De liefdevolle tikjes warden niet meer op prijs gesteld. Katy werd steeds chagrijniger door alle aandacht voor haar billen. Tom sloeg haar op haar bips terwijl hij haar knuffelde of hij gaf haar als gevolg van zijn spelletje een stevig pak op haar blote billen. Het eindresultaat was dat haar bips meer dan een beetje gevoelig was. En daar was ze niet blij mee. Daar kwam nog bovenop dat ze ervan overtuigd was dat ze het weekendje kamperen met Wouter, Annie en de kinderen wel op haar buik kon schrijven.

Alles leek met een soort domino effect tot chaos te verworden, wat al begon tijdens het ontbijt. Ze had geen honger. ‘Nee, dank je, schatje, ik heb echt nergens zin in’, antwoordde Katy toen Tom aanbood een omelet te maken. ‘Ik heb al een geroosterd broodje gehad toen ik mijn medicijnen innam. Op dit moment wil ik alleen maar een kopje thee. Misschien dat ik er bij de lunch wel zin in heb’.

‘Katy, je eet bijna niks. Je zit over het algemeen alleen maar wat met je eten te spelen. Je moet hier mee ophouden. Je houdt alleen jezelf maar voor de gek. En voordat je grote mond je billen weer in de problemen brengt, wil ik horen wat je wilt eten. Anders neem ik de beslissing. Maar je zult wat eten. Is dat duidelijk?’

Tom stond met zijn handen in zijn zij en klonk vastberaden.

‘Maar ik heb geen honger. Ik wil helemaal niet eten’, klaagde Katy.

‘Geen sprake van Katy. Je eet wel wat!’

Katy en Tom stonden recht tegenover elkaar. Geen van beiden gaf toe en geen van beiden zei meer wat. Uiteindelijk schudde Tom zijn hoofd en draaide zich om naar het gasstel. Hij pakte de koekenpan uit de kast. Katy liep stampvoetend de keuken uit. Ze liep naar de bijkeuken en deed de was in de machine. Als ze iets kapot zou kunnen gooien zonder zichzelf in de problemen te brengen, dan zou ze dat doen. In plaats daarvan richtte ze haar energie op de was.

Katy was gefrustreerd. Ze was boos. Ze was woedend! De dag was nog niet eens begonnen en ze had zich al in de nesten gewerkt. ‘Als Tom me eens met rust zou laten’, siste ze.

Katy dacht koortsachtig na hoe ze het voor elkaar kon spelen dat ze niets hoefde te eten. Het leed geen twijfel dat Tom haar straks naar de keuken zou roepen. ‘Hij verstikt me…. En hij behandeld me als een klein kind’.

Ze klapte het deurtje van de droger dicht en drukte op de startknop. Ze pakte een paar handdoeken van de grond en stopte deze ruw in de wasmachine voordat ze het waspoeder toevoegde. Het deurtje klapte dicht en het water begon te stromen. Katy draaide zich om en keek of ze een volgende slachtoffer kon vinden.

Ze liep haar hobbykamer in. Ze maakte ruimte op de tafel zodat ze haar naaimachine kon neerzetten. Met een chagrijnig gezicht liet ze zich op de stoel neerploffen. Ze trok een pijnlijk gezicht. Bovendien had ze een bonzende hoofdpijn. Er verschenen tranen in haar ogen.

‘Waarom doe ik toch zo akelig tegen Tom? Waarom doe ik zo rot tegen alles en iedereen? Ze leunde over de tafel. Ze strekte haar armen en liet haar hoofd zakken. Het hout van het tafelblad voelde heerlijk koel aan haar gezicht. Maar haar lichaam voelde zwaar aan en haar billen en bovenbenen deden erg zeer. Katy begon te snikken.

