Hier het eerste deel van een serie verhalen geïnspireerd op een hele goede vriendin. Ze heet Karina en is een jongedame met veel passie en initiatief. Zelfbewust en zelfverzekerd. Naar zowel mannen als vrouwen. Hier volgt deel 1, geschreven vanuit haar beleving:

Inmiddels werk ik, Karina, al weer een tijdje op een kantoor als PA voor de directeur van een groot consultancybedrijf. Het is een tijdelijke functie maar tot dusver lijkt er nog geen einde aan te komen. De meeste collega’s zijn wel aardig maar niet meer dan dat. Behalve Nicole! Zij is een superleuke, vrolijke, ondeugende meid die op de boekhouding werkt samen met een oude nukkige dame (mevrouw van der Linde) die erg goed is in haar werk maar de schrik van het kantoor is. Samen met Nicole wandel ik in de pauze ons rondje en we kletsen over van alles. Ook over de directeur, Rob, een mooie man met charisma, rustig, dominant, dwingende ogen, en vooral een goed kontje! Zelf voer ik al vanaf dag 1 een non verbale strijd (wie slaat als eerste de ogen neer, en wie heeft het meeste overwicht) met Rob en voel me aan de winnende hand. Hij is een harde noot om te kraken, dat dan weer wel, maar ik ben gewend om te winnen en mijn zin te krijgen en dat geeft me een enorme zekerheid en dus ook die onoverwinnelijke kracht.

Zodra ik het over hem heb zie ik blosjes op haar wangen en haar antwoorden worden ineens erg vaag. Ik had dus algauw door dat er meer tussen Rob en Nicole was en wilde hier natuurlijk meer van weten. Op dinsdagen viel het me op dat Nicole onrustig was, en na werktijd bleef ze een beetje treuzelen. Meer had ik niet nodig en betrapte ze al gauw. De tortelduifjes namen iedere week een hotelkamertje in de buurt… ‘Ze doen maar’ dacht ik eerst. Maar Karina zou Karina niet zijn als ze het hierbij zou laten. Ik bedacht dat ik misschien wat mooie geluidsopnames kon maken als ik bij hun kamerdeur kon komen, die door een muziekstuk mixen, en vervolgens een keer als achtergrondmuziekje draaien in de directiekamer als we daar samen aan het werk zijn. Hem dan strak aankijken, de schrik in zijn ogen, de…. ik zag het helemaal voor me.

De eerstvolgende dinsdagnamiddag liep ik het hotel in met een koffertje en wat papieren en vroeg bij de receptie naar het kamernummer van de heer Rob van Santen omdat ik volgens afspraak even wat kwam afgeven. Zonder problemen kreeg ik wat ik nodig had en stond al gauw met mijn opname apparaatje bij de deur. ‘Verdorie! ik wist het! voelde het allang!!’ Maar wat ik hoorde, waren geen tortelduifjes … maar een jammerende Nicole die, zo te horen, een ongenadig pak billenkoek kreeg. Dit ging ik dus niet misbruiken voor een flauwe joke. Dit was veel te mooi, en de ideeën duikelden over elkaar heen…. Hier zijn hele andere dingen mogelijk, dacht ik ondeugend. Ik ben weggegaan zonder opnames maar opgewonden en met een hoofd vol gedachten.

