezicht aan. Je bent stil, zegt niks en kijkt terug. Weer kijk je dwars door me heen en mijn ogen dwalen weer weg uit jou blik. Starend naar de grond vraag ik.

“Moet ik nu weer aan het werk?”

Je vind het een domme vraag. Lacht sarcastisch en zegt.

“Ja natuurlijk moet je weer aan het werk, beetje domme vraag he.”

Ik geef maar beter geen antwoord en zuchtend probeer ik naar mijn stoel te schuifelen. Mijn zuchten bevalt je niet en je pakt mijn arm vast. Bij de tafel pak je de kleine paddle en terwijl je hand mijn arm vast houdt sla je me hard met de paddle op mijn billen. Ik gil een paar keer auw en mijn voeten vliegen wat van de grond voor zover mijn broek het toelaat. Ik probeer mijn billen weg te draaien maar je draait me steeds weer terug. Als je klaar bent en stopt zeg je.

“Jij hebt een les te leren en ik wil daarbij geen zuchten, steunen of rollen met ogen! Heb je dat begrepen?”

Het is geen vraag, je zegt het kalm, maar je toon maakt mij heel duidelijk dat je menens bent. Je slaat nog een paar keer op mijn billen om je woorden kracht bij te zetten.

“Ja, ik heb het begrepen!”

Antwoord ik piepend. Onder de indruk van je directe aanpak. Je laat me los en bedeesd ga ik met mijn zeer pijnlijke billen weer op mijn plekje zitten. Je legt de paddle terug op de tafel en gaat weer in de stoel zitten om verder naar formule 1 te kijken. Half met tranen in mijn ogen begin ik aan de volgende 10 regels. 

Meedogenloos en hard ben je nu zeker voor mij. Ik leer mijn les en hard. Toch voelt het ondanks je hardheid fijn en vertrouwd. Ik voel me veilig en weet dat je om me geeft op jou manier. Dat ik deze les nodig heb en ik niet anders zou willen. Ja het is pijnlijk. Ja het doet vreselijk zeer en ja de afstand voelt groot. Maar ohw wat heb ik dit nodig! Dit is wat ik zocht, dit is wat bij mij miste en ik nu gevonden heb. Die zeer strenge man die hard voor mij kan zijn wanneer dat nodig is, maar ook zo lief en zorgzaam als ik me gedraag. Een man die mij op het juiste pad kan zetten en houden zonder teveel woorden, zonder ruzie maar met kalmte, zorgzaamheid en duidelijk regels en afspraken. Een man die zelf ook een flinke rugzak heeft, net als ik, maar daardoor je elkaar ohw zo goed begrijpt. Een man die ook niet makkelijk praat. Ook ik ben een enorme binnenvetter en ik weet dat het niet goed is, maar altijd maar andere met je gevoelens en je emoties op te zadelen dat wil ook ik niet. Ik heb het liever leuk en gezellig met elkaar. Probeer altijd positief te zijn en de positieve kanten van moeilijke dingen op te zoeken. Een goed gesprek is af en toe fijn, maar dat komt vanzelf en kan je niet forceren.

Als we eenmaal bij de laatste 10 regels aankomen zeg je.

“Als je straks de laatste regel geschreven hebt dan mag je nog 1 sigaret roken, maar wel over de knie terwijl je met de badborstel krijgt. Dus zet de asbak maar vast op de grond naast de stoel.”

Ik gehoorzaam en plaats de asbak waar je deze hebben wil. Daarna ga ik netjes aan mijn laatste regels beginnen. Mijn arm doet pijn en mijn billen zijn echt vreselijk gevoelig. Ik ben bang dat ik meer slaag niet aan kan en heb echt een hekel aan de badborstel! Dat ding doet ook zo’n zeer! Bij de laatste regel ben ik aan het twijfelen. Al weet ik dat treuzelen me niet gaat helpen. Even staar ik naar de laatste regel, dan naar jou en dan naar de badborstel die netjes op de tafel ligt te wachten om mijn billen verder in vuur en vlam te zetten. Ik sta op. Jij staat ook op. Mijn maag knijpt samen en ik krijg een brok in mijn keel. Ik zit dicht tegen mijn breekpunt aan. Ik kan niet meer. “Het spijt me echt!” Wil ik zeggen, maar ik krijg de woorden niet uit mijn mond. Ik sta vastgenageld aan de grond terwijl jij met de badborstel richting de stoel loopt. Het laatste deel van mijn pak slaag. Ik wil niet meer, maar ik moet deze les leren. Ik heb mijn les al wel geleerd, maar dit zet toch nog even de puntjes op de i. Ik vraag voor mijn gevoel met een bevende stem om mijn straf. Je neemt plaats op de stoel.

“Pak maar een sigaret en steek die maar aan.”

Zeg je. Ik gehoorzaam met tegenzin.

“Kom maar liggen.”

Zeg je als ik mijn sigaret heb aangestoken. Ik buig me zo goed als dat het gaat langzaam over je knie. Je pakt me stevig vast.

“Begin maar te roken!”

Zeg je terwijl je een paar keer hard slaat met de badborstel. Ik begin vreselijk te piepen en te vechten. Het doet zo’n zeer! Mijn hoofd zegt dat ik stil moet blijven liggen en dat wil ik ook wel, maar mijn lichaam vecht als een beest om los te komen. Weg van de pijn. Als je even stopt neem ik trillend een trekje van mijn sigaret. Direct begin je weer te slaan en pakt me nog steviger vast. Uiteindelijk en sneller dan ik het in de gaten heb lig ik over 1 been met mijn benen tussen jou benen vast geklemd. Ik probeer mijn andere hand nog naar mijn billen te brengen maar doordat je schuin bent gaan zitten is dat een mislukte poging. Als je weer even stopt staan de tranen al in mijn ogen en vecht ik ertegen. Ik wil niet gaan huilen maar weet diep van binnen dat het niet langer moet duren. Ik neem nog een trekje van mijn sigaret. Het roken lukt echt niet goed en gaat zoveel langzamer dan ik had gehoopt. Als je weer gaat slaan begin ik te proesten van de rook en te piepen van de pijn. Ik gil, ik vecht, ik wil me overgeven maar dat lukt me niet.

“Ik stop pas als je je sigaret op hebt!”

Zeg je.

“Maar ik wil niet meer roken!”

Proest en piep ik. Je stopt.

“Dus je gaat stoppen met roken?”

Vraag je me.

“Ja!”

Antwoord ik piepend, smekend bijna.

“Maak je sigaret maar uit dan, je krijgt er nog 20 en die zullen hard zijn!”

Zeg je. Snel doof ik mijn sigaret. Ik wil niet meer.

“Nee. Alsjeblieft.”

Smeek ik. Maar je bent hard en meedogenloos. Ik zal mijn les leren tot de laatste klap.

“Jawel je kan dit! Het is veel erger wat er allemaal met roken kan gebeuren! Tel maar mee.”

Is je antwoord en je begint direct hard met de badborstel op mijn billen uit te halen. Snel tel ik mee. Ik heb het gevoel dat mijn billen helemaal blauw en beurs zijn. Zo voelen ze wel. De laatste 20 tikken verdeel je in een snel tempo over mijn billen. Ik vecht maar verlies. De tranen staan in mijn ogen en mijn breekpunt staat op het randje.

“Nu zijn je billen blauw, maar moet ik je nog een keer straffen voor het roken zullen ze zwart zijn.”

Ik neem je woorden in me op en wil zeker geen derde keer straf hiervoor meemaken. Dan mag ik overeind komen maar voel dat het voor mijn gevoel nog niet genoeg is. Ik wil breken, ik wil me overgeven, maar mijn hoofd laat het niet toe. Ik sta voor je en je vraagt me.

“Kijk me aan. Heb je genoeg gehad?”

Even kijk ik je aan, maar mijn blik dwaalt alweer snel af naar de grond. Ik wil zeggen ja, maar schud met mijn hoofd van nee. Je pakt me bij mijn arm en gaat weer op de stoel zitten, trekt me terug over je knieën. Ik krijg nog een paar flinke tikken met de badborstel en daarna zet je me weer overeind.

“Heb je nu genoeg gehad?”

Vraag je nogmaals. Eigenlijk niet maar ik zeg.

“Ja ik heb genoeg gehad.”

“Ik ben er niet gerust op.”

Is je antwoord. Je pakt me bij mijn arm en begeleid me over de leuning van de stoel. Je pakt weer het leren instrument erbij dat op een dikke riem lijkt en loopt om me heen. Even laat je het instrument op mijn billen rusten en haalt dan uit. Ik schiet overeind. Ik kan dit niet. Het is genoeg. Maar toch diep van binnen baal ik van mezelf het op te geven, het gevoel van overgave is er wel, maar het stapje om te breken is toch nog te beangstigend.

“Nee, ik kan dit niet meer!”

Ik zeg het met een krakende stem die op huilen staat.

“Ja, als jij nee schud bij de vraag of je genoeg gehad hebt dan ga ik er vanuit dat je meer nodig hebt.”