Ondertussen pakte Tom de eieren uit de koelkast. Terwijl hij in de keukenla zocht naar een spatel, verstrakten zijn kaakspieren. ‘Ik zal niet toestaan dat Katy zo destructief bezig blijft. Onder geen voorwaarde!’. Hij pakte een beslagkom en brak een paar eieren. ‘Volgens mij heeft ze geen idee wat die medicijnen allemaal met haar doen’. Hij liep naar de broodrooster, deed er twee boterhammen en en deed het schuifje omlaag. Toen hij zich weer omdraaide naar het aanrecht, liet hij zijn vingers door zijn haar glijden. Hij zette zijn handen op het aanrecht. Toen hij het lawaai uit de bijkeuken hoorde komen, klemde hij zijn kaken stevig op elkaar. Hij deed zijn ogen dicht en telde tot tien. Hij haalde diep adem, blies langzaam uit en opende zijn ogen. ‘Verdomme, wat heb ik hier een hekel aan’.

Hij draaide de koude kraan open, hield zijn handen in een kommetje onder de straal en gooide het koude water in zijn gezicht. Hij herhaalde dit ritueel een aantal keren en draaide de kraan weer uit. Hij pakte een handdoek uit het keukenkastje  en droogde zijn gezicht en handen af. ‘Klik!’, deed de broodrooster en twee geroosterde boterhammen schoten tevoorschijn. Tom verlegde zijn aandacht weer richting omelet.

‘Katy, kom aan, meisje. Kom aan en probeer het tenminste. Je hoeft niet heel veel te eten. Eet gewoon een klein beetje. Alsjeblieft’, zei Tom smekend.

Toen ze de stem van Tom hoorde, ging Katy rechtop zitten en veegde de tranen van haar gezicht. Ze wilde niet huilen. Dat voelde zo zwak. Ze wist dat er geen ontsnappen mogelijk was, ze moest iets eten. Katy probeerde zich te herpakken voor ze terug ging naar de keuken. Ze wilde niet dat Tom zou zien dat ze gehuild had. Ze wreef nog een keer over haar gezicht om zeker te weten dat de tranen allemaal weg waren. ‘He, wat heb ik hier tot een gloeiende hekel aan’, zuchtte ze gefrustreerd.

‘Ik ook’, zei Tom zachtjes vanuit de deuropening.

Katy schrok. ‘Ik had niet door dat je daar stond, schatje. Je laat me schrikken’.

‘Het spijt me. Dat was niet mijn bedoeling’. Tom stak zijn hand uit. ‘Kom, het eten is klaar’.

Katy haalde snel adem. Haar schouders gingen op en neer. Ze liep langzaam naar Tom. De achterkant van haar bovenbenen deden zeer en haar hoofd bonkte nog steeds. Ze legde haar hand in de zijne en glimlachte een beetje schaapachtig tegen hem. Tom glimlachte terug en gaf haar een knipoog.

Terug in de keuken zag Katy dat Tom de tafel gedekt had. Ze ging heel voorzichtig zitten. Ze had nog behoorlijk last van het pak slaag van de vorige avond.

‘Ik weet niet of het me lukt om wat te eten, schatje’. Zei Katy.

‘Maak je maar geen zorgen, meisje’, zei Tom terwijl hij een stuk omelet op haar bord legde. Verder zette hij een mandje neer met geroosterde boterhammen en schonk hij voor beiden een glas thee in. ‘Voorlopig bepaal ik hoeveel je kunt en zult eten. Hier wordt niet meer over gediscussieerd. Punt uit!’

Tom stond op en gaf haar een tablet en een glas water. Katy keek verbaasd naar het tabletje en vervolgens naar Tom. ‘Die heb je nog niet ingenomen, is het wel? Als dit wel zo is, dan ben je vergeten het af te kruisen’.

Katy nam het tablet van hem een en erkende haar fout. ‘Nee schatje, deze heb ik niet ingenomen’. Ze voelde de kriebels in haar buik opkomen. ‘Dank je wel’, zei ze toen ze het tabletje in genomen had.

Tom ging zitten en pakte het peper en zoutstelletje om over zijn omelet te doen. ‘Graag gedaan, schatje. Eet smakelijk’.

Katy herpakte zichzelf en at alles op wat Tom op haar bord gelegd had. De onuitgesproken consequenties hielden haar bij de les. Tom had er geen onduidelijkheid over laten bestaan. Hij had de grens aangegeven en het was aan Katy om hier niet overheen te gaan.

‘Als je straks nog andere dingen te doen hebt, kan ik wel afruimen en afwassen’, zei Katy.

‘Probeer je van me af te komen?”, zei Tom met een quasi teleurgesteld gezicht. Katy grinnikte.

