Het was 12 maart 2023 zondagmorgen rond een uur of 12, een bewolkte saaie dag met een fris windje. Lotte lag nog heerlijk in bed en lag op haar buik met haar armen om haar kussen heen geslagen. Stan was kennelijk al uit bed gestapt, ze voelde even naar de plek waar Stan zou moeten liggen. Maar die was niet meer warm. De vorige avond, of eigenlijk nacht en vroege morgen was alles als in een waas verlopen. Was het eigenlijk wel echt gebeurd. Lize en haar vriendje, de eenzame fietstocht door het donker, een donkere schimmige gestalte die bij thuiskomt uit de woonkamer kwam, de verdrietige ogen, de paddle. Was dat echt?
Lotte draaide zich om in bed en werd meteen met de billen op de feiten gedrukt. Jawel haar billen hadden echt slaag gehad! Geen droom dus. Maar ze kon gewoon op haar rug blijven liggen, het was maar een klein beetje gevoelig. Hmm, waarom was haar herinnering aan dit pak slaag zo vaag. Ze ging op haar rechterzij liggen en voelde met haar linkerhand onder haar slipje waar de pijnlijke plekken zaten. Dat viel best mee eigenlijk. Gek, zo kende ze Stan niet, zeker voor dit te laat komen, een 2e keer zelfs in korte tijd. Normaal gesproken zou ze bij een dergelijk vergrijp nu niet meer op haar rug kunnen liggen. Ze stapte langzaam uit bed en liep in haar mooie lichtblauwe lingerie de trap af naar beneden.
Stan zat achter de laptop met een kop koffie en was geconcentreerd met iets bezig.
Goedemorgen Stan, zei Lotte wat schuchter.
Stan keek op en zag Lotte staan. Zijn mooie Lotte.
Lotte draaide een beetje bij en duwde met haar rechterhand haar bilpartij wat omhoog en liet een vage blauwe plek zien mooi onder op haar billen.
Heb je me gister echt nog slaag gegeven Stan? Ik weet het niet zo goed meer.
Stan stond op van de keukentafel en liep naar Lotte met uitnodigende uitgestrekte armen. Lotte liet zich in zijn armen vangen en voelde zijn nabijheid en verbondenheid.
Lieve Lotte, ik was inderdaad op jou aan het wachten, de hele nacht. Pas rond 4 uur kwam je binnen, zei hij nadrukkelijk. En ook nog eens behoorlijk aangeschoten. Herinner je dat?
Ja, toch wel. En Lotte legde haar hoofd tegen de nek van Stan. Ze merkte dat Stan eigenlijk niet boos was en ook opmerkelijk rustig.
Stan pakte Lotte bij haar schouders en drukte haar van zich af om haar recht in de ogen te kunnen aankijken.
Ik was op dat moment vannacht wel vreselijk boos en teleurgesteld Lotte en heb je ook direct over de tafel gelegd met de billen bloot. Maar toen ik jou echt hard sloeg met de paddle, was je nog zo ver van de wereld dat de straf bij jou niet aankwam. Je was in een roes en daar kwam ik niet doorheen.
Lotte keek met een verbaasde blik in de ogen van Stan en zag een lieve maar uiterst strenge blik.

Ik heb je daarom maar naar bed gebracht en ingestopt. Daarna ben zelf aan het nadenken gegaan. Dit kan zo niet meer Lotte, het is gewoon te gevaarlijk wat je aan het doen bent. Dit gedrag van jou, moet stoppen! Voor eens en voor altijd. Stan keek haar indringend aan. Ik wil je niet kwijt Lotte. Snap je dat? Snap je dat echt?
Lotte keek naar de grond. Stan had helemaal gelijk er had van alles kunnen gebeuren onderweg. Hoe stom kon ze zijn.
Heeft iemand jou naar huis heeft gebracht Lotte? Vroeg Stan.
Lotte keek Stan in de ogen en voelde tranen opkomen. Nee, zei ze schuldbewust, ik heb alleen gefietst. Maar wel heel snel hoor!
Stan was stil en keek Lotte indringend aan.
Lotte kon het niet meer verdragen en keek weg.
Kijk me aan Lotte, zei Stan. Nog steeds had hij haar met zijn sterke handen bij de schouders vast.
Potverdorie Lotte, wat vind je zélf daar nu van. Je was duidelijk gewoon dronken, dan stap je op je fiets, helemaal alleen om 4 uur in de nacht. Super gevaarlijk! Man, snap je dat ik ontzettend boos en verdrietig ben?
