Stan parkeerde zijn auto bij het instituut. Het was bijna half 11 en hij zag dat er een keurige meneer in pak bij de poort klaar stond.
Snel stapte hij uit en werd ontvangen door de bode.
Goedemorgen heb ik het genoegen met de heer Voncken? Vroeg de bode.
Jawel, en Stan gaf de bode een hand. Aangenaam, Stefan Fennema ik heb van directeur Thalen de opdracht gekregen om u vandaag te begeleiden totdat u uw vriendin weer mee mag nemen naar huis. Wilt u mij volgen?
Stan volgde de bode die nu via de poort naar de hoofdingang liep. Via de gangen met allemaal slaapvertrekken werd hij naar een kamer achteraf gebracht.
De bode deed de deur open en nodigde Stan uit om naar binnen te gaan.
Het was een ruime gezellige kamer die verlicht werd met een paar lampen.
Een makkelijke fauteuil stond in het midden van de kamer die verder vreemd genoeg niet
gemeubileerd was. Wel stonden er 2 geluidsboxen aan weerszijden van een groot gordijn die dicht getrokken was. Ook waren er weer een aantal portretten en een schilderij van de tuin met de Vecht en de nog redelijk kleine knotwilgen. Alle schilderijen hadden een mooi spotje op zich gericht waardoor het geheel er sfeervol uitzag.
De kamer had verder geen ramen en Stan vroeg zich af waarom het gordijn dicht was.
De bode deed de deur dicht en sprak Stan aan.
Meneer Voncken, welkom in ons speciale gasten verblijf. Een gastenverblijf enkel met 1 fauteuil voor speciale gasten. Mag ik u uitnodigen hier plaats te nemen.
Stan voelde zich vereerd als zijnde speciale gast en ging in de mooie leren stoel zitten en keek naar het dichte gordijn recht voor zich.
De bode ging naast het gordijn staan en begon uit te leggen.
Geachte heer Voncken, op verzoek van directeur Thalen heb ik u naar deze kamer gebracht.
De reden dat u hier nu al zo vroeg bent én juist in deze kamer, heeft een reden.
Deze kamer is, tja hoe zal ik het zeggen, nou hij is speciaal. Als ik zo meteen dit gordijn open laat gaan, krijgt u uitzicht op het kantoor van directeur Thalen. De bode wachten even en zei vervolgens:
Het kantoor, de plaats waar Lotte zo meteen haar straf gaat ontvangen.
Stan, schrok hevig dit had hij niet verwacht! Ging hij de straf dan echt zien?
De bode zag dat Stan schrok.
Wij kunnen ons voorstellen dat u hiervan schrikt. U bent straks inderdaad getuige van de laatste strengste straf.
Wij als ervaren instituut weten dat het vooral voor Lotte van belang is dat u hiervan getuige bent.
Daarnaast denkt directeur Thalen dat u zelf zeker ook hier iets van kan leren. Maar dat moet u zelf gewoon straks ervaren
U ziet zometeen wat er zich achter dit raam in het kantoor afspeelt. Maar, zei de bode
veelbetekenend, let op! Vanuit het kantoor gezien is dit raam een spiegel. Lotte kan u niet zien!
Niemand in het kantoor kan u zien. Alleen directeur Thalen weet dat u hier bent.
Het duizelde Stan even. Hij herinnerde zich inderdaad de grote spiegel in het kantoor met de 2 grote portretten aan weerszijden daarvan.
Maar, wilde hij dit wel, wilde hij wel op deze manier Lotte zien. Lotte die dan niet wist dat hij haar al zag. Zou hij er eigenlijk wel tegen kunnen als hij zag hoe zijn Lotte ongenadig hard een pak op haar blote billen zou krijgen?
Meneer Voncken, u staat het vrij om dit te weigeren, echter moet u zich vergewissen dat het meemaken en zien van deze strenge straf u voor de toekomst kan helpen. Helpen om Lotte beter te kunnen begeleiden. Ook denken wij zei de bode, dat iedereen die voor deze manier van straffen kiest of heeft gekozen, juist verlangd naar billenkoek.
Immers degene die gestraft wordt, verlangd naar deze heftige billen-pijn om zich uiteindelijk verbonden te voelen met zichzelf en met degene die straft. Degene die straft ervaart juist een gevoel van liefdevolle macht en verbondenheid, vanuit consent gegeven.
Denkt u daar maar eens over na. Het hoort bij uw relatie tot Lotte is het niet? Zoals het ook voor Lotte hoort bij haar relatie tot u. Lotte verlangd naar billenkoek. Ongenadig en met strenge liefde gegeven. Welnu, ons instituut laat u dat op een, ik denk, professioneel manier zien.
Stan dacht na, het idee om echt eens te zien hoe een professioneel instituut dit soort straffen uitdeelt, ja, daar had hij altijd wel van gedroomd. Nu was het zijn kans om dit echt te zien. Nu met zijn lieve stoute Lotte. Ze had billen waar hij graag naar keek dat was absoluut zeker. En met nog grotere belangstelling keek hij naar haar billen als ze bevallig en een beetje verlegen over zijn knie ging liggen. Ze wist precies hoe ze Stan kon verleiden en haar straf daardoor kon doen verzachten.
Dat, ja dat zou nu anders zijn. Hij zou nu onbevangen kunnen kijken naar de straf. Deze keer niet verzacht maar juist ongenadig!
Ook, en Stan glimlachte, zouden haar billen nu vast en zeker niet weg kunnen lopen. Lotte zou immers met de billen bloot stevig vastgebonden worden. Dat had hij expliciet gevraagd op het formulier.
Hij nam een beslissing, het zou gewoon goed zijn om nu zelf ook te zien en mee te maken waar hij samen met Lotte voor had gekozen. De bode zei het wel goed, vond Stan. Voor Lotte was het fysiek uiterst pijnlijk maar mentaal heel belangrijk. Uiteindelijk was dat wat ze echt wilde en uiteindelijk van genoot.
Daarmee gaf Lotte thuis ook aan Stan haar vertrouwen en consent dat hij zelf hier ook van kon genieten.
Goed meneer ehh Fennema, ik denk dat u gelijk heeft. Ik zou dan graag getuige willen zijn van het goede werk van dit instituut.
Dank heer Voncken, een goede keus, zei de bode.
U moet weten dat Lotte , samen met haar 2 kamergenoten, nu met een zogenaamde
“opwarmronde” bezig is. Na deze opwarming van hun billen krijgen ze hun laatste en ik mag wel zeggen meest pijnlijkste straf. Van die laatste straf gaat u straks getuige zijn. Die straf wordt uitgevoerd met ons institutionele straf instrument. Als het goed is heeft directeur Thalen u iets uitgelegd over deze instrumenten, onze knotwilgen?
Aha, zei Stan, jazeker dat heeft hij uitgelegd. Ik heb daar inderdaad toestemming voor gegeven.
Welnu, Lotte zal zo dadelijk met deze wilgentenen, die ze overigens zelf heeft uitgezocht, op haar blote billen worden geslagen.
18 slagen!
Door Thalen zelf!
Ik kan u vertellen dat Lotte die snijdende pijn nooit meer zal vergeten.
Zelf zal ik u zo alleen laten. De deur sluit ik af zodat niemand u kan storen. Aan het einde van de straf haal ik u op. Is dat ok?
Stan knikte.
De bode keek op zijn horloge en zag dat het tijd was om het gordijn te openen.
Bent u er klaar voor?
Ja, ik denk het wel, zei Stan.
De bode drukte op een knop en het grote gordijn ging open.

Het prachtige grote kantoor van directeur Thalen werd in volle glorie zichtbaar.
De bode stapte naar de deur om naar buiten te gaan. Voordat hij de deur sloot draaide hij zich plotseling om. O ja, nog één ding meneer Voncken. U kunt alles zien, echter u kunt niets horen van wat er gebeurd in het kantoor. Daarvoor in de plaats…. hoort u Spiegel im Spiegel.
De deur sloot en Stan staarde naar het tafereel in het kantoor.

