Gepubliceerd op by admin

Inleiding tot huiselijke discipline

Ter inleiding het volgende: op internet vind je veel informatie over zogenaamde “Domestic Discipline” hetgeen naar het Nederlands vertaald iets zou betekenen als “Huiselijke Discipline”. Wat met dit begrip bedoeld wordt komt uitgebreid aan de orde in de artikelen die op deze site te vinden zijn. Het meeste materiaal bestaat uit vertalingen van Amerikaans werk. Ze zijn zo getrouw mogelijk vertaald, met die verstande dat we ze wel zoveel mogelijk hebben geprobeerd ze te laten aansluiten op de Nederlandse situatie. Belangrijkste motivering is om een aanvulling te leveren aan het Nederlandstalige materiaal op het gebied van spanking. We pretenderen niet de waarheid te verkondigen, maar een informatiebron te zijn waar mensen uit kunnen putten, om hun gedachten te bepalen. We wensen onze bezoekers veel leesplezier

en staan open voor suggesties.

HUISELIJKE DISCIPLINE

Huiselijke discipline is de Nederlandse vertaling van het Engelse ‘domestic discipline’.

domestic

Het Latijnse woord ‘domus’ betekent huis. Het bijvoeglijk naamwoord hiervan is ‘domestica’

Discipline

Het latijnse woord ‘discipulus’ betekent leerling; het is afgeleid van het Latijnse ‘discere’ wat leren betekent en is verwant aan ‘docere’ hetgeen onderwijzen betekent. Hiervan afgeleid is ‘disciplina’ wat oorspronkelijk instructie of kennis betekende. Dit Latijnse woord heeft in de loop van de geschiedenis echter een andere betekenis gekregen: ‘dwangbevel’ (omdat een dergelijk bevel nodig was om instructies te kunnen geven).

EEN RELATIE MET DISCIPLINE MET JE PARTNER STARTEN

Huiselijke discipline is een term die gebruikt wordt om een relatie te beschrijven waarin met wederzijds goedvinden discipline aanwezig is. Historisch gezien komen dergelijke relaties steeds weer voor, maar in de meeste gevallen is dat dan niet met wederzijds goedvinden. In landen in het middenoosten bestaan deze relaties nog steeds. In deze serie van artikelen wordt echter steeds de situatie aangeduid waarin twee volwassenen samen hebben besloten huiselijke discipline in hun relatie te integreren. Er kunnen verschillende redenen zijn om aan een dergelijke relatie te beginnen. Eén van de eersten is om het seksleven wat op te leuken. In het algemeen zullen beide partners iets met spanking hebben. Als volwassene zullen er maar weinig situaties zijn waarin het pak op de billen echt voor straf is en het niet in een soort fantasie scenario wordt gegeven. Hoewel rollenspellen amusant zijn, ontbreekt er iets authentieks. Voor velen gaat spanking veel verder dan alleen op de billen geslagen worden. Voor hen is de emotionele uitwisseling belangrijk net als het sterke gevoel dat men echt in de problemen zit. Veel situaties waarin de helft van een stel “echt in de problemen” zit, leiden in het algemeen enkel tot een woordenwisseling. In een relatie die de huiselijke discipline heeft geïntegreerd leidt in de problemen zitten tot gestraft worden. Afspraken over gedrag dat reden is voor een flink pak op de blote billen (zelfs tot de tranen vloeien), kan een spankingrelatie een stuk spannender maken. Zij hoeft dan niet meer het schoolmeisje uit te hangen dat zogenaamd stout is geweest, maar hoeft alleen maar een overtreding te begaan waarop een pak billenkoek als sanctie staat en dan heeft ze zich écht in de nesten gewerkt. Sommige stellen gaan nog een stap verder en proberen de straffen te gebruiken om ongewenste gedragingen te veranderen. Zo ken ik een aantal mensen die op dit moment ontzettend gemotiveerd zijn om regelmatig te sporten, geen zaken voor zich uit te schuiven, te stoppen met roken enz., omdat ze weten dat ze anders op hun blote billen krijgen.

Als je een dergelijke relatie begint, is het een delicate aangelegenheid de balans in evenwicht te houden. Als je niet voorzichtig bent, kan een man proberen om van alle zaken die hem niet aanstaan een strafbaar feit te maken. Dit kan gemakkelijk tot onvrede leiden en is niet de manier om deze materie te benaderen! De beste manier om een dergelijke relatie aan te gaan, is denk ik om een overeenkomst aan te gaan. Voor aanvang gaan beide partners er eens uitgebreid voor zitten en zetten zaken op papier waarover ze het beiden eens zijn en stellen zo een lijst op met (mis)dragingen die zich lenen voor een pak op de billen. Begin eenvoudig met slechts een paar afspraken waar beiden het over eens zijn. Zaken die een voordurende bron van ergernis of reden voor ruzie zijn, dienen vermeden te worden. Begin met zaken als niet op tijd komen, vergeten te tanken en niet sporten en vermijd zaken als te veel geld uitgeven en dergelijke. Soms is het makkelijker als van te voren is afgesproken wat de straf zal zijn. Verder moet ook worden besloten of de straf bedoeld is om wat spanning in de relatie te brengen of dat deze werkelijk bedoeld is om te proberen bepaald gedrag te verbeteren. Het mag duidelijk zijn dat zich een aantal complicaties voordoen, als je bij iemand die van spanking houdt probeert met een pak op de billen gedragsverandering te bereiken. In het algemeen kan gesteld worden dat als je bevredigende resultaten wil boeken bij spankingliefhebbers, een pak slaag hard moet zijn en er strafelementen moeten worden toegevoegd waarvan je weet dat de bestrafte ze niet leuk vindt. Verder denk ik dat je rekening moet houden met situaties waarin een vrouw zich expres niet aan de afspraken houdt, omdat ze over de knie wil. Ook hier wordt later op teruggekomen, in het artikel over “bratting”.

Wanneer je relatie met huiselijke discipline groeit en je er steeds vertrouwder mee raakt, kun je beginnen de gemaakte afspraken uit te breiden. Het is nu tijd om haar te laten omschrijven welke dingen ze zou willen leren en afleren. Als haar partner zaken goed aanvoelt en er adequaat mee omgaat, kan er gemakkelijk persoonlijke groei behaald worden. Ongeacht hoe de afspraken er precies uitzien, kan huiselijke discipline toevoegen wat in een spankingrelatie vaak ontbreekt. Het brengt het pak op de billen terug naar een disciplinair proces en zorgt ervoor dat er meer een situatie met oorzaak en gevolg ten aanzien van het gedrag ontstaat. Niets zorgt er meer voor dat een vrouw zich jong en ondeugend voelt, dan wanneer ze een overtreding begaat waarvan ze weet dat dit ertoe kan leiden dat ze met haar blote billen over de knie komt te liggen, er eventueel met een instrument van langs krijgt en zelfs misschien aan het huilen wordt gebracht.