Lotte knikte alleen maar en haar ogen begonnen vochtig te worden.
Ik ben ongelooflijk ongerust geweest en heb je verschillende keren gebeld en geappt. Waarom heb je dáár niet op gereageerd?
Lotte dacht plotseling weer aan het moment dat ze Stan zou berichten over het later thuis komen.
Nou, Lotte! Waarom heb je daar niet op gereageerd?
Lotte staarde weer naar de grond en zei zacht, sorry Stan… mijn geluid stond nog uit.
Sorry Stan! “mijn geluid stond nog uit” aapte Stan haar cynisch na. Stan tilde de kin van Lotte op en zei nog eens: “mijn geluid stond nog uit!”
Dit heb ik te vaak gehoord van jou Lotte, het is op een gegeven moment echt klaar. Snap je dat Lotte!
Lotte knikte
Ik wil het horen Lotte zei Stan streng. Snap je dat Lotte!
Ja Stan, ik snap het. Zei Lotte nu beslist.
Herinner je nog wat ik je voordat ik je vannacht naar bed bracht heb verteld?
Lotte haalde haar schouders op omdat ze zich er echt helemaal niets van herinnerde
Dacht ik al. Stan wachtte even en zuchtte. Ok, dan ga ik je nu vertellen wat er gaat gebeuren.
Stan wachtte nog een ogenblik en keek Lotte streng in de ogen aan.
Lotte kende deze blik, ze smolt er wel altijd een beetje van maar ze wist inmiddels ook dat dit niet veel goeds voor haar billen zou gaan betekenen.
Ik heb jou in bed gelegd omdat je verdorie tijdens de billenkoek gewoon in slaap begon te vallen. Terwijl jij je roes aan het uitslapen was, ben ik zelf gaan nadenken wat er met jou moet gaan gebeuren.
Er zal iets veranderd moeten worden in hoe ik jou straf. Billenkoek helpt zeker bij jou en is gewoon echt iets wat bij jou en mij past. Het is voor mij, maar ook voor jou, nodig om via deze manier van straffen onze gedachten weer op de juiste plaats te krijgen. Rust te creëren.
Lotte knikte.
Wat je hier hebt gedaan, zei Stan, is gewoon gevaarlijk. Te gevaarlijk! Dat moet gewoon op de strengste manier en zonder genade aangepakt worden. Zónder Genade, zei Stan nogmaals heel nadrukkelijk
En dáár gaat het mis tussen jou en mij.
Lotte voelde een vreemd soort spanning ontstaan.
Ik hou gewoon zoveel van jou dat ik niet écht “zonder genade” kan straffen. Niet Echt!
Ik vind jou te mooi en te bijzonder. Stan wachtte even. Toch is het nu echt nodig. Het is voor mij pijnlijk maar wel de waarheid. Voor jou zal dat ook pijnlijk zijn, heel pijnlijk. Sowieso dat ikzelf de straf niet aan jou geef zal heel pijnlijk voor jou voelen. Weet ik, snap ik. Maar het is zoals het is. Je hebt mij onbeschoft en respectloos behandeld. Daarnaast, en dat is het belangrijkste, ben je roekeloos en gevaarlijk bezig geweest. Nogmaals Lotte dat moet stoppen!
Stan stopte even. Hij tilde Lotte haar hoofd weer op met een vinger onder haar kin.
Lotte keek weer op in de strenge ogen van Stan.
Daarom ben ik vannacht nadat jij op bed lag, op zoek gegaan naar een manier. Een manier om jou straf te geven zonder genade.
Kom maar eens mee, en Stan pakte Lotte bij haar arm en geleide haar richting laptop die nog opengeklapt stond met een reeds koude kop koffie ernaast.
Stan wees naar het scherm van de laptop waar een heel mooi logo te zien was. Met sierlijke letters stond bovenaan “RECHT DOOR ZEE” en daaronder “VLEGEL AFDELING geschreven.
Ik wil dat je deze keer niet door mij gestraft wordt maar billenkoek gaat krijgen van iemand die jou niet kent maar wel professioneel is. En dat heb ik hier dus gevonden, en hij wees met zijn vinger naar het scherm. Stan las voor wat er stond: “Instituut Recht door Zee met een speciale afdeling voor korte straffen.
Dat is hier gewoon in Nederland Lotte. Niet eens hier zo ver vandaan.
Lotte wist totaal niet wat ze moest zeggen en geloofde eigenlijk niet dat dit kon bestaan. Dat kon toch niet. Dit was een grap, toch. Fake-nieuws, toch?
