Gina gaat heel voorzichtig zitten. Shirley lacht. ‘Problemen?’

Gina zucht. ‘Ik kan er niks aan doen. Soms gooi ik er van alles uit waar ik dan weer spijt van heb, maar dan is het al te laat. En Jonas is niet heel toegeeflijk wat dat betreft.’

Gina trekt een nors gezicht als ze terugdenkt aan de borstel. 

Ze schenkt koffie in voor Shirley. ‘Wil jij niet?’

‘Ik weet niet wat het is, maar ik kan geen koffie verdragen momenteel.’

Shirley kijkt haar verbaasd aan. ‘Ik heb je veel te lang niet gezien. Hoe gaan je rijlessen? Ik wil alles horen. Ik baal zo dat ik moest afzeggen toen ik ziek was. En Jonas wil zeker weten dat ik weer genoeg energie heb dus voor mij duurt het nog even.’

Shirley lacht. ‘Het was even heel erg wennen, maar ontzettend leuk. Ik ben zo blij met die rijlessen. Het is al bijna vier weken geleden dat je ziek was. Dan moet je nou toch wel weer energie hebben.’

Gina schenkt toch een kop koffie in voor zichzelf en neemt een slok. Ze voelt haar maag protesteren, maar negeert het. Ze neemt nog een slok. Niet veel later springt ze op. Ze rent naar het toilet en is net op tijd. Shirley loopt haar achterna. ‘Ik wil niet nieuwsgierig zijn, maar kan het zijn dat je zwanger bent?’

Gina veegt haar mond schoon en trekt door. ‘Natuurlijk niet. Ik ben toch aan de pil.’

Shirley pakt haar hand vast. ‘Je weet dat als je overgeeft dat het kan dat de pil niet werkt toch?’

Ze ziet Gina wit wegtrekken. ‘Nee nee nee. No way.’

‘Wanneer was je voor het laatst ongesteld?’

Gina loopt naar de keuken en gaat zitten. ‘Nu je het zegt. Verdomme. Nee hoor Shirley. Dat zal toch niet? Ik wil nog geen moeder worden. Nee nee nee. Jij bent een geboren moeder. Ik niet hoor. Ik wil nog geen kinderen.’

‘Dat zal bij ons hoop ik ook niet lang meer duren. Maar ik denk dat jij nu eerst eens een test moet doen.’

Gina begint te huilen. ‘Nee! Ik wil het niet.’

Shirley pakt haar even stevig vast. ‘Kom op Gina herpak jezelf. Ik ga even naar de drogist om een test te halen. Dan kijken we daarna wel verder.’

‘Misschien is mijn maag gewoon nog gevoelig na die hele toestand.’

‘Wie weet, maar er is maar een manier om erachter te komen. Zet jij lekker thee, dat kan je nu beter gebruiken. Ik pak je fiets dan ben ik zo terug.’

Het lijkt een eeuwigheid te duren. Gina loopt nerveus heen en weer. Waarom heeft ze daar niet bij stil gestaan? Waarom heeft ze niet nagedacht over de werking van de pil bij overgeven? Ze ziet Shirley aankomen. Meteen vliegt ze naar de deur. Shirley geeft haar het doosje. ‘Succes lieverd.’

Met trillende handen scheurt ze het folie van de test. Snel leest ze de gebruiksaanwijzing. 

Zonder te kijken loopt ze terug naar Shirley. ‘Kijk jij maar. Ik durf niet.’

Shirley ziet op afstand de plus al staan. ‘Kijk zelf maar.’

Gina staart naar de test. ‘Nee, dit is niet waar. Dit overkomt mij niet.’

Gina vloekt en smijt de test op tafel. Als Shirley haar omhelst begint ze te snikken. ‘Ik wil niet Shirley. Ik ben hier nog niet klaar voor.’

Shirley wrijft troostend over haar rug. ‘Ik begrijp dat dit je overvalt, maar het is nu eenmaal zo Gina. Jullie worden fantastische ouders. Dat weet ik zeker.’

Gina haalt een paar keer diep adem. ‘Hoe ga ik het Jonas vertellen?’

‘Hoe zal hij reageren?’

‘Ik denk dat hij een gat in de lucht springt.’

Shirley trekt haar mee naar de gang. ‘Hup jas aan. We gaan winkelen.’

Gina sputtert tegen, maar laat zich toch meevoeren. 

Ze pakken de bus naar de stad. Gina denkt aan haar toekomst. Die ziet er plots heel anders uit dan dat ze zich had voorgesteld. ‘Waar denk je aan?’

Gina zucht. ‘Ik had gewoon gedacht nog heel wat uitstapjes te maken met Jonas. Gewoon wij met zijn tweeën. En ik had de hoop nog heel wat invloed te kunnen uitoefenen in het familiebedrijf. Dat ging net zo lekker. Nu verwachten ze natuurlijk dat ik thuis ga zitten moederen.’ Ze trekt er een zuur gezicht bij. 

Shirley lacht. ‘Het leven houdt niet op hoor als je moeder wordt. Met zijn drieën kunnen jullie ook gewoon de hort op. Stel je eens voor, zo’n klein hummeltje van jullie samen.’

Gina stelt zich voor hoe blij iedereen zal zijn. Dat stemt haar iets milder. 

‘Ik hou zo van dit huis en nu moeten we alweer verhuizen. Jonas wil geen kinderen grootbrengen in dit huis vanwege de rivier.’

De tranen springen in haar ogen. ‘Kom we moeten hier eruit.’