Je kunt gemakkelijk in huiselijke discipline geïnteresseerd raken. Vrouwen verlangen er instinctief en van nature naar, wanneer ze naar liefde, geborgenheid, overgave aan en verbondenheid met hun partner verlangen. Sommige vrouwen fantaseren al van jongs af over billenkoek, terwijl anderen hun fascinatie pas later krijgen. Hoe hun interesse ook gewekt is, het dromen over billenkoek is nog het gemakkelijkste onderdeel van huiselijke discipline.

Moeilijker is het om ermee te beginnen. Dat is niet altijd vanzelfsprekend of gemakkelijk. Veel vrouwen zitten met het probleem, dat ze hun partner moeten overhalen om hen te gaan straffen, ook al heeft hij van jongs af aan te horen gekregen dat hij geen meisjes mag slaan. Wanneer een stel dit probleem heeft overwonnen, dan komen ze de volgende uitdaging tegen, namelijk hoe ze huiselijke discipline in hun leven vorm moeten geven.

Er zijn stellen die een lijst met strafbare zaken opstellen, terwijl andere eenvoudig afspreken dat de man de leiding heeft en dat hij dus mag beslissen wanneer zijn vrouw straf krijgt. Maar dit laat de vraag hoe het eerste pak op haar bips gegeven moet worden, nog onbeantwoord. Moet het stel wachten totdat de vrouw iets heeft uitgehaald waarvoor ze een pak slaag verdient? Moet ze meteen na hun overeenkomst voor eerder begane overtredingen worden gestraft? Moet ze een periodiek pak op haar billen krijgen (lees hiervoor het artikel over periodieke billenkoek). Of moet het stel het gewoon eerst een keer uitproberen?

Bij de huiselijke discipline wordt aanbevolen om gebruik te maken van een introductiestraf. Een introductiestraf is de eerste ervaring van een vrouw (of stel) met huiselijke discipline, waarbij zij voor het eerst een pak op haar billen krijgt.


Het idee achter een introductiestraf is vrij simpel. Het is een manier waarop een vrouw en haar partner met de huiselijke discipline levensstijl kunnen kennismaken. Het kan dan voor de vrouw de allereerste keer in haar leven zijn, dat ze een serieus pak op haar bips krijgt, ook al heeft het stel al wat ervaring met erotische billenkoek tijdens hun liefdesspel.


Vergelijkbare situaties kunnen zich voordoen voor het nieuwbakken hoofd van de huishouding. Misschien heeft hij nog nooit eerder een vrouw een pak billenkoek gegeven. Misschien heeft hij wel eerder vrouwen gestraft, maar nog nooit zijn huidige partner.



Een introductiestraf is bijna hetzelfde als een periodiek pak slaag, omdat het niet gegeven wordt vanwege een specifieke misdraging van de vrouw. Een periodiek pak slaag hoeft niet met een reden geven te worden, zoals u misschien wel weet. Dat er geen aanleiding voor straf is, doet niets aan de doelmatigheid en de voordelen van een periodiek pak slaag af. Evenzo doet het feit dat er geen aanleiding voor straf is ook niets af aan het nut van een introductiestraf.

WAAROM EEN INTRODUCTIESTRAF TOEPASSEN?


Er zijn verschillende redenen om gebruik te maken van een introductiestraf. De eerste is dat de man een keer kan oefenen met het uitdelen van een pak op de billen. Het geeft hem de kans om zijn slagtechniek op zijn partner te oefenen, zodat hij al enige ervaring heeft als hij haar in de toekomst echt moet straffen. Als de man nog nooit eerder een vrouw een pak op haar billen gegeven heeft, dan kan hij zijn voordeel doen met een introductiestraf. Door zijn vrouw een introductiestraf te geven kan hij gewend raken aan het gevoel zijn vrouw op haar billen te geven. Hij kan leren hoe hard “te hard” is en hoe voorzichtig “te voorzichtig” is. Hij kan op deze manier ontdekken hoe gevoelig zijn vrouw is voor pijn, of juist hoe ongevoelig, of misschien dat zij de pijn die ze voelt enorm overdrijft. Hij kan de lichamelijke gevolgen van het pak slaag op haar billen zien: of haar bips snel rood wordt of dat er heel wat klappen nodig zijn voordat er zichtbare resultaten zijn.


Als ze erg tegenstribbelt als ze op haar billen krijgt, dan kan haar partner leren hoe hij haar in bedwang moet houden zodat hij haar afdoende kan straffen. Verder zijn er een aantal aspecten denkbaar die je als man tegen kunt komen, die je van tevoren niet bedacht hebt. Zo kan de vrouw bijvoorbeeld oncontroleerbaar beginnen te trillen, ze kan beginnen te huilen voor de straf begonnen is of ze kan weigeren haar billen bloot te maken als hij haar daartoe opdracht geeft. Hij kan experimenteren in het oplossen van deze niet verwachte ontwikkelingen.

Bedenk dat het goed kunnen inschatten van situaties niet een vaardigheid is waar de meeste mensen mee worden geboren. Het is iets dat we moeten aanleren, meestal door gewoon ervaring op te doen. De introductiestraf kan blijken anders te verlopen dan beide zich van tevoren hadden voorgesteld: de vrouw kan weigeren haar straf te ondergaan, hij kan te zacht of te kort slaan, hij kan te hard slaan, zij kan het hele huis bij elkaar gillen voordat hij haar aangeraakt heeft of er kunnen zich ik weet niet wat voor andere probleempjes voordoen.


Bedenk dat de introductiestraf oefenbillenkoek is. “Oefening baart Kunst” zegt het spreekwoord. Maar niemand heeft ooit gezegd dat een oefensituatie perfect moet verlopen. In feite zal een oefening in de regel juist verre van perfect zijn. Het is dus niet realistisch te verwachten, dat een introductiestraf de perfecte afstraffing zal blijken te zijn. Dat is ook niet het doel van een introductiestraf. Het doel is te ervaren en te leren van die ervaring, voor zowel de vrouw die een pak op haar bips krijgt als voor de man die het geeft. Verwacht niet dat het direct de eerste keer al volmaakt verloopt en wees bereid van alle eventuele fouten en problemen te leren.

