Toen ik er serieus mee bezig was om een weblog te starten, hoopte ik dat mijn ontdekkingstocht van fantasie naar werkelijkheid zich met hoge snelheid zou ontwikkelen. Ik had kunnen weten dat dit niet zou gebeuren! Ik was per slot van rekening met een spanko getrouwd die ik op internet ontmoet heb. We vullen elkaar dus van nature aan. Hoe kon ik nu weten dat hij zich tot een vanilla zou ontwikkelen? Het antwoord op onze huwelijksbelofte had moeten zijn, ‘dat deed ik wel, maar doe ik inmiddels niet meer!’ Ik vond een man die er geen probleem mee heeft (had, in feite) een vriend een pak slaag te geven, maar zich er niet toe kan zetten de vrouw waar hij van houdt, pijn te doen. Het idee mij te ‘straffen’ stond hem tegen. Dat was dus pech hebben. Ik gaf hem hinten, ik ging bratten, ik daagde hem uit, ik vroeg hem er zelfs rechtstreeks om! Dit is per slot van rekening geen aflevering van ‘Love Boat’, mijn naam is geen Julie en ik ben geen organisator van cruises! Na verloop van tijd gaf ik het dus op. Ik denk dat dit de reden was om een weblog te beginnen.

We hielden het bij de normale vormen van voorspel. Je hoort me niet klagen, begrijp me niet verkeerd – beter iets dan niets. Maar ik ben een van die mensen die een autoriteitsfiguur nodig heeft-  de grote en sterke man die me beschermt, vooral tegen mezelf. De man die je zonder omhaal een pak op je blote bips geeft wanneer je uit de bocht dreigt te vliegen. De man die zorgt dat je je veilig voelt en je het gevoel geeft dat hij om je geeft.

Na een poosje liet ik het varen en besloot er maar niets mee te doen. En dat heb ik de laatste jaren dus ook gedaan. Oh, ik heb hem wel eens zolang uitgedaagd tot hij me over de knie legde om me een rode bips te geven. Maar dit werd geen enkele keer door seks gevolgd  – Dus maar weer terug naar het voorspel. Nu ben ik niet zolang geleden lid geworden van een yahoo groep over billenkoek. In feite gaat het over vrouwen die een relatie met huiselijke discipline hebben. Hij weet dat ik lid ben geworden en leest af en toe met me mee.  Toen ben ik gaan denken (altijd gevaarlijk).

Ik had bedacht dat ik hem een brief zou schrijven. Nauwkeurig geformuleerd en bedoeld om hem voorzichtig in de richting te manoeuvreren in de richting die ik graag wilde, zonder hem af te schrikken. Op de een of andere manier kan ik mezelf het duidelijkst uitdrukken als ik het opschrijf. Ik schreef het volgende:

Dag Liefje,

Ik ben aan het denken geslagen en tot de conclusie gekomen dat ik niet in een groep over vrouwen in de HD relatie kan posten als ik er zelf niet eentje ben. Klinkt een beetje hypocriet, vind je niet? We hebben het er al dikwijls over gehad, maar ik heb besloten het deze keer maar eens van A tot Z voor je uit te spellen. Ik wil je een voorstel doen – ik zal voorlopig gaan ‘toppen from the bottom’. Klinkt goed?

Ok, dit is wat ik voorstel. Om er voor te zorgen dat je er aan gaat wennen mij een pak op mijn billen te geven en mijn bips aan een pak slaag te wennen, wil ik deze week een spoedcursus organiseren. Met ingang vanavond wil ik dat je me iedere avond een flink pak op mijn blote bips geeft. Dat klinkt misschien veel, maar ik denk dat het vrij kort moet zijn, laten we zeggen maximaal vijf minuten, waarbij je begint me voorzichtig met je hand op te warmen om vervolgens kracht en snelheid langzaam op te voeren om op een gegeven moment over te stappen op een instrument naar jou keuze (hoewel op dit moment nog geen rietjes!). Tegen de tijd dat je klaar bent, wil ik dat ik behoorlijk pijnlijke billen heb. En denk erom, ‘stop’ betekent niet dat je moet stoppen. ‘Dit kun je niet doen’ betekent niet dat je het niet kunt doen. Als ik probeer weg te komen, betekent dat niet dat ik weg wil komen. Als ik mijn hand naar achter doe om mijn bips te beschermen, dan betekent dit niet dat je op moet houden. Het betekent dat je mijn hand op mijn rug moet houden zodat ik hem niet weer in de weg kan doen. We hebben een stopwoord en ik weet heus wel hoe ik deze moet gebruiken.

