Ze parkeert haar fiets in een van de fietsenstallingen bij de kinepolis en stopt het fietssleuteltje in haar handtas. Dan loopt ze de hal van de kinepolis binnen, waar Matthias haar al staat op te wachten. Hij staat met zijn rug naar haar toe, terwijl hij de affiches van de verschillende films bestudeert. Voorzichtig en op haar tenen, zodat het geluid van haar hakken haar niet zou verraden, sluipt ze naar hem toe. Net voor ze hem kan verrassen, draait hij zich echter al om. Teleurgesteld begint ze te lachen. “Bijna… Nog even en ik had je kunnen doen schrikken,” roept ze uit.
Matthias lacht mee. “Helaas…” zegt hij. Zijn ogen twinkelen geamuseerd. Dan legt hij zijn beide handen op de zijkant van haar hoofd, zorgt er op die manier voor dat ze hem recht aankijkt en drukt dan een kus op haar lippen. Haar knieën worden week. Ze was zelf ook van plan geweest om hem te kussen, maar op deze manier… Dat heeft toch iets extra. Hij bepaalt, dat is nu al duidelijk. En ze zijn nog maar een halve minuut samen. Een kriebel trekt door haar buik.
“Welke film wil je zien?” vraagt ze hem als haar lippen weer van haarzelf zijn.
Met een grote grijns wijst hij naar de affiche van een horrorfilm. Maanlicht door het duistere bos, een krakemikkig gebouw waar de ketchup vanaf druipt,…
Vol afschuw kijkt Joke hem aan. Nu is het Matthias’ beurt om te beginnen lachen.
“Grapje,” knipoogt hij.
Zonder nadenken stompt Joke hem op zijn arm. Meteen verandert zijn blik. Verschrikt begint ze zich te verontschuldigen: “Sorry, ik… eh…Het was niet de bedoeling…Ik dacht niet…” Hij laat haar even stamelen, neemt daarna haar kin vast. “Je dacht inderdaad niet na,” zegt hij. Zijn stem klinkt rustig. Niet boos, gewoon in controle. Zijn ogen boren zich in de hare. Ze slikt even. “Maar let goed op je tellen, meisje. Vanavond ben je van mij.”
Weer die kriebel in haar buik. Woordeloos knikt ze. Hij drukt een korte kus op haar lippen en laat dan haar kin los. Zijn vinger glijdt langs haar hals naar beneden. Dan verdwijnt hij. Matthias draait zich om. “Wat denk je van die film?” wijst hij. Het duurt iets meer dan een seconde voor Joke lichtjes gedesoriënteerd opkijkt. Zonder echt te zien welke film hij aanwijst, knikt ze. Zolang het niet die horrorfilm is, maakt het haar echt niet uit. Matthias koopt twee kaartjes voor wat een kruising tussen een komedie en een actiefilm blijkt te zijn. Ze merkt wel wat het wordt. Het gezelschap is vanavond belangrijker dan het scherm.
Beladen met popcorn en frisdrank lopen ze even later de filmzaal binnen. Joke volgt Matthias terwijl hij haar naar hun plaatsen leidt. Ze hebben twee zetels op de bovenste rij gekozen. Voorlopig zijn er niet veel andere mensen in de zaal. Een groepje tieners heeft de middelste rijen ingenomen en hier en daar zitten er nog stelletjes. De meeste zetels zijn leeg. Ook op de bovenste rij zit er nog niemand. Daarom leggen ze hun jassen en tassen op een derde stoel voor ze neerploffen in de voor hen gereserveerde plaatsen. Of ja, Matthias ploft neer, Joke gaat iets voorzichtiger zitten, tot groot vermaak van Matthias natuurlijk. “Liefje, wil je nog even opstaan en me mijn telefoon uit mijn jaszak aangeven?” vraagt hij met een brede grijns als ze eenmaal zit. Ze kijkt hem vuil aan, hij kijkt lachend terug. “Doe maar,” zegt hij. De lach staat nog steeds op zijn gezicht, maar zijn stem bevat een waarschuwing. Kreunend staat ze op en reikt ze hem zijn telefoon aan. Hij wacht tot ze weer zit – auw, haar billen -, lijkt iets te bekijken, ook al weet ze zeker dat hij maar doet alsof, en geeft haar dan de telefoon terug. “Zou je hem nog willen terug wegstoppen? Ik moest even zeker zin dat hij op stil staat. We kunnen niet hebben dat hij straks midden in de film zou afgaan, toch?”