Shirley knijpt bemoedigend in haar hand. ‘Jullie hebben een hoop om met elkaar te bespreken. Jij hebt ook een stem en Jonas luistert ook naar wat jij belangrijk vindt.’

Shirley neemt haar mee naar een groot warenhuis. ‘Wat dacht je van een papa pakketje? We maken een doos en die vullen we met spulletjes. Een rompertje, speentje, sokjes dat soort dingen.’

Gina lacht voorzichtig. ‘Goed idee.’

Gina laat haar hand langs de witte rompertjes gaan. ‘Ik weet echt niks van baby’s. Ik weet niet eens welke maat ik zou moeten kopen.’

Shirley lacht. ‘Gelukkig heb je mij.’

Ze houdt een wit rompertje omhoog. Papa’s schatje staat erop. ‘Die leuk?’

Gina lacht en schudt haar hoofd. ‘Vreselijk, maar ja hij zal dat wel gaaf vinden. Doe maar.’

‘Maat 50 heb je nodig.’ 

Gina ziet een paar sokjes met een grijs werkje erin. Hoe zal het zijn? Er groeit nu echt een minimensje in haar buik. Wat een gek idee. Voorzichtig legt ze haar hand op haar buik. Ze pakt de sokjes en legt het in het mandje wat Shirley vast heeft. Shirley blijft maar volladen. Gina schudt haar hoofd. ‘Ik hoop dat jij ook snel zwanger bent, want jij houdt hier meer van dan ik. Ik ben straks bankroet als ik alles neem wat jij aanwijst.’

Shirley grijnst. ‘Nu nog iets om het in te doen.’

Gina laat haar oog vallen op een mand. Die is perfect. ‘Kom Shirley ik wil naar huis. We hebben meer dan genoeg en we moeten het nog inpakken.’

Shirley is net de deur uit. Het zal niet lang meer duren voor Jonas thuiskomt. Ze heeft al haar gevoelens op papier gezet en in een envelop gestopt. Die heeft ze helemaal onderin de doos gestopt. Ze is benieuwd hoe hij zal reageren. Als hij de deksel van de mand eraf haalt is het eerste wat hij ziet de zwangerschapstest met de niet te missen plus erop. De zenuwen slaan toe als ze de auto hoort. Jonas vraagt zich af wat er is. Het is doodstil in huis. Hij denkt terug aan gisteravond en hij hoopt niet weer haar te hoeven straffen. 

Als hij haar ziet zitten in de serre raakt hij bezorgt. Ze ziet er ongerust en verdrietig uit. 

‘Ha lieverd. Is er wat?’

Er springen tranen in haar ogen. ‘Maak eens open.’ Ze knikt naar de mand. 

Hij kijkt haar nog even bezorgd aan. Voorzichtig maakt hij de mand open. Met grote ogen staart hij naar de test. Hij kijkt haar even aan en als hij haar tranen ziet snapt hij meteen wat er aan de hand is. Hij pakt alles uit en bekijkt alles goed. Hij kijkt haar glimlachend aan.

‘Het schijnt dat de pil niet werkt als je kotst.’ Zegt ze droog.

Jonas lacht hard, loopt naar haar toe en tilt haar de lucht in. ‘Ik ben heel blij. En jij?’

Gina haalt haar schouders op. ‘Ik had dit moment liever nog een paar jaar willen uitstellen.’

Jonas knuffelt haar en kust haar keer op keer. ‘Het komt goed. We vinden onze weg hierin.’

Dan begint Gina hard te huilen. ‘Ik wil hier niet weg.’

Jonas zet haar op de bank neer en komt naast haar zitten. ‘Ik weet het lieverd, maar je weet wat ik heb gezegd.’

Gina vliegt overeind. ‘Jij denkt alleen maar aan jezelf! Je houdt helemaal geen rekening met mijn gevoelens. Jij harteloze holbewoner!’

Jonas moet veel moeite doen om zijn gezicht in de plooi te houden. Hij pakt haar pols vast en trekt haar dicht tegen zich aan. ‘Herhaal dat nog eens, maar bedenk even heel goed wat je daadwerkelijk zegt.’

Gina slaat gefrustreerd tegen zijn borst. ‘Ik wil niet verhuizen! Lul!’

Jonas moet nu echt heel erg lachen. ‘Oké jij moet eerst even op aarde komen voor we verder praten.’

Binnen mum van tijd ligt ze over zijn schoot. Verwoed schopt ze om zich heen. ‘Durf je wel tegen een zwangere vrouw!’

Jonas grijnst. ‘Ja hoor, die kleine zit veilig in jouw buik.’

Hij laat zijn hard snel en hard op haar billen neerkomen. Langzaam maar zeker verzwakken haar protesten. Hij pauzeert even om haar billen bloot te maken. Gina zucht diep en staakt haar tegenwerking. De klappen komen hard neer op haar billen. Verschrikt draait ze wat. Het doet zeer. Ze merkt dat de rust terugkeert in haar hoofd. Ze begint te snikken. Jonas laat er steeds meer pauze tussen zitten. ‘Het spijt me dat ik zo tekeer ging.’

‘Ik-begrijp-je-emotie-maar-dat-is-geen-reden-om-zo-te-ex-plo-de-ren.’ Hij geeft haar de laatste paar harde tikken en laat haar overeind komen. ‘We kunnen ook met elkaar praten zonder tegen mij schelden.’

Gina slaat haar armen om hem heen. ‘Je hebt gelijk lieverd, maar ik ben zo gehecht aan dit huis en ik had mijn leven gewoon heel anders voorgesteld.’

Jonas streelt haar troostend over haar rug. ‘Ik beloof je dat alles goed komt. Echt vertrouw me.’