Eerst maar even in vogelvlucht wie ik ben, anders zit er geen kop of staart meer aan mijn epistel. Ik ben Hanny en ik ben 33 jaar. Ik was 13 jaar getrouwd en ik ben gescheiden. Mijn ex-man was geen nare man, maar gewoon veel te zacht, veel te weinig man voor mij.. Ik wist wel ongeveer wat ik wilde, maar omdat de hele wereld dat zot vond ging ik het ook maar gek vinden.

Ik droomde al op mijn vijftiende jaar al van iets of iemand, die mij zou temmen, slaan, zijn wil zou opleggen, of wat dan ook. Dat gebeurde natuurlijk niet en kwam er dus een (normale) man. Ik zet hem even tussen haakjes, want dat deed ik gedurende mijn huwelijk ook. Ik kon niet met mijn man praten, niet flirten en uiteraard ook niet lekker vrijen. Maar hij vond genade bij mijn familie en hij had een goede baan, hetgeen in ons dorp zo’n beetje de argumenten en de basis voor een levenslange verplichting vertegenwoordigd.

Ik had geen kinderen en verzamelde in mijn huwelijk reeds alles wat ik over het thema angst, straf, slaag en andere vormen van mijn onbestemde verlangens te pakken kon krijgen. Toen ik ging scheiden had ik mijn man nog nooit bedrogen en na scheiding had ik mijn buik vol van de zogenaamde (normale) man. Maar ik kwam er vlug achter dat mijn voorstelling van de man blijkbaar alleen op papier bestond. Papier uit de pornoshop, meestal slecht geschreven en onrealistisch, maar toch wel in mijn psychische straatje. Zo kwam ik ook aan DAPHNE, gewoon in een boekhandel in Breda.

Ik bekeek de advertentierubriek met de nodige argwaan en ik belde ze eerst eens op om te vragen of dat wel allemaal serieus was. Ik kreeg een meisje aan de telefoon en die verzekerde mij dat elke letter in DAPHNE serieus was. We kletsten nog wat en ze beloofde om mij een info te sturen. Dat had ik de andere dag al en zo werd ik relatie van D.V. Ik was toch nog wel erg op mijn hoede, want ik schreef pas maanden later op een advertentie en ik vertelde in mijn brief dat hij eerst maar eens aan Jacqueline van D.V. moest vertellen wie of ie was en dat ik dan wel van haar zou horen: wist ik veel! Ik schreef lange brieven met Jacqueline en dat was gewoon leuk om te doen. Ze vertelde dat ze in D.V. goed onder de plak zat en dat ze op haar blote billen kreeg. Ik stelde mij dit voor en ik voelde mij gepikt als ze als ze op dat gebied niets te melden had. Maar ik hoorde toch van haar, want ze belde mij op om te vragen of ik gek was. Die man van die advertentie had gebeld en over mijn argwaan geklaagd. Hij wilde weten wie of ik was en of mijn brief nu wel of niet serieus bedoeld was. Jacqueline vertelde even dat men die man al 4 jaar kende en dat hij heel erg serieuze bedoelingen had. Wat moest ik? Ik had gewoon de stuipen van een ontmoeting in zijn woonplaats, in Utrecht. Maar ik vroeg of ik haar dan eerst op het station kon treffen, zodat ik niet alleen naar dat restaurant hoefde. Dat vond ze goed en zo ging het dan ook. Daar trof ik Karel voor het eerst. We waren met zijn drietjes en dan praat je toch niet zo gemakkelijk. Maar we kregen wel lekker wat te bikken en Jacqueline en ik kregen onze reis vergoed. Maar ik vertelde toen dus wel waar ik woonde en we wisselden onze telefoonnummers uit. Ik weg met Jacqueline en ik vroeg aan haar: wat denk je? Zou hij bellen? Toen zei Jacqueline: daar kun je donder op zeggen. Dat klopte als een bus en de andere dag heeft hij een telefoonrekening gekweekt van heb ik jou daar. Hij vroeg eerst of ik naar hem toe wilde komen. En door de telefoon lukte het mij allemaal weer. Ik was zo brutaal als de beul en ik was gewoon aan het flirten en uitdagen. Maar hij sprak af en toe echt beslist en dominant. Zo sterk, dat ik dan even in de kamer om mij heen keek om mij ervan te overtuigen dat ik in mijn eigen vertrouwde omgeving was. Ik zei dat hij beter naar mij kon komen en dat hij dat er maar voor over moest hebben. Ik vertelde ook nog dat ik vlak bij mijn moeder woonde en dat ik daar ’s avonds nogal eens zat en dat hij dus beter op de dag kon komen, om koffie te drinken.