Stan kon niet slapen. Vandaag 14 maart mocht hij Lotte weer ophalen. Maar dat duurde nog uren.
Vanmiddag pas kon hij eindelijk zijn grote liefde, zijn grote stoute liefde weer in zijn armen sluiten.
Hij keek op zijn mobiel die naast hem op zijn nachtkastje lag. Het scherm lichtte op. 5.16… tjee en al klaarwakker. Stan checkte automatisch even zijn whtsapp en mail.
Een email bericht van directeur Thalen!
Snel en met enige spanning opende hij het bericht.
Beste Stan Voncken,
Met Lotte zitten we op de goede weg. Ze heeft inmiddels van een van onze strengste medewerkers, mevrouw Kerstens, billenkoek gehad met de ouderwetse schoolpaddle, op haar blote bibs. Uw voorgestelde platte bank hebben we in allerijl nog laten maken. Zelf heb ik de laatste 5 minuten van haar straf aanschouwd. Nieuw materiaal is het altijd waard om gezien te worden voor het eerst gebruikt.
Ik kan u zeggen dat Lotte uitermate goed vastgebonden kon worden op deze bank. Zelf vind ik het mooi om te zien dat meisjes helemaal uitgestrekt en goed vastgebonden hun blote billen mogen aanbieden. Waarvan acte! Haar prachtige ronde billen staken met hulp van speciale kussens weerloos omhoog voor de schoolpaddle. Mevrouw Kerstens wilde graag dit nieuwe meubilair op een doeltreffende persoonlijke manier inwijden. Ze heeft, vooral toen ikzelf aanwezig was, de paddle diep laten doordringen in de billen van Lotte. Het moet gezegd, uw vriendin heeft hier echt prachtige billen voor. De hoge gillen van Lotte en vervolgens haar diepe gegrom en gehuil waren een bevestiging dat de paddle haar blote billen het juiste verhaal had verteld. Haar herhaaldelijke smeekbede om te stoppen en haar stevige verwensingen aan mijn adres hebben we aan het eind
ruimhartig kunnen beantwoorden met een bonus. Lotte mocht nog 5 extra straf minuten blijven liggen. Ik heb haar eerst uitgelegd dat dit soort verwensingen een bonus straf verdiende. Zeker nu ze mevrouw Kerstens ook nog tot het sprookjesgilde verwenst had als zijnde heks. Dus heb ik Lotte vriendelijk voorgesteld dat ik zelf een 2e paddle zou gaan halen. Dit om met 2 paddles tegelijk haar billen de extra verdiende 5 minuten te kunnen straffen. Tenslotte zijn er ook 2 blote billen. Voor elke bil van Lotte, 1 paddle!
Gezien haar heftige reactie op dit nieuws, denk ik dat ik de juiste keus had gemaakt. U kunt het later wellicht zelf aan haar vragen wat ze van deze keus van mij vond.
In ieder geval heb ik rustig mijn eigen schoolpaddle van kantoor gehaald. Rustig in die zin, dat ik Lotte de tijd gunde om aan dit vooruitzicht te kunnen wennen. Werkt altijd kan ik u zeggen. Weer terug aangekomen in straflokaal 4 heb ik samen met mevrouw Kerstens haar blote billen de aandacht gegeven die ze verdienden. Het was uitermate enerverend in alle opzichten. Haar prachtige scharlaken rode billen die meedeinden op onze slagen. Een gillende Lotte die elk octaaf uitprobeerde van haar stem. Dit in combinatie met de heldere snel opeenvolgende petsen op haar blote bibs. Het verzet van haar lichaam en de kwaliteit van de nieuwe strafbank die dit verzet met gemak weerstond. Alles klopte en was goed. Deze straf zal ze nooit vergeten.
Over aandacht gesproken, het volgende:
Voor de 2e dag, 14 maart, hebben we een wijziging van het schema doorgevoerd. Tevens hebben we iets speciaals voor u geregeld. Wij willen u vragen om morgenvroeg 14 maart rond 10.30 aanwezig te zijn. Wilt u zo vriendelijk zijn mij te laten weten of u van dit aanbod gebruik wilt maken. Mocht dat zo zijn, dan zullen wij ervoor zorgen dat er een bode klaarstaat om u morgenvroeg te begeleiden naar de juiste plek in het gebouw.
Mvrgr.
Vincent Thalen”
Het hart sprong in zijn keel, Lotte had ongenadig slaag gehad. Op de platte bank! Vastgesjord in gespen en op haar blote bibs. Hij stelde zich het hele tafereel voor. Ja, hij herkende de hoge gillen en gegrom van Lotte als hij zelf ook echt even doorpakte met haar billen te straffen. Maar het slot.
Wow dat was heftig. Hoe zou Lotte in angst zijn geweest toen Thalen rustig zijn paddle ging halen.
Dat wachten. Zo weerloos met kloppende zere billen weerloos wachten.
Stan droomde even weg denkend aan het beeld van Lotte op die bank en een paddle die in slow motion haar billen raakt en een grote golf veroorzaakt van bil tot hoofd en hoge gil..
Maar nu eerst terugmailen.
Beste heer Vincent Thalen, dank voor uw mail en uitgebreide beschrijving van de straf die Lotte heeft mogen ontvangen op de 1e dag. Mijn complimenten.
Met genoegen kan ik u bevestigen dat ik op uw uitnodiging in kan gaan. U kunt mij vandaag verwachten om 10.30 bij de poort van uw instituut.
Met vriendelijke groet,
Stan Voncken.

Goed! Ik zal het dan maar zelf zeggen.
Het onderdeel wat we absoluut nodig hebben is… muziek! Balletmuziek! Alhoewel, nee geen Balletmuziek. Billenkoekmuziek! Ritmisch versterkend. Mooi opgebouwd. Ja ik zou zeggen, zeer mooi en goed opgebouwd.
Heren, en Thalen keek naar de 6 leraren, ik zet de stream op gang, u weet wat u moet doen.
Thalen liep naar zijn mobiele telefoon, zocht daar op spotify en drukte op “play”
Uit de sonos-speakers die rondom waren opgesteld kwam een strak ritme op een snare-drum. Heel zacht. Super strak gespeeld.
Lotte, Anne-Fleur en Rosalie voelden een krachtige impuls komen uit dit stille maar dwingende ritme. Ze kenden deze muziek niet, maar toch ook wel. Vaag. Kwam het uit een bekende film? 50 shades? In de spiegel konden ze precies zien wat er in het hele kantoor gebeurde. Ze lagen alle drie in een perfecte billenkoek houding met hun billen omhoog over de balletbar. Klaar om uitgeklopt te gaan worden door de mattekloppers die daar naast hun stonden. Wachtend op hun taak om de 3 omhooggestoken billen en ondergoed van stof te ontdoen.
Lotte voelde hoe ze machteloos klaarlag en een soort van vrijwillig haar billen aanbood voor haar tuchtiging. Haar enkels waren strak vastgebonden waardoor haar lange slanke benen gespreid waren. Haar lichaam werd door haar vastgebonden polsen voorover gebogen zodat haar ronde billen omhoog staken. Haar staartjes met rode linten hingen langs haar gezicht rustig in afwachting.
Lotte wist niet hoe dit verder zou gaan maar haar aandacht was volledig gefocust op haar billen en op de kleine trom die het statige ritme voortzette.
Op het moment dat een fluit een prachtige melodie begon te spelen kwamen de leraren ritmisch in beweging met hun handen op de rug, kin in de lucht, gezichten strak in de plooi. Ze liepen op het ritme van de muziek alle 6 in colonne richting de korven. Bij de korven aangekomen stopten ze. Een solo klarinet had de melodie overgenomen, zacht en statig. Staand naast de korven luisterden de 6 mannen met zichtbaar respect naar de muziek. Na dit bevroren moment pakten ze tegelijk alle 6 met een sierlijke arm beweging elk 1 mattekloppersteel vast en haalden die langzaam tevoorschijn. De klarinet was klaar met zijn melodie en de fagot was aan de beurt. De mannen kwamen met hun matteklopper weer in beweging ze liepen in een onvoorspelbare choreografie statig naar de van te voren afgesproken plaats achter de billen van Anne-Fleur, Lotte en Rosalie.
Lotte kon in de spiegel meekijken hoe haar twee leraren langzaam en gestileerd alles uitvoerden en na een tijdje in slagorde klaar stonden.
Ze wist dat aanstonds deze 2 mattekloppers haar billen zouden gaan geselen en probeerde alles zoveel mogelijk te ontspannen. Ze was overgeleverd en die machteloosheid voelde ze hevig.
Een hoge es-clarinet begon dezelfde melodie te spelen en directeur kwam nu langzaam en gestileerd maar juist niet in het ritme van de muziek alles controleren. De muziek ging daarbij statig en met innerlijke energie door. Alle kleine handelingen werden hierdoor opgetild in eenvoud.
Mattekloppers een beetje rechtzetten , mouwen van de leraren strak en recht trekken. Allemaal kleine dingentjes die de spanning verhoogden.
De drie meisjes waren alles in de spiegel aan het volgen.
De hobo sloot het solo-instrumenten rijtje af met zijn versie van de melodie. Thalen ging rustig zitten en 3 leraren legden hun matteklopper nu zacht maar beslist op de billen van de 3 meiden.
Ze voelden aankomen dat het nu ging gebeuren en Lotte hield haar eigen houten handvat stevig vast toen ze het rotan voorzichtig maar dwingend op haar billen geplaatst voelde worden. Een soort wrede-tedere streling.

De tussenmaten van de snare-drum klonken. De beurt was aan de fluit, hobo en gedempte trompet die dezelfde melodie tegelijk gingen vertolken.
Toen begon het!
Maar..
Heel zachtjes en voorzichtig!
Op elke 1e tel van de drie-kwarts maat tikten eerst 3 leraren precies tegelijk op de billen van de meiden. Op de 1e tel van de volgende maat de andere 3 leraren.
Het stelde helemaal niets voor, hele zachte tikjes op hun billen en dat op deze muziek. .
Lotte zag in de spiegel hoe de matteklopper steeds zacht lande, links, rechts, links, rechts links, rechts, links, als een perpetuum mobile.
Ze voelde gek genoeg dat ze haar spanning kwijt raakte. Ze begon te genieten van deze indringende combinatie van muziek en zachte billekoek. En eigenlijk was dit gewoon mooi teder en helemaal niet pijnlijk.
Een saxofoon nam het nu over waarna de melodie door fluit hoorn en celesta een oriëntaals tintje kreeg.
De tussenmaten van de snare-drum klonken. De mattekloppers gingen plotseling iets harder en in het midden op billen slaan. Lotte, Anne-Fleur keken elkaar zijwaarts aan en uit hun open mond kwam een soort zucht.
De melodie werd nu in kwinten meegespeeld door een hobo. Een trombone nam de melodie over en ging zonder maar ook iets sneller te worden luider spelen. De leraren gingen mee in deze crescendo en gingen beetje bij beetje harder slaan. De tikjes waren nu echte slagen geworden en de billen van de 3 meisjes begonnen mee te dansen op het ritme.
Ondanks dat Lotte gister ongenadig slaag had gekregen en haar billen heel pijnlijk waren, kwam Lotte door de het strakke voorspelbare ritme en de drive van de muziek in een flow terecht.
Ze keek in de spiegel en zag de gelijk opgaande mattekloppers die nu bij alle 3 best stevig de witte stof aan het kloppen waren.
De muziek werd luider, de billenkoek intensiveerde. Meer instrumenten van het symfonieorkest gingen meedoen. Lotte zag dat de 6 leraren hun voeten uit elkaar gingen zetten om hun mattekloppers meer schwung te kunnen geven.
Lotte kon nog steeds ontspannen en haar billen zonder te verkrampen vrij aanbieden aan de 2 mattekloppers die haar billen deden dansen. Ze probeerde haar ademhaling in het ritme mee te laten gaan om de slagen beter op te kunnen vangen. Precies op het moment dat de pauken erbij kwamen gingen de mattekloppers over in een ander ritme. Een extra slag per maat. De 3 meiden hadden moeite om deze plotselinge overgang mentaal op te vangen.
Lotte bleef in de spiegel kijken en haar ademhaling mee te laten gaan. Haar billen volgden ook dit ritme en haar flow was er nog. Lotte deed haar ogen nu dicht. Ze bleef luisteren naar de muziek die als een locomotief onverbiddelijk doorging en alles meenam op zijn weg vooruit. Het was moeilijk nu, moeilijk, ze moest ontspannen blijven. Nog eens kwam dezelfde melodie. Alle violen, meerstemmig. De mattekloppers gingen mee als zijnde extra slagwerk in de partituur. Lotte hoorde naast zich Anne-Fleur breken. Haar kenmerkende klaagzang klonk weer. Ook nu weer auditief oplichtend perfect ritmisch in de maat…aaahhhhhaa.Aaaahhhhhhhhhhaa.Aaahhhhhhhhhhh
Trombones en trompetten namen nu de melodie in een soort triomf over van het orkest. Het hele orkest begeleide en werd nog luider. Vooral de 2 slagen nu steeds vlak achter elkaar waren erg.
Lotte kon haar heupen en billen niet meer stil houden. Ze kneep haar ogen stijf dicht en sloeg haar hoofd naar beneden op haar handen. Haar staartjes volgden in een sierlijke rode zwaai voorwaarts.
Ook Rosalie begon te kermen op de nu echt harde meedogenloze slagen op haar strak gespannen en billenkoek vragende achterwerk