Een andere reden om een introductiestraf toe te passen is om het nieuwe hoofd van de huishouding de kans te geven zijn eventuele bezorgdheid over het slaan van vrouwen, kwijt te raken. Als hij nog nooit een vrouw een pak op haar billen heeft gegeven, dan kan hij grote emotionele bezwaren hebben tegen het toedienen van een lijfstraf aan zijn vrouw. Dit is allemaal heel normaal en begrijpelijk. Meer erover kun je lezen het artikel “bang zijn”. Als je dit nog niet gelezen hebt, raden we je aan om dit te doen.


Het is niet gemakkelijk voor een man zijn vrouw voor het eerst te straffen. Als hij de nieuwe rol van heer des huizes op zich gaat nemen, dan is het belangrijk dat hij op zijn minst enige ervaring met het geven van billenkoek opdoet, zodat hij de kans heeft om de confrontatie aan te gaan met zijn angst om zijn vrouw te straffen. Door bij de introductiestraf met die angst aan de slag te gaan, zal de stress die hij ondervindt wanneer hij haar echt voor straf op haar billen moet geven, afnemen. Hij kan veel beter met zijn angstgevoelens afrekenen tijdens een introductiestraf waarbij de verwachtingen niet hoog gespannen zijn en een volledig geslaagde straf niet nodig is, dan tijdens een echt pak slaag voor straf waarbij hij ervoor moet zorgen dat hij zijn vrouw een tamelijk stevig en effectief pak op haar blote bips geeft.

Net als het nieuwe hoofd van de huishouding voor verschillende dingen bang kan zijn bij het eerste pak billenkoek dat hij uit moet delen, kan ook een vrouw zo haar angsten hebben. Ze kan banger voor billenkoek zijn dan nodig is. Dit komt meestal omdat ze bij gebrek aan enige echte ervaring, in haar hoofd allerlei afschuwelijke scenario’s verzint. De dingen waar ze bang voor is, (hij vindt mijn billen niet mooi, mijn billen zijn te dik, ik zal doodgaan van schaamte) blijken vaak relatief onbeduidend, terwijl andere aspecten waar ze nooit bij stilgestaan heeft, schijnbaar zomaar uit het niets opduiken. Dankzij een introductiestraf kan ze een gezonde dosis ervaring met het daadwerkelijk ontvangen van een pak op haar blote billen opdoen. Dat het door haar partner gestraft worden eenvoudig heel doeltreffend is, heeft een ontnuchterend effect, waardoor eventuele neigingen tot hysterische angst of emoties grotendeels onderdrukt worden. Door het krijgen van een flink pak op de billen, wordt een vrouw snel bij de realiteit bepaald, omdat haar aandacht onmiddellijk op haar lichaam wordt gefocust zodra de kletsen op haar blote bips neerdalen, heeft ze geen tijd voor allerlei hersenspinsels meer.


Een vrouw heeft veel aan een introductiestraf, omdat ze hierdoor haar angst voor billenkoek kan kwijtraken. Zelfs als het idee om met huiselijke discipline te beginnen van de vrouw afkomstig is, dan nog kan ze erg bang voor een pak op haar bips zijn. Door alle obstakels met een introductiestraf weg te nemen, zal ze in de toekomst minder bang zijn wanneer ze echt gestraft wordt.

Van een introductiestraf kan een vrouw ook het een en ander leren. Ten eerste dat ze haar man moet gehoorzamen, wat gelijk misschien ook wel het belangrijkste punt is. Zoals in het artikel “Extra straf wegens tegenwerking” besproken wordt, is het essentieel dat een vrouw leert haar partner te gehoorzamen als hij haar straft. De reden daarvoor is kortweg veiligheid. Als een vrouw flink tegenstribbelt, schopt of de straffende hand van haar partner probeert te blokkeren, dan vergroot ze het risico dat één van beiden op de een of andere manier gewond raakt.


Ze kan dan wel denken dat ze haar man tijdens een bestraffing zal gehoorzamen, maar dat zal toch eerst getest moeten worden om daar zeker van te kunnen zijn. Een gewaarschuwd mens telt voor twee, luidt het spreekwoord.


Een andere reden waarom een introductiestraf nuttig is voor een vrouw, is dat het haar leert zich te onderwerpen. Ze kan erg in een levensstijl met huiselijke discipline geïnteresseerd zijn, maar tegelijkertijd totaal onvoorbereid zijn op het niveau van onderwerping dat nodig is om het zichzelf toe te staan door haar partner gestraft te worden. Het kan zijn dat ze over huiselijke discipline heeft gelezen en bij zichzelf heeft gedacht dat het allemaal heel aantrekkelijk klonk, zonder zich te realiseren dat er van haar echte onderwerping wordt verwacht. Daar staat tegenover dat het niveau van onderwerping die in een normale huiselijke discipline relatie verlangd wordt, niet erg groot is. Het is per slot van rekening geen meester en slaaf relatie. Huiselijke discipline is in feite slechts het ouderwetse pak op de billen dat een man zijn vrouw geeft.


Een introductiestraf is belangrijk voor een vrouw, omdat het haar direct laat ervaren hoeveel pijn een pak slaag doet. Het is goed dat ze bij een echte straf van te voren al weet hoe pijnlijk het is. Misschien verbaast ze zich over hoe zeer het doet, maar misschien ook juist over het feit dat het lang niet zo’n pijn doet als ze had gedacht. Deze reacties zijn ook afhankelijk van de techniek van straffen van haar partner, die zich over het algemeen nog moet ontwikkelen. Ook daarom is een introductiestraf zo nuttig voor een stel. Het kan zijn dat ze achteraf behoefte heeft, aan haar partner uit te leggen dat het niet zo’n pijn deed als ze verwacht had en dat hij misschien moet overwegen haar harder of langer te slaan om haar houding ook daadwerkelijk te kunnen veranderen, zoals gewoonlijk het doel van huiselijke discipline is.

Het profijt van een introductiestraf is niet voorbij wanneer het pak slaag geëindigd is en de rituelen na de billenkoek achter de rug zijn. Het is aan te bevelen om na de introductiestraf met elkaar in gesprek te blijven over de effecten en de opbrengsten ervan. Hoe was het? Hoe is het nu? Zijn er blauwe plekken? Voelt zij haar billen nog? Over het algemeen kan gesteld worden dat billenkoek extra effectief is als zij de volgende dag haar billen nog voelt, omdat dit als een geheugensteun werkt.