Je hebt gelijk. Eigenlijk heb ik niet genoeg, maar breken, dat wil ik nog niet. Of wel? Het is verwarrend en ik besluit het zo even voor mezelf te laten. Ik mag mijn broek weer optrekken en daarna neem je me in je armen, ik voel weer tranen op wellen. Je zegt me dat ik het goed gedaan heb. Bent trots op me. Dat voelt goed. De knuffel is voor mij veel te snel voorbij. Het liefst kruip ik nu bij je op schoot, nog even klein zijn in je armen. Ik voel me leeg, alle stress is weg. Ik vertel je.

“Ik zat echt heel dicht tegen mijn breekpunt aan.”

“Het is niet mijn bedoeling om je te breken. Maar een derde keer wil je echt niet meemaken. Dan breek ik je wel en dat kan ik binnen tien minuten.”

Ik geloof je. Maar voor nu is het goed en gaan we samen over op het volgende. De sessie is voorbij. We hebben afgesproken om te gaan gourmetten. Samen staan we in de keuken alles klaar te maken voor de gourmet. Ik ben het helemaal niet gewend om geholpen te worden. Die dingen samen te doen, maar vind het fijn en ook leuk. Ik geniet van je aanwezigheid, het even niet alleen zijn. Ookal weet ik dat het straks weer voorbij is en we allebei onze eigen weg weer zullen gaan. Na zo’n heftige sessie heb ik eigenlijk altijd wat langer aftercare nodig, maar ik wil je niks opdringen dus ik zeg niks en besluit er van te genieten en het leuk te hebben met je in de tijd die we samen hebben.

Het word een gezellige avond. We besluiten aan de voortafel te gaan gourmetten met een film erbij. We praten wat over van alles. Ook over relaties. Jij bent erg duidelijk dat je er nog niet uit bent wat je wil. Voorlopig nog geen relatie of vaste D/s relaties. Of je het wel of niet met de kink wil. Uiteindelijk, misschien ben je er wel aan toe. Ik geef toe dat een open relatie met kink voor mij een goede relatie zou zijn. Maar ik weet ook dat jij veel jaloezie om je heen daarmee hebt meegemaakt. Misschien durf je het daarom nu wel niet aan. Ik wil zeggen dat ik anders ben, ik ben niet snel jaloers en al dankbaar met gewoon een vaste D/s relatie. Maar het toegeven, het tegen je zeggen, dat durf ik niet. Ik heb dan het idee dat ik je iets opdwing. Een gevoel? Een wens? Iets waar jij niet aan toe bent. En ik ook niet zeker over ben of je die stap wel met mij zou willen zetten überhaupt. Zo af en toe met je af te spreken vind ik ook heel fijn en dat wil ik zeker niet verpesten.

Als we eenmaal klaar zijn en beidde propvol zitten van de gourmet, ruimen we samen de tafel leeg. Zetten we samen alles in de vaatwasser en de spullen die over zijn en bewaard kunnen worden in de koelkast. Ik begin voorzichtig de gourmetplaat schoon te maken met een sponsje. Maar het lukt niet erg goed. Je komt er eens bij kijken.

“Het zit een beetje vastgekoekt! En hard boenen kan niet, want er zit een beschermlaagje op wat je er anders afschraapt.”

“Ja wat doe je ook moeilijk, dat moet je ook niet doen met een spons, water en zeep. Dat moet je doen als de plaat nog een beetje warm is en dan met wat keukenpapier.”

Eigenwijs ga ik door met het sponsje. Je geeft me een harde tik op mijn met broek bedekte billen.

“Eigenwijs!”

Zeg je.

“Auw! Ja dat weet ik, maar jij hebt die plaat uitgezet.”

“Ga eens aan de kant.”

Zeg je wat lachend en pakt wat papier. Je neemt het schoonmaken van me over en ik ga er bijdehand bij staan kijken. Je voelt mijn onrust en ziet waarschijnlijk ook mijn bijdehante houding. Je besluit dat het genoeg is. Legt het papier op de plaat en pakt mijn arm vast. Terwijl je me aan mijn arm naar de eettafel begeleid en een stoel onder de tafel weg trekt zeg je.

“Kom jij nog maar eens even mee over de knie.”

De kriebels vliegen door mijn buik. Je directe aanpak had ik even niet aan zien komen. Je neemt plaats op de stoel en trekt mijn broek tot net onder mijn billen. Ook mijn slip gaat naar beneden en je trekt me over je knie. Je geeft me een kort maar hard pak slaag. Als je klaar bent vraag je.

“Ga jij nu wat rustiger doen?”

Ik hoor in je stem dat je er plezier in hebt maar ook even duidelijk wil zijn.

“Ja.”

Piep ik. Je slaat nog een paar keer hard op mijn billen en daarna mag ik weer recht gaan staan. Ik kijk je met een pijnlijke glimlach en met mijn handen op mijn billen aan. Je grinnikt. En staat op. Rustig ga je weer verder met het schoonmaken van de gourmetplaat. Ik ga er wel weer bij staan maar niet bijdehand. Ik weet mijn plek weer.

Als de plaat schoon is doen we deze samen in de doos en zet jij de doos weer netjes bovenop de kast. Ik ben nog wat aan het schoonmaken en je zegt me dat ik moet gaan zitten. Je bied me koffie aan en dankbaar zeg ik.

“Graag.”

Samen drinken we nog wat en kijken we nog wat tv. Het liefst kruip ik even tegen je aan op de bank, maar ik doe het niet. Ik weet niet hoe je het op zou vatten en zelf ben ik ook niet van het plakkerige gedoe. Maar nu even wel. Toch hou ik mezelf onder controle en blijf ik netjes in mijn eigen hoekje op de bank zitten, maar wat zou ik graag nu even die afstand wat kleiner hebben. Even knuffelen.

Uiteindelijk is het tijd om afscheid te gaan nemen. Ik sluit het huis af en samen rijden we richting de ontmoetingsplek waar we allebei onze eigen weg weer zullen nemen. Onderweg zien we dat we iets te laat zijn en je pas na een half uur verder kan. Ik besluit bij je te blijven wachten en in de auto praten we weer wat over relatie’s en toekomstbeelden. Rugzakken en gevoelens waar je niks mee kan. Maar nog kan ik je mijn toekomstbeeld maar deels geven, want ik wil je niet belasten met gevoelens of een situatie ongemakkelijk maken omdat jij er niet aan toe bent en ik niet weet hoe jij mij ziet. En nogmaals het zo af en toe met je afspreken vind ik ook al heel erg fijn en wil ik hierdoor niet verpesten.

Het afscheid is daar. Je geeft me nog een knuffel en stapt de auto uit. Drie keer draai je je naar me om en zwaai je even. Ik zwaai terug en kijk je na. Weer alleen rij ik naar huis. Als ik thuis kom is het al laat in de avond en besluit ik een wijntje te nemen. Ineens spot ik de stoel die je midden in de kamer hebt laten staan. Weer vliegen er wat kriebels door mijn buik en twijfel ik even of ik de stoel wel terug moet zetten. Na een tijdje besluit ik het wel te doen en langzaam schuif ik de stoel terug op zijn plek. We appen nog een paar keer deze avond en ja ook over de stoel! Je had deze als signaal voor me laten staan en dat signaal was goed binnen gekomen. Toch nog even die laatste waarschuwing. Als ook jij thuis bent ga ik richting mijn bed.

Zaterdag

De volgende morgen wordt ik eenzaam wakker. Ik merk wat in een subdrop te zitten en spontaan rollen er wat tranen over mijn wangen. Beneden app ik je en zeg ik het je wel. Weer tranen waar ik niet aan toe wil geven want de sessie was zo fijn! Ik heb zo’n fijne dag gehad! Je gaat er wel op in maar niet veel en je er verder mee lastig vallen wil ik ook niet. Ik besluit even te bellen met mijn vriendin en dat helpt wat. Als we opgehangen hebben pak ik mijn iPad en begin ik dit te schrijven. Het helpt maar niet voldoende dus klap ik mijn iPad weer dicht en besluit ik niet alleen in huis te blijven zitten omdat ik alleen maar dieper de subdrop in ga en besluit daarom mijn dochter eerder op te gaan halen. Al snel als ik haar weer bij me heb kom ik terug uit mijn subdrop en thuis gekomen doen we samen wat leuke dingen. Gamen, tv kijken en eten we wat restjes van de gourmet. De subdrop is voorbij. Het gewone leven begint weer en waar de toekomst me brengen zal dat weet ik niet. Maar ik kan er wel weer even tegen aan en hoop weer snel af te kunnen spreken met je voor de volgende sessie. Als mijn billen weer wat bijgekleurd zijn natuurlijk! En liever een keertje geen straf verdient heb.

Jason en Faith (6)

In het begin gaat het super goed. Faith haalt mooie cijfers maar ze mist wel wat. Met Jason heeft ze weinig tot geen contact en haar enthousiasme in haar schoolwerk verdwijnt. Ze heeft er gewoon geen zin meer in. Haar moeder probeert haar wel wat aan te sturen, maar het meeste wat haar moeder zegt laat ze gewoon langs zich heen varen. Het ene oor in het andere weer uit. Ze heeft er gewoon geen zin meer in en verlangt naar de zomervakantie. Ze mist Jason die structuur in haar leven brengt enorm! Hij is ook de enige met wie Faith echt kan praten en die echt naar haar luistert. Ook is hij degene die haar beter kent dan wie dan ook. Het duurt dan ook niet lang of Faith begint te spijbelen en als de kans zich voor doet stopt ze met school. Faith is er helemaal klaar mee. Ze gaat op zoek naar een baantje om wat geld te gaan verdienen en dat lukt goed. Maar als de zomervakantie eenmaal aanbreekt wil ze natuurlijk vrij zijn! En komt Faith erachter dat, dat met werken dus geen 8 weken vrij zijn! Dus dient ze haar ontslag in. Na de zomervakantie zoekt ze wel weer een nieuw baantje. 