‘Nee hoor. Zo heb ik het niet bedoeld. Ik schaam me over mijn gedrag van daarnet. Ik ben bang dat ik niet goed weet wat ik er over moet zeggen. Ik dacht dat je misschien nog wel wat te doen hebt. Dan kan ik me in de tussentijd herpakken, zodat ik weer een beter gezelschap ben’.

‘Ik ben altijd het liefst bij jou en dat is nu niet anders, schatje. Ik vraag alleen maar of je er een beetje om wilt denken. Stop met vechten als ik je probeer te helpen. Jij hebt altijd voor alles en iedereen gezorgd. Je streeft altijd naar perfectie, ook ten aanzien van jezelf. Je moet niet zo hard zijn voor jezelf. Je gebruikt behoorlijk zware medicijnen, Katy. Ik weet dat het allemaal niet meevalt. Je moet een beetje geduld hebben, meisje’. Tom gaf haar een klein kneepje in haar neus. ‘Afgesproken?’

Met een zucht knikte Katy ja. ‘Goed zo, meisje’, zei Tom.

Katy zette haar glas op haar lege bord en legde het bestek ernaast. Ze stond voorzichtig op en bracht de vaat naar de gootsteen. Ze zette de kraan aan en begon ze af te spoelen en liet vervolgens de gootsteen vollopen met heet water.

‘Vertel eens, hoe zien je plannen voor vanochtend eruit?’, vroeg Tom terwijl hij de overgebleven etenswaren in de koelkast zette en naar Katy toeliep. Hij sloeg zijn armen van achteren om haar middel. Hij boog zich voorover en drukte zijn lippen in haar nek. Katy kreeg er kippenvel van.

‘Je bent een ondeugd’, zei Katy terwijl ze kraan uitdraaide en zich omdraaide om hem weg te duwen. Tom moest grinniken om haar poging om weg te komen.

‘Uh, uh, uh, meisje. Je begaat een vergissing! Je maakt ere en bende van!’, Tom wees met zijn wijsvinger naar de twee natte handafdrukken op zijn T-shirt.

‘Laat me eens even kijken’, zei Tom op een dramatische toon. ‘Was dat… twee of drie? Oh ja, ik weet het al weer. Het was twee’. Hij wees opnieuw naar zijn natte T-shirt. ‘Ha ha ha, en nu is het drie. Tjonge jonge Katy, je bips mag nog vijf keer een pak slag tegemoet zien’.

Katy gaf hem een klap op zijn schouder. ‘Houd op! We spelen dat stomme spelletje helemaal niet meer. Ik kan nu al bijna niet zitten. Het spel is afgelopen. Niet meer!’. Weer deed Katy een poging om los te komen. Maar weer slaagde ze daar niet in.

Tom verstevigde zijn greep. Hij liet zijn handen zakken is pakte haar beide billen. ‘Het spel is helemaal niet afgelopen, Katy. Ik snap niet waarom ik dat steeds opnieuw moet zeggen. Het is niet afgelopen voordat IK zeg dat het afgelopen is. En voorlopig zul je er niet in slagen om me daarvan te overtuigen, jongedame!’

‘Neeeee!’, gilde Katy, terwijl Tom haar stevig op haar bips begon te slaan. ‘Oh, alsjeblieft, liefje. Auw! Oh, het doet al zo zeer’.

‘Ik slaag er volgens mij alleen maar in om je bij de les te houden als ik zorg dat je zere billen hebt. Geen probleem! Oefening baart kunst’, grinnikte Tom. Katy gaf toe en smolt in zijn armen. Ze legde haar hoofd op zijn schouder. Ze realiseerde zich dat het geen had zich nog verder te verzetten, zoals Tom al eerder suggereerde.

‘Ik vraag het gewoon nog een keer. Wat zijn je plannen voor vandaag, schatje?’, vroeg Tom rustig. Zijn handen hielden zich rustiger, maar ze bleven haar billen masseren.

‘Ik ben met de was begonnen. Dat ga ik afmaken. Verder denk ik dat ik achter de naaimachine ga’.

KLETS! ‘Dat heb je eerder ook al gezegd’, zei Tom. ‘Verder nog plannen voor vandaag?’