Ze kan hem wel wat doen. Ze weet vrij zeker dat hij dat niet nu pas net bedacht heeft. En het is vast ook geen toeval dat de jassen, met zijn telefoon er zogezegd per ongeluk nog in, aan haar kant liggen, waardoor zij degene is die moet opstaan. Ze zou er in principe ook wel zittend bij kunnen, maar dan moet ze al haar gewicht op haar ene bil plaatsen en daar heeft ze ook geen zin in. Bovendien is dat niet de opdracht en heeft ze een nogal sterk vermoeden dat Matthias bezwaar zou maken. Zuchtend staat ze dus opnieuw recht en stopt ze zijn telefoon weer weg. Dan gaat ze voor de derde maal voorzichtig zitten, terwijl ze Matthias vuil aankijkt. Hij grijnst en knipoogt.
“Gelukkig zijn dit zachte zetels,” zegt ze.
“Precies, heb je helemaal geen reden om zo te klagen,” countert Matthias.
“Pfff, flauw hoor. Zal ik nu mogen blijven zitten?” vraagt ze.
“Als je je weet te gedragen, zal ik er eens over nadenken.”
“Ik gedraag me altijd!” Ze zet een pruillip op en Matthias schiet in de lach. “Ja, tuurlijk. Daarom ben je nu zo blij dat de zetel zacht is.”
Daar heeft Joke geen antwoord op, dus vleit ze zich maar gewoon dicht tegen hem aan.
Eindelijk worden de lichten wat gedimd en beginnen de reclames.
Joke propt een handvol popcorn in haar mond en wil het net doorspoelen met een slok cola als ze Matthias in haar oor hoort fluisteren: “Doe je beha maar uit.”
Geschrokken kijkt ze hem met een open mond vol popcorn aan? “Nu? Hier? Maar de lichten zijn nog niet eens helemaal uit!” fluistert ze terug. “Er komen nog steeds mensen de zaal binnen!”
Matthias haalt z’n schouders op. “Sja…” zegt hij, terwijl hij z’n hand uitsteekt om haar beha in ontvangst te nemen.
Joke is niet heel erg verrast. Ergens had ze wel verwacht dat een filmavondje met Matthias meer zou inhouden dan enkel film kijken. Toch blijft het spannend. Haar jurk heeft een hoge rug, dus ze kan niet anders dan het kledingstuk helemaal omhoog te stropen om met haar handen achter haar rug de sluiting van haar beha los te maken. De voorkant blijft gelukkig redelijk op z’n plaats, maar alles wordt toch zo omhoog getrokken dat ook aan de voorkant haar onderbroek net zichtbaar wordt. Zo snel mogelijk haakt ze de sluiting van haar beha los, waarna ze de stof van haar jurk weer beschermend over haar lichaam laat vallen. Nu kan ze simpelweg de bandjes over haar armen trekken, waarna ze haar beha via haar décoté naar buiten trekt. Zwijgend overhandigt ze het kledingstuk aan Matthias, die breed grijnzend had zitten toekijken hoe ze zich in allerlei bochten wrong om zo onopvallend mogelijk aan zijn opdracht te voldoen. Niet dat er iemand keek, maar toch, je weet maar nooit.
Hij stopt de beha in zijn rugzak en haalt er een klein doosje uit. Joke kijkt nieuwsgierig toe. “Wat is dat?” vraagt ze met gedempte stem. “Is dat voor mij?”
“Jazeker,” knikt Matthias, “maar je moet even wachten tot de film echt begint.”
Alsof het zo gepland was, gaan op dat moment de laatste lichten ook uit.
Joke vleit zich tegen hem aan en drukt een zachte kus op zijn lippen. “Mag ik het nu weten?” vraagt ze liefjes, ook al is het nog maar twee seconden geleden dat ze het de eerste keer vroeg.
Matthias schiet in de lach. “Soms ben jij echt ongelofelijk,” zegt hij, net iets te hard.
“Je zei dat ik het mocht weten als de film begon,” fluistert Joke terug. Ze wijst naar het scherm: “De film is net begonnen.”
“Technisch gezien is het nog de begingeneriek,” glimlacht Matthias. “Maar ok, je mag het weten. Doe maar open.” En hij overhandigt haar het doosje.
Nieuwsgierig maakt ze het voorzichtig open. Binnenin liggen twee blinkende…sieraden?
“Wat is het?” vraagt ze, terwijl op het grote scherm een man een juwelierswinkel binnenloopt.
“Laat me het even demonstreren,” antwoordt Matthias met een grote grijns. Hij neemt het doosje terug van haar over en haalt het eerste van de twee identieke voorwerpen eruit. Dan grijpt hij de bovenkant van haar jurk en trekt die naar beneden, zodat haar behaloze borsten eruit vallen.
“Wat doe je nu?” schrikt Joke, terwijl ze haar handen verwerend voor zich houdt.
“Sssst,” maant Matthias, ook al was ze helemaal niet zo luid.