De eerste dag van de zomervakantie kleed Faith zich vlug aan en maakt zich op. Ze laat haar hond uit en vliegt de deur uit op weg naar de camping. Eenmaal op de camping steekt ze een sigaret aan. Rustig loopt ze richting de stacaravan van Jason. Als ze ziet dat hij er nog niet is loopt ze teleurgesteld terug richting de kantine en blijft daar even buiten staan wachten. Op het moment dat ze nog een sigaret op wil steken wordt ze in haar nek vastgepakt. Faith schrikt, maar herkent direct de strenge stem van Jason. 

“Dus hier ben je!” 

“Jason?!” 

Hij laat Faith los en ze draait zich naar hem om. Hij kijkt haar boos aan, maar daar trekt ze zich even niks van aan. Faith springt hem direct om zijn nek en de tranen rollen over haar wangen, zo blij is ze dat hij er weer is. Hij weet zich even geen houding te geven en knuffelt haar na een tijdje terug. Faith wil zich helemaal in hem begraven.

“Volgens mij moeten we even praten Faith!” 

Zegt hij streng en duwt Faith iets van hem af. Faith kijkt hem vragend aan. 

“Ik was te ver weg helaas en niet in staat om terug naar hier te kunnen komen. Gewoon even tussendoor. En jij maakt er direct een potje van!”  

“Ik had er gewoon geen zin meer in Jason!” 

Antwoord Faith scherp. 

“En jij snapt best wel waarom!” 

Faith wil weglopen, maar Jason houdt haar tegen. Gaat op het muurtje bij de kantine zitten en trekt haar over zijn knie. Hij geeft Faith drie stevige tikken op haar billen en zet haar weer overeind. Geschrokken en nog een beetje boos kijkt ze hem aan. Wrijvend over haar gestrafte billen. 

“Niet zo boos kijken Faith! Je had dat aan jezelf en je houding te danken, dat weet je best!” 

Faith kijkt naar de grond en durft niet om haar heen te kijken. Bang dat iemand het gezien heeft. En dus besluit ze het niet erger te gaan maken. 

“Ja Jason.” 

Antwoord ze zacht. 

“Waarom Faith?! Je hebt alleen jezelf ermee!” 

“Ja weet ik Jason, maar het is gewoon niet anders. Ik kon me er niet meer op concentreren. Gewoon ook omdat jij er niet bent, jij bent de enige met wie ik echt kan praten. De enige die echt naar me luistert! De enige die weet hoe ik nu echt in elkaar zit en de goede dingen zegt en doet. Ik kon het gewoon niet Jason!” 

Faith begint te huilen en wil weer weglopen, weg van deze situatie waar ze in beland is maar Jason trekt haar in zijn armen. 

“Ik weet het meisje! Het is al goed, maar probeer wel je baan dan vast te gaan houden en iets voor jezelf op te gaan bouwen!” 

“Dat wil ik wel, maar…” 

“Stil maar… we praten er later wel over. Zullen we maar even wat afleiding gaan zoeken? Moet je nog naar je paarden?” 

“Nee, mijn moeder is ze met mijn zus gaan doen vandaag.” 

“Zullen we gaan zwemmen dan? Lekker naar het strand ofzo?” 

“Ja lijkt me super leuk!” 

Faith vrolijkt er direct van op en droogt haar tranen met de rug van haar hand. 

Eerst gaan ze naar Jason zijn stacaravan om zijn zwemspullen te pakken. Hij pakt direct al zijn vakantiekleding en spullen mee aangezien hij toch weer de hele vakantie bij Faith thuis zou verblijven. Samen slepen ze de zware tassen naar Faith haar huis. Onder het tunneltje stoppen ze even voor een sigaret en natuurlijk om wat te ouwehoeren. Daarna lopen ze aan een stuk door. Thuis aangekomen brengen ze Jason zijn spullen naar Faith haar kamer en pakt Faith haar zwemspullen en wat geld. Beneden pakken ze nog wat te drinken en te eten mee. 

“Maar weer op de scooter dan? Of op de fiets?” 

Vraagt Jason.

“Nee, laten we de scooter maar pakken.” 

Met moeite proppen ze de zadelbak van de scooter vol met de zwemspullen. De rest wat overblijft hebben ze maar in een rugzak gepropt die Jason draagt aangezien hij achterop zou gaan zitten. 

Ineens gaat bij beiden de mobiel af met een sms van vrienden. Beidden doen een bericht terug met dat ze gaan zwemmen op het strand. Blijkbaar lijkt dat hun vrienden ook een goed idee en ze besluiten ook naar het strand toe te komen. Faith zucht. Eigenlijk wil ze en heeft ze behoefte aan even alleen tijd met Jason, maar ze kan hem ook niet helemaal op gaan eisen, dus houdt ze zich koest. Haar tijd komt wel, daar is ze zeker van. Ze besluit te genieten van de korte tijd die ze in het begin zoiezo alleen hebben op het strand, aangezien ze daar eerder aan zullen komen dan hun vrienden. Eigenlijk is het ook wel gezellig zo met zijn allen. 

De dag is erg gezellig. Faith stuurt haar moeder een sms dat Jason en zij op het strand eten, er is een friettent vlakbij. Al snel krijgt ze een sms terug dat het goed is. De friettent is van alles voorzien. Friet, snacks, ijs, milkshakes, frisdrank, enzovoorts. Ze eten en drinken waar ze zin in hebben en aan het einde van de dag gaan ze rustig richting huis. De meeste vrienden zijn al rustig vertrokken en Faith is blij dat ze in het bijzijn van haar vrienden maar één waarschuwende tik gekregen heeft van Jason voor een opmerking, waar hartelijk om gelachen werd door enkele vrienden die het gezien hadden. Faith vond het nogal beschamend maar had deze wel verdient dus besloot ze er geen ongemakkelijke situatie van te maken. Verder heeft ze zich gelukkig weten te gedragen. Thuis aangekomen besluiten ze samen te gaan douchen en daarna lekker verder op bed te gaan hangen nadat ze de hond van Faith uitgelaten hebben. Vanavond en vannacht hebben ze het huis weer lekker voor hun zelf.

“Jason?”

“Hmm-mm?”

“Slaap je al?”

“Nee, nu niet meer.”

“Ohw…sorry.. Ga maar weer slapen, ik zeg het morgen wel.”

“Nu ben ik al wakker, dus zeg het maar.”

“Nee echt, het kan morgen wel.”

“Faith!”

“Ja?”

Faith kijkt hem bijdehand en uitdagend aan. Jason kijkt haar met een opgetrokken wenkbrauw aan en zegt.

“Je weet heus wel wat ik bedoel!”

“Ja dat weet ik, maar het kan echt morgen wel, zo belangrijk is het niet.” 

Jason gaat rechtop zitten en kijkt Faith eens doordringend aan. Faith besluit het dan toch maar te zeggen.

“Naja… ok… Ik ben online wat aan het lezen geweest voordat jij hier weer was omdat ik toch nieuwsgierig ben over waar deze gevoelens die ik bij spanking of billenkoek heb toch vandaan komen. Ik las toen ook over dat er meerdere vormen van zijn en nu wilde ik het eens misschien bij het vrijen proberen.”

Ze kijkt Jason er wat verlegen bij aan. Er verschijnt een brede, geheimzinnige glimlach op het gezicht van Jason. Ineens trekt hij de dekens van Faith af, gaat bovenop haar zitten en pint haar armen boven haar hoofd vast. Faith begint zenuwachtig te giechelen.

“Dus je wil vrijen?”

Vraagt hij haar fluisterend en vol van lust in haar oor.

“Ja.”

Hijgt ze. Jason begint haar in haar nek te kussen en weet dat ze daar slecht tegen kan. Faith begint te giechelen en probeert haar nek uit zijn kussen te bevrijden. Jason heeft haar echter in zo’n houdgreep dat ze er niet onderuit komt en het moet ondergaan. Ze voelt hem hard worden en wordt er zelf ook opgewonden van. Dan laat hij haar los en gaat naast haar op de rand van het bed zitten.  

“Kom maar liggen.”

Hij tikt op zijn been. Faith staat op en gaat zo over zijn schoot liggen dat ze half op het bed ligt met haar voeten steunend op de grond. Ze is al naakt en dat bevalt Jason prima. Eerst streelt hij haar rug en dan langzaam begint hij haar billen te masseren. Hij trekt haar benen uit elkaar zodat hij toegang krijgt tot haar intieme plekje. Af en toe laat hij zijn masserende hand tussen haar benen op haar intieme plekje glijden en gaat daarna weer verder met haar billen te masseren. Faith wordt er enorm opgewonden van en kreunt. Zacht, maar niet te zacht begint hij op haar billen te slaan, afwisselend met het masseren van haar intieme plekje en laat ook af en toe twee vingers in haar verdwijnen. Rustig voert hij het tempo op. Faith haar billen beginnen al aardig te tintelen en begint steeds zwaarder te hijgen. Ineens komt ze in een zware explosie klaar, zo intens had ze het nog niet eerder meegemaakt. Terwijl ze ervan bij komt streelt Jason haar rug en fluistert.