‘Ohhh! Ja, ik wilde nog even naar de supermarkt’.

KLETS! KLETS! ‘Wat zeg je?’

‘Auw! Liefje, alsjeblieft. Oh, dat doet zeer! Ik moet echt naar de supermarkt. We hebben niets meer in huis’.

‘Maak maar een boodschappenlijstje. Jij gaat nergens anders naar toe dan naar je bed!’

Katy keek Tom aan en vroeg, ‘Waarom doe je toch zo gemeen?’

‘Ik ben niet gemeen, schatje. Ik bescherm mijn vrouw, die een slecht afweersysteem heeft en wiens hormonen in de war schijnen te zijn’.

Tom en Katy keken elkaar indringend aan.

‘Ik wil niet dat je weer in het ziekenhuis komt te liggen, jongedame. Ik wil dat je gewoon hier kunt zijn, zodat ik je vast kan houden als ik dat wil… wat heel vaak het geval is’. Tom keek omlaag naar Katy en kneep in haar billen. Katy kreunde. Hij gaf haar een kusje op haar neus.

‘Nu moet je even goed luisteren. Zo ziet het programma tot de lunch eruit. Het is nu acht uur. Je kunt eerst een paar uur je gang gaan. De was doen, achter de naaimachine zitten, internetten, het kan niet schelen wat. Je zorgt dat je om tien uur in de slaapkamer bent voor een serieus gesprek. Vervolgens stop ik je het bed in’.

Katy was geschokt. Ze verstijfde in zijn armen. ‘Nee Tom! Nee!’

‘Sh sh sh… Rustig maar, schatje’, zei Tom. Hij draaide zich om en leunde tegen het aanrecht. Hij trok Katy stevig tegen zich aan en wreef over haar rug. Het was even helemaal stil. Hij boog zich voorover en kuste haar wang tot hij haar lippen vond voor een klein kusje. De volgende kus was gepassioneerd. Katy sloeg haar arm om zijn nek en wreef met haar andere over zijn ribbenkast. Toen ze elkaar uiteindelijk loslieten was dit alleen maar omdat ze beiden in ademnood verkeerden.

Katy keek Tom aan. ‘Ben ik echt helemaal de weg kwijt, liefje?’

Hij tuitte zijn lippen en trok een diepe frons. ‘ik ben bang van wel, schatje’, antwoordde hij.

‘Oh Tom’, zei Katy terwijl ze haar lichaam tegen hem aandrukte.

Tom legde zijn wang op haar hoofd en grinnikte. Hij snoof de geur van haar haren. Toen deed hij zijn ogen dicht en genoot van het gevoel haar in zijn armen te houden.

‘Ik hou van je’, fluisterde hij.

‘Ik ook van jou’, fluisterde Katy terug.

Tom liet Katy rustig haar situatie overdenken.

‘Liefje?’

‘Ja, schatje?’

‘Ik denk dat mijn billen dit niet zullen overleven’, zei Katy met spijt in haar stem.

Tom grinnikte en gaf haar een paar tikken op haar bips. ‘Volgens mij gaan je billen het juist met vlag en wimpel doorstaan. Maak je maar geen zorgen, schatje’.

‘Jij hebt gemakkelijk praten. Het zijn niet jouw billen die zich in de gevarenzone bevinden’.

Tom grijnsde. ‘Ik heb er alle vertrouwen in, schatje!’.

Katy deed een stap achteruit en zei tegen Tom dat ze op moest schieten als ze maar twee uur de tijd had. Tom grinnikte en waarschuwde Katy dat ze niet moest overdrijven en naar haar lichaam moest luisteren. Dat beloofde Katy.

‘Ik ga een poosje naar de garage. Als je me nodig hebt, geef je maar een gil. En vergeet niet om een boodschappenlijst voor me te maken. Ik ga dan boodschappen doen als jij ligt te slapen. Moet ik verder nog wat voor je doen?’, vroeg Tom.

‘Nee, liefje. Het is goed. Ik wil zelf ook nog wat doen’.

Tom wees naar Katy en zei streng, ‘Als je meer doet dan goed voor je is, zullen je billen daar de prijs voor betalen, jongedame!’

‘OK. OK!’, antwoordde Katy terwijl haar handen naar haar billen schoten.