Stan ging door. Ik heb vanmorgen vroeg direct een mail gestuurd naar dit instituut met de vraag of ik contact mocht opnemen. Een uurtje daarna kreeg ik al een keurige mail terug met de vraag of ik vandaag telefonisch contact kon opnemen met de directeur. Tevens met de vraag of ik een strafformulier zou willen invullen voor het instituut.
Dat heb ik nu al gedaan, maar dat is verder voor jou geheim.
Ga je nu eerst aankleden en kom dan hier aan tafel zitten. Ik ga dan meteen bellen met de directeur, dhr. Thalen, zoals gevraagd in de mail. Lotte ging naar boven en kleedde zich aan. Daarna nam ze plaats aan de overkant van de tafel en keek naar haar schoot terwijl ze haar handen gevouwen voor zich op de tafel had gelegd.

Stan tikte het nummer in op zijn mobiel en legde de mobiel in de luidsprekerstand voor Lotte op tafel neer. Zelf ging hij achter Lotte staan in afwachting van wat zou komen.
Na enkele ogenblikken werd er opgenomen en een stevige mannenstem zei: Goedemiddag, opleidings- en correctie instituut “Recht door Zee”, u spreekt met Vincent Thalen.
Stan: Goede middag heer Thalen, u spreekt met Stan Voncken. We hebben vanmorgen email contact gehad en u gaf aan dat ik u vandaag telefonisch mocht contacteren.
Thalen: Ah, goedemiddag heer Voncken, goed dat u belt. Inderdaad, dat klopt. Wel
waarmee kan ik u van dienst zijn?
Stan: U moet weten dat ik een speciale zaak heb waarbij ik graag van uw diensten gebruik zou willen maken.
Thalen: Jazeker, zegt u maar wat voor speciale zaak het om gaat.
Stan: Wel, als ik het goed begrijp adverteert u op uw Website en op Facebook voor uw correctie-instituut. Maar zeker ook voor uw speciale korte straf afdeling “Vlegels”
Thalen: Zeker, de afdeling voor kortlopende strenge correctieve maatregelen.
Stan: Ja, wellicht dat ik daar belangstelling voor heb voor mijn vriendin. U moet weten dat binnen onze relatie billenkoek, ehh Ik zeg het goed toch, of heeft u liever dat ik spanking zeg..
Thalen: nee, nee wij zeggen inderdaad billenkoek aangezien dit een Hollands instituut is en we zoveel mogelijk de Nederlandse taal correct willen gebruiken en doorgeven.
Stan: Dank, ok, billenkoek dus. Billenkoek is voor mijn vriendin, of eigenlijk voor onze relatie, de manier om gedachten na problematisch gedrag weer tot rust te krijgen. Tevens dat daardoor de schuld echt weg kan worden “gevoeld”. Voor beide, voor haar en voor mij.
Thalen: Ja, is mij geheel bekend.
Stan: Mijn vriendin heeft kortgeleden iets gedaan waarbij ik vind dat ze niet meer door mij gestraft kan en moet worden. Dit omdat ik bang ben dat, gezien de ernst van wat er is gebeurd, ik niet streng en doortastend genoeg kan zijn om haar echt tot de orde te roepen.
Thalen: u bedoelt wellicht dat uw relatie tot uw vriendin zo goed is dat de warmte van de relatie in de weg komt te staan van de straf die eigenlijk verdiend en nodig is?
Stan: Nou, precies, u begrijpt mij volkomen, zeer verrassend!
Thalen: Welnu, hier spreekt enige ervaring. Dit soort zaken komen met enige regelmaat voor. Dit is precies waarvoor onze afdeling “Vlegels” is opgericht.
Stan: Aha, hier ben ik echt blij mee. Ik moet zeggen dat uw info op uw website en andere sociale media heel professioneel en tegelijk discreet is. Dat geeft veel vertrouwen.
Thalen: Dank u, we doen ons best
Stan: Is het mogelijk om binnen niet al te lange termijn een afspraak te maken voor mijn vriendin. Ik denk namelijk dat deze zaak niet lang moet blijven liggen, wat denkt u?

Thalen: Helemaal mee eens, wij proberen altijd zo snel mogelijk dit soort zaken af te handelen en mee te denken met de aanvragers. Ik zal even kijken, volgens mij is er zelfs vandaag al plaats voor een intakegesprek. Of zou dat voor u te snel zijn?