Ging dit eindeloze muziekstuk nog luider worden. Dat kon toch niet. Trombones scheurden de melodie in stukken, de mattekloppers deden dat nu met hun billen.
Swoesjjss………..swoesj Swoesjjss………..swoesj Swoesjjss………..swoesj Swoesjjs……
Lotte hield haar flow niet meer vol. Het harde rotan kwam nu loeihard op haar billen. Ze begon hevig met haar benen te trillen reagerend op de pijn die de mattekloppers veroorzaakten. Ongenadig ging het door, ongenadig ging de locomotief door. De flow was weg de pijn was daar. Lotte begon te huilen en liet net als gisteren een luide jammerklacht horen. Heel hoog als een sopraan boven het orkest uit. Samen met Anne-Fleur laag en Rosalie staccato in een trio.
De mattekloppers gingen door.
Plotseling een complete draai in de muziek. De 6 leraren zetten nu alles op alles om de competitie met het orkest op de sonos bij te houden. Elke tel werd er nu op de billen gemept. Swoesjjs, swoesj, swoesj. Swoesjjss, swoesj, swoesj
De rotan kloppers kwamen ongenadig en keihard nu links,rechts,midden, overal terecht. Lotte, Anne-Fleur en Rosalie schokten met hun lichamen naar links, rechts, omhoog, omlaag. Lotte haar gezicht en vlechten vloog nu wild heen en weer en ze schreeuwde samen met de andere 2 van de pijn. De pijn die hun billen nu onophoudelijk en keihard doorgaven aan hun brein.
Alles vermengde met alles. Alles was uitvergroot tot het maximum. In een moordend strak en meedogenloos ritme en tempo. Billen dansten op en neer. Vlechten in 3 kleuren dansten samen met de billen wild heen en weer.
Plotseling stopte het ritme, een dissonant wrang schreeuwend slotakkoord en …..
Alles stopte.
Lotte, Anne-Fleur en Rosalie, lieten hun hoofden meteen uitgeput tussen hun armen zakken. Ze hingen slap over de bar hangend aan hun polsen en rechtgetrokken aan hun enkels.
De 6 heren stonden nu weer strak in de houding. Mattekloppers tegen hun borst en uit te hijgen van hun 14 minuten opgebouwde billenballet op muziek.
Thalen was aan het einde van de opbouw opgestaan en was recht achter dit schouwspel gaan staan.
Dit om de apotheose goed te kunnen aanschouwen.
Nu liep hij langzaam naar Rosalie en ging achter haar staan. Hij pakte haar sloggi vast en bracht die voorzichtig naar beneden.
Rosalie was zo uitgeput dat ze slap bleef hangen.
Een totale donkerrode en opgezwollen bilpartij kwam tevoorschijn.
Thalen knikte goedkeurend naar de 2 verantwoordelijke leraren en liep statig door naar Lotte.
Lotte hief haar hoofd op om in de spiegel te kijken. Ze zag door haar tranen echter alles maar vaag en gaf haar hoofd weer rust door die te laten hangen
Ook haar billen hadden een extreem opgezwollen matteklopper patroon.
Nadat Thalen zich had vergewist van het “klop”resultaat. Werden Lotte, Anne-Fleur en Rosalie losgemaakt door de 6 leerkrachten.
Alle 3 werden ze in een hoek gezet wachtend op hun laatste meedogenloze straf
Waar een wilg is, is een weg!

Heren, wilt u de 3 dames begeleiden naar hun plek aan de bar? Graag in dezelfde volgorde als bij de knotwilgen.
De leraren zetten Lotte, Anne-Fleur en Rosalie met hun heupen tegen de houten bar met hun gezichten naar de grote spiegel gericht. Lotte in het midden, de andere aan weerszijden van haar.
Het zag er heel gek uit. 3 dames in wit ondergoed een beetje nat door de regendruppels en 2 takken recht omhoog naast hen in hun rechterhand.
Dames, ik wil dat jullie nu netjes vooroverbukken over de houten bar, de takken dan voor jullie op de grond leggen en daarna het handvat vastpakken die jullie voor je zien.
Lotte bukte voorover over de bar. Ze voelde hoe haar billen strak begonnen te staan tijdens het bukken en uitnodigend zich aanboden voor een volgend pak slaag.
Ze legde de takken op de grond waarna ze gedwee het handvat vastpakte met gestrekte armen. Vlak naast haar stond de korf met de 2 mattekloppers die hoogstwaarschijnlijk voor haar billen waren bedoeld.
Toen ze haar hoofd optilde keek ze recht in de spiegel die ongeveer 1 meter van haar vandaan was.
Ze zag aan de linkerkant Rosalie zich positioneren en aan de rechterkant Anne-Fleur.
Anne-Fleur was wat kleiner zodat ze op haar tenen over de bar heen lag terwijl ze het handvat ook met gestrekte armen vasthield.
Heren, wilt u nu de polsen en enkels zekeren.
De 6 leraren liepen naar Lotte, Anne-Fleur en Rosalie. 3 bij hun voeten, 3 bij hun handen.
Naast elke voet kon een breed luikje open waar zachte riempjes uit tevoorschijn kwamen aan een schuifsysteem. Hiermee werden ze aan hun enkels vastgezet. Vervolgens werden hun benen zodanig uit elkaar gezet dat hun volle heup gewicht op de bar lag en ze met hun tenen op de grond stonden.
Ook om hun polsen kwamen zachte riempjes die aan het handvat werden vastgemaakt.
Dames, We gaan nu beginnen met deze speciale opwarmronde. Zoals jullie hebben gemerkt liggen jullie gebukt over een soort balletbar en hebben jullie ook nog een mooi balletpakje aan.
Het kan niet mooier zei Thalen cynisch.
Nou mist er eigenlijk nog 1 ding. Thalen liep achter de 3 meiden langs en haalde bij alle 3 hun hemd wat naar boven zodat alle billen maar 1 laagje stof hadden ter bescherming.
Er mist maar 1 ding. Zei Thalen nogmaals.
Wat hoort er altijd bij ballet?
Hij ging achter Rosalie staan en legde zijn rechterhand op de linkerbil van Rosalie.
Mevrouw Neervoort, wat is daarop uw antwoord, en snel een beetje.
Rosalie dacht zenuwachtig na wat dat kon zijn.
Een balletrokje meneer de directeur?
PETS!!
AHHH…
Rosalie strekte haar armen en sloeg haar hoofd omhoog door deze pijnlijke verrassing.
Is wel goed Rosalie, maar vind je niet dat een dergelijk rokje te veel bescherming zou bieden voor de straf die jij verdient?
Ja meneer de directeur, zei Rosalie snel.
Thalen liep door naar Lotte.

Lotte voelde een hand op haar zwakke rechterbil en ging al met haar hoofd naar beneden klaar om een klap mentaal op te vangen.
Mevrouw van Laar, hebt u de vraag begrepen?
Ja meneer de directeur.
Nou wellicht kunt u dan ons uit de droom helpen wat er in deze balletvoorstelling nu eigenlijk mist.
Ehhh, balletschoentjes? Ehh meneer de directeur!
De hand van de directeur bleef zacht liggen op Lotte haar rechterbil.
Heren, zei de directeur tegen zijn leraren, vinden jullie dat een goed antwoord?
Op het moment dat de leraren een antwoord wilden geven, ging de hand van Thalen vliegensvlug omhoog om daarna keihard te landen op Lotte haar rechterbil.
PETTSS!!
AHHHHH!!
Ook niet goed, mevrouw van Laar!
Deze leraren hebben deze balletuitvoering al een aantal keren uitgevoerd. Zei Thalen. Zij weten precies wat er mist. Balletschoentjes zijn dus zeker niet nodig.
Thalen haalde zijn hand van de rechterbil van Lotte. Lotte maakte zich klaar voor nog een klap.
De directeur liep echter door.
Mevrouw Kleikers is vast ballet deskundige en gaat ons nu vertellen wat er nog mist bij dit ballet.
Anne-Fleur had al een tijdje nagedacht wat het toch zou kunnen zijn wat dhr Thalen zou bedoelen.
En had bedacht dat hij misschien wel een strenge straffende balletjuffrouw ofzo zou bedoelen. Ja dat moest vast zo zijn.
Dus gaf ze als antwoord.
Een strenge balletmeester, meneer de directeur
Directeur Thalen begon te lachen.
Nou, nou Anne Fleur Kleikers! Dat is inderdaad een mooi antwoord. Ben ik zeker mee eens.
Echter, helaas voor jou, die zijn er al. 6 zelfs en als ik mezelf meereken 7. Maar, ik vind het een creatief antwoord. Dat moet ik je wel nageven.
Wel, om dat te belonen, waar had u gedacht dat ik mijn hand zou moeten vleien voor dit toch wel foute antwoord.
Anne-Fleur was even van haar à propos, deze vraag.
Ehh, wat bedoelt u precies meneer de directeur.
U mag zelf nu kiezen waar ik heel hard op uw welgevormde billen mag gaan slaan. Ik wil wel snel een antwoord, anders kies ik toch weer zelf.
Anne-Fleur boog moedeloos haar hoofd en zei. Dan maar in midden op mijn billen meneer de directeur.
Meneer Thalen legde zijn hand midden op haar billen. Is dit een goede plek juffrouw Kleikers? Of iets meer naar rechts. En hij schoof zijn hand die kant wat op.
In het midden meneer de directeur.
PETSSS,
TSSSSS…
Siste Anne-Fleur bij deze keiharde impact.
Haar billen dansten nog na van deze voltreffer midden op haar bibs.
Ok, dames. Ik denk dat we zo niet verder komen en we moeten een beetjes opschieten om straks ook nog de wilgentenen te kunnen doen.
Zou toch zonde zijn dat die niet meer aan de beurt zouden komen door tijdgebrek.
Is het niet?
Lotte, Anne-Fleur en Rosalie zeiden wijselijk niets.