Een introductiestraf dient voor de vrouw ook als waarschuwing voor wat de consequenties van misdragingen zijn, in een levensstijl met huiselijke discipline. Het maakt haar duidelijk dat misdragingen bestraft zullen worden. Het maakt haar duidelijk dat haar straf eruit bestaat dat ze over de knie gelegd wordt voor een flink pak op haar blote billen. De pijn en schaamte van dit pak slaag helpen de vrouw zich beter te gedragen. Het zal haar in de toekomst weerhouden van vergelijkbaar gedrag. Omdat het haar eerste pak op de billen is, zal het veel indruk op haar maken en zo zal het haar voor eens en altijd duidelijk worden dat ze van nu af aan rekenschap voor haar gedrag af zal moeten leggen. Haar partner zal haar te allen tijde verantwoordelijk houden voor haar gedrag en haar straffen wanneer ze de fout ingaat. Ze zal vanaf nu verantwoording aan hem afleggen over haar gedrag, en als het nodig is, voor haar eigen bestwil, een klinkend pak op haar blote bips krijgen.


HOE MOET EEN INTRODUCTIESTRAF UITGEVOERD WORDEN?


Een introductiestraf wijkt niet wezenlijk af van een ander pak slaag. Aan dit feit heeft een nieuw hoofd van de huishouding die nog nooit een vrouw over zijn knie heeft gelegd natuurlijk niet veel, evenmin als een vrouw die nog nooit een pak slaag heeft gehad. De basisprincipes van billenkoek worden in detail beschreven in het artikel: “Hoe dien je billenkoek toe”.


Om te beginnen moet er voldoende communicatie tussen beide echtelieden zijn geweest, voordat met het pak slaag mag worden gestart. Het is goed om af te spreken hoe lang het ophanden zijnde pak slaag ongeveer gaat duren, zodat zowel de man als de vrouw niet voor verrassingen komt te staan. Want stel dat zij verwacht een kwartier lang op haar billen te krijgen, terwijl hij van plan is haar maar drie niet al te harde tikken te geven. Of dat hij van plan is haar een kwartier lang op haar billen te geven, terwijl zij denkt dat het na een halve minuut wel afgelopen is. Beide partners moeten dus praten en daarbij hun doelstelling ten opzichte van een introductiestraf open en bloot op tafel leggen. Het heeft geen zin een introductiestraf uit te voeren, wanneer de voorbespreking is uitgemond in een onderhandelingsronde, waarbij de vrouw haar straf tot een paar lichte tikjes heeft weten terug te brengen. De introductiestraf is en blijft een straf en de man heeft nog steeds de leiding, ook al worden de zaken vooraf doorgesproken. Die communicatie is alleen bedoeld om ervoor te zorgen dat zich tijdens de strafsessie geen grote en te vermijden misverstanden voordoen.


Ten tweede is het aan te raden om het simpel te houden. Een introductiestraf mag eigenlijk alleen met de hand gegeven worden, niet met instrumenten als riemen en paddels. Een pak op de billen met de hand is eenvoudig en veilig, wat twee basisvereisten zijn in de huiselijke discipline. Bij een daaropvolgend pak slaag mag wel een instrument worden gebruikt in plaats van, of volgend op billenkoek met de hand, maar de eerste introductiestraf mag dus alleen met de hand worden gegeven.


In de derde plaats zijn tranen wenselijk, maar niet per se noodzakelijk. Als basisregel voor een effectieve en goede straf, is het bij huiselijke discipline altijd aan te raden een vrouw op haar billen te geven totdat ze moet huilen, omdat dat de effectiefste manier om een vrouw straffen. Het is overigens de eerste keer echter niet waarschijnlijk, dat ze al echt aan het huilen wordt gebracht, hoe graag zij en haar man dat ook willen. (zie ook het artikel “Tranen”) Ze kan te veel emotionele blokkades hebben om te gaan huilen of haar partner kan de techniek van het geven van billenkoek en het uitdelen van een standje nog onvoldoende beheersen om haar effectief aan het huilen te krijgen.

In de vierde plaats moet de vrouw haar partner gehoorzamen. Gehoorzaamheid en onderwerping worden tijdens alle onderdelen van de huiselijke discipline verlangd. Onderwerping is een integraal onderdeel van de huiselijke discipline. Het is voor haar een gelegenheid zich te onderwerpen aan discipline die een beter mens en een meer liefhebbende echtgenote van haar maakt. Huiselijke discipline biedt een vrouw de gelegenheid om zowel onderwerping te ervaren, als te leren, door het disciplinaire proces en de straf die ze van haar man krijgt. Ze moet dit goed in gedachten houden wanneer ze met haar introductiestraf akkoord gaat. Het moet niet zo zijn dat haar man haar eerst door het hele huis moet najagen, voordat hij haar voor de introductiestraf over de knie kan leggen. Ze moet haar wilskracht aanwenden om zich aan haar partner en de straf die hij voor haar in petto heeft, te onderwerpen. Wanneer ze zich verbaal of fysiek tegen hem verzet wanneer hij haar probeert te straffen, dan schiet ze het doel van een introductiestraf voorbij.


In de vijfde plaats moet de vrouw mee kunnen regisseren hoe één en ander verloopt. Als ze buiten adem raakt of zich duizelig voelt, kan ze haar man hiervan op de hoogte brengen. Als ze het gevoel heeft dat het pak op haar bips niet lang genoeg geduurd heeft om effectief te zijn, dan kan ze dit gevoel aan haar partner kenbaar maken. Dergelijke verzoeken moeten door de man niet geïnterpreteerd worden als een poging om ongehoorzaam te zijn.

In de zesde plaats is het na de straf tijd voor troost, geruststelling en vergeving. Dit is een integraal onderdeel van de huiselijke discipline en het is belangrijk dat het nieuwe hoofd van de huishouding zich hier goed van bewust is. Zijn vrouw verdient het om getroost en vergeven te worden wanneer ze op haar billen heeft gehad. Als hij niet goed weet wat hij moet zeggen, dan kan hij haar op zijn minst knuffelen en haar vertellen dat hij haar vergeeft. Tegen haar zeggen dat hij van haar houdt doet het ook goed onmiddellijk nadat ze een pak op haar bips heeft gehad.