Verder wil ik ook dat je in mentaal opzicht controle over de situatie neemt. Praat met me, zeg me waar het op staat, confronteer me als ik me niet aan de afspraken gehouden heb, zeg me wat ik moet doen en vertel me wat jij gaat doen. Dit klinkt misschien wel als erg veel voor een beginsituatie, maar het zijn dingen waarover ik fantaseer en die ik in werkelijkheid mee wil maken. Als we deze week boodschappen gaan doen en ik stop allerlei dingen in het wagentje die we helemaal niet nodig hebben, dan wil ik dat je n mijn oor fluistert, ‘als je dat koopt, jongedame, dan geef ik je een pak slaag met de paddel als we thuiskomen’. En vervolgens wil ik in de auto op weg naar huis horen, ‘je bent je er toch van bewust dat je een pak op je blote bips gaat krijgen als we thuis zijn, of niet?’ En als we eenmaal thuis zijn, houd dan je poot stijf! Als je wilt dat ik voor of na mijn straf met mijn blote billen in de hoek ga staan, laat me dat dan weten. Een ander voorbeeld van de mentale controle, ik denk dat er van me verwacht mag worden dat ik netjes met twee woorden spreek als ik een pak slaag krijg. Voor het geval je het nog niet wist, ik val voor autoriteitsfiguren!

Het scenario dat ik voorstel, ziet er als volgt uit – ik wil dat je me iedere avond van de komende week een pak op mijn billen geeft. Misschien door me te zeggen dat het er weer tijd voor is of door me een bepaald instrument te laten halen. Dan zou ik willen dat je mijn bips bloot maakt en me de houding aan laat nemen die jij wenst – over je knie, over een stoel gebogen, enzovoort. Ik zal waarschijnlijk tot dit punt voorbeeldig met je meewerken – als het pak slaag begint, kan ik niets meer garanderen. Verzet is een onderdeel van de geest van de spankee, maar het mag niet al te veel voorstellen. Het kan in iedere gewenste kamer plaats vinden, maar voor het geval je de slaapkamer kiest, ik WIL NIET dat het een voorspel is, omdat het nu even niet over seks gaat. Dit gaat over het beleven van een aantal fantasieën en dienen ervoor te zorgen dat jij meer op je gemak bent als je je autoriteit laat gelden en je eraan te wennen om mij pijn te doen. Het gaat ook over het toevoegen van meer spontaniteit in ons HD-leven. Ik hoef je er toch niet aan te herinneren hoe we elkaar ontmoet hebben? Ik denk dat we de stap zo langzamerhand eens moeten zetten. We kunnen er een invulling aangeven die ons beiden gelukkig maakt en die ervoor zorgt dat we beide aan onze trekken komen.

Daar staat het dan. Je zegt altijd dat je me door dik en dun zult steunen. Ik hoop dat je me hierin zult steunen. Je moet maar denken dat je me kunt steunen zonder me gruwelijk te verwennen en ook voor onze bankrekening kan het wel eens voordelen hebben! Ik heb er genoeg van al die berichtjes te lezen over iets wat ik zelf wil beleven. Het internet is een slechte vervanger voor een paar zere billen. En laat alsjeblieft het idee varen dat je er een hekel aan hebt me te straffen – ik ben verre van perfect en kan er alleen maar beter van worden als ik af en toe eens op mijn nummer gezet wordt. En jij bent degene die ik dat privilege toevertrouw. Veel mannen zouden een moord plegen om het zo te krijgen, wist je dat? De bal ligt dus nu bij jou. Als je dit niet wilt, laat het dan maar rusten en ik zal er (waarschijnlijk) nooit weer over beginnen. Ik kan je namelijk niet dwingen tot dingen die je zelf niet ziet zitten.

Hou van jou!

Ik heb het briefje achtergelaten op de plek waar hij altijd zijn sleutels neerlegt als hij van zijn werk thuis komt. Dit was afgelopen maandag. Hij nam het mee naar de woonkamer om het te lezen, terwijl ik net deed of mijn neus bloedde. Ik had besloten dat ik er verder geen woorden aan vuil zou maken en dat ik niet overstuur zou raken als hij er niets mee zou doen – nou ja, ik zou proberen niet overstuur te raken!

