Katy kreunde, toen Tom aankondigde, ‘… en dat is drie, voor tegenspreken!’

Ze hoorde de rest van de woorden van Tom niet. In plaats daarvan begon ze meteen te smeken, ‘Alsjeblieft, schatje. Oh, alsjeblieft, ik zal heel lief zijn’.

‘Dat weet ik wel zeker, tegen de tijd dat ik klaar met je ben’, antwoordde Tom met een liefdevolle grijns.

Katy bedacht zich wat haar te wachten stond. Niet alleen zou ze een pak op haar bips krijgen als gevolg van dat stomme spelletje van hem, maar had inmiddels ook al een tweede pak slaag verdiend.

‘En’, bedacht ze, ‘God mag weten hoeveel er nog bij komt voor dit stomme spelletje voorbij is!’

De grijns op het gezicht van Tom leerde dat zijn spelletje nog maar net begonnen was.

Katy’s gedachten maakten overuren.

‘Hoe klets ik me hier in vredesnaam uit? Het doet nog zeer van eerder vanochtend. Ik kan niet eens fatsoenlijk zitten’, dacht Katy en trok een grimas.

Tom stond op en draaide zich in de richting van zijn vrouw. Hij zette zijn knie op het bed en stak zijn hand naar Katy uit.

‘Oh Tom’, protesteerde Katy.

‘Ring’, deed de telefoon.

Tom stopte zijn beweging en keek Katy aan. Hij wees in haar richting en zei, ‘Geen beweging, meisje!’

‘Ring’, deed de telefoon weer.

Tom draaide zich om en pakte de hoorn van het toestel.

‘Hallo’, zei hij. ‘Ha, maatje’.

Er viel een stilte. Tom ging op het bed zitten.

‘Nee, ik had net een man-vrouw gesprek’.

Opnieuw viel er een stilte. Tom grinnikte. ‘Ja… dat heb je goed geraden, maatje. En hoe gaat het met jou en je vrouwtje?’

Toen het gesprek vorderde, en Tom steeds meer zijn aandacht verloor, schoof Katy steeds meer naar de rand van het bed en was door de deuropening vertrokken voor Tom in de gaten had wat er gebeurde.

‘Katy!’, riep hij, ‘kom als de gesmeerde bliksem terug!’

Nu was het de beurt aan Katy om te grinniken. Ze maakte dat ze uit de voeten kwam.

‘Ik ben zo terug, schatje’, riep ze.

Tom hoorde haar giechelen toen ze er vandoor ging. Hij moest er om glimlachen. Het was lang geleden dat hij haar had horen giechelen. In de wetenschap dat ze niet ver kon komen, verlegde hij zijn aandacht weer naar de telefoon.

‘Ja, Wouter, het is een fulltime baan om die ondeugd in de gaten te houden’, antwoordde Tom. Hun gesprek duurde nog vijf minuten voort. Genoeg tijd voor Katy om af te maken waar ze mee bezig was voor Tom haar kwam zoeken.

Toen Tom opgehangen had, haastte hij zich naar de keuken. Hij riep Katy, maar er kwam geen antwoord. Hij liep alle kamers af, maar nergens was een spoor van Katy te vinden. Toen hij terugkwam in de keuken lag er een doosje waar een filmrolletje in gezeten had op het aanrecht. ‘Die ondeugd!’, zei hij hardop.

Tom draaide zich om en liep naar de achterdeur. Hij greep bij de kapstok naar zijn jasje, maar dat hing er niet meer. Opnieuw moest Tom grinniken. Hij liep de deur uit en ging op weg naar de garage. ‘Ik hou van je, Katy’, zei hij tegen zichzelf.

Hij liep naar zijn auto en wilde de deur openen. Hij zat op slot.

‘Doe die deur open, Katy’, bulderde Tom terwijl hij zijn vrouw streng aankeek. Hij deed zijn best zijn lachen in te houden. Hij wilde in zijn rol van de boze echtgenoot blijven. Althans de komende twee minuten.