In de zevende plaats dient er van beide kanten tolerantie te zijn. Wanneer de man haar onbedoeld te hard slaat en blauwe plekken op haar billen veroorzaakt, dan moet ze hem dat vergeven. Wanneer ze niet zo gehoorzaam en onderworpen is als ze zou moeten zijn, dan mag haar man haar geen straf voor ongehoorzaamheid aanzeggen, zonder haar eerst gewaarschuwd te hebben. Bedenk dat een introductiestraf een gelegenheid is om in de sfeer van huiselijke discipline een pak slaag te geven zonder dat alles perfect hoeft te verlopen. Mensen leren van hun fouten en dat is bij een introductiestraf niet anders. Daar staat tegenover dat tolerantie geen excuus is voor ongevoelige onverschilligheid (van zijn kant) of ongehoorzame onbeleefdheid (van haar kant).


In de achtste plaats dient de vrouw haar man na afloop van haar straf te bedanken, ook als ze het idee heeft dat het geen doorslaand succes was volgens de principes van de huiselijke discipline. Dit heeft als functie dat ze hem laat weten dat dit was wat ze nodig had. Dat ze zich niet mishandeld voelt, maar een positief gevoel heeft over de gang van zaken. Door het bedankje kan ze hem feedback geven zonder al te nadrukkelijk te regisseren. Een al te uitgebreide feedback kan de magie van het moment te niet doen.


EN WAT GEBEURT ER VERVOLGENS?


Wanneer de introductiestraf achter de rug is, zullen de meeste mensen het idee hebben, dat het volgende pak billenkoek er een voor straf zal zijn. Maar dit hoeft niet per se het geval te zijn. Sommige vrouwen hebben al één of twee dagen na hun introductiestraf een volgend pak slaag nodig. Huiselijke discipline is een levensstijl die verschillende elementen en diepgang kan bevatten. Op deze site zijn verschillende artikelen opgenomen die deze elementen behandelen. Lees, probeer en maak keuzes om te komen tot een vorm die bij jullie past.


CONCLUSIE


Het is essentieel te bedenken dat een introductiestraf een gelegenheid is om fouten te maken en daar van te leren. Het hoeft niet noodzakelijkerwijs de perfecte straf te zijn waarbij de vrouw de tranen over de wangen biggelen als gevolg van haar partners deskundige, liefdevolle en stevige pak slaag en preek. Het kan van persoon tot persoon verschillen welke voorstelling van zaken men heeft. Het kan precies zo gaan als men had gedacht. Nogmaals: dit kan tijdens een introductiestraf worden getoetst. Het geeft een stel de gelegenheid het disciplinaire proces te ervaren, zonder de druk dat het pak slaag de vrouw onmiddellijk en effectief een lesje moet leren. Ieder stel dat aan de huiselijke discipline begint, wordt sterk aangeraden te starten met een introductiestraf. Een introductiestraf legt de fundamenten voor het succesvol beoefenen van de huiselijke discipline.

Een introductiestraf opent de deur naar een nieuwe wereld van liefde, verbondenheid, zingeving en persoonlijke groei voor het stel dat genoeg heeft van gekibbel en destructieve gedragingen.

Gepubliceerd op by admin

EHBO

Drie weken geleden heeft Bas zijn arm gebroken. Het was een stom ongeluk geweest. Hij was bijna thuis van het boodschappen doen wanneer een hond over het fietspad schoot. Hij kon zijn evenwicht niet meer houden en viel met fiets en al om. In een reflex strekte hij zijn arm uit om zijn gezicht te beschermen, maar bij de klap op de grond maakte zijn pols daardoor een flinke smak. De ergste pijn was snel verdwenen, maar een dof en zeurend gevoel bleef. Hij kon de boodschappen niet meer tillen, hij kon nog niet eens pakje boter uit de tas pakken. Op advies van Diane waren ze naar het ziekenhuis gegaan en anderhalf uur later kwam hij met een arm in het gips naar buiten: pols gebroken. Een mooie breuk maar toch vier weken gips en dus vier weken geen gebruik kunnen maken van zijn dominante hand.

Was het daarbij gebleven, dan was het nog niet eens zo erg geweest. Je kunt tenslotte heel wat zaken ook met je andere arm overnemen, zeker als de fijne motoriek geen grote rol speelt. Op weg naar buiten kwam hij echter in een bizar ongeluk terecht. De draaideur naar buiten haperde en net op het moment waarop hij het probleem wilde oplossen, schoot de deur opeens een stuk naar voren, waarbij enkele van zijn vingers klem kwamen te zitten. Ze konden direct een compleet rondje maken in de deur en terug naar de EHBO gaan, om daarna door te steken naar de gipsafdeling. Daar werd twee keer met de ogen geknipperd toen ze zagen wie er binnenkwam en na een kort lachje werden zijn twee gebroken vingers ook keurig voor enkele weken vastgezet.

De eerste week was Diana net de tweede komst van Florence Nightingale geweest. Ze had bijzonder gekookt, alles voor hem gehaald, geholpen met lastige dingen zoals het doen van zijn haar, noem het maar op en ze stond voor hem klaar. De week erna had ze ook wel geholpen bij de dingen die hij echt niet zelf kon, maar in de kwaliteit van de hulp was wel de klad gekomen. Ergens had hij het kunnen verwachten. Normaal was Diane degene die zich graag liet bedienen. Ze was verwend, maar Bas stelde de grenzen aan haar gedrag. Eigenlijk ging ze elke paar dagen wel eens over de knie, vaak kort en soms wat langduriger, en daarna was haar gedrag weer even acceptabel voor de buitenwereld. Ze spraken er niet vaak over, maar ze wisten beide dat ze dit nodig had. Nu was het al zestien dagen geleden dat ze nog eens over de knie gegaan was en dat was te merken ook. Ze werd steeds ongeduriger, snauwde naar kassadames en zuchtte en steunde elke keer als ze wat moest doen voor hem. Zelfs haar vriendinnen konden soms er verbaal van langs krijgen. De timide Zara vroeg aan hem of ze soms ruzie hadden, toen Diane even buiten aan het roken was. Zo had ze haar vriendin al jaren niet meer gezien, eigenlijk niet meer sinds Diane Bas had leren kennen.

Het probleem was dat Bas met geen mogelijkheid een correctie kon toepassen. Tuurlijk, verbaal kun je heel wat doen, maar zonder opvolging verliest een dreigement zijn kracht. Op een onbewaakt moment heeft hij geprobeerd zijn instrumenten toe te passen op een kussen. De onhandige en ineffectieve beweging vertelde hem dat dit geen indruk ging maken en ook zeker niet ging helpen bij het herstel van zijn botten. Met enige tegenzin schikte hij zich erin dat Diane maar even haar gang zou mogen blijven gaan. Hij zou haar wel bijsturen als zijn ledematen uit het gips waren en zijn spieren weer voldoende op kracht waren gebracht.