Ik voegde daar nog eens aan toe: heel netjes! Toen werd hij heel gedecideerd en sprak: goed, ik ben er overmorgen rond half tien en als ik kom is jouw broek uit begrepen! Pats, de telefoon lag op de haak! Nou, daar stond Hanny. Dat verbale geflirt stelde natuurlijk niks voor! Die komt gewoon om koffie te drinken en dan zien we gewoon verder. Dat maakte ik mijzelf veel te vaak wijs dan dat ik er echt van overtuigd was. ’s Avonds hield ik het niet meer uit en belde ik naar Amstelveen.

Ik kreeg Grisha aan de telefoon, want het was op een donderdag en Jacqueline was met Maria naar de koopavond. We kletsten wat heen en weer en ik een beetje rond de hete brij, want Grisha is tenslotte ook een dominante man, dat had ik begrepen van Jacqueline. Ik vertelde dat ik afgesproken had. En eindelijk kwam het hoge woord er bij mij uit. Ja maar hij wil dat ik geen broek aan heb! Grisha lachte eens en zei: heb ik met een dominante man afgesproken, of jij? Gelukkig kwam toen ook Jacqueline weer thuis en ik kreeg haar aan het toestel. Ze is toch niet zo stom, want ze zei: je kunt hem toch straks nog afbellen! Als je echt niet wil, dan zeg je toch gewoon wat. Dan verschuif je de afspraak, of je schuift het op de lange baan. Ik zuchtte verlicht en ik zei dat ik dat de oplossing vond. We kletsten nog wat en ik raakte mijn zorgen een beetje kwijt. Toen ik oplegde zocht ik het telefoonnummer van Karel in Utrecht. Ik stond met het kaartje in mijn handen te denken. Wat zou ik zeggen? Dat ik niet kon? Wie kon even vlug doodgaan in de familie? Of zou ik gewoon zeggen dat ik hem wel ontvangen wilde, maar dat ik van zijn stomme geflirt zo geschrokken was? Maar als hij dan zou lachen stond ik mooi voor aap. En als ik over die opmerking zou beginnen, dan zou hij ook op slag merken dat ik er mee bezig was geweest.

Hoe laat was het eigenlijk? Kon je na elf uur nog met goed fatsoen opbellen? Ik stond nog even besluitloos met mijn boventanden op mijn onderlip met de telefoon in mijn hand, maar legde hem toch weer neer. Dat ging niet Hanny! Het was al bijna half twaalf, dat kan je niet doen! Ik nam een oude DAPHNE mee naar bed en las mij in slaap. Ik stond als gewoonlijk om 7 uur op en ging de boel wat opruimen. Vrouwen zijn allemaal ijdel en ik wilde goed voor de dag komen. Die paniek van gisteren? Onzin meid! Is toch te gek! Ik trok een mooi gekleed jurkje aan, parels om, armband om en mijn horloge gelijk gezet. Nog eens even naar de spiegel en nog eens naar het koffieservies. Hoe laat was het eigenlijk? Bijna 9 uur! Maar als ie belde kon ik toch altijd nog! Nee suffie! Dan heb je natuurlijk een rooie kop en waar moet je ze vlug met dat ding naar toe? Die jurk is helemaal niet doorschijnend! Niet eens als je tegen het licht staat! Hoe laat is het nu? Om precies 5 over 9 schoof Hanny gehoorzaam haar broek van haar billen en stopte hem achter de boeken. Het voelde vreemd aan. De lucht speelde bij het lopen zo aankondigend langs mijn billen en bovenbenen. Ik ging maar even zitten en nam de krant, maar toe ik die weer weglegde zorgde de zwaaiende stof van mijn jurk weer voor een signaal. Wat zo’n stom stukje stof rond je billen toch een gevoel van veiligheid kon geven! Om 5 minuten voor half tien ging de gong in het halletje. Ik streek de stof van mijn jurk glad en ging met een schijnheilig zelfverzekerde trek op mijn gezicht naar de voordeur. Karel was er! Hij bracht bloemen mee! Witte anjers en rode rozen! Ik dankte natuurlijk, zocht een vaas en vroeg of hij al koffie wilde. Dat bleek zo te zijn en ik begaf mij opgelucht naar de keuken. Zie je wel! Allemaal onzin!We kwamen aan de praat en D.V. werd natuurlijk toch onderwerp van gesprek. Ik vertelde over vroeger en over al die idiote voorstellingen en gevoelens, over dat uitdagende op veilige afstand, enz, enz.