Verschrikt kijkt ze om zich heen, haar handen voor haar blote borsten. Het is jammer dat het donker is, anders kon hij zien hoe haar kaken vuurrood kleuren.
“Handen naar beneden,” commandeert hij.
Even aarzelt ze, maar dan slaat ze haar ogen neer en brengt ze haar handen naar haar schoot. Hij neemt haar tepel tussen duim en wijsvinger en plaatst er het sieraad op. Scherp zuigt ze haar adem naar binnen.
“Het zijn tepelklemmen,” kondigt Matthias nogal overbodig aan, waarna hij ook de tweede uit het doosje haalt en op haar andere tepel plaatst. Daarna trekt hij haar jurk voorzichtig terug over haar borsten heen. De klemmen tekenen lichtjes af door de stof, maar in het donker valt dat helemaal niet op.
Op het scherm loopt de hoofdrolspeler intussen met een gouden verlovingsring de juwelierszaak uit.
“Let maar goed op de film,” waarschuwt Matthias haar. “Straks volgt er een overhoring.”
Joke lacht, maar Matthias gaat verder. “Dat is goede voorbereiding voor je examens straks. Zo leer je om dingen te absorberen en daarna te reproduceren. Een uitstekende oefening, al zeg ik het zelf.”
Onzeker kijkt Joke hem aan, maar ze kan zijn blik maar moeilijk peilen. Meent hij dat nu? De tepelklemmen trekken aan haar tepels, maar de pijn is niet onaangenaam. Afleidend, dat dan weer wel. Veel zal ze niet van de film meekrijgen, vermoedt ze zo. Laat staan dat ze er een overhoring over kan doorstaan. Ah, dat is een zorg voor later. Voor nu legt ze haar hoofd op Matthias’ schouder. Ze besluit om vooral te genieten van deze avond samen. Met tepelklemmen op haar behaloze borsten…
Enkele minuten kijken ze allebei naar de film. Dan gaat Matthias voorzichtig verzitten, zodat hij nog een doosje uit zijn rugzak kan halen. Wat zou dat nu weer zijn? Vanuit haar ooghoeken probeert ze onopvallend zijn bewegingen te volgen, maar hij heeft haar door. “Let maar goed op de film, dit stuk zou weleens in de overhoring kunnen zitten.”
Ze steekt haar tong naar hem uit, maar richt haar ogen toch weer gehoorzaam op het scherm. Meteen voelt ze echter twee vingers in haar oor knijpen.
“Ik heb je geloof ik al eens eerder gezegd dat ik niet wil dat jij je tong naar me uitsteekt.”
Joke slikt. Vergeten. “Sorry!” piept ze. “Het ging vanzelf, het was niet de bedoeling!” Matthias knijpt alleen maar harder. “Dan moet ik zorgen dat je het je voortaan wat beter herinnert,” merkt hij droog op.
“Auw! Het spijt me Matthias, ik zal het echt niet meer doen!” Ze moet moeite doen om haar stem gedempt te houden. Ze willen immers niet dat andere mensen hier ook maar iets van merken.
“Dit verhaal krijgt straks nog een staartje,” zegt hij, nadat hij eindelijk haar oor heeft losgelaten.
Joke brengt een hand omhoog om erover te wrijven in een poging de pijn wat te verzachten, maar hij houdt haar hand tegen. “Laat maar even nabranden,” zegt hij gemeen. Een kriebel trekt door haar buik. Zonder iets te zien kijkt ze naar het grote scherm waarop de film zich afspeelt. Ze is er met haar gedachten niet bij. Wat zou er in het tweede doosje zitten? De opwindende pijn in haar tepels leidt haar af. Ze heeft geen idee wat er in de film aan het gebeuren is of waarom. Ze hoopt maar dat dat van die overhoring een grapje was. Waarschijnlijk niet, maar dat is dan een probleem voor later. Nu wil ze weten wat hij nog voor haar in petto heeft. Want het is duidelijk dat hij zelf ook niet echt naar de film aan het kijken is.
Matthias’ hand ligt intussen op haar dij, net onder haar jurk. Langzaam kruipt zijn hand omhoog, waarbij hij de stof met zich mee naar boven trekt tot hij bij haar onderbroek aankomt. Zijn hand verdwijnt onder de stof. Gespannen houdt Joke zich stil terwijl zijn vingers tussen haar schaamlippen door glijden. Tsk tsk, doet Matthias’ tong als hij ontdekt hoe nat ze is. Het schaamrood stijgt haar naar de wangen. Gelukkig is het donker, zodat hij het – hopelijk – niet kan zien. Dan voelt ze iets hards. Zijn hand verdwijnt, maar het harde ding blijft achter in haar onderbroek. Van opzij kijkt ze hem aan, maar hij gebaart naar het scherm: daar moet ze haar aandacht heen richten.