Deze middag gaan ze samen naar de supermarkt voor de wekelijkse boodschappen. Net als altijd hebben ze een lijstje gemaakt, maar het is geen grote verrassing dat Diane daarvan af wil wijken. Het begint met vragen of ze misschien niet wat meer chocola nodig hebben. Daarna komt het gevlei. Op zich is dat niet verkeerd om te horen, maar hij laat zich niet makkelijk vermurwen. Voordat hij het weet, ligt het karretje namelijk weer voor een fortuin vol met ongezond voedsel. Wanneer ze in de gaten krijgt dat het zo niet gaat werken, gaat ze over op drammen. Dat is normaal een moment waarop een strenge blik en een zacht maar duidelijk gesproken dreigement voldoende kunnen zijn om duidelijk te maken dat de grens zo bereikt is. Nu ziet ze zijn ingepakte armen en lacht hem spottend toe. Daarna gooit ze de chocola zelf maar in het wagentje. Met een zucht legt hij de chocola weer terug, maar terwijl hij even niet oplet, gooit ze een nieuwe reep in het wagentje. Nadat ook die is teruggelegd, is het vijf minuten later weer raak. Met zijn beste verbale vermogens probeert Bas haar duidelijk te maken dat het nu echt klaar is en dat ze genoegen moet nemen met een kleine reep. Ze blijft echter smeken en zeuren en vleien.

Dan gebeurt er iets geks. Net nadat hij heeft opgegeven en haar heeft toegestaan om één, nou ja twee, maar echt niet meer dan drie repen in het wagentje te leggen, wordt hem een kaartje in zijn hand gedrukt door een onbekende man. “Volgens mij kun je wel wat hulp gebruiken” is alles wat hij zegt. Op dat moment is Bas te veel afgeleid om goed te kijken wat het is, maar als ze thuis zijn, werpt hij een goede blik op het kaartje. ‘EHBO’ staat erop, maar niet met het gebruikelijke logo van het Rode Kruis. In plaats daarvan staan er twee ovalen, langer dan ze breed zijn, naast elkaar. De bovenste rand van elke ovaal is wit, daaronder lichtroze en die kleur loopt langzaam over in donkerrood aan de onderkant. Er staan geen gegevens op, alleen een QR-code. Hij pakt zijn telefoon om de code te scannen. Zodra hij de foto maakt, komt hij op een site terecht die duidelijk niet van het Rode Kruis of de Nederlandse EHBO is.

Er zijn geen banners waarin gevraagd wordt om bloed te doneren, of tips over het toedienen van eerste hulp. Wel is er de mogelijkheid om voor cursussen in te schrijven, maar dat lijken dan weer geen reanimatiecursussen te zijn. Bovenal wordt duidelijk gemaakt dat het hier niet om ‘Eerste Hulp Bij Ongevallen’, maar om ‘Eerste Hulp bij Ongehoorzaamheid’ gaat. De onderwerpen lopen uiteen van de juiste techniek om recalcitrante dames bij het oor te grijpen tot winkels met geschikt slagmateriaal. De maker of makers van de site zijn duidelijk van mening dat sommige volwassen dames een steuntje in de rug kunnen gebruiken, een idee waar Bas zich wel in kan vinden. Dan valt zijn oog op een grote, knipperende link: de spanking-ambulance.

Hij klikt de link aan en kijkt vol interesse naar het scherm. Blijkbaar is hij niet de eerste dominante man die tijdelijk fysiek niet in staat is om te presteren. Speciaal daarvoor is een dienst in het leven geroepen waarbij er, op aanvraag, broeders langs kunnen komen om gepaste straffen uit te delen. Onder de uitleg, compleet met enkele actiefoto’s, staat een aanvraagformulier. Even twijfelt hij. Is het wel nodig om anderen te betrekken bij hun huiselijke discipline? Aan de andere kant, voor zijn botten weer geheeld en zijn spieren weer op sterkte zijn, zijn we een aantal weken verder. Daar kunnen zelfs nog weken of maanden bijkomen als zijn botten niet goed aan elkaar gegroeid zijn. In de afgelopen twee weken was het gedrag van Diane al enorm achteruit gegaan, hij moet er niet aan denk dat het de komende tijd nog veel erg gaat worden.

Met een zucht besluit hij het formulier toch maar in te vullen. Waarschijnlijk duurt het toch even voor hij wat terughoort, dan kan hij altijd nog beslissen om ervan af te zien. Het blijkt een vrij gedetailleerd formulier te zijn. Er wordt gevraagd naar de fysieke conditie van de aanvrager en hoe lang de relevante kwalen al spelen. Dan is er een heel stuk over de aard van de relatie en de rol die discipline daarin speelt. Blijkbaar is het niet de bedoeling dat jan en alleman maar een aanvraag in kan dienen, er wordt wel gecontroleerd of er echt sprake is van een aanvrager die iets van discipline weet. Het volgende onderdeel betreft recente vergrijpen. Het formulier zit hier echt goed in elkaar. Met een duidelijke en gemakkelijke user interface kunnen extra regels worden toegevoegd om zo een hele historie aan overtredingen op te kunnen bouwen. Tot slot kunnen persoonlijke gegevens worden toegevoegd en mag hij aantonen dat hij geen robot is. Nadat dat gelukt is, kijkt hij het formulier nog een keer na, aarzelt nog een moment en klikt dan op verzenden.

Die middag is Diane ineens uit huis verdwenen. Enig navragen via de app leert dat ze met vriendinnen wat is gaan drinken en hij ergert zich dat ze niet eerst even wat heeft laten horen. Het telefoontje van de EHBO voor het plannen van een afspraak komt dan ook als geroepen. Hij spreekt de verdere gang van zaken nog even door en plant een bezoek voor die avond. Het hogere tarief neemt hij daarbij voor lief, als er maar snel verbetering in haar gedrag kan komen. Tegen half zeven, als hij al mismoedig eten heeft besteld, aangezien hij zelf niets kan koken met zijn ingepakte handen, komt zijn vriendin eindelijk thuis. “Waar kom jij vandaan?” vraagt hij geïrriteerd. Ze lacht het van zich af: “Gewoon, even drinken met Vera en Marieke, doe niet zo moeilijk.” Deze reactie maakt hem alleen maar bozer. “Wij hebben een afspraak dat je even wat laat weten als je de deur uitgaat.” Ook dat maakt geen enkele indruk. “Je moet niet zo zeuren, je weet best dat er van die afspraken niets komt, over een paar weken ben je alles weer vergeten en je hebt vast toch al besloten me te gaan slaan zodra je weer kunt, wat ik nu ook doe. Dan kan ik me net zo goed een beetje uitleven.” Om haar statement kracht bij te zetten, steekt ze haar tong uit.

