Eindelijk. Ze hadden nog eens een dag voor hen tweeën. De dag ervoor hadden ze afgesproken dat ze de gordijnen dicht zouden laten, de deur op slot en dat ze een hele dag niets productiefs zouden doen. Ze hadden lekker lang uitgeslapen en nu zaten ze aan het ontbijt.
Nadat ze de tafel hadden afgeruimd, kwam hij bij haar staan, nam haar kin vast en dwong haar zo zachtjes om hem aan te kijken.
“Ik heb iets leuks bedacht,” zei hij met een grijns.
O jee… Maar stiekem vond het ze het wel leuk.
“We gaan elk uur een wekker zetten. Telkens als die wekker gaat, kom jij over mijn knie liggen. Uit jezelf. Je krijgt 100 klappen opwarming met de hand, daarna 100 tawse en tenslotte 100 riem. En daarna krijg je even rust, tot de wekker weer gaat, dan begint het opnieuw.”
Oef, dat was best veel. Tegen ‘s avonds zou ze vast behoorlijk pijnlijk zitten. Toch schitterden haar ogen toen ze gehoorzaam knikte.
De wekker werd ingesteld voor een uur later. Dit vond ze best spannend, wetend dat die pijn eraan zat te komen. Nog een uur… Ze kon best wat lezen dacht ze. Maar toen het dichter en dichter bij het uur kwam, merkte ze dat ze zich niet echt meer op haar boek kon concentreren. Nog 7 minuten. Wat was dit vervelend. Ze kon niet echt iets anders beginnen doen, want anders zou ze dat toch moeten onderbreken. Met een zucht richtte ze zich weer op haar boek. Ze herlas de laatste alinea en deed een poging om die deze keer wel in zich op te nemen.
Nog 2 minuten. Gespannen wachtte ze op het geluid van de wekker. Ze zou zich zelf over zijn knie moeten leggen. Dat was best genant. Zo onderdanig. Ze wilde altijd beginnen lachen of zo dan, gewoon om haar zenuwen te verbergen, maar dat was echt geen goed idee. Pfff. Kon hij haar niet gewoon zelf over zijn knie trekken? Dat was zoveel gemakkelijker…
Eindelijk ging de wekker. Hij legde hem af en keek haar veelbetekenend aan. Wat ongemakkelijk stond ze op en liep ze op hem toe. Ze haalde even diep adem en ging toen in een keer over zijn knie gaan liggen. Oef, dit deel was toch voorbij. Ze lag.
Hij aaide even over haar rug en billen. Hmm, heerlijk. Ze ontspande. Hij haalde haar rokje omhoog en trok haar onderbroek omlaag. Daarna aaide hij verder. Plots kwam de eerste klap. Die was niet heel hard, maar de volgende klappen kwamen al snel en werden ook vrij snel harder. Maar ja, na 100 zachte klapjes zou ze nauwelijks opgewarmd zijn besefte ze. Bovendien voelde het wel aangenaam zo, dat tintelende gevoel.
Ze had de tel niet echt bijgehouden, dus ze werd verrast toen hij abrupt stopte.
“Zo, dat waren de eerste 100. Ga nu maar op bed gaan liggen, met je billen op dat kussen daar.”
Zo waren haar billen alleen maar een beter doelwit, besefte ze. Het voelde erg kwetsbaar, maar tegelijk ook erg veilig. Gek, hoe dat kon.
Eenmaal ze comfortabel lag, voelde ze de tawse over haar billen glijden, al snel gevolgd door de eerste slag. Hij sloeg niet maximaal door, maar hij sloeg ook niet zacht. Gemiddeld. Dit kon ze wel hebben.
Deze keer telde ze wel mee. Toen ze aan 20 waren, begon ze af en toe te grimassen. Die tawse was best leuk, maar na een tijdje voelde je het toch behoorlijk. Haar billen waren vast al gloeiend heet. Bij 50 aangekomen moest ze haar best doen om stil te blijven liggen. Bij 80 begroef ze haar gezicht in het bed om het er pas weer uit te halen na de honderdste klap. Toch kon ze een glimlach niet verbergen. Het was pijnlijk, maar het voelde ook wel goed, die brandende billen. Omdat hij het leuk vond haar die te geven. Niet omdat ze straf had verdiend, niet omdat hij haar op haar plek wilde zetten, gewoon, omdat het leuk was. Voor hen allebei.
Nu trok hij zijn riem uit zijn broek. Het geluid gaf haar kriebels in haar buik.
“Zo, de laatste 100,” zei hij. “Voor nu…”
Ze slikte even. Die 100 tawse, dat had ze wel gered, maar nu nog eens 100 met de riem… Dat zou pijnlijk worden.
Opnieuw begon hij op een rustig tempo te slaan. Niet te hard, maar zeker ook niet zacht. Ze moest het goed voelen. Af en toe kon ze een “au” niet meer onderdrukken en ze moest moeite doen om op haar plaats te blijven liggen. Uiteindelijk stopte het. Ze had het gevoel dat ze een omelet zou kunnen bakken op haar billen.
Hij aaide over haar rug en billen. “Goed gedaan, meisje. Over een uurtje nog eens…”
Ze had zo het idee dat ze tegen vanavond niet meer zou kunnen zitten. Het beloofde een heerlijke dag te worden.