Katy veerde omhoog toen ze zijn stem hoorde. Ze zat in gedachten verzoeken gezeten en had hem niet aan zien komen.

‘Oh, hoi schatje’, zei Katy met een brede grijns. Ze zat op de bijrijderstoel. Het fototoestel lag op haar schoot en op de stoel naast haar lagen hun jassen. Bij haar voeten stond de koelbox die ze met drankjes gevuld had.

‘Ik ben helemaal klaar voor een ritje naar de vuilstort en aansluitend naar het bos’, zei ze.

‘Tja, dan zul je toch eerst de deur open moeten doen’, zei Tom met een duivelse grijns.

‘Ja, ik zal inderdaad de deur open moeten doen’. Ze pauzeerde even en bestudeerde zijn gezicht of hij boos was. ‘Maar eerst, liefje…’, stotterde Katy, ‘kunnen we ophouden met dat gekke spleetje van je. Ik wil er zo graag met je op uit. Alsjeblieft! Oh, alsjeblieft, schatje’, smeekte ze.

‘Goed, liefje. We gaan een ritje maken’, zei Tom met een flauwe glimlach.’

‘Katy reikte naar de deur. Aarzelend vroeg ze hem, ‘Ben je boos op me, schatje?’

Tom grinnikte. ‘Heb je last van je geweten, liefje?’

‘Nee, tja, ik moest even weten of je boos op me was’, zei Katy en deed de deur van het slot.

Tom deed de deur open en stapte in de auto. Zijn linkerhand rustte op het stuur en met zijn rechterhand klopte hij Katy op haar bovenbeen. ‘Ik ben niet boos, Katy’, zei hij en boog zich naar haar toe om haar een kusje te geven. Zonder nog een woord te zeggen draaide hij de sleutel in het contact en klonk het vertrouwde gebrom van de motor.

Katy slaakte een zucht van verlichting.

‘Het betekent overigens niet dat ons spelletje ten einde is’, zei Tom terwijl hij de versnelling in de achteruit zette en legde zijn rechterarm over de leuning van de stoel van Katy. Langzaam reed hij de oprit af.

‘Het is zelfs zo, dat je drie pakken op je billen van me tegoed hebt…’, voegde hij eraan toe. Hij deed zijn arm weer naar voren en zette de versnelling van de achteruit in de eerste.

Katy pakte Tom bij zijn arm. De spieren in haar onderbuik trokken samen. ‘Ach toe, Tom. Ik heb toch beloofd lief te zijn?’ Ze legde haar hoofd devoot op zijn schouder.

‘Ik weet het, schatje’, antwoordde Tom. Hij boog zich naar haar toe en gaf haar een kus op haar voorhoofd. ‘Ik ben er van overtuigd dat je lief zult zijn. Maar ik ben verantwoordelijk voor je gezondheid. Weet je nog? Tot ik denk dat je zelf die verantwoordelijkheid weer aan kunt.

Katy gaf geen antwoord.

‘Ik neem dat wie zwijgt, toestemt!’, zei Tom op een toon die geen discussie toeliet.

‘Ik weet het, ja, liefje’.

‘Goed zo, meisje. Ondertussen wil ik dat je je wat probeert te ontspannen, OK?’, zei Tom met een glimlach.

Katy keek hem aan. Ze glimlachte terug. ‘Ik zal mijn best doen, liefje. Beloofd!’

‘Meer verlang ik niet van je, schatje’, antwoordde Tom met een knipoog. Hij klopte nogmaals op haar bovenbeen.

‘Oh ja, nog een ding en dan zal ik er niet weer over beginnen. Als je ’s nachts wakker wordt, maak mij dan ook wakker’.

‘Ik zou je dan heel vaak wakker moeten maken. Jij hebt je rust ook nodig. Ik wil je niet steeds wakker maken’.

‘Katy! Ik vraag je niet om me wakker te maken. Ik eis van je dat je me wakker maakt. Is dat duidelijk?’, vroeg Tom streng.