“Bedoelde je zoiets?”

Faith kan nog niet praten. In haar nagenietende bubbel murmelt ze.

“Hmm-mm.”

Als ze eenmaal wat bijgekomen is tilt Jason haar van zijn schoot en zet haar voorovergebogen met haar handen steunend op het bed. Hij maakt een folie van een condoom los en trekt zijn boxer uit. Langzaam dringt hij bij haar naar binnen. Faith kreunt. Heel langzaam begint hij te bewegen en slaat Faith daarbij af en toe op haar billen. Het duurt niet lang of hij voert het tempo op. Samen komen ze nogmaals in een explosie klaar en blijven even zo staan. Na een tijdje trekt Jason zich uit Faith terug, draait haar om en trekt haar in zijn armen. Hij kust haar. Faith kust hem terug. Ze besluiten om nog maar een douche te nemen. Eenmaal weer boven trekt Jason, Faith opnieuw in zijn armen en kust haar vol passie. 

“Kunnen we nu gaan slapen? Of wilde je nog iets bespreken?”

Fluistert Jason tegen haar lippen aan en kijkt haar daarbij glimlachend aan.

“Nee, ik denk dat ik wel voldoende besproken heb nu Jason.”

Faith kijkt hem er bijdehand bij aan. Direct draait Jason haar weer om, buigt haar tussen zijn arm en zij naar voren en geeft haar drie harde tikken op haar billen.

“Naar bed dan nu…hup!”

“Auwauw.. Jaa Jason!”

Direct als Jason haar los laat schiet ze vlug het bed in. Jason grijnst van oor tot oor en klimt naast haar in bed, trekt haar tegen zich aan en samen vallen ze al snel in een diepe slaap.

De volgende morgen wordt Faith voldaan wakker en merkt dat het bed leeg is. Slaperig kijkt ze om zich heen en besluit uit bed te gaan. Ze pakt een t-shirt van Jason en een slip uit de kast en trekt deze aan. Rustig loopt ze naar beneden en vind Jason in de keuken bezig met een ontbijtje. 

“Hey, lekker ding.”

Zegt hij als hij haar ziet, loopt op haar af, trekt haar stevig in zijn armen en kust haar vol passie. Faith kust hem terug en kijkt hem daarna glimlachend aan.

“Ik wilde je ontbijt op bed geven, maar nu je al wakker bent kunnen we net zo goed het beneden opeten.”

Faith geeft hem nog een kus.

“Je bent veel te lief voor me.”

“Dat valt nog te bezien, eens kijken of je er na je straf nog zo over denkt!”

Hij zegt het met een knipoog en een sadistische glimlach op zijn gezicht. Faith kijkt hem verward aan.

“Waar heb ik dan straf voor verdient?”

“Wat dacht je van voor al die stoute onzin die je hebt uitgehaald in de tijd dat ik hier niet was?!”

Jason trekt zijn wenkbrauw op en kijkt Faith eens doordringend aan. Faith wordt er zenuwachtig van en weet zich even geen houding te geven.

“Maar..”

“Nee Faith, geen gemaar! Na het ontbijt ga je de hoek in, we hebben nog wel eventjes alleen en ik wil je de straf gegeven hebben voordat het huis weer vol is. Je hebt het verdient en dat weet je.”

“Maar ik wil geen straf, niet nu!”

Faith stampvoet nog net niet en Jason begint te grinniken om haar houding.

“Wil je eerst eten? Of moet ik je nu direct al over de knie leggen?”

Faith kijkt hem boos aan.

“Laten we eerst maar gaan eten dan! Tsss… jij altijd met je gedoe!”

Jason zet de borden terug op het aanrecht, pakt Faith haar oor vast en begeleid haar naar een hoek in de kamer.

“Auwauw, laat me los!”

Gilt ze en probeert los te komen. Jason geeft haar een ferme tik op haar nog met slip bedekte billen.

“Auw!”

“Handen op je hoofd en blijven staan! Blijkbaar moeten we eerst even praten voor we kunnen ontbijten! Jammer, maar als je je gedraagt als een kleuter zal ik je zo wel even behandelen!”

“Ik gedraag me niet als een kleuter! En ik wil geen straf Jason!”

Antwoord ze nog scherper. Ze is boos. Ze wilde even rustig wakker worden enkel krijgt ze daar nu geen kans voor. Jason legt zijn arm om Faith haar middel en buigt haar op die manier iets naar voren, trekt haar slip ver naar beneden en begint hard op haar billen te slaan.

“Even wat minder brutaal Faith!”

“Auwauw… Het auwwwww spijt me auwww!”

“En nu netjes staan blijven!”

“Ja Jason.”

Antwoord Faith zacht. Haar billen staan nu al in vuur en vlam en ze weet dat dit nog maar het begin is. Ze besluit zich te gedragen en maar beter niet verder in discussie te gaan want diep van binnen weet ze dat ze het wel verdiend heeft.

Na een tijdje roept Jason haar bij zich. 

“Je mag even die stoel in het midden van de kamer zetten.”

Faith kijkt hem met een wanhopige blik aan.

“Nu graag Faith.”

Schoorvoetend en schuifelend loopt ze richting de stoel en schuift deze naar de plek waar Jason de stoel wil hebben. 

“Dankjewel Faith!”

Zegt Jason als de stoel eenmaal op de aangewezen plek staat en neemt dan plaats op de stoel. Faith weet zich geen houding te geven en is dan ook blij dat Jason haar bij haar pols pakt en over zijn knie begeleid. Daarna trekt hij haar slip helemaal uit.

“Wij moeten nog even praten Faith, weet je nog waarover?”

“Ja Jason.”

Antwoord ze zacht.

“Vertel het me maar.”

Faith zucht. Direct beland er een harde tik midden op haar billen.

“Auw!”

“Nogmaals Faith! Vertel het me maar en nu graag zonder het zuchten!”

“Omdat ik me misdragen heb toen jij er niet was, gestopt ben met school en mijn baan.”

Ze zegt het snel achter elkaar. Jason grinnikt.

“Inderdaad, was dat slim van je?”

Faith rolt met haar ogen en zucht nogmaals.

“Begin nu maar! Dan ben ik ervan af!”

Antwoord ze geïrriteerd door al zijn vragen en de positie waar ze in beland is. Jason slaat haar direct drie keer hard op haar bovenbenen.

“Pardon?! Wil jij wel eens heel gauw minder brutaal gaan doen en eens netjes antwoord gaan geven!”

“Auwauw! Tjezus! Niet daar!!!”

Weer slaat Jason een paar keer hard op haar bovenbenen.

“Niet schelden Faith!”

“Auwwwww! Neeee!”

Faith begint met haar bovenbenen te schoppen en Jason besluit dat hij haar beter over een been kan leggen. Hij duwt Faith naar voren over zijn ene been en pint haar benen vast met zijn andere been. Faith kan geen kant meer op. Jason gaat direct door met een paar harde tikken op haar bovenbenen om daarna op haar billen verder te gaan. 

“Auwww! Het spijt auwauw me! Het auwww… zal niet meer gebeuren!”

Jason stopt even.

“Fijn om te horen! Sta maar even op en ga je haarborstel maar ophalen.”

Faith staat op en loopt de trap op om haar borstel op te halen. Boven gekomen spiekt ze even in de spiegel en ziet dat haar billen en bovenbenen al aardig rood zijn. Ze zucht, pakt de borstel en loopt weer naar beneden waar ze de borstel naar beneden starend aan Jason overhandigd.

“Kom maar weer liggen.”

Zegt Jason en Faith doet zonder zuchten direct wat hij zegt. Als ze eenmaal goed ligt legt Jason de borstel op haar rug.

“Goed stil blijven liggen nu! Je krijgt er straks nog 30 met de borstel per bil. Als de borstel valt krijg je er per keer 5 extra per bil.”

“Ja Jason.”

Jason begint met zijn hand eerst in een rustig tempo op haar billen en bovenbenen te slaan maar voert het tempo al snel op. Faith probeert stil te liggen maar de tikken op haar bovenbenen en op de overgang van haar billen naar haar benen voelen erg scherp aan. De borstel valt 2 keer op de grond.

“Dat zijn er dus 10 extra! Ga maar weer even in de hoek staan bijkomen, we gaan zo verder.”

Faith staat op en loopt naar de hoek, legt haar handen weer netjes in haar nek en blijft staan. Ze heeft moeite om niet even over haar billen te wrijven. Het lijkt een eeuwigheid te duren voordat Jason haar weer bij hem roept. Hij laat haar bukken met haar handen steunend op de stoel en legt zijn arm om haar middel heen om haar op haar plek te houden.

“Je gaat ze netjes tellen en bij elke tik zeg je: Het was stom van mij om te stoppen met school en mijn baan, ik ga nu beter mijn best doen voor mezelf.”

“Ja Jason.”

