Wanneer een vrouw ermee instemt om samen met haar man Liefdevolle Huiselijke Discipline (LHD) in hun relatie toe te gaan passen, dan wil ze door hem worden aangesproken op haar gedrag en meer in het bijzonder op haar gedrag. Vaak stelt het paar een aantal regels op. Deze regels -dat hoeven er trouwens niet veel te zijn- bepalen de grenzen waarbinnen het gedrag van de vrouw moet blijven. Zij bepalen wat toelaatbaar is en wat niet. Het feit dat er grenzen worden gesteld aan haar gedrag, werkt, hoe tegenstrijdig dat ook klinkt, enorm bevrijdend voor een vrouw in een LHD-relatie. In plaats van dat zij zich hierdoor beknot of beperkt voelt, is ze eerder opgelucht, omdat ze eindelijk zichzelf kan zijn. Eindelijk zegt iemand eens ‘nee’ tegen haar. Dat is veel vrouwen in hun hele volwassen leven nog nooit gebeurd. Het lijkt misschien vreemd dat vrouwen willen dat hun man nee tegen hen zegt, hen niet altijd hun zin geeft en zo af en toe gewoon resoluut iets weigert, in plaats van zich toegeeflijk in hun wensen te schikken. Ze willen dat hun man nee zegt, ook al lopen ze daardoor iets mis. Ze willen dat hij nee zegt, ook al wordt hun gedrag daardoor aan banden gelegd.

LHD is een praktisch en concreet voorbeeld waarbij een man op een liefdevolle manier nee tegen zijn vrouw zegt. Hij houdt van haar, maar zal bepaald gedrag niet van haar tolereren en haar dat ook duidelijk maken. Dat kan op verschillende manieren. LHD is daarentegen een positieve en liefdevolle manier waarop een man nee kan zeggen tegen bepaald gedrag of een bepaalde houding van zijn vrouw. Het is een mooi alternatief voor haar doodzwijgen, of voor het doorbrengen van al zijn tijd met zijn vrienden om zijn vrouw maar te ontlopen, of voor het zo uit de hand laten lopen van zijn ergernis. Nu kan hij juist op een positieve en liefdevolle manier haar gedrag corrigeren. Het disciplinaire proces geeft hem de kans actief betrokken te worden bij de zaken die haar bezighouden, haar problemen en emoties. LHD is feitelijk de meest liefdevolle manier voor een man om ‘nee’ tegen zijn vrouw te zeggen, zonder dat dit ten koste van de relatie gaat, omdat deze manier niet op frustratie, maar op liefde is gebaseerd.

In het algemeen geldt voor regels, zorg dat ze:

1. helder omschreven zijn en voor één manier uitlegbaar zijn.
2. haalbaar zijn.
3. omschreven zijn in termen van gedrag.
4. meetbaar zijn (objectief beoordeelbaar).

Dit voorkomt dat over de afgesproken regels interpretatieverschillen mogelijk zijn waardoor misverstanden en discussies ontstaan.

Je kunt je afvragen waarom er überhaupt grenzen aan het gedrag van een vrouw moeten worden gesteld. Vrijheid is ten slotte een kostbaar goed. En is meer vrijheid dan niet altijd beter? Zou een vrouw niet gelukkiger zijn met meer vrijheid en minder beperkingen? Het antwoord is uiteraard, dat dit niet noodzakelijkerwijze het geval behoeft te zijn. Voor iedereen gelden grenzen. Ieders vrijheid wordt ingeperkt door wetten: deze verbieden om te doden, te stelen, enz.

Dankzij de aanwezigheid van regels, wordt ieders leven er dus feitelijk beter op.

Grenzen en vrijheid zijn verre van strijdig met elkaar. Grenzen beschermen juist vrijheid. Grenzen zijn juist een voorwaarde voor vrijheid. Als mensen meer zelfbeheersing zouden hebben, dan zouden er minder grenzen nodig zijn. Maar tenzij de mensheid evolueert naar een niveau waarop zij voldoende zelfdiscipline en zelfbeheersing heeft, zullen grenzen nodig zijn om paal en perk aan bepaald gedrag te stellen. Dit verklaart waarom een vrouw grenzen en regels nodig heeft. Op het eerste gezicht lijken die regels alleen maar te beperken, te beknotten, te remmen. In werkelijkheid scheppen ze de vrijheid die een vrouw nodig heeft om het beste uit zichzelf naar boven te halen. Zij helpen haar zich te bevrijden van negatief gedrag en helpen haar energie in positieve richting aan te wenden.

Grenzen en regels hebben alleen maar zin als er ook de hand aan wordt gehouden. De meeste landen hebben een of ander rechtssysteem en politie om er op toe te zien dat de wetten worden nageleefd. In een levensstijl met Liefdevolle Huiselijke Discipline, is het de verantwoordelijkheid van de man toe te zien op naleving van dit systeem met regels en grenzen, die bedoeld zijn om zijn vrouws gedrag te veranderen en te verbeteren. Sommige grenzen kunnen eenzijdig door hem zijn bepaald. Het is immers zijn goed recht te beslissen dat bepaald gedrag van zijn vrouw niet acceptabel is en dat er strenge straf zal volgen als ze het nog een keer doet. Dit zal hij zijn vrouw dan ook vertellen, zodat ze weet dat ze bij herhaling een pak op haar billen kan verwachten. Andere grenzen kunnen gezamenlijk worden bepaald in een gesprek over doelen en vooruitgang. Een vrouw kan bijvoorbeeld aan haar partner vragen haar te helpen met bepaald negatief gedrag. Ze kunnen dit probleem dan samen bespreken en passende regels opstellen om het probleem in de toekomst te vermijden. Ze kunnen ook de consequenties bespreken die overtreding van de regels heeft, maar meestal beslist de man wat de sancties zijn.

Uiteindelijk beperken grenzen en regels een vrouw in een LHD-relatie niet. Ze geven haar juist de vrijheid het beste uit zichzelf te halen, haar creatieve energie positief aan te wenden en zo gelukkig te worden als maar kan. Ze voorkomen dat ze haar tijd en energie aan negatieve en onproductieve zaken verspilt. De door vrouwen met een LHD-levensstijl ervaren grenzen en regels werken uiteindelijk bevrijdend voor haar.