‘Ik meen het, Katy!’ voegde Tom eraan toe terwijl hij naar de deur liep.

Tom liep hoofdschuddend naar de garage. Hij vreesde, of wist eigenlijk wel zeker, dat Katy niet echt naar hem luisterde. Daar was ze veel te zelfstandig voor. Maar haar bips had al dikwijls de prijs moeten betalen als ze doorschoot in die zelfstandigheid. Tom wist heel goed dat het vandaag geen zin had de strijd met haar aan te gaan. De beste manier om er mee om te gaan, was te doen zoals hij altijd deed. Een flink pak op haar blote billen als ze de grenzen overschreed.

Om Katy de kans te geven wat tijd aan haar zelf te besteden, ging Tom aan het werk. Hij voerde de vogels in de tuin. Hij schroefde een paar planken van de schutting, die los zaten, vast. Hij borg de tuinslang op die nog in de voortuin lag. Toen hij terug kwam in de garage ging hij aan de slag met de kist die hij voor Katy aan het maken was. Hij vond het heerlijk om dingen voor haar te maken.

Binnen deed Katy de afwas en ze maakte een pan soep. Ze veegde en dweilde de keukenvloer en deed de was. Daarna verstelde ze een paar kleren en ruimde alles netjes in de kasten, ook de handdoeken. Vervolgens bedacht ze zich dat het ook de hoogste tijd was om de badkamer een beurt te geven. Vervolgens pakte ze de stofzuiger om de slaapkamer schoon te maken.

Om kwart voor tien stapte ze de keuken in om een glas water te drinken. Haar hoofd bonkte nog steeds en haar voeten deden zeer. Ze deed haar handen naar achter en wreef over haar gevoelige bips. Ze vroeg zich af wanneer Tom haar billen de gelegenheid zou geven te herstellen. Toen ze haar glas water leeg had, bracht ze de vuilniszakken naar de garage.

Toen hij lawaai hoorde in de garage stapte Tom naar binnen en zag dat het Katy was. ‘Hallo’, zei hij. ‘Kan ik je ergens mee helpen?’

‘Ha liefste’, zei Katy met een glimlach, terwijl ze het deksel van de container dicht deed. ’Nee, bedankt. Het Is al klaar’.

‘En hoe gaat het?’

‘Goed. Het gaat prima’, antwoordde Katy.

Tom keek op zijn horloge en zag verschrikt dat het al bijna tijd was. ‘Heb je nog een boodschappenlijstje voor me gemaakt, schatje?’

‘Ik heb eerst wat andere dingen gedaan en ga nu de lijst maken’.

‘Goed zo. Ik kom zo binnen’, antwoordde Tom.

Katy ging terug naar de keuken en ging met de boodschappenlijst aan de slag. Toen ze in de koelkast keek wat er allemaal nodig was, kwam Tom het huis binnenstappen. Katy hoorde hoe hij in de bijkeuken zijn handen waste. Toen hij de keuken binnenkwam, was de boodschappenlijst klaar.

Katy vulde haar glas met water en pakte haar medicijnen. Toen ze de dosis op het lijstje afgestreept had, opende Tom de koelkast om watt e drinken te pakken. Hij pakte de spa rood en liep naar het gasstel. Hij opende de pan om te kijken wat erin zat. ‘Dat ruikt goed, schatje’, zei hij.

Toen Katy opkeek om hem te antwoorden, was hij verdwenen. “He, waar je opeens?”, riep ze.

‘Ik ben hier’, riep hij terug.

Katy ging op het geluid van zijn stem af en trof hem in de slaapkamer aan. Tom zat op het bed en deed zijn schoenen uit. Nadat hij zijn sokken opgetrokken had en zijn broekspijpen goed gedaan had, keek hij op naar Katy.

‘Kom eens even hier. We moeten praten’. Tom wenkte dat Katy op zijn knie moest komen zitten. Hij pakte haar glas aan en zette hem naast de zijne op het nachtkastje. Katy ging voorzichtig zitten. ‘Vertel eens wat je vanmorgen allemaal gedaan hebt, schatje. Heb je de was gedaan en heb je achter de naaimachine gezeten?’