Jason tikt even met de borstel op Faith haar rechter bil en haalt dan uit op haar linker bil. Die had Faith niet aan zien komen en ze zakt even door haar benen van schrik en de scherpe pijn.

“Auww! 1 Het was stom van mij om te stoppen met school en mijn baan, ik ga nu beter mijn best doen voor mezelf.”

Direct volgt de volgende tik ook op haar linker bil. 

“Auwwauw! 2 Het was stom van mij om te stoppen met school en mijn baan, ik ga nu beter mijn best doen voor mezelf.”

Alle eerste 40 tikken met de haarborstel verdeelt Jason netjes over haar linker bil. Faith heeft moeite met stil staan en is dankbaar met de arm van Jason om haar middel, het geeft haar steun en het gevoel dat ze het niet alleen moet doorstaan.

“Auwwauw! 40 Het was stom van mij om te stoppen met school en mijn baan, ik ga nu beter mijn best doen voor mezelf.”

“Goedzo, goed gedaan! Nu gaan we je rechter bil nog even dezelfde behandeling geven!”

Jason laat er geen gras over groeien en haalt direct flink uit op haar rechter bil.

“Auwwauw! 41 Het was stom van mij om te stoppen met school en mijn baan, ik ga nu beter mijn best doen voor mezelf.”

Af en toe geeft Faith een klap met haar hand op de zitting van de stoel en klemt haar kaken op elkaar. Het doet ook zo’n verschrikkelijk pijn, maar ze heeft het verdient en doordat ze dat weet kan ze de pijn redelijk goed opvangen.

“Auwwauw! 56 Het was stom van mij om te stoppen met school en mijn baan, ik ga nu beter mijn best doen voor mezelf.”

Eindelijk is daar de laatste tik. Faith haar billen doen enorm veel zeer en is dankbaar dat het voorbij is.

“Auwwauw! 80 Het was stom van mij om te stoppen met school en mijn baan, ik ga nu beter mijn best doen voor mezelf.”

Jason laat Faith even staan en streelt haar rug.

“Goed gedaan meisje! Ik ben trots op je!”

Hij trekt Faith overeind, gaat op de stoel zitten en trekt haar op schoot. Haar gezicht vertrekt bij de aanraking van haar billen met zijn schoot. Jason glimlacht en Faith begraaft haar gezicht in zijn nek. Stil vloeien er wat tranen.

“Het spijt me Jason, ik zal echt beter mijn best gaan doen.”

“Ik weet het lieverd, stil maar. Het is voorbij en je hebt het goed gedaan.”

Na een tijdje staan ze op, nemen samen een douche en gaan zich aankleden. Daarna gaan ze samen aan het ontbijt. Jason heeft een kussentje voor Faith op haar stoel neergelegd en grinnikt als hij haar bestudeerd bij het zitten. Faith glimlacht moeilijk terug. Als ze hun ontbijt op hebben loopt het huis weer langzaam vol. Haar broer is als eerste thuis, daarna haar moeder en haar zus komt even binnen en gaat daarna direct weer weg. Jason en Faith besluiten om de hond uit te laten en daarna nog maar even naar de camping te gaan. De rest van de zomervakantie genieten ze van elkaars aanwezigheid en vind Faith een nieuw baantje waar ze na de vakantie mag beginnen. Jason is erg trots op haar en blij dat hij haar buiten af en toe een kort pak slaag of waarschuwende tik niet verder hoeft te straffen.

Jason en Faith (5)

“Ik heb je nu al meerdere malen moeten waarschuwen en licht moeten straffen voor het mij niet aanspreken met twee woorden! Vanaf nu, waar we ook zijn en met wie we ook zijn, als je mij niet aanspreekt met twee woorden ga je direct over de knie! Heb je me begrepen Faith?!”

“Ja Jason.”

Antwoord Faith zacht en geschrokken. Ze kent hem goed en weet dat hij altijd zijn beloftes na komt. Faith besluit beter op te gaan letten en zegt.

“Ik zal er beter op gaan letten Jason.”

“Dat is goed Faith, maar om mijn woorden kracht bij te zetten zal ik je nu een voorproefje geven.”

Hij tikt op zijn dij.

“Komt u maar mevrouw!”

Zegt hij sadistisch en met een glimlach rond zijn lippen. Schoorvoetend staat Faith op en doet wat er van haar gevraagd wordt. Langzaam gaat ze over zijn schoot liggen en nog langzamer stroopt hij haar rok omhoog en trekt hij haar slip tot net onder haar billen. Veel tijd om na te denken krijgt Faith niet. Ze pakt zijn broek bij zijn onderbeen vast en bijt haar kaken op elkaar. Faith probeert de pijn weg te zuchten en op te vangen, maar Jason slaat al direct stevig door. Aangezien Faith haar billen al aardig gevoelig zijn, begint ze al snel te piepen en wil ze haar billen beschermen tegen de stevige tikken die ze van Jason krijgt. Tegen de tijd dat Jason stopt ligt Faith huilend over zijn schoot. Hij laat haar even uithuilen en streelt haar rug. Faith heeft niet eens direct in de gaten dat Jason al gestopt is. Als ze rustiger is trekt Jason haar voorzichtig overeind en bij hem op schoot.
Faith droogt haar tranen met de rug van haar hand en duwt zich tegen Jason aan.

“Het spijt me Jason! Ik zal er echt op gaan letten.”

“Stil maar, ik geloof je.”

Stelt hij Faith gerust en zo zitten ze een tijdje. Nadat Faith helemaal rustig is geworden en weer rustig zichzelf begint te zijn, besluiten ze nog even op de camping te gaan kijken. Maar wel nadat ze bij Faith haar paarden geweest zijn.

De hele meivakantie logeert Jason nog bij Faith en krijgt ze vaak een tik of pak slaag van hem. Ze weet zich wel steeds beter in zijn bijzijn te gedragen en wordt ook vriendelijker naar haar moeder.

Ook zijn er momenten van stoeien en lekker gek doen. Als de mei vakantie uiteindelijk voorbij is, is Faith even heel verdrietig omdat Jason weer naar huis moet.

“Ik zie het echt niet zitten zonder jou Jason!”

“Ik weet dat je het kan lieverd! En ik ben er met de zomervakantie weer!”

“Ja ik moet ook niet zo zeuren. Ik heb gewoon een hekel aan afscheid nemen.”

“Afscheid nemen?! We houden toch gewoon contact!”

“Ja maar een stuk minder dan normaal. Ik ga mijn examens in he!”

“Klopt, maar daarom is er nog wel contact, dus geen zorgen.”

Faith kruipt dichter tegen Jason aan en zo blijven ze een hele tijd zitten. Pas met de zomervakantie zullen ze elkaar weer zien en dus wil ze zo lang als mogelijk is nog even lekker in zijn armen weg kunnen kruipen.

Jason en Faith (4)

“Wil je zo naar de camping? Of even naar de stad? Of had je wat anders in gedachte?”

Vraagt Jason aan Faith als ze bijna klaar zijn met de boswandeling.

“Naar de stad lijkt me wel leuk! Ik heb nog wat geld apart liggen. Dan kan ik direct even wat leuke kleding shoppen!”

Faith kijkt hem lachend aan en ziet aan Jason dat hij het ook wel ziet zitten om even te gaan shoppen. Als ze weer bij Faith thuis aankomen klikt Faith haar hond los en loopt direct naar boven om haar tas te pakken en het geld dat ze apart heeft liggen in haar portemonnee te stoppen. Jason blijft beneden op haar wachten. Beneden hoort ze wat gemopper, maar vergt er verder weinig aandacht aan. Ze hebben afgesproken om met de scooter te gaan dus pakt ze daarvan ook de sleutels mee. Als Faith weer beneden komt kijkt Jason haar verontrustend aan.

“Is er wat?”

Vraagt Faith hem met een vragende blik in haar ogen. Voordat Jason wat kan zeggen komt Faith haar moeder uit de keuken gelopen en kijkt Faith boos aan.

“Wat heb ik nu weer gedaan?!”

Vraagt ze boos kijkend aan haar moeder.

“Jij niks!”

Zegt ze boos en loopt de deur uit. Verbaasd gaat Faith aan de eettafel zitten en kijkt Jason vragend aan.

“Je vader is hier.”

Zegt hij dan met een een serieuze blik in zijn ogen.

“Ze kregen ruzie waar ik bij stond.”

“Ohw. En nu dan?”

“Hij gaat zijn praktijk gewoon hier houden ofzo en je moeder wil dat niet. Dus zullen we maar direct gaan?”

“Ja, dat lijkt me nu wel het beste.”

Snel pakken ze hun spullen bij elkaar en stappen op de scooter. Ze hebben het erg gezellig in de stad. Faith vind veel leuke kleding waarbij Jason haar uiteraard graag mee helpt uitzoeken. Ook vrijen ze stiekem in het pashokje en pas als de winkels gaan sluiten rijden ze rustig terug richting het huis van Faith.

Onderweg stopt Faith ineens bij een bankje en stapt af. Jason de doet de klep van zijn helm ophoog en kijkt haar even verbaasd aan maar stapt dan ook maar af. Faith zet de scooter op de standaard en loopt naar het bankje waarop ze neer ploft. Even schiet er een lichte pijn van haar billen door haar lichaam. Ze grimast erbij en Jason kijkt haar met een sadistische glimlach aan.