‘Oh, liefje’, jammerde Katy.

Tom keek met een opgetrokken wenkbrauw in de richting van Katy.

‘Je zult me wel een pak op mijn billen geven als ik je midden in de nacht wakker maak?’, pruilde Katy.

‘Misschien wel, misschien niet. Maar om te beginnen wil ik met eigen ogen zien hoe lastig het is om opnieuw in slaap te vallen en hoe vaak je per nacht wakker wordt. En verder is het me vanmorgen aardig gelukt om je weer is slaap te laten vallen, nietwaar?’, zei hij met een grijns. ‘Eén ding is zeker… ik zal je bips flink in brand zetten als je me NIET wakker maakt. Dat garandeer ik je! Is dat duidelijk?’

‘Ja Tom’, fluisterde Katy, terwijl ze haar hoofd op zijn schouder legde.

Hiermee eindigde de discussie.

Tom en Katy verlegden hun aandacht naar het tripje naar de vuilstort en het bos. Een oase van rust daalde op hen neer.

Bij de stortplaats aangekomen, woog Tm de auto en gooide hem leeg. Binnen een paar minuten waren ze weer op pad. Katy keek peinzend naar buiten. Tom wist dat ze een rustige middag tegemoet gingen. Hij was er van overtuigd dat het goed was voor zijn vrouw om er even uit te zijn.

Toen ze op de kruising aankwamen, nam Tom de afslag naar links, in plaats van naar rechts zoals ze meestal deden als ze het bos in gingen. Katy was verbaasd. Ze wilde wat zeggen, maar bedacht zich. Tom had haar gezegd dat ze rustig moest blijven zitten. Dus in plaats van vragen te stellen, hield ze zijn woorden in gedachte en genoot van hun ritje. Af en toe realiseerde ze zich dat ze niet lekker zat. Maar ze klaagde niet. Haar billen hadden meer dan genoeg aandacht gehad.

Het was een mooie herfstdag. Niet te warm en niet te koud. De lucht was diep blauw. Tom had zijn raampje helemaal opengedraaid en leunde met zijn elleboog naar buiten. Katy draaide haar raampje ook open. Ze reden steeds verder het bos in en de lucht van de dennenbomen vulde de auto. Tom reed langzaam over het zandpad. Niet alleen omdat hij keek of hij wild zag, maar ook voor Katy. Hij was er van overtuigd dat ze een paar behoorlijk zere billen had overgehouden van die ochtend.  

Tom grinnikte toen hij aan de gebeurtenissen van die ochtend dacht. Hij keek naar Katy, en voelde hun verbondenheid. Er werd niet gesproken. Beiden hadden genoeg aan de blik van de ander.

Tom keek weer naar de weg. Wouter en Annie zijn hier vlakbij, Katy. Wouter belde vanochtend. Hij was even in het dorp om boodschappen te doen. Hij en Annie hebben ons uitgenodigd te komen eten’, zei Tom toen ze een kleine kampeerplaats naderden.

Katy keek Tom aan. ‘Jij boef! Waarom heb je dat niet eerder gezegd?’

‘Geen idee. Ik denk omdat ik je wilde verrassen. Wouter zei dat Annie en hij een paar herten gezien hadden. Ze dachten dat het leuk was te proberen een paar foto’s te maken. Ze kamperen hier een paar dagen. Wouter heeft een nieuwe kruisboog. Het jachtseizoen begint echter over een paar dagen pas. Volgens mij vermaken ze zich opperbest’, zei Tom.

Katy kneep even in de arm van Tom. Ze voelde zich verdrietig worden. Ze haalde even diep adem en hield zichzelf voor dat ze zich niet zo aan moest stellen. Ze voelde zich schuldig dat Tom nu zijn kampeertripjes en jachtuitjes aan zijn neus voorbij moest laten gaan. Sinds het begin van haar behandelingen had Tom geweigerd bij haar uit de buurt te gaan.

‘Katy’, zei Tom. ‘Katy! Waar ben je helemaal met je gedachten?’