Toeval bestaat wel degelijk! De zondag er op loop ik op het strand (ik woon op een steenworp afstand en ben er vaak) en wie zag ik daar lopen? Nicole! Nadat we elkaar begroet hadden, nodigde ik haar uit om bij mij een lekkere warme chocolademelk met een ‘pietsje’ rum te gaan drinken, en zogezegd zo gedaan. Nicole was erg onder de indruk van mijn huis (erfenis van mijn ouders) en alles wat erin staat. Piano, vleugel, andere instrumenten, opname studio, etc. maar nog het meest van mijn oosterse boudoir. Tapijten, leefkussens, warm, veel dieprood, goud, Barok, etc. Een harem is er niets bij! Al gauw lagen we een beetje loom van de kou en de rum lekker in de kussens te relaxen en te kletsen. De open haard hoog opgestookt en het werd snel warm in de kamer. Niet in de laatste plaats ook door de rum. Onze natte winterkleren hadden we al uitgedaan en als twee goede vriendinnen lagen we in ons ondergoed op de kussens. Lekker op ons gemak gezellig te kletsen. Ik had nog een extra drankje gemaakt en toen Nicole dat wilde pakken zag ik mijn kans schoon en gaf even een duwtje tegen haar elleboog waardoor ze een flinke scheut knoeide. ‘Hee, wat doe je nou’ vroeg ze verbaasd. ‘Wat doe ik?! jij knoeit, ik niet! lekker dankbaar hoor! ik nodig je uit en jij maakt er een zooitje van!’, antwoordde ik met felle stem. Met fonkelende ogen keek ik haar aan, voelde haar onzekerheid, en wist het: Karina gaat winnen. Nicole probeert nog: ‘Nee hoor jij stootte mij aan en…’ Ik onderbreek haar meteen: ‘Hou je mond! jij knoeit en jij gaat dit schoonmaken maar eerst krijg je straf’. Direct grijp ik haar vast en al gauw rolden we al vechtend door de kussens. Ze was een makkie (ik heb bruine band judo) en ik speelde een tijdje zoals een kat met een muis totdat ze uitgeput was. Ik klemde haar op haar buik tussen mijn benen en begon haar met mijn hand op haar onderbroekje te geven. Had allang gezien dat ze heerlijke stevige billen heeft. Zoals Nicole trouwens helemaal een mooie meid is om te zien. Mag er trouwens zelf ook wel zijn hoor. Net als Nicole een goed vrouwelijk figuur. Alleen iets slanker en veel sterker! Dus Nicole was echt machteloos terwijl ik haar zo vast had. ‘Stop stop, dit wil ik niet..’, riep ze een beetje panisch. Want dit had ze niet aan voelen komen van haar goede collega en vriendin. ‘En of jij dit wilt! Ik weet het van jou en Rob, maar nu ben je van mij’, klonk mijn antwoord terwijl ik nog steviger op die lekkere billen begon te slaan. ‘Karina stop! ik heb nog nooit met een vrouw…’ stamelt ze.

Onverbiddelijk ging ik door en haar weerstand brak, haar spieren verslapten, haar ademhaling werd zwaar en toen ik met een hand naar haar buik ging om haar slipje naar beneden te trekken, kwam ik daar die van haar al tegen om hetzelfde te doen. Heerlijke blote billen kwamen tevoorschijn. Mooi roze gekleurd en ik werd bijna gek van verlangen naar haar. Ik verstevig mijn greep en harde slagen geef ik nu. Op haar blote bips die steeds roder kleurt. Maar ook streelde ik haar tussendoor steeds intiemer, en al heel snel begint ze te schokken en te kreunen…. een daverend orgasme volgde. Zacht streel ik haar rug, billen, lange haren, en laat haar bijkomen. Na een tijdje klonk het gesmoord uit mijn schoot ‘ Karina, ik schaam me’.
Vertederd keek ik haar aan. ‘Nicole, kijk me eens aan’, zei ik. Nicole’s gezichtje nog rood van de opwinding en inspanning. Ze kijkt weg onder mijn blik: ‘Nee, dat durf ik niet’. Ik vraag haar: ‘Nicole, was dit lekker?’ Ze knikt van ja. Precies wat ik had gehoopt. ‘Nicole, ik vind het ook heel erg lekker en wil dit gevoel nog graag vasthouden. Ik wil niet dat het over is…jij wel? Nee toch?’ Ze kwam overeind, rood gezicht, verwarde haren, glanzende ogen, en kust me intens, en ineens waren we aan het vrijen, vol vuur en vol passie. Ze ging pas weg tot we beiden volledig voldaan en bevredigd waren. Dat duurde nog heel lang …