“Ik heb eigenlijk helemaal geen zin om naar huis te gaan! Sorry Jason. Als je terug wil naar jou stacaravan op de camping breng ik je wel even.”

Begint ze dan zacht.

“Ohw nee dame! Daar komt niks van in! Weet je wat? We rijden naar je huis, checken of je vader er nog is en zo ja leggen we de gekochte spullen op je kamer en rijden dan samen met de scooter naar de camping. We melden je moeder dan wel via sms dat we op de camping bij mijn stacaravan zullen overnachten.”

Faith zucht.

“Oké.”

Jason duwt haar kin omhoog en kijkt haar doordringend aan.

“Oké Jason!”

Antwoord Faith snel. Hij schudt zijn hoofd.

“Kom we gaan! Het lesje van met twee woorden spreken dat leer ik je later nog wel.”

Faith slikt en antwoord zacht.

“Ja Jason, het spijt me.”

Een tijdje later komen ze bij het huis aan. Faith haar moeder is nergens te bekennen en haar vader is schijnbaar ook al verdwenen. Gerust gesteld brengt Faith de spullen naar haar kamer en loopt weer naar beneden. Jason zit op de stoel die bij het hoekje van het raam staat en zit met zijn kin te leunen op de grote houten pollepel. Juist op het moment dat Faith zich om wil draaien om weg te rennen breekt de houten lepel onder zijn kin! Faith begint vreselijk te lachen en Jason kijkt eerst wat geschrokken, maar begint dan ook te lachen.

“Hmmzz, naja, die kunnen we niet meer gebruiken!”

Zegt hij terwijl hij met een pijnlijk gezicht over zijn kin wrijft. Faith ligt helemaal dubbel van het lachen met moeite en tranen in haar ogen van het lachen zegt ze.

“Hahaha! Nee! Die kan je inderdaad niet meer gebruiken! Hahaha.. En gelukkig maar! Daar ben ik en vooral mijn achterste erg blij mee!”

Met haar hand wrijft ze de tranen uit haar ogen. Jason staat op van de stoel en loopt glimlachend en rustig richting Faith. Ze wil gaan rennen, maar moet nog zo erg lachen dat ze als aan de grond vastgenageld blijft staan. Haar lachen gaat langzaam over in een zenuwachtig gegiechel. Ze slikt en staart giechelend naar de grond. Jason pakt haar bij haar haren, trekt haar hoofd iets naar achter en geeft haar een kus. Zacht tegen haar lippen aan zegt hij.

“Ik heb mijn handen ook nog!”

Hij laat haar haren weer los en zegt.

“Ga maar vast naar boven. Ik kom er straks aan!”

“Ja Jason.”

Antwoord Faith gedwee en loopt langzaam en nog giechelend de trap op. Als ze eenmaal boven is gekomen gaat ze zenuwachtig op haar bed zitten wachten en weer schiet ze in de lach als ze in gedachten het gebeuren nogmaals afspeelt. Na een korte tijd komt Jason ook naar boven. Ze hoort hem rustig de trap op komen lopen en voelt ineens de zenuwen door haar buik gieren. Als Jason haar kamer binnen komt staart ze naar de grond. Jason loopt naar haar bureaustoel en gaat zitten.

“Kom eens hier voor me op je knieën zitten.”

Zegt hij rustig en met een geheimzinnige glimlach op zijn gezicht, maar wel op een toon die geen tegenspraak duld. Faith gehoorzaamt direct en gaat voor hem op haar knieën zitten. Zijn adem stokt even en Faith kan hem niet aankijken dus blijft ze naar de grond staren. Even is het stil.

“Oké..”

begint hij.

“Dat vond je erg grappig he?!”

Faith begint te giechelen zowel van de zenuwen als om hetgeen dat gebeurd is. Jason duwt haar kin omhoog zodat ze hem aan moet kijken. Faith ziet pretlichtjes in zijn ogen.

“Geef eens antwoord.”

Zegt hij zacht. Faith probeert hem ernstig aan te kijken maar slaagt er niet zo goed in. Een brede glimlach verschijnt op haar gezicht voordat ze het weer uit proest van het lachen.

“Hahaha, ohw het spijt me echt Jason! Hahaha, ohw ik kan niet stoppen . Pfff… hahaha. Je had jezelf moeten zien!”

Jason begint nu ook te lachen om haar zenuwachtige geklungel. Hij was van plan haar een pak slaag te geven maar geeft het op. Hij trekt Faith overeind op zijn schoot en geeft haar een knuffel.

Ineens gaat Jason rechtop zitten en kijkt haar verschrikt aan.

“Euhm, hoe gaan we dit aan je moeder uitleggen?!”

“Hahaha weet ik veel! Jij hebt het gedaan! Niet ik. Dus bedenk jij maar wat Jason.”

“Jah lekker is dat dan.. tsss”

“Ja jij deed het, niet ik!”

Jason begint te grinniken om Faith haar gezichtsuitdrukking en trekt haar steviger tegen zich aan.

“Bang dat je moeder je nog een pak slaag geeft?”

“Tsss, dat moet ze eens proberen! Maar nee daar ben ik niet bang voor, enkel ik ga niet de schuld op me nemen voor iets wat ik niet gedaan heb!”

Faith raakt wat gefrustreerd, Jason merkt het aan haar en zet haar van zijn schoot om haar vervolgens over zijn knie te trekken. Hij geeft haar een paar speelse tikken op haar billen.

“Je hoeft niet zo geïrriteerd te gaan doen Faith! Het was maar een grapje.”

“Sorry Jason.”

Antwoord Faith zacht.

Beneden begint de hond te blaffen en horen ze de voordeur open gaan. Het is Faith haar moeder. Jason zet Faith weer overeind.

“Ik zal je moeder maar gaan vertellen over de pollepel.”

Zegt Jason met een glinstering in zijn ogen. Faith kijkt hem bijdehand aan en zegt.

“Daar wil ik bij zijn! Benieuwd wat je gaat zeggen en haar reactie erop!”

“Je bent echt verschrikkelijk! In plaats van medelijden geniet je hiervan he!”

“Alsof jij medelijden met mij hebt als je me een pak op mijn billen geeft!”

Faith kijkt Jason nog bijdehanter en uitdagender aan. Net als hij wil antwoorden…..

“Faith! Wat is er met mijn pollepel gebeurd?!”

Jason houdt zijn mond en kijkt Faith met een sadistische glimlach aan.

“Ohw jij vreselijk naar ventje!”

Fluistert Faith door haar opeen geklemde kaken heen. Jason pakt Faith haar hand en neemt haar mee naar beneden. Haar moeder staat met een boos gezicht in de huiskamer met de kapotte houten lepel in haar hand.

“Volgens mij hebben jullie wat uit te leggen! Ik heb jullie al zo vaak gezegd van mijn spullen af te blijven!”

“Ach, zeur toch niet! Ongelukjes….”

Jason knijpt even stevig in de hand van Faith waarmee hij haar de mond snoert. De ogen van Faith haar moeder spuiten vuur.

“Dit is mijn schuld Mevrouw.”

Begint Jason waarmee hij de aandacht tussen Faith en haar moeder op zichzelf vestigt.

“Ik zat erop te leunen en toen brak dat ding onder mijn kin. Het spijt me en ik zal zorgen dat u een nieuwe krijgt.”

Faith begint wat te grinniken omdat ze het in haar gedachten weer ziet gebeuren, maar probeert het in te houden omdat dit niet de juiste situatie is om te gaan lachen.

”Ohw dus jij vind het grappig Faith!”

“Nee zeker niet.”

Probeert Faith zich in een mislukte poging te redden. Haar moeder zucht en loopt naar de keuken om de kapotte lepel weg te gooien.

“Laten we maar gaan!”

Fluistert Jason.

“Lijkt me een goed idee! Maar ik ga me eerst omkleden.”

Jason kijkt Faith even wanhopig aan.

“Je ziet er zo ook prima uit.”

“Dat weet ik maar ik wil er nog iets beter uit zien. Ik ben zo klaar. Beloofd.”

“Vooruit dan! Maar schiet wel op.”

“Jahja.”

Voordat Jason iets kan zeggen is Faith al de trap opgelopen.

Samen lopen ze als Faith klaar is richting de camping. Vandaag is er een dansavond voor de jongeren georganiseerd. Faith heeft het leuke zwart jurkje dat ze net nieuw gekocht heeft aangetrokken en daarover een kort leren jack.

“Je ziet er geweldig uit!”

Zegt Jason terwijl hij Faith dichter tegen zich aan trekt. Faith glimlacht naar hem.

“Zei toch dat ik er nog iets beter uit wilde zien!”

“Ik denk dat ik je vanavond maar dicht bij me in de buurt hou!”

“Huh! Waarom?”

Jason kijkt haar geheimzinnig aan, maar zegt niks. Ze hebben een geweldige avond en zijn pas laat weer bij Faith thuis. Faith is flink aangeschoten. Jason vind het wel grappig en begeleid haar naar haar bed en kruipt dan dicht tegen haar aan.