Goed! Ik zal het dan maar zelf zeggen.
Het onderdeel wat we absoluut nodig hebben bij ballet is…….

6 mannen kwamen binnen, leraren zo te zien aan hun pak. Ze gingen achter in het kantoor staan.
Dames, zei meneer Thalen. Hier zijn de leraren van dienst. Zij zullen jullie begeleiden naar de knotwilgen buiten. Jullie gaan daar elk 2 wilgentakken snoeien die voldoen aan de eisen van onze school. De leraren zullen aangeven of jullie uitgezochte takken aan de norm voldoen.
Is dat begrepen dames!
Lotte, Anne-Fleur en Rosalie zeiden niet al te luid: ja meneer de directeur.
Beter! Ik wil jullie duidelijk horen! Commandeerde Thalen. Is Dat Begrepen Dames!
Ja Meneer de Directeur! Kwam het er nu luid en duidelijk uit.
Mooi!
Heren, en Thalen keek naar de leraren achter in het kantoor, wilt u de dames nu begeleiden naar de knotwilgen. Zorg dat ze snel terug zijn, het is momenteel wat fris buiten.
3 leraren stapten naar voren en pakten elk een arm van 1 van de meisjes vast en bonjourden ze richting de deur van het kantoor.
In alleen hun ondergoed werden ze door de gangen begeleid naar de achterkant van het gebouw waar ze door een grote dubbele deur naar buiten moesten gaan. Ze werden alle drie stevig vastgehouden bij hun arm door 3 leraren terwijl de andere 3 leraren achter bleven in het kantoor om iets voor te bereiden voor de komende sessie met mattekloppers.
Het was behoorlijk fris buiten maar gelukkig stond er geen wind en een waterig zonnetje verscheen nadat het nu net droog was geworden.
Alles was nat van de regen die de afgelopen uren gevallen was.
De 3 mannen haasten zich met de 3 dames naar de knotwilgen om dit buitenverblijf niet te lang te laten duren.
Lotte liet zich gewillig meevoeren aangezien er toch geen keus meer was. Ze mocht het middelste plateau gaan bezoeken. Anne-Fleur en Rosalie de beide buitenste.
Met een snelle blik had Lotte gezien dat in de eetzaal de schoolmeiden ook hadden gezien dat er weer wilgentheater zou gaan komen. Een aantal meiden stonden echt voor het raam te kijken hoe zij hun kastijdings-takken zouden gaan uitkiezen.
Lotte schaamde zich een beetje om zo zonder schooluniform hierbuiten te moeten zijn met deze uiteindelijk pijnlijke opdracht.
Bij het plateau aangekomen gaf de leraar haar een stevige snoeischaar die aan de balk hing van de trap die naar het plateau leidde.
Lotte nam het gereedschap onwillig aan en werd daarna de trap opgeduwd, die ze met enige tegenzin beklom.
Vijf treden had de trap die ze opklom waarna ze uitkwam op het plateau. De wilgentenen stonden wreed uitnodigend in het gelid te wachten om uitgekozen te worden. Welke moest ze kiezen voor haar blote billen. Een vreemde spanning en nervositeit overmande haar. De tak die ze nu ging aanraken zou straks zwiepend haar billen geselen. Ze keek naar beneden waar de leraar stond te wachten. Hij maakte een gebaar van opschieten. Nou er was toch niets meer aan te doen. Het maakte ook niet uit. Beter nu meteen maar doorpakken en ze rijkte met haar linkerhand naar een tak in het midden.
Een regen van waterdruppetjes daalde neer op haar hemd. Ze schrok even terug maar zette toen door de tak stevig vast te pakken en met haar rechterhand de snoeischaar midden op de tak te zetten.
LAGER! Riep de leraar van beneden. Lotte keek omlaag.
De tak lager snoeien! Zei de leraar nog eens. Lotte ging met haar snoeischaar langzaam omlaag totdat ze bij het begin van de tak kwam.
Ja, daar! Zei de leraar. De Wilgenteen die ze nu afknipte was wel meer dan 2 meter. En begon duimdik tot een venijnig dun sliertje aan het einde.
De Snoeischaar ging makkelijk door het hout en ze haalde de tak uit het midden langs alle andere takken naar voren. Weer daalde een regen van waterdruppels op haar neer vanuit de andere takken.
Ze huiverde van de koude druppels.
Ze legde deze de wilgentak op het plateau en ging nu voor de 2e tak. Die zocht ze meer aan de rand zodat ze wellicht niet nog meer druppels op haar zou krijgen.
Ook die knipte ze af. Zorgvuldig pakte ze de andere tak die op het plateau lag er weer bij en met deze 2 lange wilgentenen daalde ze de vijf treden af richting de wachtende leraar op de grond.
De snoeischaar werd aan de balk gehangen en Lotte werd weer bij haar arm vastgehouden.
Ze zag en voelde hoe veerkrachtig de takken waren, ze bogen nu al heen en weer. Ze dacht aan haar billen en aan haar zijkanten. O, daar zouden deze takken omheen gaan zwiepen.
Anne-Fleur had de opdracht gekregen een derde tak te snoeien. 1 tak was afgekeurd. Ze moest nogmaals omhoog voor een betere tak.
Rosalie was evenals Lotte wel meteen klaar. En het tweetal stond nu te wachten op Anne-Fleur die nu een tak aangewezen kreeg door haar begeleidende leraar.
Zij moest nu ook in het midden een tak uitkiezen en Lotte zag dat Anne-Fleur zo voorzichtig mogelijk de takken opzij duwde om in het midden uit te komen. Dit om te voorkomen dat ook zij een regen van waterdruppels vanaf de wilgentakken over zich heen kreeg.
Al gauw had ze haar snoeiklus gedaan, snel liep ze de trap af waar de leraar haar de 1e tak overhandigde. Alle drie meiden hadden nu 2 takken in hun handen en een leraar aan hun zijde. Snel liepen ze richting het gebouw waar ze aan het zicht van de meiden in de eetzaal verdwenen.
Terug in het kantoor aangekomen hadden de andere drie leraren samen met directeur Thalen 3 metalen staanders uit de houten vloer omhoog getrokken waar ze een houten balletbar op hadden bevestigd. De eiken ronde balletbar was precies even lang als de spiegel en min of meer op heuphoogte en op 2 meter afstand van de spiegel. Tussen de spiegel en deze houten bar kwamen nogmaals 3 metalen stangen uit de houten vloer iets lager, met een eveneens een eikenhouten handvat. Naast elk handvat stond een korf met 2 mattekloppers. Steel omhoog.
De bedoeling was duidelijk, dit was de plek waar de 3 meiden hun uitklop-sessie zouden gaan ontvangen.