“Let maar goed op,” fluistert hij, “dit deel komt zeker in de overhoring.”
Joke heeft al lang geen idee meer waar de film over gaat, maar ze besluit om toch nog een poging te wagen. Zo te zien is de hoofdrolspeler ergens in een hutje in de bergen aangekomen. Hij heeft net een geweer in de kast gevonden dat daar is achtergelaten door jagers. Maar dat weet hij niet, hij schiet in paniek, denkt dat hij een rovershol heeft gevonden, het hoofdkwartier van een moordenaarsbende.
En dan voelt ze hoe er tussen haar benen iets zachtjes begint te trillen. Meteen vergeet Joke de film en kijkt ze Matthias verschrikt aan. Een spottende glimlach veroorzaakt een twinkeling in zijn ogen. In zijn hand houdt hij een afstandsbediening. Hij kijkt haar recht aan, terwijl hij op de knop duwt, waarna de trilling intenser wordt.
“Leuk he,” glundert hij.
Hoe donker het ook is, ze weet zeker dat hij nu wel de donkerrode blos op haar wangen kan zien. Ze kan zijn grijns niet weerstaan en richt beschaamd haar blik op de grond. De vlinders in haar buik draaien overuren.
Plots ligt er een vinger onder haar kin en wordt haar blik weer naar de zijne getrokken. Twee paar lippen landen op elkaar. Joke kreunt van verlangen. Brutaal legt ze haar hand op zijn kruis. Moeilijk te lokaliseren is het niet: er zit een flinke bult in Matthias’ broek die zijn eigen staat van opwinding op geheel onsubtiele wijze verraadt.
“Ga voor me op je knieën zitten,” fluistert hij.
Meteen voldoet ze aan zijn verzoek. Ze is enorm opgewonden. Al deze prikkels: blauwe billen, de klemmen op haar tepels, zichtbaar door de stof van haar jurk heen, de trilling in haar onderbroek en nu dit. En dat terwijl er mensen op nog geen vijf meter van hen af zitten die er geen idee van hebben wat er op dit moment tussen hen aan het gebeuren is. Of dat hoopt ze toch. Snel kijkt ze nog even om zich heen, maar ieders aandacht lijkt nog steeds op het grote scherm gericht te zijn. Haar eigen aandacht ligt echter heel ergens anders. Intussen heeft Matthias zijn broek opengeritst en springt zijn geslacht haar tegemoet. Zijn hand in haar haar laat er geen twijfel over bestaan wat hij van haar verlangt. Even aarzelt ze. Dit kan toch niet zomaar?
“Vertrouw me, het is goed, niemand zal het zien,” fluistert Matthias. Ze hoopt maar dat hij gelijk heeft. Het idee is te spannend en even later is haar mond druk aan het werk. Zelf kan ze nu niet meer om zich heen kijken om zich ervan te verzekeren dat er inderdaad geen toeschouwers zijn die een leukere show dan de film ontdekt hebben. Ze moet erop vertrouwen dat Matthias dat wel nog doet.
Ook al weet ze dat het eraan zit te komen, toch wordt ze nog verrast door het sperma dat plots in haar keel spuit. Ze weet enkele kokhalsgeluiden binnen te houden, maar dat geldt niet voor het sperma zelf. Dat druipt over haar kin naar beneden tot tussen haar borsten. Ze hijgt van de inspanning, maar doet haar best om haar ademhaling terug onder controle te krijgen. Dat Matthias even later de vibrator uitschakelt helpt gelukkig ook. Stram door het knielen komt ze moeizaam overeind en laat zich weer in de zetel vallen. Haar gezicht vertrekt als ze opnieuw herinnerd wordt aan het pak slaag dat ze gisteren kreeg. Was dat pas gisteren? Het voelt al veel langer geleden.
“Ik ben zo trots op je,” fluistert Matthias, terwijl hij zijn hoofd tegen haar aan vleit. Joke zegt niets, maar leunt tegen hem aan, koestert zich in zijn nabijheid.
“Die overhoring, dat wordt niets hoor,” fluistert ze terug.
Even schiet Matthias luid in de lach, maar meteen probeert hij dit met een hoest te maskeren. Het lukt niet echt goed.
“Gelukkig voor jou heb ik zelf ook niet echt opgelet.” Even ziet ze een grote grijns voor hij zijn mond op de hare drukt en ze zich verliezen in een kus die misschien enkele seconden, misschien enkele minuten duurt.
Morgen zal Marie van dit verhaal smullen, bedenkt Joke plots. Bijna schiet ze ook in de lach, maar dan besluit ze om zich op het hier en nu te concentreren en kust ze intens terug. De film, en de overhoring die al dan niet zal plaatsvinden, kunnen haar gestolen worden!