Bas kan niet anders dan zelf ook lachen en niet veel later zitten ze gezellig aan de pizza. Wat Diane niet weet, is dat ze heel wat eerder gestraft zal worden dan ze nu zelf denkt. Rond acht uur, wanneer ze samen op de bank zitten, gaat de bel. “Ik doe wel even open,” kondigt hij aan en Diane blijft graag zitten. Als hij de deur opent, staat daar een indrukwekkende verschijning. Een lange man, met een forse omtrek ook, in een blauw pak zonder stropdas. Hij heeft kort, grijs haar en een bijpassende borstelsnor. In zijn linkerhand draagt hij een grote koffer. In eerste instantie kijkt hij neutraal, misschien zelfs wat streng, maar al snel ontspant zijn gezicht. Met een brede lach steekt hij zijn hand uit. “Jij moet Bas zijn, Arie, aangenaam! Is de dame in kwestie binnen? Dan zullen we dit varkentje eens even wassen. Ga maar voor.” Voor hij het in de gaten heeft, volgt Bas zijn aanwijzingen al op en begeleidt hij Arie de kamer in. Wat een uitstraling heeft deze man! Die heeft duidelijk zijn roeping gevonden.

Eenmaal in de kamer loopt Arie direct naar Diane toe en steekt zijn hand uit. “Mijn naam is Arie, onthoud dat maar.” Verveelt pakt ze zijn hand, maar in plaats van hem aan te kijken, kijkt ze naar Bas. “Wie is deze vent?” De ogen van Arie verharden zich. “Deze vent is dus Arie en ik ben hier om jou weer een beetje op je plaats te zetten. Zo te zien ben ik geen minuut te vroeg.” Even kijkt ze hem vol ongeloof aan, maar dan kijkt ze Bas aan en begint te lachen. “Heel grappig hoor, Bas, je hebt je punt gemaakt. Gaat deze clown nu weer weg?” Bas zwijgt en als twee paar ogen strak naar haar staren, begint de spanning in de kamer een beetje te stijgen. “Wij hebben een aantal afspraken gemaakt, Diane, maar sinds ik mijn beide handen in het gips heb en je niet meer regelmatig over de knie gaat, heb je alles aan je laars gelapt. Daarom heb ik iemand ingeschakeld om nu wat aan je gedrag te doen, voordat ik en je vriendinnen helemaal gek van je worden.” Weer begint Diane te lachen, maar ze klinkt al een stuk minder zelfverzekerd. “Wat een onzin Bas, en dan ook nog een vreemde man in huis halen, dat gaat echt niet gebeuren hoor. Maar goed, als jij je er beter bij voelt, zal ik wel een beetje beter opletten en een briefje achterlaten als ik wegga en zo.” Met die woorden loopt ze richting de deur.

Plots steekt Bas een van zijn ingepakte armen uit. “Wij zijn nog niet klaar, dame.” Deze keer kijkt ze hem nog wel aan, maar blijft ze stil. “Ik heb er geen vertrouwen meer in dat jij nu je gedrag zal aanpassen. Jij gaat over de knie en omdat ik het niet zelf kan doen, zal Arie je een pak slaag geven. Vanaf nu ga je hem met hetzelfde respect behandelen als je mij doet wanneer je straf verdiend hebt.” “Bas, alsjeblieft, ik zal me anders opstellen, ik …” “Genoeg, Diane! Je weet wat onze afspraken zijn, je weet hoe je je de laatste weken gedragen hebt en je weet ook al langer dat je straf krijgt als ik daar zelf weer toe in staat ben. Je probeert er nu alleen onderuit te komen omdat die straf eerder gaat komen dan je zelf had gedacht. Daar heb ik geen medelijden mee en ook niet dat je bij iemand anders over de knie gaat. Je hebt het er helemaal zelf naar gemaakt. Jij gaat nu met je neus in de hoek en Arie bepaalt wanneer je eruit komt. Is dat duidelijk?” Met neergeslagen ogen geeft ze op. “Ja, Bas.”

Terwijl Diane met haar neus tegen de muur en haar armen gevouwen op haar rug staat te wachten, zet Arie de koffer op de eettafel en klikt deze open. Zachtjes neuriënd pakt hij enkele instrumenten op en keurt ze. Sommige exemplaren gaan terug in de koffer, andere worden netjes naast elkaar neergelegd op de tafel. Als hij tevreden is, klapt hij de koffer weer dicht. Dan pakt hij een van de stevige houten eetkamerstoelen en draait deze om, zodat deze naar de kamer wijst. “Diane, je kunt nu de hoek uitkomen.” Gehoorzaam keert ze zich naar hem om. Hij wijst naar een plek op de grond aan zijn rechterkant en ze loopt er langzaam naar toe. “Broek en onderbroek naar beneden en over mijn schoot. Smekend kijkt ze naar Bas, maar die geeft geen krimp. Met trillende vingers maakt ze de knoop van haar broek los en schuift deze langzaam over haar billen tot halverwege haar bovenbenen. Haar ondergoed volgt gauw daarna en met een rood hoofd neemt ze plaats over de schoot van Arie.

Zodra ze goed ligt, legt Arie zijn linkerhand op haar rug. De rechter laat hij neerkomen, direct in een stevig ritme. Hij slaat niet met volle kracht, maar zelfs de gedoseerde klappen met zijn kolenschoppen hebben onmiddellijk effect. Binnen een minuut ligt Diane te kermen. Bas ziet haar billen steeds roder worden en ze begint te trappelen. “Voeten op de grond,” zegt Arie, zonder emotie of stemverheffing, maar duidelijk genoeg om niet te kunnen negeren. Ze probeert heel even te gehoorzamen, alleen lukt dat niet zo goed. Plots schreeuwt ze het uit wanneer ze zijn hand hard op haar bovenbenen neer voelt komen. “Je maakt deze keuzes zelf, dame. Als jij niet naar me wil luisteren, zijn dit de gevolgen.” Zodra de woorden binnenkomen, strekt ze haar benen kaarsrecht naast elkaar en duwt haar tenen tegen de vloer. Met een tevreden brom vervolgt Arie zijn correctie op het zitvlak van Diane.