De volgende ochtend werden de 3 meiden rond half acht s’morgens door de bode gewekt. Hij had heerlijk ontbijt op tafel gezet. Lotte, Anne-Fleur en Rosalie hadden best goed geslapen en de pijn op de billen was een stuk minder. Dat was zeker ook een geluk bij het aankleden. Vandaag konden ze op een rustige manier op hun eigen kamer ontbijten.
Dames, even goed opletten had de bode gezegd. Om 9 uur worden jullie verwacht op het kantoor.
De directeur wil dat jullie weer keurig aangekleed verschijnen. Tevens wil hij dat jullie vandaag jullie haar in staartjes hebben gevlochten. Alle benodigdheden heb ik hier bij me. De bode had vervolgens op elk nachtkastje met een elegant gebaar elastiekjes en haarlinten neergelegd in 3 kleuren.
Bordeauxrood voor Lotte, violet voor Anne-Fleur en een turquoise lint voor Rosalie.
Nadat ze zich hadden aangekleed gingen ze ontbijten.
Aangezien ze gister eigenlijk geen hap door hun keel hadden kunnen krijgen smaakte het ontbijt nu juist heerlijk. De spanning voor de straf van vandaag was op 1 of andere manier minder. Er was een soort gelatenheid bij de meiden. Wat moest komen, komt dan maar!
Zitten was helaas niet mogelijk, dus stonden ze aan tafel en moesten eigenlijk ook wel lachen om deze situatie.
Heb je nog een pilletje codeïne Rosalie? Vroeg Anne-Fleur. Nee helaas, meer heb ik niet. Maar het hielp wel hè. Nou en of, ik begon al heel snel te zweven zei Anne-Fleur. Zou dat het pilletje de endorfine versterkt hebben? Wat denk jij Lotte.
Lotte haalde haar schouders op. Ze was nog steeds niet erg spraakzaam. Maar ook zij had een soort geluksgevoel ervaren toen eenmaal de codeïne ging werken vannacht.
Zou de billenkoek vandaag nog erger kunnen dan gisteren? Vroeg Rosalie.
Lotte keek haar aan en besloot om daar toch antwoord op te geven.
Nou na gistermiddag! Wat mevrouw Kerstens met mij heeft gedaan. Gruwelijk, gruwelijk veel pijn heb ik moeten doorstaan. En daarna Thalen….Lotte sloot haar ogen en haar handen hielden zachtjes haar billen vast.
Anne-Fleur en Rosalie hielden even op met eten en keken naar Lotte.
Dus…zei Lotte betekenisvol. Maar daar wil ik het niet meer over hebben. Misschien dat ik het Stan ooit nog ga vertellen.
De 3 meiden aten zwijgend verder. Toen Rosalie op de klok keek was het al half negen.
Oei, zei Rosalie, we moeten opschieten.
Zal ik anders jou haar in vlechtjes doen Anne-Fleur? Vroeg Rosalie.
Anne-Fleur vond het prima en ging voor Rosalie staan.
Lotte pakte de haarspulletjes van Rosalie en vroeg of ze meteen het haar van Rosalie mocht doen. Anne-Fleur deed vervolgens het haar van Lotte.
Meneer Thalen had voor vandaag een agenda wijziging doorgevoerd en had de opwarming billenkoek vervroegd naar 10 uur en de echte straf naar 11 uur. Hij had ook Stan via een wat uitgebreide mail op de hoogte gebracht. Stan kon dus eerder komen.
Om tien voor negen waren alle haren keurig gevlecht, haarlinten aangebracht en vertrokken de 3 meisjes richting kantoor. De deur stond al open en directeur Thalen zat voor op het bureau op hen te wachten.
Dames, daar zijn jullie!
Jullie zien er prachtig uit, Thalen keek naar de 3 knappe verschijningen in prachtig strak
schooluniform en alle 3 nu mooie staartjes met een gekleurd lint aan elk uiteinde.
Hij dacht al aan het moment in de nabije toekomst waarbij deze staartjes en linten wild heen weer zouden gaan dansen.
Thalen schraapte zijn keel en ging verder.
Vandaag is dag 2. Ik wil als eerste weten hoe jullie billen eruitzien om te kunnen bepalen hoe streng vandaag de straf zal kunnen zijn.
Ga hier voor me staan en kleed je weer uit tot hemd en onderbroek. NU!
De meisjes deden wat hun was opgedragen. En weldra stonden ze in hun witte ondergoed voor directeur Thalen. Hun gekleurde haarlinten kwamen nu extra mooi uit en Thalen genoot van dit geheel.
Handen op jullie hoofd! Zei Thalen rustig.
Lotte had haar handen al op haar hoofd gedaan omdat ze wel wist dat dit de volgende actie zou moeten zijn.
Ze keek naar buiten, de wind was gaan liggen en de laatste regen viel van een regengebied dat was overgetrokken vanaf 6 uur vanmorgen. De Plotseling verstijfde ze. Ze zag bij 3 knotwilgen een plateau opgebouwd. Drie Plateau’s!! haar hart sloeg in haar keel! Betekend dat! Nee, oh nee toch!
Thalen stond op van zijn bureautafel en liep om Lotte, Anne-Fleur en Rosalie heen.
Ik wil jullie billen nu inspecteren voor het vervolg. Daarvoor moeten jullie je billen bloot maken.
Lotte, Anne-Fleur en Rosalie deden wat bevolen was en plaatsten daarna hunnen handen weer op hun hoofd.
Alle 6 billen waren vol met striemen en rode zwellingen.
Thalen liep langzaam achter de drie dames langs en voelde voorzichtig aan elk paar billen hoe de toestand was.
Nou, nou, dat is gister zeer goed behandeld zie ik wel.
Vannacht heb ik nagedacht over jullie straf voor vandaag. Thalen stapte rustig om de dames heen en kwam uit achter zijn bureau waar hij op zijn stoel ging zitten.
Gister zijn jullie als schoolmeisje behandeld. Eerst ouderwets over de knie en daarna strenge billenkoek op jullie blote billen. Vastgezet over min of meer ouderwets meubilair.
Klopt dat Rosalie?
Rosalie keek meneer Thalen aan en zei: Ja meneer de directeur!
Prima.
Welnu, Ik ben van mening dat jullie straf als echte schoolmeisjes eigenlijk alleen maar te
complementeren is met iets speciaals. Iets speciaals wat jullie al hebben mogen aanschouwen.
Lotte wist het, ze wist het! Die plateau’s, die waren vast voor hen! Ze voelde zich zwaar worden en werd bang voor wat Thalen nu ging zeggen.
Ik ga jullie nu precies vertellen wat voor straf vandaag gaat komen. Jullie weten dan van tevoren wat je vandaag op je billen kunt verwachten. Geen verrassingen in die zin dus.
Thalen ging verder. Gezien de staat van jullie billen, met dank aan mijn personeel, denk ik dat het verstandig is om de opwarming van vandaag wat beter op te bouwen. De echte straf aan het einde wil ik namelijk vol inzetten. De combinatie van deze 2 straffen van vandaag, moet ervoor gaan zorgen dat jullie zoals beloofd minstens 4 dagen niet kunnen zitten.
Thalen ging nu voor de drie meisjes staan.
Onderbroeken omhoog commandeerde hij.
De meisjes pakte de witte stof vast en schoven het weer over hun gehavende billen.
Thalen bekeek het tafereel met veel genoegen.
De opwarmronde zal vandaag meer een uitklopronde zijn. Thalen keek de dames veelbetekenend aan. Als ik het zo bekijk, zei hij rustig, zijn jullie witte broekjes nog niet geheel stofvrij.
Ze moeten hoognodig worden uitgeklopt!
Met de matteklopper!
Thalen pakte een haar-staart vast van Anne-Fleur en trok die omhoog zodat Anne-Fleur met haar hoofd scheef omhoog werd getrokken.

Wat denk jij Anne-Fleur, zou de onderbroek uit moeten om uitgeklopt te worden?
Ehhhh…Au ehhhh, kreunde ze toen Thalen haar staartje stevig omhoogtrok.
Kom op Anne-Fleur geef eens antwoord.
Ehhh..ik denk het niet meneer de directeur.
Wat bedoel je precies Anne-Fleur, en hij trok nog harder aan haar staart.
Auau..mijn onderbroek moet aanblijven om uitgeklopt te worden meneer de directeur…
Goed zo Anne-Fleur, en hij liet haar staart weer los.
Thalen stapte naar Lotte en pakte ook haar staart met prachtig rode lint vast. Hij legde zijn andere hand op de witte stof van haar billen
Lotte, ben jij het daarmee eens?
Lotte voelde haar staart steeds strakker getrokken en een strenge stevige hand op haar rechterbil als een soort dreigement om vooral niet haar echte eigen mening te vertellen.
Meneer de directeur, mijn onderbroek moet nodig uitgeklopt worden terwijl ik hem aan heb.
Goed zo! Hij liet Lotte weer los.
Welnu!
Jullie krijgen dan alle 3 met de matteklopper voor jullie onderbroek.
Het uitkloppen en dus opwarmen zal straks om 10 uur beginnen hier in mijn kantoor.
Als jullie billen voldoende opgewarmd zijn, gaat om 11 uur Rosalie naar strafkamer 4, Anne-Fleur naar strafkamer 3 en Lotte blijft hier in mijn kantoor.
Thalen liep bedachtzaam en statig met zijn armen op zijn rug om de meisjes heen.
Toen hij achter hen stond ging hij verder.
Jullie alle drie krijgen dan om 11 uur dezelfde straf die jullie gister Marie Ovink hebben zien krijgen.
Precies dezelfde straf.
Met de wilgentenen.
Immers, waar een wilg is, is vaak ook een weg. Toch dames?
De meisjes zeiden niets maar waren zichtbaar aangeslagen over dit hele slechte nieuws.
Net zoals Marie Ovink!
Op jullie blote billen.
18 slagen
Zelf uitgezochte wilgentakken.
Langzaam en beheerst.
Ongenadig.
Volledig vastgebonden!
Directeur Thalen was steeds even stil tussen elke zin om dat wat hij had gezegd in te laten dalen bij de drie meisjes.
Lotte, Anne-Fleur en Rosalie stonden nog steeds in hun witte ondergoed en met hun handen op hun hoofd. Ze keken naar de grond en wisten dat dit wellicht al vanaf het begin de bedoeling was.
Daarom moesten ze natuurlijk gister getuige zijn van alles in de centrale hal, op het podium. Hoe zouden straks die takken op hun billen gaan zwiepen en wat voor helse pijn zou dat gaan veroorzaken. Ze hadden de ongelooflijke reactie gezien van Marie. Haar onmogelijke en verloren worsteling om haar billen weg te krijgen van die almaar door zwiepende grote twijgen. Ze hadden haar langs zien strompelen op de terugweg. Ondersteund door de bodes. Helemaal op! De striemen van de takken overal op haar billen en benen.