Katy keek Tom aan en glimlachte. ‘Het spijt me schatje, ik was even in gedachten. Vroeg je wat?’

‘Nee. Ik zei dat je het jezelf niet kwalijk moet nemen dat ik nu niet kan gaan kamperen. Ik heb daar zelfs aan toegevoegd, maar ik denk dat je dat niet hebt willen horen, dat ons spelletje nog steeds gespeeld wordt. Ik houd je in de gaten, meisje! Gedraag je dus!’

Katy glimlachte flauwtjes. ‘Verdomme!’, zei ze zachtjes. ‘Je bent ook onverbeterlijk’.

‘Het is dat je het zegt, Katy. Het is dag je het zegt’, zei hij en klopte op haar been.

‘Oh…’, voegde hij er met een grijns aan toe, ‘dat is één!’.

‘Geen sprake van’, jammerde Katy.

‘Ja hoor! Vloeken is niet netjes!’, grinnikte Tom en draaide de camping op.

‘Je bent gewoon overgevoelig’, stelde Katy.

‘Misschien…, misschien ook niet. In jouw ogen denk ik wel’, antwoordde Tom met een grijns. ‘Maar onthoud dat het ter mijner beoordeling is wanneer ons spelletje eindigt. Je hebt al drie keer een pak op je billen verdiend en bent hard op weg om er een vierde aan toe te voegen’.

Tom parkeerde zijn auto naast die van Wouter en zette de motor uit. De motor pruttelde zoals gewoonlijk nog even na en toen werd het stil. Tom keek Katy aan met een twinkeling in zijn ogen. ‘En onthoud dat ik ze allemaal met de grootst mogelijke liefde zal geven!’

‘Oh, laat me met rust, jij bruut!’, zei Katy en gaf hem een por in zijn ribben. “Jij laat geen gelegenheid onbenut om mij een pak op mijn bips te geven. Volgens mij loop je constant met jeukende handen rond!”

‘Mmm, mmm, mmm, Katy… dat is twee!’grinnikte Tom. Hij deed de deur open en stapte uit. Hij liep om de auto heen om haar te helpen. Toen ze op haar benen stond, omhelsde Tom haar. ‘Gedraag jezelf een beetje, hoor je?’ Hij gaf haar een knuffel. Toen hij haar losliet gaf hij haar een stevige klets op haar billen.

Katy sprong opzij en begon verwoed over haar zere bips te wrijven. ‘Verdomme, Tom!’, gilde ze.

‘En dat is drie!’, grinnikte Tom.

Je zult je wel drie keer bedenken als ik een sterk laxeermiddel in je galgenmaal gestopt heb!’, dreigde Katy toen het echtpaar richting de kampeerplaats van Wouter en Annie begon te lopen.

‘Ik eet helemaal geen galgenmaal’, lachte Tom.

‘Nou… dat zal niet lang meer duren!’

Katy zette de pas erin, maar Tom pakte haar bij haar arm en trok haar tegen zich aan. Hij knuffelde haar en fluisterde streng in haar oor, ‘Jij kleine ondeugd! Ik maakte maar een grapje. Laat je niet van de wijs brengen door een onschuldig spelletje. Alsjeblieft! Ik heb je meegenomen hiernaar toe zodat je er even uit bent en je de zinnen kunt verzetten. Als je je zo gaat gedragen dan zal ik je hier en nu een flink pak op je blote billen geven. En als ik met je klaar ben, zet ik je in de auto en rijden we Linéa recta weer naar huis. Niks geen uitje, maar een enkele reis naar onze slaapkamer waar ik je vier keer achter elkaar een pak op je bips ga geven.

Tom reikte omlaag en duwde haar kin omhoog. Hij keek haar onderzoekend aan. ‘Ik hou van je, Katy’. En toen kuste hij haar hartstochtelijk.

Katy smolt is zijn armen. De kus en de omhelzing hielden minutenlang aan. Tom wreef over haar rug en gaf haar een zacht kneepje. Vervolgens sloeg hij zachtjes op haar billen.