De tijd vloog voorbij en op een bepaald moment kwam de vraag: wie van de mensen zichzelf nu echt kennen. Ach, zei ik, iedereen doet wel dingen waarvan ze zelf dacht dat ze die nooit zouden doen. Karel keek mij aan en sprak: sta eens op! Ik stond van mijn stoel op en hij legde een hand op mijn bips, gewoon op de gladde stof van mijn jurk. Hij contact naar mijn huid was echter veel directer en de ontbrekende slip was gewoon vast te stellen. Karel knikte eens en zei simpel: Leuk! Heel gehoorzaam! Zijn hand nam de stof van mijn jurk op en ik kreeg een kop als vuur. Zijn vlakke hand ging waarderend tastend over mijn blote billen en ik staarde naar het plafond, als bevonden zich daar de beroemde frescos van Michel Angelo. Karel ging weer zitten en ik haastte mij naar de keuken om boterhammen te maken. Ik werd goed verlegen toen Karel vroeg, hoe ik mijn gehoorzaamheid zelf verklaarde. Moet ik het verhaal langer maken? Zo rond drie uur lag ik over de knie en kreeg ik een klinkend pak op mijn blote billen. Karel kwam eerst eens per week en ik moest hem in mijn blote billen ontvangen. Na de derde keer kon ik mooi zelf ongevraagd mijn jurk optillen en mijn billen laten zien. Nu zit ik eens per week in Utrecht en Karel eens per week hier. Nu zoeken we een koper voor mijn huis en dit valt niet mee, want de huizenmarkt is goed ingestort. We gaan gewoon ouderwets trouwen. We leerden toch wel een boel van elkaar en ook van D.V.  Al die toestanden bij onze structuur hoeven helemaal niet. Ik bedoel die bergen lectuur en die jacht naar allerhande avonturen. Voor ons is de charme echt de aard van de relatie. Ik heb niet minder maar duidelijk meer dan mijn niet betrokken zusters. Er is nu een extra dimensie, die ik vroeger gemist heb. Ik wordt niet te hooi en te gras afgetuigd, maar er duidelijk sprake van een eigen leefsfeer en een unieke relatie. Seksualiteit is bij mij nu pas ontdekt! Ik heb in de tien jaar van mijn huwelijk nooit volledig seks beleefd.

Ik droomde nooit van de handen van mijn man. Mijn man sloeg mij nooit en ik vond hem om beurten lastig en aandoenlijk. Nu krijg ik mijn billen gloeiend en leef ik spannend en opwindend, fel en intens in een fascinerende relatie.

Zonder wederzijds begrip en zonder wederzijdse waardering voor de structuur van de ander is een en ander onmogelijk. Men gaat geen zaken ontdekken waarmede men niet in het diepste wezen verbonden is. Voor mij blijft elke relatie zonder facetten van de algos-lagnya een steriele relatie. Ik ben door D.V. voorgelicht en dit omvatte echt iets meer dan het seksuele gezwam van de docent van maatschappijleer. Ja! In mijn seksualiteit speelt mijn psyche, mijn personality duidelijk door.

De reacties van mijn anatomy liggen duidelijk in het verlengde van mijn geestelijke eenheid. Ik onderga dit feit niet als een nadeel, maar als een extra dimensie, die mij heel duidelijk van het standaard gedrag onderscheidt. Als Karel dus belt en zijn tijd van komen noemt, dan zeg ik gewoonlijk: ja schat, als je komt is de koffie klaar en heb ik mijn bips bloot.

Hanny de L.