Het was even na middernacht dinsdag 14 maart 2023. De wind buiten was een stuk minder geworden en de warmte van bijna 17 graden de dag ervoor werd verdreven door een wat rustigere koele westenwind. De bewolking nam toe en het zomaar kunnen gaan regenen.
Lotte zou deze koelte wel kunnen gebruiken maar naar buiten gaan was natuurlijk geen optie. Ze lag met blote billen op haar buik in bed maar had de dekens met haar voeten naar het eind van haar bed geduwd. Het gewicht en wrijving daarvan was al niet fijn en haar billen werden helemaal heet en begonnen te kloppen. Alsof de 2 heuvels van haar koorts hadden.
Anne-Fleur en Rosalie lagen op dezelfde manier op hun bed. Zo waren er 3 blote rode kacheltjes die in deze slaapkamer omhoog staken. De eigenaren daarvan probeerden de knop te vinden om de kacheltjes wat lager te zetten. Maar zonder al te veel resultaat.
Lotte had niet kunnen praten toen ze terug gebracht was vanuit lokaal 4 naar hun slaapkamer. Ze was huilend op bed gelegd door meneer Thalen zelf. Thalen had nog kort iets gezegd tegen alle drie, maar dat had Lotte totaal niet meegekregen in haar mentale toestand en pijn.
Rosalie had, toen Thalen was vertrokken, vanuit eigen ervaring Lotte geholpen door haar billen vrij en bloot te maken. Dat was wel aangenaam. Maar insmeren zou te pijnlijk zijn geweest. Dus Lotte had met haar hand Rosalie weggewuifd. Ook op de vraag van Anne-fleur hoe het ging had Lotte nog niet kunnen antwoorden. Al was haar woordeloze snikken wellicht de beste uitleg en antwoord op dat moment.
Nu midden in de nacht waren Anne-Fleur en Rosalie nog steeds met elkaar aan het praten. Lotte volgde het gesprek half en had geen zin om zelf hieraan mee te doen.
Rosalie was nu bezig te vertellen over haar strafkamer ervaring. Even daarvoor had Anne-Fleur haar verhaal verteld. Over de speciale matteklopper en de lange tafel.
Rosalie had over de Tsjechische bok moeten gaan liggen en was daarop helemaal vastgezet. Een zeer oncomfortabele houding en hard voor haar buik. Door de manier van vastzetten en daardoor de hoek van haar benen en rug kwamen haar billen strak naar achteren te staan. Omdat dit al haar 4e keer was had ze nu met 2 instrumenten op haar blote billen gekregen. De Klabatse en daarna de Cane! Heel gemeen!
De klabatse was vooral gemeen doordat de 7 leren slierten over haar billen steeds op haar zijkanten terecht kwamen. Vijf aan de ene kant, vijf aan de andere kant. De leraar liep na elke vijf slagen rustig naar de andere kant voor de volgende vijf. En zo maar door.
Tot slot 18 met het Spaanse rietje, de Cane!
Ze had 18 keer moeten vragen: “Meneer De With, mag ik alstublieft een slag met uw cane op mijn blote bibs”. De Leraar zei daarna het nummer van de slag.
Het was verschrikkelijk geweest om dat te moeten vragen omdat elke keer als ze “blote bibs” zei, kwam de cane al aangesuisd. Dus op laatst stopte ze bij “op mijn” en durfde niet verder.
Meneer De With had even gewacht en toen plotseling een cane-slag onder haar billen op haar achterbenen gegeven. Keihard. Ze had nog nooit zo hard geschreeuwd.
Die telde dus niet, had meneer De With koeltjes gezegd. Nog een keer je zin niet afmaken is twee extra op je benen. Begrepen Rosalie!!
Al huilend en jammerend had ze de 18 zinnen voltooid waarbij ze “blote bibs” steeds met angst had benaderd.
Langzaam, snel, hakkelend, uitrekkend, roepend, fluisterend. Alle slagen waren met dezelfde kracht en intensiteit. En nu, een aantal uur later was een groot 18 karaats streeppatroon te zien op haar billen én 1 grote rode gezwollen streep scheef over haar achterbenen.

Lotte, hoe gaat het meid. Vroeg Rosalie. Lotte draaide haar hoofd richting Rosalie en haalde haar schouders op.
Wil je nog steeds er niet over praten?
Lotte schudde zachtjes haar hoofd.
Het was allemaal nog te pijnlijk.
Rosalie liep naar de badkamer en rommelde wat. Rosalie kwam even later naar de badkamer uit met een flink glas water en 3 pilletjes in hand.
Codeïne zei Rosalie Het helpt echt heel goed tegen de pijn, én wellicht toekomstige pijn. Ze knipoogde naar de beide meisjes die op bed lagen.

De deur van de slaapkamer ging weer open en Rosalie kwam helemaal rood en betraand binnen. Ze maakte in tegenstelling tot Anne-Fleur geen geluid maar ging direct op haar buik op haar bed liggen.
Thijs kwam achter haar aan en wenkte met zijn vinger naar Lotte. Lotte wist hoe laat het was. Haar beurt!
Zonder iets te zeggen pakte Thijs Lotte bij haar arm en drukte haar zachtjes richting de deuropening en op de gang. Hij sloot de deur weer.
Rob en Joep waren er niet meer.
Loop voor mij zei Thijs rustig.
Het duo, Lotte in wit ondergoed en Thijs in donker maatpak, liep door de gang richting de straflocatie.
Lotte voelde weer haar hart in de keel bonzen. Nu gaat het gebeuren. Nog erger dan net. Veel en veel erger dan billenkoek van Stan. Met elke stap vooruit wilde ze 10 achteruit zetten. Maar daar liep Thijs die dwingend doorliep zodat Lotte tempo zou blijven houden.
Linksaf, door een klapdeur, meteen rechtsaf. En daar waren een aantal deuren.
Ze las “straflokaal 1” de deur stond open en ze zag dat bode iets aan het opruimen was.
Ze liepen door en kwamen bij “straflokaal” 4 aan. Ook daar stond de deur open en Lotte werd weer aan de arm genomen door Thijs en het lokaal ingebracht en in een hoek gezet.
Haar armen werden op haar hoofd geplaatst en haar billen werden weer aan de heupen achteruit getrokken en in de traditionele “dit heeft slaag nodig” positie gezet.
Hier Wachten! Zei Thijs streng en liep toen het lokaal uit en sloot de deur.
Al gauw ging de deur weer open en hoorde Lotte snelle voetstappen binnenkomen.
De stem van directeur Thalen klonk streng: Lotte draai je om!
Lotte draaide zich om met haar handen nog op haar hoofd. Ze zag dat naast directeur Thalen mevrouw Kerstens stond. Ze had een bizar grote paddle met gaten in haar rechterhand die ze losjes tikte op haar open linkerhand. Lotte schrok hevig bij de aanblik van een dergelijk groot instrument in de handen van deze oersterke dame.
Lotte, zei meneer Thalen. Wij hebben een keus gemaakt uit alle opties die jou vriend hier op het formulier heeft ingevuld. En hij liet het formulier aan Lotte zien die Stan 2 dagen geleden had ingevuld.
Zoals je ziet hebben we de keus gemaakt voor de paddle. De Schoolpaddle!
Tevens heb je de eer om plaatst te mogen nemen op onze speciaal voor jou gemaakte bank.
Weliswaar niet zittend, maar uiteraard met jou blote bibs omhoog in billenkoekstand. Als een stout schoolmeisje die op het strafbankje moet plaatsnemen.
Lotte zag dat Kerstens een glimlach kreeg bij deze wat cynische grapjes van directeur Thalen.
Het is de platte bank met riemen waar jou vriend Stan Voncken om heeft gevraagd.
Welnu, die wordt hier zo binnen gebracht en dan kan de straf beginnen.
Juffrouw Kerstens, ik laat u hier en laat u straks vrij om te bepalen hoe lang u wilt doorgaa. Er volgen vandaag geen andere kandidaten. Ga uw gang en laat de schoolpaddle goed inwerken op de blote billen van deze jongedame! Na afloop wil ik dat u even met juffrouw van Laar langskomt op mijn kantoor ter controle.
Jawel meneer de directeur, zei Mevrouw Kerstens keurig.
Thalen stapte de kamer uit maar liet de deur open in afwachting van de bank die nog geplaatst moest worden in de kamer.
Kerstens pakte nu met haar linkerhand Lotte stevig bij haar oor vast om haar zo naar de andere kant van de kamer te slepen.
Daar zette ze haar neer met de ogen gericht op de open deur en in afwachting van de nieuwe bank, speciaal voor Lotte gemaakt en in een donkere fantasie door haar lieve vriend Stan bedacht!

Lotte hoorde de klapdeur in de verte open en dichtgaan en een aantal voetstappen naderden
straflokaal 4 hoorde Lotte zeggen.
Een bode met achter zich een zware lichtblauwe bank met zwarte brede riemen en gespen kwam het lokaal in. De bank draaide bij om door de deur te kunnen en een tweede bode werd zichtbaar.
Waar zullen we hem neerzetten juffrouw?
Kerstens liep richting het midden en wees met haar vinger de plek aan voor het gloednieuwe billenkoekmeubel moest komen te staan.
Het was een zware platte bank met 6 poten. 2 voor, 2 achter en 2 in het midden. De poten waren niet gelijk van hoogte. Toen de bank werd neergezet zag Lotte dat de bank dus in een hellingshoek stond. Het voorkant was 1 meter hoog, de achterkant iets van 60 cm hoog. De dikke vierkante poten waren schuin afgewerkt bij het bankgedeelte zodat de poten daardoor keurig plat op de vloer konden staan. Wat nu de voor- of achterkant van de bank was, het was niet duidelijk. Overal waren zachte zwart leren riemen en riempjes aan de bovenkant van de bank bevestigd. Dat deze bank nooit gezellig in het park zou komen te staan, was zo duidelijk als wat.
Lotte werd weer stevig vastgepakt aan haar oor en naar de bank geleid.
Stefan, zei mevrouw Kerstens tegen de bode. Wil je de onderbroek van Lotte uitdoen. Die hebben we nu niet meer nodig.
De bode liep naar Lotte en met handige beweging schoof hij het geheel naar beneden zodat haar hemd nog over de tevoorschijn komende vuurrode billen viel.
Leg hem maar in de kast aan de overkant, en haal dan meteen 2 witte kussens voor onder haar heupen.
De Bode deed wat hem werd gevraagd en kwam weer terug met 2 kussens.
Lotte werd door Kerstens aan haar oor verder naar de bank begeleid en het commando volgde:
Liggen!
Lotte moest met haar hoofd op het hoogste gedeelte op de bank gaan liggen. Kerstens legde de Schoolpaddle rustig op de bank naast Lotte en vervolgens gingen de bodes en mevrouw Kerstens zorgvuldig de onderbenen en bovenbenen met riemen en gespen vastmaken.
De kussens werden nu onder Lotte haar heupen aangebracht zodat haar billen parmantig omhoog staken alsof ze twee mooie rode Hollandsche tulpen waren, vol in bloei.
Vervolgens kwam een brede riem over haar middel heen te liggen die aan de andere kant van de bank door een gesp, vastgemaakt aan de bank werd getrokken. Het was een brede riem met steeds 2 gaten. Stefan zorgde ervoor dat de riem stevig werd aangetrokken zodat Lotte haar middel naar beneden werd getrokken en haar heupen een nog mooiere hoek maakten tov haar middel door de stevige kussens onder haar heupen.
Vervolgens werden haar armen recht vooruit getrokken en met 3 riemen per arm vastgezet. 1x bovenarm, 1x onderarm en 1x pols.
Lotte lag compleet vast en uitgestrekt op de schuine bank en op een hoogte dat haar bibs een fantastisch doelwit of beter gezegd, doelrood was geworden.
Kerstens pakte haar Paddle weer op en ging voor Lotte staan zodat Lotte haar recht kon aankijken en haar billenmartelwerktuig in volle glorie kon aanschouwen.
Dank jullie wel mannen, zei Kerstens tegen de bodes. Jullie mogen gaan en sluit de deur alsjeblieft goed af.
De bodes liepen de deur uit en viel achter hun in het slot.
Wel, wel, zei Kerstens cynisch en streng tegen Lotte. Ik ben niet op de hoogte van waarom je hier bent, wil ik ook niet weten. Wat ik wel weet is dat ik jou gehele bilpartij vandaag flink ga laten dansen. Ik bepaal hoelang en hoe hard ik op jou blote bibs ga slaan. Jammeren, krijsen, schreeuwen, schudden, het mag…maar het heeft geen zin. Ik bepaal wat er gebeurd.