‘Ja, dat heb ik inderdaad gedaan’, antwoordde Katy.

‘En wat heb je nog meer gedaan?’

‘Nou, ik heb schoongemaakt en heb de vuilnis weggebracht’.

Tom hield haar rechterhand in de zijne. Zijn arm lag rond haar middel en hij trok haar tegen zich aan. Hij keek naar haar voeten en vroeg, ‘Wat is er met je schoenen gebeurd, schatje? Had je die aan toen je de vuilnis wegbracht?’

‘Ik heb ze uitgedaan toen ik weer binnen kwam, liefje’, antwoordde Katy verward.

‘Je voeten zijn opgezwollen. Is het wel goed?’ Tom reikte omlaag en begon haar rechtervoet te masseren.

‘Mijn voeten zwellen altijd een beetje op als ik te lang in de benen ben, liefje. Maar er is niets aan de hand hoor. Als ik straks ga liggen is die zwelling zo verdwenen’.

‘En je hoofdpijn? Heb je nog steeds last van hoofdpijn?’, vroeg Tom bezorgd.

‘Die is er nog steeds’, gaf Katy toe. ‘Het ene moment is beter dan het andere. Ik heb een poosje geleden een paracetemol genomen. Ik denk dat het zo wel weer gaat zakken’.

‘Toen je zonet aan het schoonmaken was… kan het zijn dat je toen een beetje overdreven hebt, omdat je alles klaar wou hebben voordat ik zou zeggen dat je zou moeten gaan rusten?’, vroeg Tom met een opgetrokken wenkbrauw.

‘Zoveel heb ik niet gedaan, liefje. En ik ben zeker geen grenzen overgegaan, liefje. Echt waar niet!’ Katy raakte een beetje gefrustreerd van alle vragen van Tom.

‘Waarom vertel je me niet precies wat je allemaal gedaan hebt, zodat ik beter begrijp wat jij bedoeld met een beetje schoonmaken?’ Tom keek ernstig. Hij wilde een verklaring. Katy bad dat ze zijn nieuwsgierigheid kon bevredigen. Ze werd zenuwachtig en gefrustreerd van al dit gedoe.

‘Nou, ik ben begonnen met de afwas. Toen heb ik met de soep opgezet. Ik heb de was gedaan en een paar van je broeken versteld. Ik heb de was opgeborgen en de vuilnis naar de garage gebracht’, antwoordde ze.

‘Heb je de keukenvloer gedweild?’

 ‘Oh ja, dat ben ik vergeten. Ik heb de keuken ook nog gedweild’.

‘En ben je ook nog aan het stofzuigen geweest, Katy?’

‘Eh, ja. Had ik dat niet genoemd’, antwoordde ze verdedigend.

‘Nee, dat heb je niet genoemd. Wat heb je allemaal gezogen?’

‘Ehh… ik heb de woonkamer gezogen en de eetkamer en… OK, OK. Ik heb alles gezogen behalve de keuken en de badkamer… die heb ik gedweild. Maar ik heb het meubilair niet allemaal verschoven toen ik aan het stofzuigen was’.

‘Ik begrijp het’, zei Tom uitdrukkingsloos.’Staat er nog meer op die lijst, die jij een beetje schoonmaken noemt?’ Zijn stem klonk rustig, maar streng.

‘Ik heb het stof afgenomen en heb de badkamer schoongemaakt, dat is alles’.

‘Op de een of andere manier heb ik het idee dat je het huis in twee uur van boven tot beneden schoon zou hebben gemaakt als dat gekund had. Ik had zo gehoopt dat je jezelf wat meer in acht zou nemen en het wat rustiger aan zou doen. Ik zou zo graag willen dat je eerst nadenkt voor je wat doet. Maar goed vandaag is dat niet gelukt’. Tom liet een stilte vallen.

‘Katy, je bent lang niet in orde. Je moet jezelf in acht nemen bij alles wat je doet. Totdat je uit deze ontkenningsfase komt en mij helpt goed voor je te zorgen, zullen mijn handafdrukken je billen blijven sieren, ben ik bang’.

‘Alsjeblieft, geen pak op mijn billen meer, liefje. Alsjeblieft’, smeekte Katy.