‘Kom’, zei hij en pakte haar hand. ‘We gaan ons eens goed vermaken’.

Katy was til terwijl ze over het zandpad richting camping liepen. Opeens stopte ze… waardoor Tom ook stopte’.

‘Wat is er aan de hand’, vroeg Tom met een vragende blik.

‘Ze haalde diep adem en zei aarzelend, ‘Dank je wel voor het uitje, liefje. Ik had niet in de gaten… ik had niet in de gaten dat ik me hinderlijk aan het gedragen was. Het spijt me, ik haat het wanneer ik me zo laat gaan. Vergeef me alsjeblieft’.

Tom en Katy keken elkaar een poos aan.

‘Ik hou zo verschrikkelijk veel van jou, dat weet je toch’, zei Katy toen een dikke traan over haar wang rolde.

Bij Tom brak een glimlach door. Hij nam haar gezicht in zijn handen. Met zijn duim veegde hij een traan weg. Teder kuste hij haar op haar mond.

‘Ik houd ook van jou, liefje’, fluisterde hij.

Tom bestudeerde haar gezicht.

‘Nu moet je even goed naar me luisteren’, zei hij terwijl hij haar stevig vast hield, ‘luister vandaag goed naar je lichaam. Ga even liggen als je denkt dit nodig te hebben, Annie heeft vast wel een plekje in de camper. Pas op wat je doet. Als je niet te moe wordt en niet teveel pijn krijgt, dan kunnen we snel nog eens doen. Als blijkt dat dit teveel voor je is, dan gaan we onmiddellijk naar huis. Heb je dat goed begrepen?’

‘Ja Tom. Ik begrijp het’, zei Katy met een glimlach.

‘Mooi zo’, zei Tom.

‘Kom, we moeten Wouter niet langer laten wachten’, anders ontploft hij. Grinnikend liep het stel verder.

De begroeting tussen beide stellen was warm en hartelijk. Ze waren blij elkaar weer te zien. Het was lang geleden dat ze een middagje samen geweest waren. Wouter en Tom keken toe hoe Annie en Katy het druk hadden met praten en giechelen. De mannen vonden het fijn als hun vrouwen plezier maakten en genoten van elkaars gezelschap.

Annie greep Katy bij haar hand om de nieuwe camper te laten zien.

‘Katy, je zult je ogen niet geloven. Ik mocht kiezen van Wouter. Je zult het vast heel mooi vinden’.

Zonder een woord tegen de mannen te zeggen liepen de dames naar de camper.

‘Dat geloof je toch niet?’, vroeg Wouter aan Tom.

‘Inderdaad. Hoelang zijn die twee nu al dikke vriendinnen, Wouter?’, vroeg Tom.

‘Al een hele poos, maatje’, grinnikte Wouter. ‘Waarschijnlijk al even lang als wij tweeën, denk ik’.

‘Je hebt flink je best gedaan, Wouter’, zei Tom terwijl hij achterover leunde in zijn campingstoel. ‘Je hebt zelfs nog een groter vuur gebouwd als vorig jaar. Het ziet er geweldig uit’.

‘Dank je, Tom’, antwoordde Wouter.

Wouter stond op en gooide een paar grote houtblokken op het vuur. Niet dat het koud was, maar Annie en hij hielden het vuur de hele dag brandende. Je wist nooit wie er langs zou komen.

‘Ik zie dat je ook een paar buiten kasten hebt’, zei Tom.

‘Oh ja, die heeft Annie ontworpen. We zijn wel twee dagen in de weer geweest om alles naar haar zin te maken. Vervolgens het gasstel en de barbecue nog en we zijn in staat om een heel peloton van eten te voorzien.

‘En dit weekend komt de hele familie op bezoek?’, vroeg Tom.