Sterker nog, mocht je mij gaan uitschelden, ga je gang. Is voor mij een extra motivatie om door te gaan. Pas als ik moe en voldaan ben, ben ik klaar. Eerder niet.
Lotte voelde hoe alle riemen haar hele lichaam muurvast in hun greep hielden. Er was werkelijk geen enkele mogelijkheid om te bewegen. Ze voelde hoe haar billen weerloos omhoog lagen alsof haar eigen billen op eigen initiatief en zonder aan Lotte te vragen slaag met de paddle wilden hebben. Zo van: Hier zijn wij, hier zijn wij, sla ons, sla ons, Lotte kan toch niet weg met ons.
Kerstens was ondertussen aan de linkerzijde van Lotte gaan staan en had het slaghout op de weerloze rode billen gelegd. Oei, die was echt zwaar voelde Lotte. Lotte haar hart sloeg over en haar mond werd droog met de gedachte dat de schoolpaddle direct zou inslaan op haar billen.
Nou Lotte ik ga beginnen.
Lotte voelde dat de dikke paddle met ventilatiegaten van haar billen werd opgetild.
Een korte stilte volgde. Ze sloot haar ogen voor het onvermijdelijke. Ze hoorde een suizende zwoeoesjjj!

Lotte en Rosalie keken elkaar aan. Dat wordt wachten Lotte, zei Rosalie. Lotte haar benen trilden nog steeds. Rosalie zag het en pakte Lotte haar handen vast. Kom op Lotte, we zijn hier samen nu, we komen deze wachttijd heus wel door. Zal ik nu jou billen toch maar insmeren met Arnica zalf?
Lotte knikte.
Nou ga op je buik liggen en maak het comfortabel.
Lotte hurkte halverwege op haar bed met haar gezicht naar het hoofdgedeelte.
Wil jij 2 kussens hiervoor me leggen, dat ligt zo heerlijk altijd.
Rosalie pakte haar eigen kussen en legde die samen met het kussen van Lotte tegen de bovenkant van de knieën van Lotte aan.
Lotte had ondertussen weer voorzichtig haar witte broekje naar beneden gedaan en drapeerde zichzelf over de 2 kussens die uitnodigend haar heupen opvingen.
Vuurrode billen lagen kwetsbaar klaar voor de strelende handen van Rosalie. Lotte legde haar hoofd zijwaarts op haar opgevouwen armen en ontspande helemaal.
Ze voelde hoe koude zalf in allerlei plukjes overal op haar billen en benen werd verdeeld.
Daarna voelde ze hoe Rosalie heel teder en voorzichtig met haar handen de zalf vanuit het midden langzaam verdeelde over het hele vuurrode slagveld.
Oh, Lotte hier aan deze zijkant, daar zitten echt harde plekken bij jou joh! En ze hield haar hand even stil op de rechterbilflank van Lotte.
Hmhm, zei Lotte zacht.
Rosalie kneedde een heel klein beetje de hard plekken daar om de zalf iets meer zijn werk te laten doen op die plek.
Lotte spande haar billen een beetje aan.
Doet dat zeer Lotte? Zei Rosalie.
Valt mee Rosalie het gaat, je doet het echt lief hoor. Lotte ontspande haar rode heuvels weer.
Rosalie ging door met insmeren op de andere vuurrode gedeelten. Toen ze aan de binnenkanten van de benen begon merkte ze dat Lotte haar benen iets uit elkaar deed zodat ze Rosalie de kans gaf om daar ook te kunnen smeren.
Dat is echt heerlijk Rosalie, zei Lotte. Ik wist niet dat dit zo heerlijk kon zijn.
Doet jou vriend dat nooit na een pak voor jou billen?
Nee, we knuffelen wel heel veel na afloop van echte straf, maar insmeren op deze manier hebben we inderdaad nog niet gedaan.
Nou moet je gewoon zeggen hoor tegen hem. Koop gewoon deze zalf en vraag hem na afloop om een billen reparatie. Rosalie lachte daarbij een beetje.
De tijd vloog om en Lotte was helemaal ontspannen toen ze op de gang gestommel hoorden.
De deur ging open en een luid huilende Anne-Fleur werd naar binnen gebracht door Rob.
Joep kwam nu ook de kamer binnen en Rosalie wist wat dit betekende. Zij was nu aan de beurt voor lokaal 4!
Lotte en Rosalie keken elkaar kort aan waarna Rosalie opstond en naar Joep liep. Joep pakte haar bij haar linker pols vast. Rosalie liep meteen door zodat Joep haar niet hoefde mee te voeren.
Rob, Joep en Rosalie gingen door de deur en Rob deed de deur weer dicht.
Anne-Fleur was huilend op haar bed gaan liggen en had haar kussen met haar armen onder haar hoofd gedrukt en snikte nu luid in het kussen.
Lotte lag nog steeds met haar rode billen omhoog op haar 2 kussens. Ze was nu niet van plan deze ontspannen houding te verlaten. Ze wachtte daarom af hoe het met Anne-Fleur zou gaan. Dit duurde best lang, maar langzaam werd het snikken minder. Lotte zag dat Anne-Fleur haar linkerhand op haar onderbroek legde en heel zachtjes haar linker bil bewoog.

Het snikken hield op en Anne-Fleur draaide haar hoofd richting Lotte. Er waren nu al wel 10 minuten verstreken voordat de eerste woorden uit Anne-Fleur haar mond kwamen.
Verschrikkelijk, Verschrikkelijk! Anne-Fleur begon weer te huilen.
Lotte wachtte maar rustig af.
Verschrikkelijk… Anne-Fleur kreunde een beetje toen ze haar andere bil voelde. Lotte, ben je daar nog?
Ja, Anne-Fleur ik ben hier op mijn eigen bed.
Oh, Zou je me even willen helpen Lotte?
Ja,ja, zei Lotte. Waarmee.
Zou je mijn onderbroek voorzichtjes uit willen doen. Hij doet nu zo’n pijn bij de elastieken.
Ok, goed, en Lotte stapte zelf behoedzaam van haar bed richting Anne-Fleur.
Anne-Fleur tilde haar heupen op om Lotte de kans te geven om haar billen te ontbloten.
Lotte zag vuurrode ronde striemen op haar onderbenen. Dat was nog een uitdaging om haar onderbroek zonder pijn uit te krijgen.
Heel voorzichtig pakte Lotte het middelelastiek van het broekje op en bracht het naar de
beenelastieken. Die pakte ze erbij op en al omhoog houdend schoof ze het over haar richting haar knieën. Anne-Fleur kreunde zachtjes toen de beenelastieken van het broekje over een paar striemen aan de zijkant van haar benen schoven.
Een nieuw groot rood gebied van dunne ronde striemen kris kras door elkaar werd zichtbaar.
Zelfs redelijk hoog op de onderrug van Anne-Fleur zaten een paar flinke half ronde striemen.
Ik heb met de matteklopper gehad, snikte Anne-Fleur. Een hele grote! Eentje die speciaal was gemaakt door dat bedrijf die spullen maakt voor Meneer Thalen.
Lotte was stil en luisterde.
Anne-Fleur begon rustiger te worden nu ze op haar buik op bed lag en de elastieken van de onderbroek niet meer in haar gehavende gebied drukten. Ook wist ze dat haar beurt nu voorbij was.
Tenminste voor vandaag.
Anne-Fleur begon te vertellen.
Toen ik aankwam in het straflokaal stond daar dus Meneer Kleinsma. Toen wist ik het al, de matteklopper.
Anne-Fleur zuchtte heel diep en vertelde verder.
Ik moest mijn broekje uitdoen en op een lange vrij smalle tafel klimmen waar in het midden een ronde zwart leren verhoging was geplaatst. Daar moest ik met mijn heupen overheen liggen.
Ik werd door Kleinsma vastgebonden bovenop deze lange brede tafel waar ik gestrekt helemaal op paste. De verhoger was wel van zacht leer maar mijn grote billen staken uiteindelijk wel 25 cm de lucht in.
Alleen mijn polsen en enkels werden vastgebonden. Strak getrokken en vastgezet aan de 4 tafelpoten. Mijn benen dus iets uit elkaar. Meneer had vol zicht, als je begrijpt wat ik bedoel!
Hij heeft eerst een matteklopper uitgezocht die over mijn hele bibs paste. Nou je ziet, ik heb hele grote billen dus dat werd een matteklopper die een extra lange steel had en een groter oppervlak.
Mijn heupen en middel werden niet vastgezet. Gelukkig dacht ik.. maar dat heb ik geweten!
Hoezo? Vroeg Lotte.
Nou, en Anne-Fleur zuchtte weer diep. Als je geslagen word en je beweegt je heupen te veel, dan vallen de matteklopper slagen plotseling op plekken die nog veel meer zeer doen.
Lotte ging met haar vinger naar de rode striemen boven het stuitje van Anne-Fleur.
Je bedoelt dit Anne-Fleur? En ze raakte daar een halfronde striem voorzichtig aan.
Anne-Fleur verstijfde een beetje.
Ja, dat ja!
Maar misschien heeft Kleinsma dat ook wel gewoon met opzet gedaan, ik weet het niet. Het deed in ieder geval gruwelijk zeer als de matteklopper daar terecht kwam.
Lotte legde heel zacht haar beide handen op de volle gestriemde billen van Anne-Fleur en voelde hoe hard en heet de billen waren.