‘Je weet vanaf het moment dat we zaten te ontbijten dat je een pak op je bips zou krijgen. Ben je ooit mee weggekomen door zo te stampvoeten en met de deuren te slaan? Dat zal nooit gebeuren. Dergelijke woede uitbarstingen getuigen van weinig respect voor mij en voor jezelf. Vervolgens kunnen we het hebben over de manier waarop je met je medicijnen omgaat. En over wat je de afgelopen twee uur hebt gedaan, ik blijf niet aan het uitleggen. Dat is nergens voor nodig, want je weet dondersgoed dat je lijf het niet aan kan om het hele huis in twee uurtjes schoon te maken. Als je uit bent op lichamelijk ongemak, dan zal ik je helpen met een klinkend pak op je blote billen’.

Katy huiverde en haar maag trok samen.

‘Ga eerst maar eens plassen, Katy’, zei Tom met een hoofdbeweging richting badkamer. ‘Ik weet dat je moet plassen. Dat is altijd zo vlak voor je een pak op je billen gaat krijgen. Trek maar een T-shirt aan als je wilt, maar verder niets, zodat ik je billen kan straffen, zoals ze gestraft moeten worden’.

‘Oh Tom…’, begon Katy.

‘Ga nu maar, Katy. Doe wat er van je gevraagd wordt’, zei hij terwijl hij haar overeind hielp. ‘Toe’, voegde hij er aan toe met een flinke klets op haar bips.

De tijd in de badkamer kon haar niet lang genoeg duren. Maar omdat er geen ontsnappen aan was, gaf Katy uiteindelijk toe en besloot de consequenties onder ogen te zien. In een beweging legde Tom haar over zijn linkerknie en zette zijn andere been over haar onderbenen. Het leed geen twijfel dat Katy niet stil zou kunnen blijven liggen. Daar billen deden al behoorlijk zeer.

‘Geef me je rechterhand, schatje’, droeg Tom haar op. Alle voorbereidingen waren nu achter de rug, behalve de reden van het pak slaag. ‘En..’, vroeg Tom. ‘Heb je nog iets te zeggen, jongedame?’

‘Oh, Tom, ik heb hier zo’n hekel aan!’, jammerde Katy.

 KLETS! KLETS! KLETS! KLETS! ‘Ik had ook best zonder gewild. Houd op met dat zelfmedelijden!’

‘Auw! Auw, ohhh! OK… Ik heb het allemaal overdreven, liefje. Geef je alsjeblieft het pak slag dat ik verdiend heb door een scene te trappen tijdens het ontbijt, omdat ik mijn medicijnen vergeten heb en omdat ik ondanks jouw waarschuwing veel te veel gedaan heb’.

‘Ben je niet iets vergeten, jongedame?’

‘Niet dat ik weet. Als dit wel zo is, wil je me dan even helpen?’

‘Natuurlijk, schatje. Ik zal je helpen’. KLETS! KLETS! KLETS! KLETS! ‘Wat heb je vandaag nog meer gedaan om een pak op je bips te verdienen?’ KLETS! KLETS! ‘Ben je onaardig geweest tegen mijn vrouw?’ KLETS! KLETS! ‘Ben je voorbijgegaan aan wat zij nodig heeft en heb je jezelf wijs gemaakt dat je de goede dingen deed?’ KLETS! KLETS! KLETS! KLETS!

‘Oh… Auw!… Alsjeblieft, oh alsjeblieft’, gilde Katy. ‘Sla me alsjeblieft niet meer!’

‘Ik ben nog niet eens begonnen, Katy. Ik hielp je alleen maar een eindje op weg zoals je gevraagd hebt. We zijn nog steeds bezig op een rijtje te zetten waarom je een pak op je billen krijgt. KLETS! KLETS! KLETS! Weet je het al weer of heb je nog meer hints nodig, terwijl ik je billen nog wat verder opwarm?’

‘Dat is niet grappig. Tom’, jammerde Katy… Dat was niet het meeste slimme om te zeggen.

KLETS! KLETS! KLETS! KLETS! KLETS! KLETS!

Iedere klap brandde als vuur. Ze kwamen allemaal neer op het plekje waar haar billen overgingen in haar benen.