‘Ja, als het goed is, komen ze vrijdag. Dat wordt weer feest. Ik zou heel graag willen dat Katy en jij dan ook weer langskomen, Tom’, zei Wouter. ‘Je kunt je kinderen en kleinkinderen ook meenemen als je dat leuk vindt. Het zal een groot feest worden. Het is lang geleden dat onze kinderen elkaar gezien hebben’.

‘Ik weet het, Wouter. Maar we moeten eerst maar eens even zien hoe Katy op dit uitstapje reageert, OK?”, zei Tom.

‘Waar heb je het over, liefje? Mag ik ook meepraten?’, zei Katy, die achter Tom was gaan staan en haar armen van achter om hem heen had geslagen. Ze gaf hem een knuffel.

‘We hebben het vooral over kampvuren, kasten en kinderen. Hoe vind je hun nieuwe camper, liefje?’ Tom klopte op haar handen die op zijn schouder lagen. Hij hoopte dat Katy de laatste opmerking over het komende weekend niet gehoord had.

‘Oh, Tom, hij is prachtig. Heb je hem al gezien?’, vroeg Katy.

‘Ik heb hem gezien op de dag dat ze hem kregen en inpakten om hier naar toe te gaan’.

‘Wat heb je dit mooi gedaan, Wouter!’, riep Katy toen ze naar de buitenkasten liep. ‘Moet je kijken, liefje’.

Katy was onder de indruk van de creativiteit van Wouter en Annie. Ze bekeek de kasten, keuken en barbecue.

Toen ze klaar was met haar inspectie had Annie zich ook weer aangesloten.

‘En, vind je het mooi, Katy?’, vroeg Annie haar.

‘Nou en of! Ik vind het prachtig, Annie. Jullie hebben het schitterend gedaan’, antwoordde Katy. ‘Vind je ook niet, liefje?’, vroeg ze Tom terwijl ze hem haar rug toekeerde.

‘Jazeker, schatje! Dat heb ik Wouter ook al laten weten’, antwoordde hij lachend.

‘Tom?’, zei Katy zuchtend, Annie vertelde dat de familie het weekend langskomt. Wouter en zij nodigen ons en de kinderen uit om ook langs te komen. Zullen we dat doen? Alsjeblieft?’

‘We zullen nog wel even zien’, antwoordde Tom met een opgetrokken wenkbrauw.

Katy wist dat beter niet aan kon dringen, maar kon zich niet beheersen.

‘Oh, alsjeblieft, liefje. Ik heb er zoveel zin in… het zal heel erg leuk worden’, smeekte Katy.

‘Ik zei dat we nog wel even zouden zien, schatje. En dat betekent dat we nog wel even zullen zien. Als je het nog een keer vraagt, zal het antwoord nee zijn’, zei Tom beslist.

Katy en Annie slaakten een diepe zucht.

‘Heb je zin in een kop koffie, Tom?’, vroeg Wouter.

Annie haalde diep adem en richtte zich vervolgens tot Wouter.

‘Wouter, ik zal een verse pot koffie zetten. Ik ben het helemaal vergeten toen Tom en Katy hier eenmaal waren’, zei ze terwijl ze naar de koffiepot liep.

Wouter keek haar met een opgetrokken wenkbrauw na.

Op de een of andere manier maakten de dames zich op dit moment niet populair bij hun mannen.

Tom stond op en liep naar Katy. ‘Voorlopig nog geen koffie voor mij, Wouter’. Toen hij bij Katy was pakte hij haar hand en zei, ‘Katy en ik gaan even een wandelingetje maken. We zijn hier al heel lang niet geweest en ik wil haar even wat oude plekjes laten zien. Als we terug zijn, wil ik wel een kop koffie’.

Toen ze wegliepen, riep Tom over zijn schouder, ‘We zij zo terug!’

Wouter glimlachte. ‘Doe maar rustig aan. Misschien gaan Annie en ik ook wel eindje wandelen’.

‘OK, maatje’, grinnikte Tom. ‘Tot straks…’

En zo verliepen enkele gebeurtenissen in het leven van twee alledaagse stellen uit het dorp.