Wanneer hij enkele minuten later tevreden is over de kleur die hij bereikt heeft, stuurt hij Diane opnieuw de hoek in. Daarna staat hij op beweegt met zijn vinger boven de voorwerpen die uitgestald op tafel liggen, tot hij zijn keuze maakt, een lange, bruinleren strap. Hij wendt zich weer tot de delinquente dame bij de muur. “Diane, je gaat nu naar de achterkant van de bank en buigt daar overheen. Je handen plaats je op de zitting. Zonder verdere tegenspraak volgt ze de aanwijzingen op. Het is een uitzicht dat Bas vaak gezien heeft, maar tot nu toe was hij altijd degene die op dit moment de touwtjes in handen heeft. Het geeft een beetje een dubbel gevoel. Het was meer dan nodig dat Diane weer op haar plaats gezet werd en hij is er van overtuigd dat ze daar, op een later tijdstip, ook zo over zal denken. Tegelijk voelt hij zich onmachtig omdat hij zijn gebruikelijke rol niet kan vervullen. Hopelijk maakt dit pak slaag genoeg indruk om de komende drie weken door te komen. Hij kan in elk geval dreigen, zeker als hij niet vertelt dat hij het eigenlijk niet nog eens zo ver wil laten komen.

Intussen zijn er een flink aantal dieprode strepen op het achterwerk van zijn vriendin verschenen. Ze staat te springen op haar plaats en vanachter de zitting van de bank klinken enkele oe’s en ah’s. Ineens schieten haar handen naar achter, waar ze met beide palmen haar zitvlak probeert te beschermen. Arie weet de strap nog net anders te mikken zodat deze met een boog over haar rug vliegt. “Dat is niet de bedoeling dame, overeind!” zegt Arie streng. Met angst in haar ogen komt Diane omhoog. “Neee!” protesteert ze, tegen beter weten in wanneer hij haar vervolgens beveelt haar rechterhand uit te steken. Hij toont geen medelijden. Drie keer komt de strap hard op haar palm neer en ze knijpt haar ogen dicht tegen de pijn. “Andere hand,” klinkt het vlak en met een trillende beweging biedt ze de linker ook aan. De eerste twee slagen doen duidelijk erg zeer. Om te ontsnappen aan de pijn maakt ze kommetjes van haar hand. Met een bijna zacht gebaar buigt Arie de vingers weer recht, om vervolgens de strap nog eens hard neer te laten komen. “Terug over de bank!”

Niet veel later vindt Arie ook dit gedeelte voldoende afgerond en stuurt hij Diane opnieuw de hoek in. Hij wenkt naar Bas en samen lopen ze de keuken in, waar ze niet meer gemakkelijk gehoord kunnen worden. “Volgens mij maken we vorderingen,” fluistert Arie. Bas knikt. “Ze kan nog wel wat hebben, maar ik weet dat je wel echt tot haar doordringt.” “Nog enkele klappen met een houten paddle? Die gaat wat dieper, dan zal ze het onthouden wanneer ze de komende dagen gaat zitten,” stelt Arie met een knipoog voor. Bas denkt even na en knikt dan. Ze zal het verschrikkelijk vinden, maar het zal wel helpen. Arie loopt terug naar de tafel en weegt twee paddles in zijn hand, waarna hij besluit op een massief rond gevaarte, ongeveer zo groot als een pingpongbatje en bijna twee centimeter dik. “Tijd voor de laatste ronde, dame. Eens zien of we dit lesje er goed in krijgen. Plaats je handen tegen de muur op schouderbreedte en doe een pas naar achteren.”

“Bas, alsjeblieft, ik heb genoeg gehad, het spijt me dat ik zo lullig tegen je gedaan heb en …” Arie wil haar bijna in de reden vallen, maar Bas legt z’n hand op zijn schouder. Zachtjes vraagt hij Diane of ze zich om wil draaien. “Liefje, ik weet dat je spijt hebt, maar je weet ook dat je dit verdiend hebt. Je hebt me vaak genoeg uitgedaagd, zeker in de supermarkt.” Bij die woorden kan er zelfs in haar huidige staat nog een klein lachje vanaf. “Je gaat nu de aanwijzingen van Arie opvolgen en dan is het klaar, ok?” Diane zucht even en geeft dan op. Ze neemt de positie aan die ze opgedragen heeft gekregen. Arie gaat achter haar staan en geeft haar nog de laatste instructies. “Bij elke van de volgende tien klappen tel je mee en zeg je ‘Het spijt me Bas, ik zal me de komende weken gedragen’. Is dat duidelijk?” In eerste instantie blijft een reactie uit, maar enkele klappen met zijn hand op de gevoelige achterkant van de dijen leveren al snel een gehaast “ja, ja!” op.

“Billen naar achter!” zegt Arie nu streng, en Diane duwt haar achterste nog iets meer naar hem toe. Dan plaats hij zijn linkerhand op haar heup en haalt gedoseerd maar krachtig uit. “Aaauw!” schreeuwt ze uit en ze schiet recht overeind. Haar handen vliegen naar haar billen om de pijn weg te wrijven. Arie laat haar eerst even haar gang gaan. “Zo dame, nu is het wel genoeg. Terug in positie en tellen. Deze keer laat ik het erbij, de volgende keer telt de klap niet meer.” Met een zucht neemt ze langzaam haar positie weer in. “Een, het spijt me Bas, ik zal me de komende weken gedragen.” Bij de volgende klappen weet ze haar positie beter te houden, zij het met enig geschreeuw en gedraai. Bas ziet hoe enkele dieprode, bijna zwarte plekken zich vormen door de impact van de zware, houten paddle. Even lijkt de rechterkant het wel erg zwaar te verduren te krijgen, maar Arie trekt de stand recht door drie achtereenvolgende klappen op de andere helft te geven.

Bij de achtste klap hoort Bas een kleine verandering in haar stem. Ook lijken haar schouders net iets lager te hangen. Onmiddellijk herkent hij dit punt, het punt waarop ze bijna op breken staat. Weer echoot het geluid van de paddle door de kamer. “Negen, het spijt me Bas, ik zal me de komende weken gedragen,” brengt ze uit, tussen twee snikken door. Dan volgt de laatste, extra hard, zoals dat bij een laatste klap hoort. “Stap naar voren, neus tegen de muur,” is het afsluitende commando van Arie. Terwijl ze haar plaats weer inneemt, begint Arie zijn spullen vast in te pakken. Wanneer hij bijna klaar is, loopt Bas naar zijn zacht snikkende vriendin toe. “Liefje,” zegt hij. Ze draait zich om en begraaft haar hoofd tegen zijn schouder. Hij slaat zijn armen om haar heen en zo troost hij haar, zonder woorden. Wanneer ze loslaat, is Arie verdwenen, op naar het volgende noodgeval.