‘OK, OK, Ik heb mezelf niet in acht genomen. Daarom heb ik zoveel schoon kunnen maken. Dat kwam omdat ik boos was omdat ik vanmorgen zo rot tegen je deed’, gilde Katy.

‘Dank je wel’’, zei Tom en trok Katy overeind. Ze gingen beiden staan. ‘Ik wil dat je in de hoek gaat staan en nadenkt over wat er allemaal gebeurd is. Wanneer ik je bij me roep dan vraag je me netjes om nog een pak slaag. Misschien dat je deze keer wel compleet bent met je opsomming. Mocht dat niet het geval zijn, dan geef ik je voor iedere aanleiding apart een pak op je billen. Vooruit’. Tom moedigde haar aan met een flinke klets op haar brandende billen. Toen ze iets wilde gaan zeggen, schudde hij zijn hoofd. ‘Je kunt beter niet gaan tegenspreken als je gestraft wordt, Katy. En nu naar de hoek’.

Iedere stap naar de hoek werd door Tom met een stevige klets op haar bips begeleid. Haar tranen maakten hem week, maar hij wist dat er nu geen weg terug meer was. Het was nu belangrijk om sterk te zijn. Hij hoopte vurig dat ze zich niet langer zou verzetten en het zichzelf kwalijk te nemen dat ze ziek was.

Katy stond een kwartier lang in de hoek te huilen en te snikken. Tom liet zijn hand door zijn haar gaan.

‘OK, Katy. Laten we die billen van je maar eens onder handen nemen, dan kun je daarna gaan slapen’. Katy voelde hoe haar maag omdraaide voor ze naar Tom toeliep.

‘Het spijt me liefje. Vergeef me alsjeblieft en geef me een pak op mijn billen omdat ik vandaag geen respect gehad heb voor jou en voor mij. Ik zal mijn best doen om meer rekening te houden met mijn gezondheid. Ik zal daar erg mijn best voor doen. Ik wil graag beter worden’. De tranen liepen non stop over haar wangen. ‘Vergeef me alsjeblieft’.

Tom ging staan en nam Katy in zijn armen. ‘Natuurlijk vergeef ik je, schatje. Ik hou van je. Je bent mijn leven en mijn alles. Het doet me pijn als ik je steeds maar op je billen moet geven. Maar ik zal niet opgeven, dat weet je heel goed. Ben je er klaar voor om dit hoofdstuk af te sluiten?’

‘Heb ik een keus dan?’, snikte Katy.

‘Geen enkele keus, schatje’, antwoordde Tom terwijl hij ging zitten en haar over zijn knie legde. Katy verzette zich niet. Ze wilde dat het zo snel mogelijk voorbij zou zijn. Ze wilde dat Tom haar in zijn armen zou nemen. Toen de eerste klappen vielen, wenste ze echter dat ze overal was, behalve op de plaats waar ze op dat moment verbleef.

‘Auw, Oh, Alsjeblieft… Alsjeblieft, niet meer slaan. Auw… Oh Tom, het doet zeer… het brandt… ooooh’, huilde ze.

Maar Tom hield niet op. In plaats daarvan gaf hij haar een stevig pak op haar blote bips. En bij iedere klap liet hij het vuur van het pak slaag van de avond ervoor weer oplaaien. En daar werd tegelijkertijd nieuw vuur aan toegevoegd. Klap na klap liet Tom op haar billen en bovenbenen neerdalen. Hij besteedde speciale aandacht aan het plekje tussen haar billen en bovenbenen. Katy gilde, worstelde en huilde. En terwijl Katy gilde en huilde, hoopte Tom. Katy gaf zich over aan de klappen en aan zijn standje. Niet lang daarna kwam het pak slaag met nog tien klinkende kletsen ten einde.

Tom greep naar de papieren zakdoekjes. Hij legde ze naast Katy neer. Ze snoot haar neus en droogde haar tranen. Op hetzelfde moment wreef Tom over haar rug en over haar billen. ‘Ik vraag me af of we weer op herhaling moeten als ik haar vanmiddag naar bed breng’, dacht hij bij zichzelf. Tom zuchtte…

En zo verliep een alledaagse morgen uit het leven van Tom en Katy, een alledaags stel uit een alledaags dorp, vlak bij jou uit de buurt.