Het was even na middernacht dinsdag 14 maart 2023. De wind buiten was een stuk minder geworden en de warmte van bijna 17 graden de dag ervoor werd verdreven door een wat rustigere koele westenwind. De bewolking nam toe en het zomaar kunnen gaan regenen.
Lotte zou deze koelte wel kunnen gebruiken maar naar buiten gaan was natuurlijk geen optie. Ze lag met blote billen op haar buik in bed maar had de dekens met haar voeten naar het eind van haar bed geduwd. Het gewicht en wrijving daarvan was al niet fijn en haar billen werden helemaal heet en begonnen te kloppen. Alsof de 2 heuvels van haar koorts hadden.
Anne-Fleur en Rosalie lagen op dezelfde manier op hun bed. Zo waren er 3 blote rode kacheltjes die in deze slaapkamer omhoog staken. De eigenaren daarvan probeerden de knop te vinden om de kacheltjes wat lager te zetten. Maar zonder al te veel resultaat.
Lotte had niet kunnen praten toen ze terug gebracht was vanuit lokaal 4 naar hun slaapkamer. Ze was huilend op bed gelegd door meneer Thalen zelf. Thalen had nog kort iets gezegd tegen alle drie, maar dat had Lotte totaal niet meegekregen in haar mentale toestand en pijn.
Rosalie had, toen Thalen was vertrokken, vanuit eigen ervaring Lotte geholpen door haar billen vrij en bloot te maken. Dat was wel aangenaam. Maar insmeren zou te pijnlijk zijn geweest. Dus Lotte had met haar hand Rosalie weggewuifd. Ook op de vraag van Anne-fleur hoe het ging had Lotte nog niet kunnen antwoorden. Al was haar woordeloze snikken wellicht de beste uitleg en antwoord op dat moment.
Nu midden in de nacht waren Anne-Fleur en Rosalie nog steeds met elkaar aan het praten. Lotte volgde het gesprek half en had geen zin om zelf hieraan mee te doen.
Rosalie was nu bezig te vertellen over haar strafkamer ervaring. Even daarvoor had Anne-Fleur haar verhaal verteld. Over de speciale matteklopper en de lange tafel.
Rosalie had over de Tsjechische bok moeten gaan liggen en was daarop helemaal vastgezet. Een zeer oncomfortabele houding en hard voor haar buik. Door de manier van vastzetten en daardoor de hoek van haar benen en rug kwamen haar billen strak naar achteren te staan. Omdat dit al haar 4e keer was had ze nu met 2 instrumenten op haar blote billen gekregen. De Klabatse en daarna de Cane! Heel gemeen!
De klabatse was vooral gemeen doordat de 7 leren slierten over haar billen steeds op haar zijkanten terecht kwamen. Vijf aan de ene kant, vijf aan de andere kant. De leraar liep na elke vijf slagen rustig naar de andere kant voor de volgende vijf. En zo maar door.
Tot slot 18 met het Spaanse rietje, de Cane!
Ze had 18 keer moeten vragen: “Meneer De With, mag ik alstublieft een slag met uw cane op mijn blote bibs”. De Leraar zei daarna het nummer van de slag.
Het was verschrikkelijk geweest om dat te moeten vragen omdat elke keer als ze “blote bibs” zei, kwam de cane al aangesuisd. Dus op laatst stopte ze bij “op mijn” en durfde niet verder.
Meneer De With had even gewacht en toen plotseling een cane-slag onder haar billen op haar achterbenen gegeven. Keihard. Ze had nog nooit zo hard geschreeuwd.
Die telde dus niet, had meneer De With koeltjes gezegd. Nog een keer je zin niet afmaken is twee extra op je benen. Begrepen Rosalie!!
Al huilend en jammerend had ze de 18 zinnen voltooid waarbij ze “blote bibs” steeds met angst had benaderd.
Langzaam, snel, hakkelend, uitrekkend, roepend, fluisterend. Alle slagen waren met dezelfde kracht en intensiteit. En nu, een aantal uur later was een groot 18 karaats streeppatroon te zien op haar billen én 1 grote rode gezwollen streep scheef over haar achterbenen.
Lotte, hoe gaat het meid. Vroeg Rosalie. Lotte draaide haar hoofd richting Rosalie en haalde haar schouders op.
Wil je nog steeds er niet over praten?
Lotte schudde zachtjes haar hoofd.
Het was allemaal nog te pijnlijk.
Rosalie liep naar de badkamer en rommelde wat. Rosalie kwam even later naar de badkamer uit met een flink glas water en 3 pilletjes in hand.
Codeïne zei Rosalie Het helpt echt heel goed tegen de pijn, én wellicht toekomstige pijn. Ze knipoogde naar de beide meisjes die op bed lagen.