Ohhh, kreunde Anne-Fleur zacht. Wat heerlijk koel zijn jou handen zeg!
Zal ik jou billen anders verkoelen met de zalf van Rosalie? Het ligt nog op mijn bed.
Zijn er geen open plekken Lotte? Want zo voelt het wel.
Nee, alles ziet er best goed uit. Wel gezwollen, hard en vuurrood maar nergens iets open.
Nou dan mag je me wel insmeren, wil je dat?
Lotte pakte de zalf en deed precies wat Rosalie ook had gedaan. Voorzichtig allemaal puntjes zalf overal op de gezwollen billen en benen van Anne-Fleur.
Een diepe zucht kwam uit de open mond van Anne-Fleur, ohhh, wat lekker koel is dat.
Lotte begon voorzichtig de zalf uit te wrijven. Ook de onderrug nam Lotte helemaal mee.
Anne-Fleur ontspande helemaal, de endorfine en de zachte aanraking maakte haar helemaal slap.
Ohhh, Lotte, ik zweef helemaal nu. Heerlijk.
Lotte ging rustig maar heel voorzichtig door en zo nu en dan deed ze wat zalf erbij om de billen glad te houden.
Was Kleinsma erg hard voor jou Anne-Fleur?
Ja, hij was ongenadig hard! Hij mocht doorgaan totdat directeur Thalen weer binnen zou komen. Dat duurde voor mijn gevoel een eeuwigheid.
Hij heeft aan alle kanten van de tafel gestaan met die matteklopper.
Oh, zei Lotte.
Ja, met die lange steel kon hij ook vanaf mijn voeten en vanaf mijn hoofd billenkoek uitdelen.
Oh ja, zo had ik dat nog niet bekeken, zei Lotte. En ze stopte even met smeren terwijl ze in gedachten zich voorstelde hoe lang die matteklopper-steel dan wel niet was.
Vanaf mijn voeten heeft hij hard uitgehaald vlak boven mijn stuitje toen ik teveel mijn billen naar beneden drukte in het kussen. En vanaf mijn hoofd hebben mijn benen juist veel slaag gehad omdat de matteklopper over mijn billen heen zwiepte.
Telkens liep hij langzaam naar zijn nieuwe plek terwijl de matteklopper op mijn billen lag. Als een soort draaischijf.
Wat gemeen, zei Lotte.
Hij zei helemaal niets en ging maar door. Ik heb echt gegild en aan de touwen getrokken.
De deur van de slaapkamer ging weer open en Rosalie kwam helemaal rood en betraand binnen. Ze maakte in tegenstelling tot Anne-Fleur geen geluid maar ging direct op haar buik op haar bed liggen.
Thijs kwam achter haar aan en wenkte met zijn vinger naar Lotte. Lotte wist hoe laat het was. Haar beurt!
Zonder iets te zeggen pakte Thijs Lotte bij haar arm en drukte haar zachtjes richting de deuropening en op de gang. Hij sloot de deur weer.

Lotte, Anne-Fleur en Rosalie stonden alle 3 in de hoek met de billen bloot. De opwarm billenkoek was geweest en de meiden stonden bij te komen van deze straf. Nog nooit had Lotte een dergelijk pak voor haar billen gehad met de hand. En dan moest de echte straf hierna nog volgen! Ze moest er niet aan denken. Ohh, kon ze dit wel volhouden. Kon Stan niet gewoon komen en haar nu mee naar huis nemen en haar verwennen met liefdevolle aandacht en zacht contact. Ze verlangde nu ontzettend sterk naar Stan. Haar brandende en kloppende billen maakten dat er endorfine vrijkwam die een gelukzalig en warm gevoel opleverde. Ze droomde weg naar die zachte momenten met Stan en kon even het hier en nu en de nabije enge toekomst vergeten.
Directeur Thalen was nog een tweede kopje thee aan het drinken met de 3 stagiares. Hij was uiterst tevreden over de geleverde diensten van de jonge heren en vroeg of ze nu als slot de dames wilden begeleiden naar hun slaapkamer.
Dat vonden ze prima.
Thalen stond op en zei tegen alle drie meisjes dat ze uit de hoek mochten komen en dat ze hun ondergoed weer fatsoenlijk aan mochten trekken.
Lotte deed wat haar gevraagd werd en ging wat stijfjes op zoek naar haar witte broekje op haar enkels. Toen ze die omhoog deed voelde ze hoe haar achterkant pijn deed. Heel voorzichtig trok ze het elastiek van het broekje over de kwetsbare plekken en wiebelde een beetje met haar billen om dat wat te begeleiden.
Daarna stapte ze richting de tafel waar Anne-Fleur en Rosalie ook al waren aangekomen. Alle twee hadden evenals Lotte roodomrande ogen van het huilen. Maar ze waren weer een beetje bijgekomen gelukkig. Ook voor hen had de endorfine het werk gedaan om tot rust te komen.
Dames, de jongeheren zullen jullie naar jullie kamer brengen.
Ik kom vervolgens half drie bij jullie op de kamer. Dan zal ik alles uitleggen over jullie echte straf.
Rob, Thijs, Joep pakten elk hun eigen toegedeelde meid bij hun arm en stapten beslist door de deur van het kantoor de gang op. Rosalie voorop, Lotte volgde en Anne-Fleur als laatste.
Zo liepen ze in duo door de gangen richting hun slaapkamer. Eenmaal aangekomen mochten de drie dames naar binnen, de 3 heren bleven buiten bij de deur als een soort “op wacht” staan. Dit had Thalen zo met hun afgesproken.
Lotte ging meteen naar haar bed en ging op haar buik liggen. Rosalie ging juist meteen naar de badkamer. Al snel kwam ze terug en had een tube in haar hand.
Lotte, Anne-Fleur zal ik jullie voorzichtig insmeren met deze Arnica zalf?
Wat is dat dan, vroeg Lotte.
Dat helpt tegen blauwe plekken en stimuleert de bloedsomloop. Wellicht kun je dan straks ook beter tegen de echte straf.
Lotte wist niet of haar billen en bovenbenen al wel aangeraakt konden worden. Maar Anne-Fleur zei direct dat ze wel wilde. Anne-Fleur ontblote haar billen voorzichtig en ging op haar buik op haar eigen bed liggen. Een diep rode bilpartij en achterbenen waren zichtbaar. Scherp afgegrensd door een hagelwitte onderbroek die in tot halverwege haar bovenbenen naar beneden was getrokken.
Ga maar ontspannen liggen zei Rosalie, ik zal heel voorzichtig zijn.
Lotte zag hoe liefdevol en behoedzaam de zalf over de billen werd gesmeerd en kreeg er vertrouwen in dat dit ook voor haar billen best wel goed zou kunnen zijn.
Toen Anne-Fleur ingesmeerd was zei Anne-Fleur meteen tegen Rosalie: zal ik jou nu doen?
Ja dat is goed. Anne-Fleur stapte van haar bed en trok heel voorzichtig haar onderbroek weer over haar billen. Rosalie op haar beurt ontblote voorzichtig haar billen en ging op het bed van Anne-Fleur liggen. Anne-Fleur had iets minder de professionaliteit van het insmeren waardoor Rosalie soms toch even kreunde als het net wat te ruw was wat Anne-Fleur deed.
Oh, sorry zei Anne-Fleur dan en stopte even om vervolgens met een extra dot zalf meer gladheid toevoegde aan de billen en benen van Rosalie.
De deur ging plotseling open en directeur Thalen stapte in hun kamer. Opstaan dames, het is tijd voor de echte straf. De 3 meiden kwamen voorzichtig van hun bed waarbij Rosalie nog haar broekje omhoog deed, maar iets te snel. Ahh, was haar reactie, maar toen stond ook zij naast het bed van Anne-Fleur.
Lokaal 4 is geheel in gereedheid gebracht. De leraar van dienst is klaar om jullie te ontvangen. Dat wil zeggen één voor één. De rest blijft hier in de slaapkamer wachten.
Wie mag ik uitnodigen om als eerste te gaan?
Geen van de meisjes had hier zin in en ze keken alle drie naar de grond of naar hun handen.
Lotte die voor haar bed stond begon een beetje te trillen. Haar benen kon ze niet in bedwang houden.
Nou dames een beetje enthousiasme kan geen kwaad hoor, zei meneer Thalen.
Hij keek de 3 dames stuk voor stuk aan en zag ondertussen dat Lotte haar benen aan het trillen waren.
Zal ik dan maar een vrijwilliger aanwijzen?
Het bleef stil.
Anne-Fleur, jij eerst! Meekomen. Nu!
Rob, wil jij weer Anne-Fleur begeleiden naar straflokaal 4?
Jawel meneer. En Rob stapte de slaapkamer binnen en pakte Anne-Fleur bij de bovenarm.
Anne-Fleur keek angstig naar Lotte en Rosalie terwijl ze door de deur van de slaapkamer op de gang verdween met Anne-Fleur voorop als slachtoffer voortgestuwd door Rob en daarachter een met hoofd opgeheven directeur Thalen.
De deur van de slaapkamer viel dicht en Lotte en Rosalie bleven achter.