Jason en Faith (3)

De volgende morgen wordt Faith wakker door stemmen die van beneden komen. Gegiechel van een paar meidenstemmen die ze niet herkent. Rustig trekt ze een joggingbroek aan en pakt het shirt van Jason van de grond en trekt deze ook aan. Het ruikt nog heerlijk naar hem en ze neemt zijn geur in haar op. Jason slaapt nog, dus laat ze hem slapen en struint naar beneden. De stemmen… naja het gegiechel komt uit de slaapkamer van haar broer. Faith duwt de deur van zijn slaapkamer open en staat ineens oog in oog met wel vijf vreemde meiden die in haar broer zijn kamer rondhangen! Haar broer is nergens te bekennen! Dit flikte hij vaker en ze wordt woest.

“Opdonderen allemaal!” 

Schreeuwt ze. Haar ogen spuiten vuur.

“Mijn huis uit!” 

De meiden schrikken van Faith haar reactie en maken dat ze wegkomen. Faith volgt ze naar beneden en doet de deur achter hun dicht. Na een tijdje komt haar broer terug binnenlopen. Hij had schijnbaar haar hond uitgelaten om waarschijnlijk daarna met die meiden verder te kunnen fozen.

“Zijn de dames nog boven?”

Vraagt hij nonchalant aan Faith. 

“Die heb ik weggestuurd!” 

Antwoord ze kortaf. 

“Waarom?!” 

“Ze zaten met ze allen op je kamer eikel! En jij was nergens te bekennen!” 

Haar broer haalt zijn schouders op. 

“Ik ga naar de camping. Hier valt toch geen lol te beleven!”

Boos kijkt hij haar even aan en smijt de deur hard achter zich dicht. Jason had ze waarschijnlijk gehoord want die staat plotseling in de deuropening. 

“Alles goed?” 

Vraagt hij met een bezorgd gezicht. 

“Ja prima Jason! Bemoei je met je eigen zaken alsjeblieft” 

Antwoord Faith kortaf en boos. Ze kijkt Jason boos aan. 

Faith wil plaats nemen op een stoel aan de eettafel maar nog voor ze kan gaan zitten heeft Jason haar bij haar bovenarm vast. Hij draait de stoel onder de tafel vandaan, gaat zitten en trekt Faith in een snelle zwaai over zijn schoot. Faith is zich niet direct bewust van wat er gebeurt, maar probeert in een mislukte poging direct haar billen te beschermen. 

“Ik heb niks gedaan Faith!”

Begint hij terwijl hij met zijn vinger in haar billen prikt en haar hand bij haar pols stevig tegen haar zij vasthoudt.

“Je hoeft je boosheid dus niet op mij af te reageren vind je wel?!” 

Zijn woorden komen hard aan. Jason geeft Faith geen tijd om te antwoorden en geeft haar direct een paar ferme tikken op haar nu nog met joggingsbroek bedekte billen. 

“Oké! Sorry! Auw! Het spijt me!” 

Zijn tikken voelen direct scherp aan, waarschuwend, straffend, maar ze kan ze goed hebben. Hij heeft gelijk weet Faith, ze viel ook aardig uit tegen hem en heeft er nogal een handje van om zich altijd op hem af te reageren. Na een tijdje zet hij Faith overeind. Haar billen gloeien al aardig en ze wrijft met haar handen over haar gestrafte billen en kijkt naar de grond. Faith kan hem nu niet aankijken. Ze schaamt zich nogal voor haar uitbarsting tegenover hem.

“Het spijt me Jason.” 

Zegt ze zacht. 

“Dat gaat het je zeker!” 

Antwoord hij sarcastisch maar met een sadistische glimlach. 

“Blijf staan!” 

Jason loopt eerst naar de voordeur en doet de haken erop. Vervolgens doet hij de achterdeur ook op slot, het raam in de keuken dicht en zo ook alle gordijnen. Het wordt donker in de huiskamer en hij doet de huiskamerlamp aan. Daarna zet hij Faith haar hond in de gang en doet de deur dicht. Faith volgt zijn bewegingen aandachtig en ziet wat hij doet, maar begrijpt er weinig van. Jason loopt naar de keuken en komt teruglopen met een zeer brede en sadistische glimlach. In zijn hand houdt hij de grote houten lepel waar Faith hem de vorige dag nog een tik mee op zijn bovenarm had gegeven. Faith haar ogen worden groot en ze kijkt van de houten lepel naar Jason. 

“Nee alsjeblieft Jason! Ik gedraag me verder, echt waar!” 

Ze doet een paar stappen achteruit. 

“Blijf staan had ik gezegd Faith!” 

Zegt hij scherp. 

“Dat jij je vandaag gaat gedragen ga ik nu zeker even voor zorgen ja!” 

“Dat hoeft echt niet Jason, ik beloof het je! Echt waar!” 

Jason trekt zich echter weinig van Faith haar smeekgebeden aan en pakt haar kin vast om haar zo te dwingen hem aan te kijken. Faith slikt even.

“Ik ga je eerst nog even wat opwarmen met mijn hand maar daarna zal je deze toch even goed op je billen gaan voelen!”

Hij houdt daarbij de houten lepel omhoog. Daarna Laat hij haar kin los en gaat weer op de stoel zitten.

“Doe je broek naar beneden!”

Hij kijkt Faith daarbij doordringend aan. Ze twijfelt en voelt verzet in zich opkomen, maar staat als aan de grond vastgenageld. 

“Ik zeg het je niet nogmaals Faith! Maak het nu niet erger voor jezelf.”

Langzaam trekt Faith haar broek naar beneden. Ookal heeft Jason haar al vaker bloot gezien, toch schaamt ze zich nu. Als ze eenmaal haar broek tot op haar knieën naar beneden heeft tikt Jason op zijn schoot.

“Kom maar liggen.”

Ze kijkt hem verbijsterd en smekend aan. Haar gedachten draaien overuren. 

“Moet ze nu echt zelf over zijn schoot gaan liggen! Kan hij haar niet gewoon zelf vastpakken!”

“Kom maar.”

Zegt Jason nogmaals om haar wat aan te moedigen. Het werkt en Faith probeert zich op een nette manier over zijn schoot heen te leggen al voelt ze zich er een beetje klungelig bij. Als ze goed ligt zegt Jason terwijl hij haar slip tergend langzaam naar beneden trekt.

“Ik ga jou even een lesje geven in je in te kunnen gaan houden tegenover mij! Dat je eerst eens na gaat denken over eventuele consequenties die kunnen volgen op bepaalde uitspattingen van jou! Want ik ben het aardig zat dat jij je steeds tegenover mij loopt af te reageren als het weer even niet mee zit!”

Zijn woorden komen hard bij Faith binnen. Ze voelt de tranen in haar ogen prikken.

“Ben je er klaar voor?”

Vraagt Jason haar uiteindelijk. Zacht antwoord ze.

“Ja Jason.”

Faith zet zich schrap. Direct begint Jason haar hard op haar blote billen te slaan en al snel kan Faith niet goed meer stil liggen om haar straf netjes in ontvangst te nemen. Met een paar harde tikken op haar bovenbenen zegt hij.

“Lig stil! Neem je straf als de stoute meid die je bent in ontvangst!”

“Dat probeer ik ook Jason!”

Antwoord Faith iets te brutaal. Het wordt beloont met nog een paar harde tikken op haar bovenbenen.

“Auwauwauw! Jason alsjeblieft! Het spijt me!”

Jason duwt haar benen op zij en trekt Faith iets naar voren om haar vervolgens weer recht te trekken over zijn ene been en zijn andere been zet hij over de benen van Faith heen. Nu moet ze wel op haar plaats stil blijven liggen. Faith kan geen kant meer op. Met haar armen steunt ze op de vloer. Al snel zet hij het pak slaag dat hij voor haar in gedachten heeft voort.

*Klets*Klets*Klets*

Auwauw, Jason alsjeblieft stop! Ik kan dit niet meer!”

Jason negeert haar smeekgebeden en voert zijn tempo iets op. Na een tijdje houdt hij op en trekt Faith, die inmiddels luid snikkend over zijn schoot ligt overeind en neemt haar aan haar bovenarm mee naar een hoek in de huiskamer. Struikelend over haar broek laat ze zich luid snikkend meevoeren door Jason.

“Blijf hier maar even staan nadenken over waarom je deze straf verdiend hebt.”

Hij verwacht nu geen antwoord omdat hij wel aan Faith merkt dat ze op het moment geen woord uit haar mond kan krijgen. Hij pakt haar handen vast en brengt deze naar haar hoofd.

“Zo blijven staan, als je rustiger geworden bent dan krijg je nog met de houten lepel en daarna is je straf voorbij.”

Met die laatste woorden laat hij Faith in de hoek achter en gaat naar de keuken om wat te drinken voor zichzelf in te schenken. Faith voelt zich intens verdrietig, maar blijft gehoorzaam staan. Ze heeft dit verdient, dat weet ze wel, maar het doet zoveel pijn! En ze ziet enorm op tegen de houten lepel. Als Faith na een tijdje rustiger geworden is en Jason zijn drinken op heeft loopt hij op haar af en gaat achter haar staan.

“Waarom krijg je deze straf Faith?” 

Vraagt hij haar. 

“O-omdat ik zo t-tegen je tekeer ging”

Antwoord ze met moeite.

“Juist”

Jason loopt vast terug naar de stoel en pakt de houten lepel van de tafel.