Wat er gebeurde? Ik kan alleen maar zeggen – WAUW! Ik wil er voor waken al te enthousiast over te komen, maar de start is veelbelovend! Maandagavond ging ik zoals altijd de bedden opmaken die ik die dag gewassen had. Hij kwam aanlopen en ging in de deuropening staan wachten tot ik klaar was waar ik mee bezig was. Toen ik klaar was, blokkeerde hij de uitgang van de slaapkamer en even later lag ik over het voeteneind van het bed! Hij begon met zijn vlakke hand op mijn broek te slaan. Vervolgens werd mijn broek omlaag getrokken en volgde er meer op mijn onderbroek. Tenslotte verdween ook de onderbroek en kreeg ik een flink pak op mijn blote billen. Nadat ik goed opgewarmd was, verwisselde hij zijn hand voor de leren paddel. Hij bleef slaan tot mijn achterkant  gloeiend heet was en flink brandde, zonder daarbij in de buurt van mijn grenzen te komen. Dat is ook prima, dat verwacht ik in het begin ook helemaal niet. Tegen de tijd dat hij me op liet staan, omhelsde ik hem en bedankte hem. Ik wilde er eigenlijk helemaal niet zo veel over zeggen, maar toen we de trap afliepen, kon ik het niet laten iets te zeggen in de trant van dat er nu geen weg meer terug is! Ik weet het – eens een uitdagertje, altijd een uitdagertje!

Dinsdagavond – ik zit op de bank – bijt op mijn tong – ik ben vastbesloten niets te zeggen. Hij heeft me gedurende het avondeten en een paar televisieprogramma’s daarna in spanning gelaten. Uiteindelijk, om negen uur, pakt hij me bij mijn hand en trekt me van de bank. Tot mijn verrassing leidt hij me door de kamer tot ik voor het kleine bureautje sta, waar stapels studieboeken liggen die ik een flinke poos niet aangeraakt heb (ik volg een studie om nog eens van werk te kunnen veranderen). Ik hoorde een stem achter me, ‘En hoe lang is het geleden dat je die boeken in je handen hebt gehad, jongedame? Ik weet heel zeker dat ze in ieder geval al week niet van hun plaats geweest zijn!’

Ik was geschokt! Ik wist helemaal niet dat hem dat opgevallen was! Ik kon niet anders dan toegeven dat hij gelijk had en dat ik niet de aandacht aan mijn studie besteed had die noodzakelijk was. Voor ik het wist was hij op een krukje gaan zitten en lag ik voorover over zijn knie. Hij begon meteen met de paddel te slaan, eerst op mijn joggingbroek, daarna op mijn onderbroek en vervolgens op mijn blote bips. Deze keer liet ik me vanaf de eerste klap goed horen. Tijdens het pak slaag confronteerde hij me ermee dat ik beter wat minder tijd achter de computer (oeps) kon doorbrengen en wat meer tijd aan mijn studie kon besteden. Ingaande morgen! Ik had hele zere billen toen hij me eindelijk overeind liet!

Zo ging het dus in zijn werk! We hebben nu twee dagen achter de rug van de voorgenomen week lang billenkoek. Ik hoop van harte dat we het de hele week volhouden. En wie weet wat er daarna nog allemaal gebeurt? Misschien dat ik weer moet ‘toppen from the bottom’ en wederom een week vol billenkoek moet voorstellen, maar vooralsnog ben ik heel tevreden. Hij schijnt na twee avonden de smaak al goed te pakken te hebben, door dingen te zeggen als ‘zo gaat ie goed’, iedere keer als de paddel op mijn bips neerdaalde, me over de knie laten liggen toen het pak slaag al voorbij was, enz. Misschien is het een vorm van ‘wishfull thinking’, maar ik moet het daar eerst maar even mee doen. Eén ding is zeker – de rest van de week zullen de zenuwen me behoorlijk parten spelen! Maar het is een aangename soort nervositeit – ik ben benieuwd wat hij de vanavond voor me in petto heeft. Misschien dat ik de studieboeken nog maar even onaangeraakt laat…