Stan: ok…ehh, ja dat is wel heel snel en hij keek even naar Lotte die nog steeds met gebogen hoofd haar schoot aan het bestuderen was. Ja, ik denk dat we dat gewoon moeten doen. Het is nu bijna 1 uur, wat voor tijd had u in gedachten? Voor ons is het een klein uurtje rijden naar Regten.
Thalen: Ik heb vandaag 2 intakegesprekken. Maar zeker nog tijd en plaats voor 1 intake…zo rond 16 uur vanmiddag. Zou dat schikken?
Stan: Jazeker, wat zou ik moeten meenemen voor deze intake, of vind ik dat op de website?
Thalen: ik zal u de directe link sturen met alle zaken waaraan u moet denken. Belangrijk is wel om het formulier in te vullen wat u kunt downloaden op onze site.
Stan: Ja, die heb ik al gevonden en voor een groot gedeelte ingevuld.
Thalen: U moet even kijken naar de optie “overnachtingen” dit is in relatie tot de diepte en hardheid van de billenkoek die nodig is. Kunt u mij bijvoorbeeld nu al zeggen hoeveel dagen uw vriendin niet fijn moet kunnen zitten?
Stan: Ik heb gekozen voor de meest rigoureuze optie. 4 dagen niet fijn zitten
Thalen: Zo, dan is het dus wel ernstig. U moet weten dat niet fijn zitten bij ons betekend; gewoon moeten blijven staan omdat zitten écht niet lukt. U moet er dan ook rekening mee houden dat uw vriendin 2 nachtjes bij ons zal verblijven. Dus kijkt u even op de desbetreffende lijst wat ze dan mee moet nemen voor het verblijf.
Stan: Jazeker, ik ga ernaar kijken.
Thalen: akkoord, ik zou zeggen tot zo meteen. U en uw vriendin zijn zeer streng welkom.
Stan drukte zijn mobiel uit en keek naar Lotte die nu ook langzaamaan haar hoofd omhoog deed. Haar wangen waren helemaal rood van spanning en zenuwen door het gesprek.
Tijdens het gesprek waren haar gedachten en vooral haar zenuwen alle kanten opgeschoten. Ze wist niet meer of dit echt was wat er nu gebeurde. Maar het was echt. Ze moest zo meteen naar dit instituut. Vandaag al! Ohh had ze maar nooit vannacht dit gedaan. Dit was te erg. Te erg.
Lotte begon tegen Stan te praten dat ze alles voor hem wilde doen als ze maar niet naar dit enge billenkoek instituut hoefde te gaan. Niet zo helemaal alleen, niet zonder “haar lieve Stan” alsjeblieft Stan, niet alleen.
Stan, was onverbiddelijk. Hij had er lang over nagedacht en was beslist in zijn keuze. Het moest deze keer zonder genade en zonder genade zal het worden.
Zo werd het 15 uur, het moment dat ze moesten gaan. Lotte had de opdracht gekregen om haar koffer te pakken met een lijstje die Stan van de website had gehaald.
Pyama, 1 setje schoon ondergoed, toiletspullen, 1 setje kleding. Vreemd vond Lotte, dat is toch te weinig voor 2 nachtjes slapen? Maar alles was vreemd, onwerkelijk. Ze werd bang, dan weer berustend, dan zenuwachtig, begon te trillen bij het inpakken. Was er nog een manier om niet te gaan. Ze besloot om naar beneden te gaan en Stan om te praten. Ze wilde alle slaag van hem hebben als nodig was maar niet naar het enge billenkoek instituut.
Ze stapte de trap af zonder koffer, maar bij elke trede naar beneden zakte haar durf ook. Toen ze beneden kwam en Stan zag staan, vloog ze hem in de armen en begon luid snikkend te smeken dat ze alle straf en billenkoek instrumenten van Stan zou willen doorstaan en nooit haar handen voor haar billen zou gaan houden enne..enne..
Stop zei Stan. Je bent gewoon een grens overgegaan. Daarbij komt dat dit instituut veilig, discreet en ongelooflijk professioneel is. Ik heb er echt vertrouwen in dat je hier echt iets van zal gaan leren. En als je terugkomt dan sta ik klaar om je volledig te troosten. In de meest liefdevolle manier en met alle genade die er is van hier tot de maan en weer terug. Lotte huilde en dacht niet meer na. Het is dan maar zo. Stan zal vast het beste voor haar weten, mijn lieve echte Stan.
En nu naar boven zei Stan streng, pak je koffer. We gaan!!