“Kom maar hier.”

Zegt hij. Faith draait zich om en als ze Jason met de houten lepel naast de stoel ziet staan wil ze het liefst hard wegrennen, maar in plaats daarvan loopt ze moeizaam met haar broek en slip nog op de enkels richting Jason. Hij duwt Faith voorzichtig naar voren zodat ze met haar handen op de stoel kan steunen. Direct wil Faith weer gaan staan, maar voelt direct een zeer scherpe pijn door haar billen trekken. 

“Auuuww!”

Jason heeft haar direct op haar actie een ferme tik met de houten lepel gegeven. 

“Staan blijven! En handen op die stoel houden!” 

Zegt hij nu nog scherper.  

“Maar ik ga me echt gedragen Jason.” 

Smeekt Faith. Ze begint weer te huilen.

Jason pakt Faith overeind en neemt haar in zijn armen. Hij drukt Faith stevig tegen zich aan en geeft haar een kus op haar hoofd. 

“Ik weet dat je je gaat gedragen liefje, maar als ik dit niet doe neem je me niet meer serieus. Je hebt straf verdiend en dat weet je zelf ook! 

Langzaam voelt Faith zich meer op haar gemak en ziet inderdaad ook in dat ze deze straf verdiend heeft. Ook omdat ze de dag ervoor vrijwillig ermee ingestemd heeft en het eigenlijk vooral zelf ook wil. 

Faith knikt terwijl ze nog wat na snikt. Slikt hoorbaar en antwoord. 

“Ja Jason je hebt gelijk.” 

Haar stem trilt nog wat. Dat valt Jason ook op en duwt haar kin omhoog zodat ze hem aan moet kijken. Hij veegt met zijn hand haar tranen weg. 

“Als je wil dat ik stop, echt stop hoef je alleen maar rood te roepen oké?” 

Zegt hij zacht. Faith schudt direct nee. 

“Dat wil ik echt niet Jason!” 

Begint Faith. 

“Dit zocht ik, dit heb ik nodig! Het is alleen een beetje overweldigend allemaal in één keer. Sorry voor mijn gedrag Jason!” 

“Je bent nu niet bang van me hè?!” 

Vraagt hij haar zacht in haar oor. Heel zacht en een beetje onzeker. Nu is het Faith haar beurt om hem gerust te stellen. 

“Nee zeker niet Jason!” 

Faith drukt zichzelf nog dichter tegen hem aan en geeft hem een kus. 

“Ik hou van je! Alleen niet van die houten lepel!” 

Grapt ze. Jason begint direct sadistisch te glimlachen en duwt haar zacht van zich af. 

“Tja, dan heb je nu even pech!” 

Hij wijst naar de stoel. 

“Bukken!” 

Faith gehoorzaamt direct. Jason buigt zich voorover tot dicht bij haar oor en fluistert. 

“Zet je schrap!” 

Faith klemt haar kaken op elkaar en voelt dat hij zijn vrije hand op haar onderrug, net boven haar billen legt.

“Je krijgt er 20! 10 op elke bil!”

Even legt Jason de houten lepel op de rechter bil van Faith. Het hout voelt koud aan op haar bil. 

*Klets*

Het voelt direct erg scherp aan en ontneemt Faith even haar adem. 

“Auw!” 

Faith wil over haar bil wrijven. 

“Handen terug op de stoel!” 

Zegt Jason direct scherp.

“Als je nogmaals je handen van de stoel afhaalt begin ik weer opnieuw!” 

Faith schrikt ervan en neemt zich voor haar handen netjes op de stoel te houden. De volgende tik volgt snel nadat Jason zijn woorden uitgesproken heeft op haar linker bil. Deels om zijn woorden kracht bij te zetten en vlak daarna nog een tik op haar rechter bil. 

“Auwauwauw… pffffff…”

Faith probeert de pijn weg te zuchten. Haar voet komt van de grond bij de laatste tik, waarop Jason haar direct een tik op haar boven been geeft met de woorden. 

“Voeten op de grond houden! En antwoord een keer als ik je iets zeg!” 

“Ja Jason.” 

Piept Faith. 

“Vandaag ga jij je gedragen! Heb je me begrepen?!” 

Weer geeft Jason haar enkele scherpe tikken met de houten lepel op haar billen. 

“Auw Ja! Auwauw Ja Jason! Ik heb je begrepen Jason”

“En als je boos bent reageer je dat zeker niet af op mij! Dat is regel drie vanaf nu! Begrepen?!”

Weer geeft hij Faith een paar ferme tikken.

Auwwwww! Ja Jason! 

Piept Faith. De tranen staan alweer in haar ogen en ze probeert ze weg te knipperen. Ze wil niet weer gaan huilen. Faith is vast besloten haar straf moedig te ondergaan 

“Goedzo!” 

Antwoord Jason goedkeurend.

“Nu de laatste twee nog.”

De laatste twee laat Jason extra hard op Faith haar billen neerkomen. Ze gilt het uit. Jason legt de houten lepel terug op de tafel en wrijft over Faith haar billen. Hij is erg opgewonden, maar bij straf hoort geen lust vindt hij dus houdt hij zich in. Als hij zichzelf herpakt heeft en merkt dat Faith rustiger geworden is zegt hij. 

“Je mag weer rechtop gaan staan.” 

Faith gaat staan en wrijft over haar pijnlijke billen. 

“En wat zeggen we dan Faith?!” 

Vraagt hij haar met een sadistische glimlach. Faith kijkt hem met verbaasde en betraande ogen aan. 

“Dankjewel Jason?!” 

Probeert ze na een paar seconden.

“Heel goed! Je hebt het goed doorstaan!” 

Jason stapt naar voren en pakt Faith haar gezicht vast.  

“Ik ben trots op je en hou enorm veel van je.”

Hij geeft haar een kus op haar lippen. Dan trekt hij zich even uit de met passie gevulde kus terug en kijkt Faith even doordringend aan. 

“Gedraag je!” 

Zegt hij en kust haar alweer voordat Faith kan antwoorden. Daarna draait hij zich om en doet alles weer open. Vervolgens loopt hij naar boven om zich aan te gaan kleden. Faith bedeesd achterlatend in de huiskamer. Snel doet ze haar slip en joggingsbroek weer omhoog. Ze heeft haar lesje zeker wel geleerd en neemt zich voor om voortaan wat beter na te denken voordat ze zo zou uitvallen! Zeker naar Jason toe! Ze ziet dat Jason de houten lepel op tafel achter gelaten heeft. Ze staart ernaar en laat de lepel verder liggen. Dan loopt ze naar de keuken. Snel smeert Faith een paar boterhammen voor Jason en zichzelf. Als de boterhammen klaar zijn gaat ze koffie zetten. Dat is erg makkelijk omdat de koffiemachine van haar vader nog in de keuken staat. Één druk op de knop! Perfect gewoon! Jason komt aangekleed de kamer binnen lopen en gaat aan de eettafel zitten. Faith pakt de borden met de boterhammen mee uit de keuken en zet ze op tafel. Daarna haalt ze de koffie en wil liever blijven staan. Jason ziet haar twijfelen en glimlacht sadistisch.

“Kom je ook aan tafel zitten?”

Vraagt hij haar.

Met tegenzin gaat Faith heel voorzichtig ook aan tafel zitten. Haar billen prikken op de stoel maar ze probeert zich niet te laten kennen. Onder wat gebabbel en wat geinen eten ze hun boterhammen op en daarna gaat ook Faith zich even rustig wassen en aankleden. In de spiegel ziet ze dat haar billen toch wel wat gekleurd zijn en hier en daar wat blauwe plekken van de houten lepel te zien zijn. Faith besluit om een rokje aan te doen die haar billen goed zou bedekken. Ze grimast even bij het aantrekken van haar slip. Verder trekt ze een kort topje aan en een vest met lange mouw omdat het toch wat kouder is die dag. Ze maakt zich op en trekt haar laarzen met half hoge hak aan. Als Faith klaar is loopt ze rustig naar beneden en ziet dat Jason nog aan de eettafel zit. Ineens spot hij Faith en glimlacht. Faith glimlacht terug. 

“Leg die houten lepel maar terug voordat je moeder thuis komt.” 

Zegt hij rustig. Faith kijkt hem eerst met grote ogen aan, maar omdat hij haar doordringend aan blijft kijken antwoord ze netjes.

“Ja Jason.” 

Ze pakt de houten lepel van tafel en legt de lepel op zijn plaats in de keuken terug. Net op dat moment komt ook haar moeder weer via de voordeur binnen. Ze groet eerst de hond en daarna Jason en Faith. 

Faith heeft serieus nu geen zin meer om thuis rond te hangen en Jason ziet dat ook direct aan haar. Hij slaat een arm om Faith heen en zegt. 

We wilde net de hond uit gaan laten.” 

“Ja!” 

Zegt Faith samenzwerend. 

“Ik zal even de borden en mokken in de vaatwasser zetten.” 

Ondertussen dat Faith dat doet lijnt Jason haar hond aan en even later lopen ze samen in het bos. 

“Dankjewel Jason!” 

Zegt ze zacht tegen hem. En vleit zich tegen hem aan. 

“Dat is wel goed schat!”

Antwoord hij en geeft haar een kus op haar lippen.